Τελευταίες ετοιμασίες για τη Γενεύη 2

Την παραμονή της διάσκεψης της Γενεύης 2, σπάει ό τι απομένει από τον αντισυριακό διεθνή συνασπισμό, ενώ τα κράτη που ακολούθησαν τη Ρωσία ή τις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια της απόσυρσης τους παίρνουν θέση για την ανοικοδόμηση.

Το πρώτο θέμα είναι η αντιπροσωπευτικότητα της αντιπροσωπείας της «συριακής αντιπολίτευσης». Μέχρι τώρα το θέμα ήταν αν θα προερχόταν από τον συνασπισμό της Κωνσταντινούπολη ή/και από την εσωτερική και εξωτερική εθνικιστική αντιπολίτευση, η οποία είχε εκφραστεί κατά της ξένης παρέμβασης. Τώρα, πρέπει επίσης να καθοριστεί αν η Εθνική Συμμαχία εκπροσωπεί τα συμφέροντα της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ η της Τουρκίας.

Στο έδαφος, οι τρεις χορηγοί του πολέμου έχουν διαχωριστεί και έχουν εμπλακεί σε μια μάχη χωρίς όρια, χωρίς καν πια να φροντίζουν για την ανατροπή της κυβέρνησης για την οποία πολεμούσαν. Αν ακόμα μιλάμε για τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, ο τελευταίος εξαφανίστηκε από το έδαφος. Παραμένουν το Ισλαμικό Μέτωπο (που ιδρύθηκε πρόσφατα από τον πρίγκιπα Bandar bin Sultan), το Μέτωπο Αλ-Νόσρα (πάντα κοντά στο Κατάρ) και το Ισλαμικό Εμιράτο του Ιράκ και του Λεβάντε (ISIS, "Daesh" στα αραβικά), για το οποίο οι τουρκικές αστυνομία και δικαιοσύνη απέδειξαν μόλις ότι χρηματοδοτούνται παράνομα από το Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Κατά την πρώτη περιόδο, η ISIS (δηλαδή η Τουρκία, δηλαδή το ΝΑΤΟ), επιτέθηκε στα γραφεία του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (SFA) και τα λεηλάτησε. Οι διοικητές του κατέφυγαν τότε στο Κατάρ και την Ευρώπη, αλλά ο πρίγκιπας Bandar bin Sultan επανέκτησε ορισμένα στοιχεία και δημιούργησε το Ισλαμικό Μέτωπο με την προσθήκη νέων μισθοφόρων. Στη συνέχεια, η ISIS έλαβε εντολή να μετακινήσει το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών της στο Ιράκ, όπου κατάκτησαν το Ραμάντι και τη Φαλούτσα. Η φύση απεχθάνεται το κενό και όλες οι άλλες δυνάμεις, αρχίζοντας με το συριακό αραβικό στρατό, γέμισαν τον χώρο που απελευθερώθηκε.

Για τον ατλαντικό τύπο και του Κόλπου, οι «αντάρτες» έχουν συμμαχήσει με τους «νομιμόφρονες» έναντι των «τζιχαντιστών» και παρακολουθούμε μια «δεύτερη συριακή επανάσταση». Αυτή η ρομαντική περιγραφή έχει το πλεονέκτημα να γυρίσει τη σελίδα της «πρώτης επανάστασης» χωρίς να αναρωτιόμαστε ποιος είναι ο απολογισμός της. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν υπήρχε πρώτη επανάσταση και ότι δεν θα υπάρχει ούτε και τώρα.

Ο δυτικός τύπος δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται ούτε να μάθει γιατί η Αλ-Κάιντα, το αιώνια συμπλήρωμα του ΝΑΤΟ, έλαβε αυτή τη φορά την εντολή να εγκαταλείψει το συριακό πεδίο της μάχης για το Ιράκ.

Αυτή η επιχείρηση έχει τρία πλεονεκτήματα για την Ουάσιγκτον:
πρώτα θα τελειώσει με το θρίαμβο του προέδρου Νούρι Αλ Μαλίκι και τη προσωρινή σταθεροποίηση του Ιράκ,
έπειτα θα μειώσει τον αριθμό των μαχητών της Τζιχάντ που θα βιώσουν πολύ μεγάλες απώλειες ενώπιον ενός φρέσκου και υπερ-εξοπλισμένου στρατού,
και, τέλος, εξαλείφει ένας από τους παίκτες που δεν μπορούσε να συμμετέχει αξιοπρεπώς στη Γενεύη 2.

