Το στοίχημα του Πούτιν με την απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων από τη Συρία

Η απόφαση για την απόσυρση του ρωσικού αποσπάσματος στη Συρία άρχισε να εφαρμόζεται την ίδια μέρα που ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν την ανακοίνωνε σε ανακοίνωση του, σαν η απόφαση αυτή να μη μπορούσε να πάρει 12 ή 24 ώρες [1]. Πρώτον, χρειάστηκε μια εβδομάδα για να παρακολουθεί προσεκτικά την πρόοδο της εκεχειρίας που τέθηκε σε ισχύ στις 27 Φεβρουαρίου 2016 και να διασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρξουν εκπλήξεις. Στη συνέχεια, η αναδιάταξη από τη Συρία στη Ρωσία (απόσταση τουλάχιστον 2.500 χιλιόμετρα) χρειάστηκε μια τεχνική προετοιμασία 4-5 ημερών, λαμβάνοντας υπόψη τα ρωσικά μέσα που απαιτούνται για την παρακολούθηση της εκεχειρίας που θα μείνουν στη Συρία.

Μόλις προσδιορίστηκε το υλικό το οποίο δεν πρέπει να παραμείνει στη Συρία, ο εξοπλισμός μάχης αποσύρθηκε, αποσυναρμολογήθηκε και τοποθετήθηκε σε κοντέινερ. Τα αεροπορικά και ναυτικά μέσα μεταφορών κατανεμήθηκαν με βάση τις δυνατότητες φόρτωσης των αεροσκαφών σε άνδρες και υλικό, καθώς επίσης και την ακτίνα δράσης τους ανάλογα με τις πορείες και τις μετεωρολογικές προβλέψεις.

Σχέδια πτήσης υποβλήθηκαν εκ των προτέρων για όλα τα δρομολόγια των αεροσκαφών μεταφοράς, με τα αεροδρόμια φορτοεκφορτώσεων των υλικών των μεταγωγικών αεροσκαφών. Περισσότεροι από χίλιοι Ρώσοι στρατιώτες συμμετείχαν σε αυτήν την επιχείρηση. Αποτελούν μέρος των υλικοτεχνικών δομών και γνώριζαν τις λεπτομέρειες της αποστολής τουλάχιστον 3-4 ημέρες νωρίτερα, ειδικά καθώς η συντομότερη διαδρομή δεν ήταν διαθέσιμη λόγω του κλεισίματος, για τη Ρωσία, του εναέριου χώρου των χωρών του ΝΑΤΟ.

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών του ΝΑΤΟ δεν είδαν απολύτως τίποτα να έρχεται, και εξεπλάγησαν από τον υποδειγματικό τρόπο με τον οποίο ο ρωσικός στρατός κατάφερε να κρατήσει αυτό το μυστικό. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών δεν έχουν "διεισδύσει". Η εντύπωση είναι ότι ο Πούτιν δρα, ενώ οι άλλοι αντιδρούν, δηλαδή ότι είναι ο Πούτιν, ο οποίος αναλαμβάνει την πρωτοβουλία και δεν νοιάζεται για τις κινήσεις κανενός. Ο Πούτιν ήθελε να έχει τη Κριμαία και τη πήρε σε λιγότερο από δύο εβδομάδες χωρίς τίποτα να διαφύγει προς τη Δύση. Ο Πούτιν ήθελε να φέρει συστήματα S-400 στη Συρία μέσα σε δύο ημέρες, το έπραξε ενώ για πολλά χρόνια το Ισραήλ αντιτίθεται στην παράδοση συστημάτων S-300 στη Συρία. Και η Δύση έμεινε με το στόμα ανοικτό, όπως στον οδοντίατρο.

Έχει ο Πούτιν επιτύχει τους στόχους του στη Συρία;

Ο κύριος στόχος ήταν να αλλάξει την ισορροπία δυνάμεων υπέρ του Συριακού Αραβικού στρατού μέσω μιας ρωσικής αεροπορικής εκστρατείας, εξασφαλίζοντας του, υλικοτεχνικά, τα πρότυπα του ΝΑΤΟ με ελάχιστο κόστος και υλικές απώλειες. Οι Ρώσοι προέθεσαν σε αυτόν τον εκσυγχρονισμό του Συριακού Αραβικού στρατού, ειδικά της πολεμικής αεροπορίας. Ταυτόχρονα, δοκίμασαν στη μάχη τα νέα πολεμικά αεροσκάφη Su-30SM, Su-34, Tu-214 R, έξυπνα πυρομαχικά μέσω των εν λόγω αεροσκαφών (Kh-25, KAB-500, KAB-1500, κλπ.), τους νέους πύραυλους κρουζ KH -101 εκτοξευμένους από τα βομβαρδιστικά αεροπλάνα, και τα ΝΚ Kalibr, που εκτοξεύθηκαν από υποβρύχια και πολεμικά πλοία επιφανείας.

