H αυτοβύθιση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Πρόκειται για μια πραγματική αυτοβύθιση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που συμμετείχαν τη Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014 στο Συμβούλιο των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων και επικύρωσαν το διορισμό του κ. Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, ως Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με την αιτιολογία ότι το κόμμα του (το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα) κέρδισε τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Ως εκ τούτου, ο επόμενος Πρόεδρος της Επιτροπής θα είναι το μοναδικό πρόσωπο που εκλέγεται από όλους τους πολίτες της Ένωσης, ακόμη και αν αυτό ήταν μόνο με το 45% από αυτούς.
Συνεπώς, σε περίπτωση σύγκρουσης μεταξύ του ιδίου και του Συμβουλίου, θα του είναι εύκολο να στείλει πίσω τη Γερμανίδα Καγκελάριο και τον Γάλλο Πρόεδρο στις μικρές τους «εκλογικές περιφέρειες» όπως είναι οι γερμανική και η γαλλική Δημοκρατίες.

Ορισμένοι επισημαίνουν ότι ο μη διορισμός του πρόεδρου της Επιτροπής με αυτόν τον τρόπο, ενώ ήταν υπόσχεση «τους», δεν μπορεί παρά να εμφανίζεται ως μια άρνηση δημοκρατίας και να αποθαρρύνει τους ψηφοφόρους.

Η μέθοδος επιλογής του Προέδρου της Επιτροπής, ωστόσο, δεν έχει συζητηθεί ποτέ πριν από τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Κανείς δεν ξέρει ποιος εισήγαγε αυτή η ιδέα που δεν γράφεται στις Συνθήκες, οι οποίες προβλέπουν ότι εκλέγεται με ειδική πλειοψηφία των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων. Είναι μεγάλη προσβολή ότι οι υποστηρικτές του ΝΑΤΟ παρουσιάζουν αυτή τη καινοτομία ως «δημοκρατική πρόοδο», συγχέοντας μια ψηφοφορία χωρίς ψηφοφόρους με τη δημοκρατία.
Ωστόσο, η δημοκρατία, η μοναδική, η πραγματική, είναι «Η κυβέρνηση του Λαού, μέσω του Λαού, για τον Λαό», σύμφωνα με τη διακήρυξη του Αβραάμ Λίνκολν.

Δεν ξέρω αν χρειάζεται να θυμίσουμε ότι, για παράδειγμα στη Τσεχική Δημοκρατία, η προσέλευση των ψηφοφόρων ήταν μόνο 13%! Και με τέτοια συμμετοχή σκοπεύουν να επιβάλουν στους Τσέχους μια προσωπικότητα πάνω από την κυβέρνησή τους.

Μόνο οι πρώην ευρωσκεπτικιστές βουλευτές της Συμμαχίας των Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών Ευρωπαίων και οι εθνικιστές της Ευρωπαϊκής Συμμαχίας για την Ελευθερία αμφισβήτησαν αυτή τη διαδικασία κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.
Οι ενδιαφερόμενες κυβερνήσεις κατάλαβαν την παγίδα πολύ αργά.
Η Άνγκελα Μέρκελ έγινε η επικεφαλής του σφεντόνα, αλλά τον εγκατέλειψε όταν σύγκρινε τα δικά της αποτελέσματα με εκείνα του Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, χωρίς καν να ασχοληθεί με την κατάσταση των άλλων αρχηγών κυβερνήσεων της Ένωσης, ούτε με το τι θα συμβεί στη Γερμανία μετά από αυτήν.
Μόνο ο Ούγγρος Βίκτορ Ορμπάν και ο Βρετανός Ντέιβιντ Κάμερον παρέμειναν σταθερά σε αντίθεση με αυτό το προηγούμενο, αλλά για διαφορετικούς λόγους: ο Πρόεδρος Ορμπάν σκέπτεται τη κατάσταση της μικρής χώρας του στη Μεγάλη Ένωση, ενώ ο Βρετανός πρωθυπουργός πορεύεται προς την απόσυρση της χώρας του εκτός ΕΕ για να επιστρέψει στην ευρωπαϊκή έννοια του Ουίνστον Τσόρτσιλ.

Πίσω από το διορισμό του Προέδρου της Επιτροπής, βρίσκεται η επιρροή των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίοι ελπίζουν να προωθήσουν την ατζέντα τους: τον περιορισμό της κυριαρχίας των συμμαχικών κρατών και τη δημιουργία μιας μεγάλης υπερατλαντικής αγοράς.
Από αυτή την άποψη, η προσωπικότητα του Ζαν Κλωντ Γιούνκερ είναι ιδανική.
Αναγκάστηκε πράγματι να παραιτηθεί στη χώρα του, το Λουξεμβούργο, όταν αποδείχτηκε ότι ήταν ενεργός πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών του ΝΑΤΟ [1].

Και έτσι, όχι μόνο οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων αυτοβυθίζουν τη δική τους εξουσία, αλλά διορίζουν από πάνω τους έναν πράκτορα της Gladio.

Οι συνέπειες αυτού του διορισμού δεν θα γίνουν αισθητές αμέσως, αλλά το σκουλήκι μπήκε στο φρούτο και όταν θα προκύψει μια κρίση μεταξύ των πρωταγωνιστών, θα είναι πολύ αργά.