De voorbereiding voor de Russische militaire ontplooiing gaat door in Syrië

De voorbereidingen van de Russische militaire ontplooiing in Syrië gaat voort, de woede van de Westerlingen oproepend. De aankondiging die ik had gedaan in mijn wekelijkse chronique van Al-Watan [1], van de creatie van een gezamenlijke Syro-Russische militaire Commissie, van de overdracht van Russische satelliet gegevens, van de aankomst van talrijke Russische experts en van de leveringen van meer ontwikkelde wapens dan vooreer heeft een storm van reacties opgewekt toen dit bevestigd werd door de Israëlische sites Ynet [2] en DebkaFile [3]. Daarna vulde ik aan deze elementen de modernisatie en de uitbreiding van de vlieghaven van Lattaquié toe [4].

Toch verdraaiden de Israëlische journalisten de werkelijkheid eens te meer. Ze suggereerden dat Rusland zijn luchtmacht en zijn infanterie ging ontplooien om de Syrische Regering, die aan de rand van de nederlaag zou zijn, te verdedigen. Bepaalde commentatoren, schrijvend over een mogelijk overdracht vanuit Sebastopol van de 810e Brigade van de Russische Marine, riepen het voorbeeld van de Krim op en hadden het over een mogelijke Russische annexatie van Syrië [5].

Talrijke atlantistische televisies hebben een video uitgezonden met gevechten te Lattaquié waarin men officieren van het Arabische Syrische leger in het Russisch hoort spreken. Volgens Yuri Artamonov, maakt een analyse van wapengeluiden het mogelijk uit te maken dat de stemmen niet van de Syrische troepen zijn, maar die van de jihadisten die ze bestrijden [6]. We hebben er sinds lang op gewezen dat de officieren van Daesh per walkie-talkie in het Turks of in het Russische communiceren, en niet in het Arabisch.

Dit is natuurlijk geheel onwaar. De Russische federatie gaat door met het zoeken van een politieke oplossing van het inter-Syrische conflict door het organiseren van een dialoog tussen de regering en zijn oppositie, in overeenstemming met het Communiqué van Genève van 30 juni 2012 [7].

Tegelijkertijd, antwoordend op het appel van de Syrisch Arabische republiek in het kader van de desbetreffende resoluties van de Veiligheidsraad, overweegt de Russische Federatie het voorbeeld van de Coalitie geleid door de Verenigde Staten tegen Daesh te volgen, en zijn eigen operatie tegen de jihaddisten te lanceren

Rusland heeft hier de Amerikaanse gezant Michael Ratney van op de hoogte gebracht tijdens zijn reis van 28 augustus naar Moskou [8]. Bovendien heeft Sergey Lavrov Russiche minister van Buitenlandse zaken openlijk opgeroepen tot een coördinatie met het Amerikaanse leger tegen de jihadisten [9].

En dat is wel degelijk waar de clan Petraeus/Allen/Clinton/Feltman/Juppé/Fabius bang voor is. In Syrië scheidt een afgrond de werkelijkheid van de media-fictie. En zoals zo vaak in dit soort situaties zijn het de propagandamakers die zich met de tijd in hun retoriek hebben opgesloten en, ten slotte, vergiftigd zijn door hun eigen leugens.

De Russische Federatie overweegt niet Daesh te « besnoeien » maar alle jihadisten te overwinnen, die zich òf op het Islamistische emiraat, òf op al-Qaeda, of op het Islamistische Front òf op welke andere organisatie ook beroepen. Hierdoor realiseert iedereen dat er tegenwoordig geen enkele gewapende anti-regeringsgroep meer is die niet aan de jihadisten verbonden is. Het is zelfs zo dat het Pentagon erkent geen nieuwe informaties meer te ontvangen van de « gematigde rebellen » die het had opgeleid om tegen Daesh te strijden, want allen, zonder uitzondering, hebben zich al bij al-Qaeda aangesloten. De Syriërs die zich in het begin van de oorlog bij buitenlandse strijders hadden aangesloten, hebben hun plaats in de Republiek hernomen, via de talrijke reconciliatie akkoorden die de regering sinds drie jaar ten uitvoer had gebracht, of ze hebben de objectieven van de jihadisten aangenomen.

