De Navo campagne tegen de vrije meningsuiting

De aanslagen van de 11 september 2001 werden gevolgd zowel door een permanente noodtoestand als door een serie oorlogen. Zoals ik in die tijd schreef ik dat de theorie volgens welke jihadisten ze vanuit een Afghaanse grot waren gepleegd een analyse niet weerstaat. Alles doet er aan denken dat ze in tegendeel georganiseerd werden door een factie van het militie-industriële complex.

Als deze analyse exact is, kon het vervolg van de gebeurtenissen slechts leiden tot een repressie in de Verenigde Staten en in de geallieerde Staten.

Vijftien jaar later is de wond die ik heb geopend nog steeds niet geheeld, in tegendeel juist, vanwege de gebeurtenissen die erop gevolgd zijn. Na de Patriot act en na de olieoorlogen komen de « Arabische lentes ». Niet alleen gelooft de meerderheid van de Amerikaanse bevolking sinds de 11/9 niet meer wat zijn regering zegt maar, door op Donald Trump te stemmen, heeft ze haar verwerping van het post 11-september Systeem te kennen gegeven.

Het komt zo uit dat ik het mondiaal debat over de 11/9 heb geopend, dat ik deel heb uitgemaakt van de laatste Libisch Arabische Jamahiriya regering en dat ik ter plekke over de oorlog tegen Syrië rapporteer. In het begin dacht de US administratie de brand te kunnen stoppen door me ervan te beschuldigen onzin te schrijven om geld te verdienen, en door me te treffen waar ze denken dat het me pijn doet, dat wil zeggen in de portefeuille. Maar mijn ideeën bleven zich verspreiden. In oktober 2004, toen 100 Amerikaanse persoonlijkheden een petitie tekenden om de heropening van de enquete over de 11/9 aanslagen te reclameren, begon Washington bang te worden [1]. In 2005 heb ik in Brussel meer dan 150 persoonlijkheden van de hele wereld bijeen gebracht —waaronder Syrische en Russische genodigden, zoals de vorige stafchef van de Federatieve legers, generaal Leonid Ivashov— om de neoconservators te denonceren, hetgeen liet zien dat het probleem globaal werd [2].

Hoewel gedurende het mandaat van Jacques Chirac het Élysée zich zorgen maakte over mijn veiligheid, vroeg de Bush administratie in 2007 aan de nieuw gekozen president Nicolas Sarkozy me lichamelijk te elimineren. Toen ik op de hoogte werd gebracht van zijn positieve antwoord door een officier onder mijn vrienden, bleef mij nog slechts één weg open : het exil. Mijn andere vrienden —ik was sinds 13 jaar nationaal secretaris van de Parti radical de gauche— keken me ongelovig aan, terwijl de pers me ervan beschuldigde in de paranoia weg te zinken. Niemand kwam me publiekelijk te hulp. Ik vond onderdak in Syrië et doorkruiste de wereld buiten de Navo-landen, ontsnappend aan talrijke moord- of ontvoerings-pogingen. Sinds 15 jaar heb ik debatten geopend die zich hebben gegeneraliseerd. Ik werd altijd aangevallen als ik alleen was, maar als mijn ideeën door anderen gedeeld werden, werden duizenden personen vervolgd omdat ze ze hadden overgenomen en ontwikkeld.

Het is in diezelfde periode dat Cass Sunstein (echtgenoot van de ambassadrice van de Verenigde Staten aan de Uno, Samantha Power [3] redigeerde met Adrian Vermeule voor de universiteiten van Chicago en Harvard een memorie om te strijden tegen de « conspiratie theorieën » —zo noemden ze de beweging die ik had geïnitieerd—. In naam van de verdediging van de vrijheid, tegenover het extremisme, definiëren de auteurs een programma om deze oppositie uit te wissen:

« We kunnen gemakkelijk een serie mogelijke antwoorden bedenken.
– 1. De regering kan de conspiratie theorieën verbieden.
– 2. De regering zou een soort taks kunnen heffen, financieel of anderszins, op hen die zulke theorieën verspreiden.
– 3. De regering zou zich kunnen engageren in een tegenargumentatie om de conspiratie theorieën te discrediteren.
– 4. De regering zou geloofwaardige particuliere partijen kunnen opleggen zich te engageren in een tegenargumentatie.
– 5. De regering zou zich kunnen engageren in een informele communicatie met derde partijen en ze aanmoedigen» [4].

