Σύγκρουση στη Μπίλντερμπεργκ 2017

Το άρθρο αυτό γράφτηκε στις 4 Ιουνίου 2017. Ως εκ τούτου, δεν αναφέρει την τρέχουσα διπλωματική κρίση στη Μέση Ανατολή, ακόμη και αν η τελευταία επιβεβαιώνει τις υποθέσεις του. Δύο στρατόπεδα αρχίζουν να διαμορφώνονται: από τη μία πλευρά, το Κατάρ και το Ηνωμένο Βασίλειο, που ήδη υποστηρίζονται επίσημα από το Ιράν, τη Τουρκία και τη Χαμάς, από την άλλη, η Σαουδική Αραβία και οι Ηνωμένες Πολιτείες που ήδη υποστηρίζονται από το Μπαχρέιν, την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Ισραήλ, τη Λιβύη (κυβέρνηση Μπάιντα), τις Μαλδίβες, το Μαυρίκιο και την Υεμένη (κυβέρνηση Abdrabbo Mansour Hadi).

Η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ ιδρύθηκε το 1954 από τη CIA και τη MI6 για να υποστηρίξει το ΝΑΤΟ. Επρόκειτο να φέρει σε επαφή προσωπικότητες από τον οικονομική και μιντιατικό κόσμο με πολιτικούς και στρατιωτικούς αξιωματούχους, προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί η κοινωνία των πολιτών ενώπιον της «Κόκκινης Απειλής». Μακριά από το να είναι ένας τόπος όπου λαμβάνονται αποφάσεις, αυτή η κλειστή λέσχη ήταν ιστορικά ένα φόρουμ όπου οι παλιοί έπρεπε να ανταγωνιστούν για την πίστη τους στο Λονδίνο και την Ουάσιγκτον, και οι νεότεροι να δείχνουν ότι μπορούν να τους εμπιστευτούν κατά των Σοβιετικών [1].

Κατά τη διάρκεια της ετήσιας συνάντησης του 1979, ο Bernard Lewis αποκάλυψε στους παρόντες το ρόλο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας κατά της αφγανικής κομμουνιστικής κυβέρνησης. Ο βρετανο-ισραηλινο-αμερικανός ισλαμολόγος πρότεινε τότε να επεκταθεί ο «Πόλεμος για την Ελευθερία» (sic) σε όλη την Κεντρική Ασία.

Το 2008, δηλαδή δυόμισι χρόνια προγενέστερα, η Basma Kodmani (μελλοντική εκπρόσωπος της συριακής αντιπολίτευσης) και ο Volker Perthes (μελλοντικός σύμβουλος του Jeffrey Feltman για την ολοκληρωτική και άνευ όρων παράδοση της Συρίας [2]) εξήγησαν όλο το συμφέρον για την υποστήριξη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας για να κυριαρχηθεί η Μέση Ανατολή.
Υπογράμμισαν τη «μετριοπάθεια» της Αδελφότητας σε σχέση με τη Δύση και την αντίθεση που προσφέρει ο «εξτρεμιστικός» εθνοκυριαρχισμός του Ιράν και της Συρίας [3].
Και είναι εκεί που το 2013, ο ηγέτης των Γερμανών εργοδοτών, Ulrich Grillo, συνηγόρησε για την οργάνωση μιας μαζικής μετανάστευσης 800.000 Σύρων εργαζομένων προς τα γερμανικά εργοστάσια [4].

Μπίλντερμπεργκ 2017

Η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ μόλις πραγματοποίησε τη συνάντηση της του 2017, από 1 έως 4 Ιουνίου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αντίθετα με τη παράδοση, οι 130 συμμετέχοντες δεν υπερασπίστηκαν όλοι το ίδιο σχέδιο. Αντίθετα, μετά από τις παρεμβάσεις του Ντόναλντ Τραμπ στην αραβο-ισλαμο-αμερικανική σύνοδο κορυφής και στο ΝΑΤΟ [5].

Στην πλευρά του αντι-ισλαμισμού (δηλαδή που αντιτίθεται όχι στο Ισλάμ, αλλά στο πολιτικό Ισλάμ τύπου Σαγίντ Κουτμπ), σημειώθηκε η παρουσία του στρατηγού H.R. McMaster (σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του προέδρου Τραμπ) και η εμπειρογνώμονας του, Nadia Schadlow. Ο McMaster είναι ένας αναγνωρισμένος στρατηγιστής του οποίου οι θεωρίες επαληθεύτηκαν στο πεδίο της μάχης. Η Schadlow εργάστηκε κυρίως για το πώς να μετατραπούν οι στρατιωτικές νίκες σε πολιτικά επιτεύγματα. Ενδιαφέρθηκε πολύ για την αναδιάρθρωση των πολιτικών κινημάτων στις νικημένες χώρες. Αναμένεται σύντομα να δημοσιεύσει ένα νέο βιβλίο για τον αγώνα κατά του ισλαμικού ριζοσπαστισμού.