Bijgevolg, als ze besluiten tot actie over te gaan, zullen de Russen het geheel van de gewapende groepen aanvallen die terreur zaaien in Syrië. De Westersen zullen niet meer kunnen verbergen dat de « Nationale coalitie van de oppositionele en revolutionaire strijdkrachten », die ze erkent hebben als de vertegenwoordiger van het Syrische volk, de jihadisten ondersteunt. Ze zullen dus de Syrische politieke partijen in aanmerking moeten nemen, daarbij inbegrepen die welke zich verbonden hebben aan Baas om de jijadisten te confronteren.

Een totaal verkeerde diagnose

De Westerlingen, die hun ambassades hebben gesloten en zich hebben beroofd van ieder middel om te analyseren wat er in het land gebeurde, hebben van meerdere onjuiste beoordelingsfouten blijk gegeven. Zij zijn onkundig van de transformaties van de Syrische maatschappij na vier jaren oorlog.

Om te beginnen, zeker, er zijn politieke conflicten in Syrië, maar geen burgeroorlog. Bijna alle inwoners hebben zich geschaard achter president el-Assad tegen de buitenlandse agressie die het overleven van de beschaving in de Levant bedreigen.

De atlantistische pers vindt dat het regime niet meer dan 20 % van het grondgebied onder controle heeft en dat het dus spoedig zal vallen. Inderdaad is het bewoonbare grondgebied beperkt en de woestijn uitgestrekt. De republiek heeft ervoor gekozen eerder de bevolking te verdedigen dan het grondgebied met zijn felbegeerde aardgas- et olie-velden. Vanuit het regeringsstandpunt was 20 % van de bevolking door de gevechten gedwongen naar het buitenland te vluchten, 75 % bevinden zich onder bescherming van de Republiek, en maximaal 5 % in de uitgestrekte gebieden waar de jihadisten evolueren.

Vervolgens, terwijl in 2011 velen in de mythe van de « Arabische lente » geloofden, is dat vandaag niet meer het geval. Het project van het Amerikaanse ministerie van defensie om het Moslimbroederschap overal in Arabische wereld aan de macht te brengen was van korte duur. De Egyptische ervaring is een antithese geworden. Sinds de operatie « Volkaan van Damascus » van juli 2012 is het conflict een jihadisten-oorlog. De keus is niet meer vòòr of tegen de nationalistische Baas partij, maar vòòr of tegen de moderniteit. De jihadisten verdedigen een maatschappijmodel geregeerd door polygame mannen, waar de vrouwen hun woning slechts gesluierd en begeleid door een mannelijk familielid kunnen verlaten, waar de homoseksuelen ter dood worden gebracht, waar alleen de Islam is toegelaten en waar de belijdenis van het Wahabisme verplicht is. Het is al verbazingwekkend dat 5 % van de bevolking accepteert te leven in de zones waar de jihadisten evolueren. En het is absurd erop te hopen dat ze talrijker kunnen [10].

Door zich vast te houden aan de mythe van de « Arabische lente », die ze zelf gecreëerd en zelf vernietigd hebben, heeft het Westen het contact met de werkelijkheid verloren. Ze wenden voor dat ze een democratische beweging vijandig jegens president el-Assad ondersteunen. Maar, behalve dat in oorlogstijd de democratie een luxe lijkt te zijn, ondersteunen de democraten niet alleen president el-Assad tegen de jihadisten, maar hij blijkt hun beste kampioen te zijn.

Door hun informaties uitsluitend bij het Syrische Observatorium van Mensenrechten te nemen, heeft de Atlantistische pers gekozen zich te vergiftigen, en de publieke opinie te vergiftigen. De SOMR is geen neutrale vereniging, maar een propaganda-orgaan van de Moslimbroeders. En het broederschap is de matrix van alle jihadisten groepen. Al hun leiders zijn leden of voormalige leden van de Moslimbroeders, van Ayman al-Zaouahiri tot Zahran Allouche. Het Westen betaalt vandaag de consequenties van vier jaar propaganda.