Ομοίως, το ΝΑΤΟ έδωσε πληροφορίες στο λιβανικό στρατό για τον ηγέτη των Ταξιαρχιών, Αμπντουλάχ Αζάμ Majed al-Majed. Συνελήφθηκε στη διάρκεια της μεταφοράς του με ασθενοφόρο από το νοσοκομείο προς την έδρα του, και έτυχε να πεθάνει επίσημα δέκα ημέρες αργότερα από τα τραύματά του. Πιθανότατα εκτελέστηκε από τους Σαουδάραβες που ανησυχούσαν για το ό τι θα μπορούσε να αποκαλύψει.

Αν όλα είχαν λειτουργήσει όπως είχε προγραμματιστεί, θα έπρεπε σήμερα να βρισκόμαστε μόνο με την το μέτωπο Αλ-Νόσρα στο έδαφος, γεγονός που θα μείωνε τελεσίδικα τις αξιώσεις του Εθνικού Συνασπισμού.
Ωστόσο, το πείσμα της Σαουδικής Αραβίας δημιούργησε το Ισλαμικό Μέτωπο, το οποίο αποσκοπεί να επηρεάσει τη Γενεύη 2.

Αν το Ισραήλ δεν εμφανίζεται στην έκρηξη του αντι-συριακού συνασπισμού, είναι επειδή, σύμφωνα με τη στρατηγική του εδώ και δέκα χρόνια, το Τελ Αβίβ κρύβεται πίσω από τους συμμάχους του -ήτοι τη Γαλλία και τη Σαουδική Αραβία-.
Η κυβέρνηση Νετανιάχου βγαίνει από το δάσος μόνο για την υποστήριξη των Κόντρας με την αεροπορία του ή να τους παρέχει μια εναλλακτική θέση οπισθοδρόμησης στο Γκολάν που κατέχει παράνομα.
Δυστυχώς γι ’αυτό, δεν μπορεί να παρέμβει κατά τις τελευταίες εβδομάδες, δεδομένου ότι οι κύριες μάχες διεξάγονται στα βόρεια της Συρίας.

Εν τω μεταξύ, οι αντιπροσωπείες των κρατών που είχαν τη σύνεση να αποχωρήσουν από τη σύγκρουση ή που υποστήριζαν τη Συρία ελπίζουν να ευχαριστηθούν στη Γενεύη 2. Περίπου είκοσι περιμένουν συμβόλαια ανοικοδόμησης που χρηματοδοτούνται από διακυβερνητικούς οργανισμούς.

Ήδη, είναι σαφές ότι η Σαουδική Αραβία και η Γαλλία θα είναι οι μεγάλοι χαμένοι στη Γενεύη 2: θα πρέπει να πληρώσουν περισσότερο από το τι θα λάβουν.
Ο Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ δεν φαίνεται να ανησυχεί, διότι έχει εκπληρώσει την αποστολή του στην υπηρεσία του Ισραήλ και θεωρεί δευτερογενείς τις συνέπειες για τη χώρα του.
Ο βασιλιάς Αμπντάλα προσπαθεί από τη πλευρά του να πάρει ένα βραβείο παρηγοριάς στο Λίβανο. Η Λιβανέζικη πλειοψηφία θα μπορούσε κάλλιστα να δεχτεί το διορισμό μιας κυβέρνησης μειοψηφίας της οποίας η αποκλειστική λειτουργία θα ήταν να εγκρίνει τη δωρεά από τη Σαουδική Αραβία για 3 δισ. δολάρια γαλλικών εξοπλισμών . Στη συνέχεια, η κυβέρνηση προβλέπεται να ανατραπεί από το Κοινοβούλιο και η χώρα θα επιστρέψει στην τρέχουσα ύφεση της.

Η συριακή κυβερνητική αντιπροσωπεία προσεγγίζει τη διάσκεψη με αισιοδοξία.
Οι ένοπλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης παθαίνουν πανωλεθρία από της εξαφάνισης του Ελευθέρου Συριακού Στρατού και τη μαζική αποχώρηση της ISIS.
Η Δαμασκός φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για την επινόηση μπιχλιμπίδιων που θα προσφέρει τους συνομιλητές της για να κρύψουν την ήττα τους και να γιορτάσουν μια συναινετική νίκη για το γενικό συμφέρον.
Έτσι, σχεδιάζει να δημιουργήσει προσωρινά υπουργία που θα διαχειριστούν τις σχέσεις με τους πρώην εχθρούς που έγιναν γενναιόδωροι δωρητές, και να τα παραχωρεί σε πρώην υπαλλήλους τους που πάλι θα γίνουν καλοί πολίτες.
Ο Εθνικός Συνασπισμός θα αποκτήσει έτσι μια αρμοδιότητα που κέρδισε χάρη στη παρελθούσα προδοσία του.