Ντιμπέιτ, Γαλλία: Μια πολύ αποκαλυπτική συζήτηση

Στα προηγούμενα ντιμπέιτ για το δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, οι δύο υποψήφιοι εγκατέλειπαν τη ρητορική της εκστρατείας τους, και έθεταν τον εαυτό τους ως πιθανούς πρόεδρους. Δεν χρειαζόταν τόσο πολύ να εξηγήσουν για άλλη μια φορά το σχέδιο τους για τη Γαλλία, όσο να δείξουν τις προσωπικές τους ικανότητες για να σχηματίσουν μια ομάδα, να κρατήσουν τη ψυχραιμία τους και να υπερασπιστούν το γενικό συμφέρον.

Αυτό δεν συνέβη στις 3 Μαΐου 2017. Η Μαρίν Λε Πεν και ο Εμανουέλ Μακρόν αρπάχτηκαν σαν αμαξάδες, συνεχίζοντας τον αγώνα της εκστρατείας τους.

Αυτή η ανεξέλεγκτη λεκτική βία πιστοποιεί, μνήμης ψηφοφόρων, μια πρωτοφανή διαίρεση της χώρας. Αυτός ο διάλογος κωφών μεταξύ των ηγετών της δεν μπορεί παρά να οδηγήσει τους εκλογείς τους σε μεταξύ τους συγκρούσεις. Σαφώς, η Γαλλία θα είναι τα επόμενα χρόνια το θέατρο μιας τεράστιας αντιπαράθεσης στο δρόμο, μιας επανάστασης ή ακόμα και ενός εμφύλιου πόλεμου.

Όλοι γνωρίζουμε τη διάγνωση: από τη μία πλευρά οι πλούσιοι, που εργάζονται στις υπηρεσίες, που ζουν στα κέντρα των πόλεων και είναι καταναλωτές πολιτιστικών δραστηριοτήτων· από την άλλη, οι φτωχοί πολίτες που εργάζονται στον πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο τομέα της παραγωγής, που ζουν στα προάστια ή στην ύπαιθρο, που στερούνται μέλλοντος και δημόσιων υπηρεσιών. Και, φυσικά, μεγάλη ποσότητα ανθρώπων μεταξύ αυτών των δύο πόλων, που φοβούνται να πέσουν στο δεύτερο.

Σύμφωνα με την Κυρία Λε Πεν, οι ψηφοφόροι της είναι τα θύματα μιας σταδιακής διάλυσης του Έθνους και της Δημοκρατίας μέσω της παγκοσμιοποίησης. Σύμφωνα με τον Κύριο Μακρόν, οι εκλογείς του, εμπλουτίζοντας, έγιναν οι νικητές της νεωτερικότητας και παραδείγματα προς μίμηση.

Οι θεατές, έκπληκτοι από τη βία της συζήτησης της 3ης Μαΐου, δεν παρατήρησαν τις αρετές των δύο υποψήφιων.

Η Μαρίν Λε Πεν εμφανίστηκε ελευθερωμένη από την ακροδεξιά παιδεία της, τόσο μητρική μητέρα όσο και αυστηρή. Δικηγόρος, έδειξε ενδιαφέρον για τη κοινωνική δικαιοσύνη και έθετε το ταλέντο της στην υπηρεσία της «Γαλλίας από τα κάτω». Δεν διαθέτει λαμπρό μυαλό ικανό να φωτίζει τα παριζιάνικα σαλόνια, αλλά μια καθαρή διάκριση που της επιτρέπει αμέσως να αποκλείσει τις γυάλινες χάντρες και τις μεγαλοστομίες.

Ο Εμανουέλ Μακρόν διαθέτει ανώτερο πνεύμα, είναι πολύ πιο έξυπνος από την αντίπαλό του, συχνά γοητευτικός, μερικές φορές θρασείς. Άνθρωπος του θεάτρου, καλλιεργεί την ψευδαίσθηση. Είναι μια ναρκισσιστική προσωπικότητα, συχνά κακόβουλη, χωρίς δισταγμούς και τύψεις. Διασκεδάστηκε με το να παίζει με την αντίπαλος του, θέτοντας τον εαυτό του ως το λευκό ιππότη που αντιμετωπίζει το παιδί παρωδία ενός ναζιστικού τέρατος.

Κατά το τέλος αυτής της μακράς εκστρατείας συμπεριλαμβανομένου και του τηλεοπτικού ντιμπέιτ, είναι πιθανό ότι ο κ Macron θα εκλέγεται από το συνασπισμό της «Γαλλίας από τα πάνω» και εκείνους που ελπίζουν να ενταχθούν σε αυτή. Αλλά τίποτα δεν μας επιτρέπει να προβλέψουμε πώς θα διεξαχθούν οι εκλογές τον Ιούνιο. Η λογική ότι οι Γάλλοι θα πρέπει να δώσουν μια πλειοψηφία βουλευτών στον πρόεδρο που μόλις εξέλεξαν μπορεί και να αντιμετωπίσει την αφύπνιση των δυνάμεων που αποκλείστηκαν στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών. Επομένως, δεν αποκλείεται να σπάσει η γοητεία της νίκης πιο γρήγορα από ό, τι αναμένεται και ο Εμανουέλ Μακρόν να αναγκαστεί αμέσως να συνεργαστεί με άλλους.

Εν πάση περιπτώσει -είτε ο πρόεδρος Μακρόν προεδρεύει μόνος του είτε κυβερνά συνδυάζοντας ό, τι απομένει από το UMP και το PS-, το χάσμα μεταξύ των δύο Γαλλίων θα συνεχίσει να διευρύνεται και να διευρύνει. Οι πολίτες που επιθυμούν να υπερασπιστούν το γενικό συμφέρον, δηλαδή τη Δημοκρατία, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να οργανωθούν για να αντισταθούν, πίσω από την εκλεγμένη επικεφαλής της Αντιπολίτευσης, Μαρίν Λε Πεν, και να ετοιμαστούν για να ασκήσουν την εξουσία. Πρέπει να αναγνωρίσουν ότι ο χρόνος της ευγένειας έχει τελειώσει και ότι ο θυμός βροντά.