De absurde betrekkingen van de EU-landen met Rusland

De stand van de betrekkingen tussen Italië en Rusland is "uitstekend": dat was de verklaring van premier Giuseppe Conté toen hij president Vladimir Poetin in Rome ontving. De boodschap was bedoeld als een kalmeringsmiddel, zelfs een slaappil, voor de publieke opinie. In principe beperkte de bijeenkomst zich tot de toestand van de economische betrekkingen.

Rusland, waar 500 Italiaanse bedrijven gevestigd zijn, is de vijfde grootste niet-Europese markt voor onze export en voorziet in 35 % van de Italiaanse behoefte aan aardgas. Deze transacties - zoals Poetin ze noemt - hadden in 2018 een waarde van 27 miljard dollar, echter in 2013 was dat 54 miljard dollar. Dit betekent dat ze gehalveerd zijn door wat Conté noemt "de verslechtering van de betrekkingen tussen Rusland en de Europese Unie die tot Europese sancties heeft geleid" ( waartoe in feite is besloten in Washington).

Desondanks bestaat er tussen de twee landen "een intense relatie op alle niveaus". Een bemoedigende toon, die een afspiegeling is van het bezoek van Conte aan Moskou in 2018 en de reis van premier Matteo Renzi naar Sint-Petersburg in 2016, toen hij garandeerde dat "de uitdrukkingsvorm "de Koude Oorlog" de geschiedenis en ook de realiteit heeft verlaten". De schijnvertoning gaat verder.

In zijn betrekkingen met Rusland presenteert Conté (zoals Renzi in 2016) zich alleen maar in de functie van regeringsleider van een land van de Europese Unie, waarbij hij het lidmaatschap van Italië van de NAVO, onder het commando van de VS, dat het land als een "bevoorrechte bondgenoot" beschouwt, verhult. Zo is er aan de Italiaanse-Russische tafel een ruimte gereserveerd voor de stenen gast, de "bevoorrechte bondgenoot" met Italië als zwemmend in zijn kielzog.

De regering Conté verklaart dat de huidige betrekkingen met Rusland "uitstekend" zijn, ook al heeft hij minder dan een week eerder op het NAVO-hoofdkwartier Rusland er opnieuw van beschuldigd dat het het INF-verdrag heeft geschonden (op basis van "bewijzen" van Washington), waardoor het in de pas loopt met het besluit van de VS om het verdrag te begraven om nieuwe kernraketten te installeren met een tussenliggend bereik, gericht op Rusland.

Op 3 juli, aan de vooravond van Poetin’s bezoek aan Italië, publiceerde Moskou een door Poetin ondertekende wet, die de Russische deelname aan het Verdrag opschortte, een preventieve maatregel voordat Washington op 2 augustus definitief vertrekt. Poetin waarschuwde ook dat als de VS nieuwe kernwapens zouden inzetten in Europese landen in de buurt van Rusland, Rusland zijn raketten zou richten op de gebieden waar deze raketten zich bevinden. De waarschuwing heeft dus ook betrekking op Italië, dat zich momenteel voorbereidt om vanaf 2020 de nieuwe B61-12 bommen te herbergen die ook beschikbaar zijn voor de Italiaanse luchtmacht - onder Amerikaans bevel.

Een week voor de bevestiging van deze "uitstekende" staat van de betrekkingen met Rusland, bevestigde de regering Conté de Italiaanse deelname aan de NAVO-macht - onder Amerikaans bevel - van 30 oorlogsschepen, 30 bataljons en 30 luchtsquadrons die binnen 30 dagen in Europa vanaf 2020 tegen Rusland kunnen worden ingezet. Met handhaving van de anti-Russische positie nemen Italiaanse schepen deel aan NAVO-manoeuvres voor onderzeese oorlogsvoering. De gefaciliteerde Italiaanse strijdkrachten maken deel uit van de NAVO-gevechtsgroep in Letland, terwijl twee weken geleden de Ariete Pantserbrigade in Polen in opleiding was. Italiaanse gevechtsvliegtuigen - Eurofighter Typhoons - worden ingezet in Roemenië en Letland.

Dit alles bevestigt dat de Italiaanse buitenlandse en militaire politiek niet in Rome wordt bepaald, maar in Washington, vlak onder de neus van de "soevereiniteit" toegekend aan de huidige regering.

De betrekkingen met Rusland zijn, net als die met China, gebaseerd op het drijfzand van de Italiaanse afhankelijkheid van de strategische beslissingen die in Washington zijn genomen. We hoeven alleen maar te bedenken hoe in 2014 de Russisch-Italiaanse South Stream-gaspijpleiding tussen Rusland en Italië in opdracht van Washington werd gesaboteerd, wat miljarden euro’s aan verliezen voor Italiaanse bedrijven heeft veroorzaakt. In de absolute stilte en consensus van de Italiaanse regering.