Η Ρωσία έχει δοκίμασε το σύγχρονο εξοπλισμό C4I επάνω στους Αμερικανούς και τους συμμάχους του αντι-ισλαμικού συνασπισμού που έχει αναπτυχθεί στις χώρες γύρω από τη Συρία. Χάρις στο Συριακό Αραβικό στρατό, η Ρωσία δοκίμασε διαδικασίες και ειδικά όπλα για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και έμαθε πώς αντέδρασαν οι ισλαμιστές μισθοφόροι που εκπαιδεύονται και εξοπλίζονται από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, τη Σαουδική Αραβία ... Η Ρωσία γνωρίζει πλέον πώς να τους αντιμετωπίσει αν εμφανιζόταν μια άλλη αραβική άνοιξη κάπου αλλού.

Χάρις στη ρωσική αεροπορική υποστήριξη, ο Συριακός Αραβικός στρατός πήρε την πρωτοβουλία και επανάκτησε ένα μεγάλο μέρος της κατοικημένης επικράτειας στη Συρία. Η εκεχειρία της 27ης Φεβρουαρίου ωφέλησε περισσότερο το Συριακό Αραβικό στρατό, δεδομένου ότι πολλά αντάρτικα στρατεύματα αναγκάστηκαν να την σεβαστούν, και έτσι μπορούσε να επικεντρωθεί στους κύριους εχθρούς: το Ισλαμικό Κράτος, το Μέτωπο Αλ-Νούσρα ( η Αλ Κάιντα στη Συρία) και το Ισλαμικό Μέτωπο (εξοπλισμένο από τη Σαουδική Αραβία). Έτσι, ο Συριακός Αραβικός στρατός έχει επιτύχει μια συμφωνία, μέσω της Ρωσίας, με τις κουρδικές πολιτοφυλακές που θα υπερασπιστούν τα σύνορα με την Τουρκία, και κατέφερε μια πραγματική ανακωχή με το ΕΣΣ (SFA) (που υποστηρίζεται και οπλίζεται από τις ΗΠΑ). Ως εκ τούτου, ο Συριακός Αραβικός στρατός μπορεί να κατευθύνει το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών του στις περιοχές που κατέχονται από τον Ισλαμικό Κράτος. Χτυπά την πόρτα της Παλμύρας, τα επόμενα βήματα είναι η Ράκα και το Ντέιρ αλ-Ζορ, το δυτικό τμήμα της Συρίας έχει πολύ λιγότερες θέσεις να κατακτηθούν.

Ο τρέχον στόχος του Πούτιν είναι να ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις για την ειρήνη, και αν βρεθούν σε αδιέξοδο, η ρωσική αεροπορική βάση Hmeymim και η ναυτική βάση της Ταρτούς παρέμειναν ανοιχτές για κάθε ενδεχομένο. Ωστόσο, όλα τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη αναγνώρισης και τα ρωσικά αμυντικά αντιαεροπορικά συστήματα S-400, Pantsir-S2 παρέμειναν στη Συρία για να παρακολουθούν τη συμμόρφωση με την παύση των εχθροπραξιών. Και εντός μέγιστου όριου των 12 ωρών, τα ρωσικά βομβαρδιστικά μπορουννα επιστρέψουν στη Συρία και να συνεχίσουν τις αεροπορικές επιδρομές.

Συμπεράσματα.

Ο Πούτιν απέδειξε ότι η Ρωσία είναι μια μεγάλη δύναμη στο ίδιο επίπεδο με τις Ηνωμένες Πολιτείες, και ότι μπορεί να διαπραγματεύεται ίσος με ίσον με τον Ομπάμα. Κατάφερε να κρατήσει τις στρατιωτικές βάσεις στη Συρία και να αποκαταστήσει το Συριακό Αραβικό στρατό που θα είναι πυλώνας μεγάλης επιρροής στη Μέση Ανατολή στον οποίον η Ρωσία θα μπορεί να υπολογίζει επί πλέον από τον Μπασάρ αλ-Άσαντ.

Μπορεί να σημειωθεί επίσης ότι η απόφαση του Πούτιν έρχεται μια ημέρα μετά από τη συντριπτική ήττα του κόμματος της Άνγκελα Μέρκελ στις εκλογές στη Γερμανία.