Frankrijk en Israël lanceren een neuwe oorlog in Irak en in Syrië

Op de G20 dwingen Moskou en Washington aan tot stopzetting van de financiering van Daesh

De G20 topconferentie in Antalya (Turkije) heeft zich bezig gehouden met economie, maar vooral met de situatie in het Nabije-Oosten. Talrijke bilaterale onderhandelingen hebben gedurende de conferentie plaats gevonden en we kennen niet de details van wat er in deze zijdelingse ontmoetingen besproken en beslist werd.

Maar de Russische president Vladimir Poetin heeft zonder ze te noemen de aan de conferentie deelnemende Staten die Daesh sponsoren, aangeklaagd. Hij heeft zijn collega’s satellietfoto’s van konvooien van tankwagens getoond die Turkije doorreden om de door de terroristische organisatie in Irak en Syrië gestolen aardolie te verkopen [1]. Publiekelijk aangevochten voor zijn financiering van Daesh, in overtreding van de resoluties van de Veiligheidsraad, heeft de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan de verwijten geïncasseerd. Volgens de Turkse socialistische partij dirigeert Bilal Erdoğan (zoon van de president) persoonlijk deze zwarte handel [2].

De presidenten Poetin en Obama zijn overeengekomen de tankwagens van de familie Erdoğan te vernietigen om zo een einde te maken aan de oliesmokkel. Dezelfde dag bombardeerde het US CentralCommand voor het eerst sinds anderhalf jaar tankwagens in Irak, terwijl het Russische leger er een heel groot aantal in Syrië vernietigde [3].

Rusland en de Verenigde Staten hebben Frankrijk gedwongen aan deze operatie deel te nemen. Veinzend op de aanslagen in Parijs te reageren, kondigde president Hollande zonder blikken of blozen aan dat hij zijn legers bevel gaf objecten in Syrië te bombarderen, terwijl president Poetin openlijk aan de Russische legers instructie gaf met Frankrijk samen te werken en hem te behandelen « alsof » hij een bondgenoot was [4]. De Franse president zal zijn Amerikaanse en Russische homologen in de komende dagen te ontmoeten.

Het schijnt dat er doeltreffende maatregelen genomen werden om de 24 bankinstellingen te isoleren welke Daesh vanuit Syrië gebruikt om geld over te maken; maatregelen die de Amerikaanse onderstaatssecretaris David S. Cohen sinds maanden vruchteloos poogde af te dwingen [5].

Frankrijk en de « liberale haviken » organiseren een nieuwe oorlog

Acte nemend dat ze Daesh uit Syrië zouden moeten verdrijven, heeft de groep Staten, multinationals en Amerikaanse persoonlijkheden die deze oorlog organiseren, besloten een derde oorlog te lanceren.

– De « Arabische lente » (februari 2011 tot januari 2013) was gelanceerd door het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse zaken. Het ging er om de Arabische seculiere regimes ten val te brengen, of die nu bondgenoten of tegenstanders van de Verenigde Staten waren, en die te vervangen door dictaturen onder de Moslimbroeders. Na de Tunesische en Egyptische presidenten gevloerd te hebben tijdens de Jasmijn- en Lotus-revolutie, werd Libië en Syrië de oorlog verklaard (overeenkomstig het verdrag van het Lancaster House van november 2010), maar de koloniale machten slaagden er niet in Algerijë aan te vallen (gijzeling van In Amenas).

– De tweede oorlog van Syrië (juli 2012 tot oktober 2015) werd door Frankrijk, de Amerikaanse « liberale haviken » (Hillary Clinton, Jeffrey Feltman, David Petraeus, enz.) en Israël gelanceerd, en gefinancierd door een groep Staten (Turkije, Qatar, Saoudi Arabië, enz.) et multinationals (Exxon-Mobil, KKR, Academi, enz.). Het ging er niet zozeer om een regime verandering teweeg te brengen als wel het land « uit te zuigen » en om zijn leger te vernietigen (meer dan 100.000 Syrische soldaten zijn al gesneuveld in de strijd tegen het terrorisme). Ze kwam tot een eind met de militaire interventie van Rusland.

