Σταδιακά, οι δηλώσεις του προέδρου Ερντογάν απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τις οικουμενικές αξίες. Ενώ η Δύση, αρχίζει να εκπέμπει ντροπαλές κριτικές για τη λεγόμενη "αυταρχική εκτροπή" της Άγκυρας, ο Τιερί Μεϊσάν (Thierry Meyssan) συνεχίζει την αφήγηση του για την δημιουργία μιας δικτατορίας βασισμένης στην υπεροχή της τουρκικής εθνότητας και των «ισλαμικών αξίων».
Δεδομένου ότι η τουρκική κυβέρνηση είναι κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ για φυλάκιση ανώτερων αξιωματικών, δικηγόρων και δημοσιογράφων, πολλά ανάμενε κανείς από το λόγο τον οποίον θα εκφωνούσε ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις 5 Απριλίου 2016 στο White Palace (Λευκό Παλάτι) με την ευκαιρία της Ημέρας του Δίκαιου.
Ο Ερντογάν φύσηξε ζεστό και κρύο ενώπιον ενός σιωπηλού ακροατηρίου δικηγόρων. Σύμφωνα με τον ίδιο, ναι, οι επαγγελματικές δομές πρέπει να είναι πλουραλιστικές. Ωστόσο, αυτός ο στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς πρώτα να καθαριστεί ο σύλλογος των δικηγόρων από την επιρροή κομματικών ομάδων, ήτοι από τους πολιτικούς αντιπάλους.
Τα σημερινά προβλήματα της χώρας είναι το αποτέλεσμα της παρακμής των «ισλαμικών αξιών» και της καταπίεσης των ξένων την οποία υπέστη, συνέχισε.
Ξευτιλίζοντας το δικαστήριο το οποίο αποφάσισε ότι η κατασκευή του White Palace σε προστατευμένο εθνικό πάρκο είναι παράνομη, ο πρόεδρος Ερντογάν κατήγγειλε τις ξένες δυνάμεις που οργάνωσαν τα γεγονότα του Taksim Gezi Park, το 2013, με το πρόσχημα να σωθούν δέντρα που έπρεπε να κοπούν για να χτιστεί ένα εμπορικό κέντρο.
Γελοιοποιώντας τους αντιπάλους του, επέμενε να υπενθυμίσει στο αποσβολωμένο κοινό ότι, κατά τη διάρκεια της θητείας του ως δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, «δεν είχε φυτέψει εκατομμύρια δέντρα» στην πόλη, αλλά δισεκατομμύρια» (sic) και ως εκ τούτου, δεν πρόκειται να πάρει μάθημα από κανέναν.
Ο Πρόεδρος στη συνέχεια παρατήρησε ότι οι εχθροί του τουρκικού έθνους δεν αφοπλίζονται. Έχουν πάρει τώρα τον έλεγχο ενός πολιτικού κόμματος που συνδέεται με τρομοκράτες. Ως εκ τούτου, θα ξεκινήσει μια διαδικασία για να καθαιρέσει από τα καθήκοντα τους τους εκλεγμένους εκπρόσωπους αυτού του ανάξιου κόμματος.
Ωστόσο, το να τους αποκλείσουμε από το Κοινοβούλιο δεν θα είναι αρκετό για να αναδυθεί πάλι το τουρκικό έθνος. Αυτό θα ήταν δυνατό μόνο με τη στέρηση της ιθαγένειάς τους από όλους εκείνους που υποστηρίζουν αυτό το κόμμα και επομένως τη «τρομοκρατία», κατέληξε σε μια παγωμένη ατμόσφαιρα.
Για να παραμείνει στην εξουσία, ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν νόθεψε κατάφωρα τις εκλογές του Νοεμβρίου 2015. Ωστόσο, πολλά μικρά πολιτικά κόμματα είχαν ενωθεί στο κόρφο του HDP και έλαβαν περισσότερα από 5 εκατομμύρια ψήφους (ήτοι το 10%). Σκοπεύουν να προωθήσουν ίσα δικαιώματα για όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτως εθνότητας, θρησκείας, φύλου ή γενετήσιου προσανατολισμού.
Η απομάκρυνση των εκλεγμένων αξιωματούχων και η στέρηση της ιθαγένειας από 5 εκατομμύρια πολίτες παραβιάζουν τους διεθνείς κανόνες και συνθήκες.