De Obama administratie aarzelde publiekelijk deze weg te kiezen. Maar in april 2009 stelde ze voor aan de top van de Navo in Strasbourg-Kehl een dienst « Strategische communicatie » te creëren. Voorts zond ze in 2009 Anthony Jones weg uit het Witte-Huis omdat de beroemde advocaat zich zonder omhaal over dit onderwerp had uitgelaten [5].

Het project van de strategische communicatie van de Navo bleef in de cartonnen totdat de Letlandse regering zich manifesteerde. Het werd tenslotte in Riga geïnstalleerd onder de directie van Janis Karklinš —daarnaast in de Uno verantwoordelijk voor de Wereld topconferentie over de informatie en het over het jaarlijkse forum van de governance over internet—. Geconcipieerd door de Britten, dit omvatte de deelname van Duitsland, Estonië, Italië, Luxemburg, Polen et het Verenigd Koninkrijk. In het begin stelde men zich tevreden met het vermenigvuldigen van studies.

Alles veranderde in 2014 toen de think-tank van de familie Khodorkovsky, (Instituut van Modern Rusland) in New York een analyse van de journalisten Peter Pomerantsev et Michael Weiss publiceerde [6]. Volgens dit rapport zou Rusland een uitgebreid propaganda systeem in het buitenland hebben ontplooid. Maar in plaats van zich in een gunstig licht te laatsen, zoals in de Koude oorlog, zou Rusland hebben besloten het Westen met « conspiratie theorieën » te overstromen om op die manier algehele verwarring te zaaien. En de auteurs preciseerden dat deze « theorieën » niet slechts de over de 11-September zouden gaan, maar ook over de berichtgeving over de oorlog tegen Syrië.

Pogend het anti-Sovetisme van de Koude oorlog weer op te rakelen, markeerde dit rapport een kanteling van de waarden. Tot dan toe wilde de US leidersklasse slechts de misdaad van de11-September maskeren door enkele barbus zonder belang te beschuldigen. Voortaan ging het erom een buitenlandse Staat te beschuldigen voor de nieuwe misdaden die Washington in Syrië had gepleegd.

In september 2014 creëerde de Britse regering de 77e brigade : een eenheid die als opdracht had de buitenlandse propaganda te keren. Ze omvat 240 militairen buiten een duizendral civielen, komende van het Foreign Office, daarbij inbegrepen de MI6, van de Cooperation en de Stabilisation Unit. We weten niet welke de doelwitten zijn. Deze brigade werkt met de 361st Civil Affairs Brigade van het Amerikaanse grondleger (gebaseerd in Duitsland en in Italië). Deze militaire eenheden werden gebruikt voor het verstoren van de Westerse internet sites die de waarheid over de 11-September poogden te herstellen zowel als over de oorlog tegen Syrië.

Begin 2015 creëerde Anne Applebaum (de echtgenote van de vorige Poolse minister van Defensie Radosław Sikorski) binnen het Center for European Policy Analysis (Centrum voor de analyse van de Europese politiek) van Washington een eenheid genaamd Information Warfare Initiative (Initiatief voor informatie oorlogvoering) [7]. In het begin ging het erom de Russische informatie in Centraal en Oost Europa tegen te gaan. Ze vertrouwde dit initiatief toe aan Peter Pomerantsev (al genoemd) en aan Edward Lucas, één van de hoofdredacteurs van The Economist.

Zelfs hoewel Pomerantsev tegelijkertijd co-rapporteur van het Instituut van Modern Rusland en co-verantwoordelijke van het Initiatief voor informatie oorlogvoering is, verwijst hij niet meer naar de 11-September, en beschouwt de oorlog in Syrië niet meer als centraal, maar alleen als een steeds terugkomend thema dat het mogelijk maakt de actie van het Kremlin te veronderstellen. Hij concentreert zijn pijlen op het televisiekanaal Russia Today en op het persagentschap Sputnik ; twee openbare Russische organen.