– De derde oorlog van Syrië (sinds 20 november 2015) begon door bepaalde leden van dezelfde groep, deze keer om een nieuwe Staat te creëren in het Noorden van Irak en Syrië, teneinde de Arabische Staten die zich tegen Israël verzetten in te klemmen [6].

De organisatoren van de oorlog die ervan bewust zijn geworden dat het niet meer mogelijk is tegen Syrië te blijven ageren, zijn het eens geworden het programma dat al had geleid tot de creatie van Zuid Soedan in 2012 te hernemen en te vervolgen. Dit project komt overeen met het plan van Alain Juppé (maart 2011) en met dat van Robin Wright (september 2013) dat erin voorzag na Daesh ondersteund te hebben een Soennistan te creëren, dat het nuttig was een Koerdistan te scheppen [7].

Het is geen vermeende ideologische (Arabische Lente), noch een vermeende religieuze (Tweede Oorlog van Syrië), maar een vermeende etnische oorlog.

De geheime operaties ter plekke

Ten dien einde zijn ze er in geslaagd de Syrische Koerdische Marxistisch-Leninistische partij YPG om te draaien (van nu af genaamd « Syrische democratische krachten ») en die te verbinden aan de Barzani clan van Irak. Weliswaar zijn de twee groepen Koerden, maar ze spreken niet dezelfde taal, ze hebben elkaar gedurende de gehele Koude Oorlog naar het leven gestaan, en ze gaan uit van diametraal tegengestelde ideologieën [8].

Laten we ons en passant herinneren dat de Koerdische regionale regering een dictatuur is. Zijn president Massoud Barzani, een door de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk geïnstalleerde agent van de Mossad, houdt zich vast aan zijn machtspositie sinds het einde van zijn mandaat in juni 2013 [9].

Ze hebben de « Democratische krachten » gedwongen de non-Koerdische bevolking in het Noorden van Syrië te Koerdiseren (oktober 2015) hetgeen de opstand van de Arabieren, de Assyrische Christenen en de Woede van Damascus tot gevolg had, maar er was geen enkele internationale reactie [10]. Die was er trouwens ook niet geweest bij de annexatie van de olievelden van Kirkouk door de Koerdische regionale regering van Irak (zomer 2014), de internationale publieke opinie had alleen oog voor de door Daesh uitgevoerde etnische zuivering. Op dat moment hadden de grote machten de veroveringsoorlog van de Koerdische regionale regering van Irak niet veroordeeld, maar hadden directe wapenleveringen voorgesteld zonder de centrale regering van Bagdad te raadplegen, zogenaamd om Daesh te bestrijden.

De conflictpartijen zullen niet aankondigen dat ze oorlog voeren om een Israëlische koloniale Staat te creëren et de zich verzettende Arabische Staten in te klemmen, maar zo gauw het nodig is zullen ze verklaren dat ze voor een onafhankelijk Koerdistan strijden; een grotesk standpunt omdat dit gebied nooit deel van het historische Koerdistan heeft uitgemaakt en dat de Koerden er geheel in de minderheid zijn (minder dan 30% procent van de bevolking).

Op 5 november kondigde Frankrijk aan het vliegdekschip Charles-de-Gaulle naar de zone te sturen, zogenaamd om Daesh te bestrijden, maar in werkelijkheid om zich te positioneren voor de derde Syrische oorlog [11]. Het schip heeft op 18 november zijn thuishaven Toulon verlaten.

Van 13 tot 15 november hebben de Koerdische regionale regering van Irak, ondersteund door de « Syrische democratische krachten », Daesh verdrongen van de Mont Sinjar (Irak). In werkelijkheid hadden de soldaten van Daesh zich teruggetrokken, slechts 300 man achterlatend tegenover een coalitie van meerdere tienduizenden soldaten. De bevrijde zone werd niet gerestitueerd aan de Iraakse regering, maar geannexeerd door de Koerdische regionale regering van Irak.