Ωστόσο, καμία διεθνή προσωπικότητα δεν αντέδρασε στα λόγια του «προέδρου» που στοχεύουν στην πράξη, να χάσουν την ιθαγένεια τους οι Κούρδοι και οι Χριστιανοί.
Και αυτό επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση, εμμονική στο μίσος της κατά της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας, συνήψε συμφωνία με την Άγκυρα τόσο για να χρηματοδοτήσει το πόλεμο, όσο και να ελέγχει τη ροή των προσφύγων που προκαλεί.
Δύο ημέρες αργότερα, στις 7 Απριλίου, ο πρόεδρος Ερντογάν δέχτηκε τους αρχηγούς της Εθνικής Αστυνομίας.
Μετά το εγκώμιο των δυνάμεων της τάξης και καταγγέλλοντας το κακό που τους έκαναν οι «παράλληλοι θεσμοί» [δηλαδή, οι οπαδοί του πρώην συμμάχου του Fethullah Gülen], υπενθύμισε ότι μόνο ο ορισμός της «τρομοκρατίας» είναι σωστός και αποδεκτός· έναν ορισμό που απέφυγε καλά να εξηγήσει, αλλά που ορίζει όλους εκείνους που αρνούνται την κυριαρχία των εθνοτικών Τούρκων.
«"Όλοι όσοι εμπλέκονται σε αυτή την ανοησία, αρνούμενοι να αποκαλέσουν έναν τρομοκράτη τρομοκράτη, είναι υπεύθυνοι για την κάθε σταγόνα αίματος που χύθηκε», δήλωσε. Και υπενθύμισε ότι, αν δεν είχε ξεκινήσει μια έντονη αντι-τρομοκρατική πολιτική μετά την επίθεση στο Suruç στις 20 Ιουλίου 2015, η τρομοκρατία θα είχε εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα.
Το πιο σημαντικό για το τέλος: πώς να μην αναγνωριστεί το μεγαλείο και η γενναιοδωρία της Τουρκίας, ένα έθνος που δεν μοιάζει με κανένα άλλο, το οποίο φιλοξενεί 3 εκατομμύρια πρόσφυγες; Και με ποιο δικαίωμα απαιτεί η Ευρωπαϊκή Ένωση από τη Άγκυρα να εφαρμόσει τη συμφωνία που συνάφθηκε στις 18 Μαρτίου, ενώ οι Βρυξέλλες ακόμη δεν έχουν εκπληρώσει το μέρος τους από τη σύμβαση, ήτοι την απαλλαγή των θεωρήσεων για το χώρο Σένγκεν για τους Τούρκους υπηκόους;
Σε αυτό το σημείο, κέρδισε το ακροατήριο του.
Κανείς δεν τόλμησε να απαντήσει ότι η επίθεση στο Suruç όχι μόνο δεν ήταν πράξη του HDP, αλλά ότι το ίδιο ήταν ο στόχος.
Κανείς δεν τόλμησε να επισημάνει ότι τα 3 δισεκατομμύρια ευρώ που καταβλήθηκαν για την επιστροφή 200 μεταναστών δεν είναι ακριβώς μια ανισορροπία σε βάρος της Τουρκίας.
Θυμηθείτε:
– Ο Πρόεδρος Ερντογάν δεν κρύβει πλέον το σχέδιο του για κυριαρχία της τουρκικής εθνότητας και τη δημιουργία μιας 17ης αυτοκρατορίας
– Ωθούμενος από μια φυλετική λογική, άνοιξε μόλις μια διαδικασία για να καθαιρέσει τους βουλευτές του κοινοβουλευτικού κόμματος των μειονοτήτων, το HDP. Σχεδιάζει από τούδε και στο εξής να στερήσει της ιθαγένειας τους όλους τους ψηφοφόρους του HDP, ήτοι 5 εκατομμύρια αντιπάλους.
– Με δεδομένη την παθητικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσπαθεί να μεγαλώσει περαιτέρω πλεονέκτημα του, με την αναστολή της συμφωνίας της 18 Μαρτίου μέχρι οι Βρυξέλλες να απαλλάσσει τους Τούρκους υπηκόους από τις θεωρήσεις για το χώρο Σένγκεν.