In februari 2015, de think tank van de Franse socialistische partij, in contact met de National Endowment for Democracy (NED), de Stichting Jean Jaurès, publiceert op zijn beurt een Nota, Conspirationnisme, un état des lieux [8] (Conspirationisme, een stand van zaken). De stichting is onwetend betreffende de ontwikkelingen in Rusland en herneemt het debat waar Cass Sunstein het had gelaten. Ze raadt simpelweg aan de « conspirationnisten » te verbieden zich uit te spreken. Van zijn kant organiseerde de minister van onderwijs ateliers in de scholen om de leerlingen te waarschuwen voor de « conspirationnisten ».

Op 19 en 20 maart 2015, vroeg de Europese Raad de Hoofdafgevaardigde Federica Mogherini een plan van « strategische communicatie » voor te bereiden om de Russische desinformatie campagnes over Oekraïne te denonceren. De Raad noemde noch de 11-September, noch de oorlog tegen Syrië en veranderde van doelwit om zich alleen tot de gebeurtenissen in Oekraïne te beperken.

In april 2015 creëerde Madame Mogherini binnen de Europese dienst voor buitenlandse acties een eenheid van strategische communicatie [9]. Deze is geleid door een agent van de Britse MI6, Giles Portman. De dienst distribueert aan zeer talrijke Europese journalisten, twee keer per week, argumenten waaruit de kwade trouw van Moskou zou moeten blijken ; zij voeden in overvloed de Europese media.

Van zijn creatie af nam het Centrum van stratégische communicatie van de Navo een dienst van de Atlantische Raad, het Digital Forensics Research Lab over. Een Handboek van stratégische communicatie werd geredigeerd door de Navo. Het doelt op de coördinatie en de vervanging van heel het vroegere dispositief betreffende de Openbare diplomatie, de Publieke relaties (Public Affairs), de militaire Publieke relaties, de Operaties, en op de elektronische communicatie systemen (Information Operations) en de Psychologische Operaties.

Geïnspireerd door de Navo liet de vroegere Poolse minister van Buitenlandse zaken, nu Europees afgevaardigde, Anna Fotyga, op 23 november 2016 door het Europees parlement een resolutie over « de sterategische communicatie van de Unie aannemen om de door derden tegen haar gerichte propaganda tegen te gaan » [10]. Opnieuw verplaatst het doelwit zich: het gaat nu niet meer tegen het discours van de11/9 (15 jaar oud), noch tegen de oorlog tegen Syrië, maar tegen een amalgaam van contestaties tegen de Oekraïense gebeurtenissen en die van Daesh. Zo komen we weer aan het begin: zij die de 11/9 contesteerden, doelde er volgens de Navo op Al-Qaïda te rehabiliteren, zij die aan de kant van Rusland staan, doelen erop het Westen te vernietigen, zoals Daesh. En het is onbelangrijk dat de Navo Al-Qaïda steunt in Oost-Aleppo.

Gelanceerd door een geruchtmakend artikel van de Washington Post, op 24 november 2016 [11], heeft een geheimzinnige groep Propaganda or Not ? een lijst van 200 internet sites opgemaakt —waaronder Voltairenet.org— die zogenaamd door het Kremlin werden opgedragen de Russische propaganda te relayeren en de Amerikaanse publieke opinie te vergiftigen tot op het punt deze er toe gebracht te hebben op Trump te stemmen.

Hoewel Propaganda or Not ? niet de namen van de verantwoordelijken publiceert, geeft hij aan vier organisaties bijeen te brengen: Polygraph, The Interpreter, het Center for European Policy Analysis en het Digital Forensic Research Lab.
– Polygraph is een site van de Voice of America.
– The Interpreter is de revue van het Instituut van Modern Rusland, voortaan verspreid door de Voice of America.
– Het Center for European Policy Analysis is een pseudopode van het National Endowment for Democracy (NED) gedirigeerd door Zbigniew Brzeziński en Madeleine Albright.
– Tenslotte is het Digital Forensic Research Lab een programma van de Atlantische Raad.

In een document gepubliceerd door Propaganda or Not ?, noemt deze pseudo-ONG de naam van de vijand: Rusland. Het wordt beschuldigd aan de wieg te staan van de beweging voor de waarheid over de 11/9 en van de internet sites die Syrië en de Krim steunen.

Het Congres van de Verenigde Staten heeft op 2 december 2016 een wet aangenomen die elke militaire coöperatie tussen Washington en Moskou verbiedt. In enkele jaren heeft de Navo het mcCarthysme gereactiveerd.