Het geval van Frankrijk

President Hollande heeft aangekondigd dat hij zijn legers toestond het Syrische grondgebied te overvliegen om gegevens over Daesh te verzamelen en dat hij ze later zou kunnen toestaan de jihadisten organisatie te bombarderen.

Er is een deel wanhopige gesticulatie in deze aankondiging. Inderdaad, François Hollande rechtvaardigt haar door de onmogelijkheid doelmatig tegen Daesh te strijden als men alleen in Irak bombardeert; maar dit is precies het argument dat president Obama in 2014 had gebruikt om hem te overtuigen, maar dat hij had verworpen. Op dezelfde manier is het een vorm van opschepperij om uit te roepen dat de luchtoperaties 8 september zijn begonnen terwijl er toen een zandstorm van historische kracht in het Nabije-Oosten woedde die de elektronische navigatiesystemen verstoorden en het opstijgen van vliegtuigen onmogelijk maakte. En vooral, het is een zeldzaam geval van kwade trouw als men verklaart dat het Arabisch Syrische leger de Franse vliegmachines niet kan vernietigen omdat het over het Noorden van het land geen controle meer heeft, terwijl hij in het geheim een militaire ambassadeur naar Damascus stuurt om de noodzakelijke vergunning tot overvliegen te verkrijgen.

Obama vervolgt de toepassing van het akkoord van Lausanne

Het schijnt echter dat Frankrijk de consequenties heeft getrokken uit het door Washington en Teheran getekende akkoord op 14 juli in Lausanne, en niet in een geïsoleerde situatie wenst te komen verkeren in een Nabije-Oosten dat volledig wordt gereorganiseerd.

Terwijl de Internationale anti-Daesh coalitie het Islamitisch emiraat absoluut niet heeft bestreden, noch in Irak, noch in Syrië, sinds een jaar, maar het in tegendeel heeft gesteund door massieve en herhaalde wapen afwerpingen, heeft president Obama haar bevolen het Arabisch Syrische leger Hassaké te helpen verdedigen. De 27e en 28e juli hebben deze twee krachten samen Deash verjaagd. De bombardementen van de Coalitie hebben ongeveer 3000 jihadisten gedood.

Logischerwijs zou de volgende etappe het opnemen van de Russische krachten in de anti-Daesh Coalitie moeten zijn, maar dit is niet erg waarschijnlijk. Inderdaad, de Amerikanen en de Fransen die zich verzetten tegen de vrede met Iran doelen erop de chaos uit te breiden, niet alleen naar de Levant maar ook naar Noord-Afrika en naar de Zwarte Zee. Deze zijn het die Rusland ervan beschuldigen « Assad te willen redden » van de « Arabische lente ». Men zou dus eerder Daesh door twee verschillende Coalities gebombardeerd moeten zien, of zelfs; op termijn, een rolverdeling zien ontstaan: de Verenigde Staten zich weidend aan Irak en Rusland aan Syrië.

Te onthouden:
– Rusland bereidt zich voor tegen Daesh in Syrië te strijden, niet tegen de democratische oppositie.
– In vier jaar oorlog is de Syrische maatschappij grondig veranderd. Vandaag is het niet de keus vòòr of tegen president el-Assad, maar vòòr of tegen het maatschappijmodel van de Moslimbroeders.
– Er is geen enkele gewapende groep anti-Assad meer die niet gebonden is aan de jihadisten.
–  Als gevolg van hun akkoord met Iran, hebben de Verenigde Staten een gezamenlijke operatie met Syrië uitgevoerd tegen de jihadisten in Hassaké.
– Frankrijk heeft begin september een geheime militaire ambassadeur naar Damascus gestuurd en heeft de toestemming tot het overvliegen van het grondgebied verkregen.