Hoewel het veinst deze operatie niet te ondersteunen en ze te veroordelen, heeft Turkije haar goedgekeurd tijdens het Geheime verdrag Juppé-Davoutoglu van 2011. Als dit pseudo Koerdistan werkelijk gecreëerd zou worden, zal dit land niet verzuimen er de militanten van de PPK in weg te dringen.

De resolutie 2249 autoriseert in feite de nieuwe oorlog

Op 20 november poogde Rusland nog eens het resolutie voorstel te laten aannemen dat het geredigeerd had voor de zitting van 30 september en gedwongen werd terug te trekken [12]. Het heeft alleen diens tekst wat veranderd door het toevoegen van verwijzingen naar de aanslagen in de Sinaï, Beiroet en Parijs, en door het noemen van het artikel 51 van het handvest (recht tot zelfverdediging). Voor de tweede keer moest het van zijn tekst afzien en een Frans voorstel, dat elke militaire interventie tegen Daesh in Syrië en Irak legaliseert, laten passeren, hetwelk de Raad unaniem goedkeurde (resolutie 2249) [13]. Hoewel ze op verschillende manieren geïnterpreteerd kan worden, treedt de resolutie in feite de nationale soevereiniteit van Irak en Syrië met voeten. Zij autoriseert de grote machten zich er in te mengen mits ze voorwenden tegen Daesh te strijden [14]. Het gaat er natuurlijk om het Noorden van Syrië van Daesh te bevrijden, niet om het aan Syrië terug te geven, maar om er een onafhankelijke Staat uit te roepen onder Koerdische autoriteit.

Rusland heeft zich niet verzet tegen deze resolutie en heeft er vóór gestemd. Het schijnt dat het op het ogenblik van het Frans-Israëlische plan wil profiteren om Daesh uit Syrië te verdringen, zonder het principe van een pseudo-Koerdistan te accepteren. De creatie van een dergelijke Staat heeft in het internationale recht geen enkele legaliteit (de Koerden in Syrië worden niet onderdrukt en hebben dezelfde rechten als de andere staatsburgers). Zij opent opnieuw de kwestie van het recht van de minderheden die al gesteld werd door de creatie van Kosovo door de Navo. Zij autoriseert in feite elke etnische groep, in welke politieke situatie die ook verkeert, een onafhankelijke Staat te claimen, hetgeen de dissolutie van het grootste deel van Staten ter wereld impliceert —Frankrijk inbegrepen— en de triomf van de « globalisatie ».

Te onthouden:
– Het Kremlin en het Witte-Huis zijn het eens geworden over de stopzetting van de financiering van Daesh. Ze hebben in Irak en in Syrië de tankwagens van de onderneming van Bilal Erdoğan gebombardeerd en de banken van Daesh geïsoleerd.
– Na de annexatie van de olievelden van Kirkouk in juni 2014 zijn Israël en Frankrijk er in geslaagd door te gaan met de uitbreiding van het grondgebied van de Koerdische regionale regering van Irak (annexatie van de Monts Sinjar) en de verovering van het non-Koerdische gebied in het Noorden van Syrië door de YPG, van nu af aan « Syrische democratische krachten » genoemd. Ze willen op termijn de twee entiteiten fusioneren en de onafhankelijkheid van een zogenaamde Koerdische Staat uitroepen.
– De creatie van een pseudo-Koerdistan in non-Koerdische gebieden heeft geen enkele legaliteit in het internationaal recht. Ze doelt er slechts op om, met dat van Zuid Soedan, de belangrijkste Arabische Staten (Egypte, Syrië en Irak) in te klemmen, om de droom van een Israëlische macht van de Nijl tot de Eufraat te realiseren.