Από τη πλευρά του προ-ισλαμισμού, σημειώθηκε για τις Ηνωμένες Πολιτείες η παρουσία του John Brenan (πρώην διευθυντή της CIA) και των πρώην υφισταμένων του, Avril Haines και David Cohen (χρηματοδότηση της τρομοκρατίας). Για το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Sir John Sawers (πρώην διευθυντής της MI6 και πολύχρονος προστάτης της Αδελφότητας) και ο στρατηγός Nicholas Houghton (πρώην επικεφαλής του Επιτελείου που συνέταξε το σχέδιο για τη χερσαία εισβολή στη Συρία).
Για τη Γαλλία, ο στρατηγός Benoît Puga (πρώην αρχηγός του Επιτελείου των Ηλυσίων και διοικητής των Ειδικών Δυνάμεων στη Συρία) και ο Bruno Tertrais (νεοσυντηρητικός στρατηγιστής του Υπουργείο Άμυνας).
Τέλος, για τον ιδιωτικό τομέα, ο Henry Kravis (διευθυντής των επενδυτικών κεφαλαίων KKR και άτυπος ταμίας του Νταές) και ο στρατηγός Ντέιβιντ Πετρέους (συν-ιδρυτής του Νταές).
Και σαν αυτή η ανισορροπία να μην ήταν αρκετή, οι διοργανωτές προέβλεψαν την παρουσία εμπειρογνωμόνων σε θέση να δικαιολογήσουν το αδικαιολόγητο, όπως αυτή του καθηγητή Niell Fergusson (ιστορικού της βρετανικής αποικιοκρατίας).

Η πιθανή αντιστροφή των συμμαχιών

Θα πάρει κάποιο χρόνο προτού γίνει γνωστό το τι ειπώθηκε κατά τη διάρκεια αυτής της συνάντησης και να κατανοήσουμε τα συμπεράσματα που έβγαλαν οι μεν και οι δε. Αλλά μπορούμε ήδη να παρατηρήσουμε ότι το Λονδίνο ωθεί για αλλαγή παραδείγματος στη Μέση Ανατολή. Αν και εγκαταλείπεται το μοντέλο της «Αραβικής Άνοιξης» (αναπαραγωγή της «Αραβικής Επανάστασης του 1916» που διοργανώθηκε από τον Λώρενς της Αραβίας για να αντικαταστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία με τη Βρετανική Αυτοκρατορία), η MI6 ελπίζει να δημιουργήσει μια νέα συμφωνία με βάση τον πολιτικό ισλαμισμό.

Πράγματι, ενώ η Ουάσιγκτον ανανέωσε τη συμμαχία της με τη Σαουδική Αραβία και την έπεισε να χωρίσει από την Αδελφότητα, σε αντάλλαγμα 110 δις δολαρίων σε όπλα [6], το Λονδίνο προωθεί μια συμφωνία μεταξύ του Ιράν, του Κατάρ, της Τουρκίας και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Αν υλοποιηθεί αυτό το σχέδιο, θα είμαστε θεατές της εγκατάλειψης της σύγκρουσης σουνιτών / σιιτών και της δημιουργίας μιας «ημισελήνου του πολιτικού Ισλάμ» που θα ξεκινήσει από την Τεχεράνη, περνώντας από τη Ντόχα, την Άγκυρα, το Ιντλίμπ, τη Βηρυτό για να καταλήξει στη Γάζα. Αυτή η νέα κατάσταση θα επιτρέψει στο Ηνωμένο Βασίλειο να διατηρήσει την επιρροή του στην περιοχή.

Το μόνο πράγμα για το οποίο φαίνεται να υπάρχει συναίνεση μεταξύ των Συμμάχων είναι η ανάγκη να εγκαταλειφθεί η αρχή ενός ντζιχαντιστικού Κράτους. Όλοι αναγνωρίζουν την ανάγκη να επιστρέψει ο διάβολος στο κουτί του. Δηλαδή, να τερματιστεί το Νταές, ακόμη και αν ορισμένοι θα συνεχίσουν με την Αλ Κάιντα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον, ανήσυχος για την επιβίωσή του, ο αυτοαποκαλούμενος χαλίφης έστειλε ένα μυστικό τελεσίγραφο στην Downing Street και στο Ελιζέ.

Επιλέξτε τη πλευρά σας

Θα δούμε τους επόμενους μήνες, εάν η αναστροφή της Σαουδικής Αραβίας είναι πραγματική. Θα ήταν μια καλή είδηση για τους Σύρους, αλλά κακή για τους πολίτες της Υεμένης (που ο δυτικός κόσμος αγνοούσε τότε). Προσφέρει τη δυνατότητα στον βασιλιά Σαλμάν να μεταρρυθμίσει τον Ουαχαμπισμό από φανατική αίρεση σε κανονική θρησκεία. Ήδη, η ξαφνική σύγκρουση μεταξύ του Ριάντ και της Ντόχα σχετικά με το Ιράν διπλασιάζεται με μια διαμάχη σχετικά με την πιθανή συγγένεια μεταξύ του ιδρυτή της αίρεσης, Μοχάμεντ Μπεν Abdelwahhab, και της καταριανής δυναστείας των Αλ-Θάνι, ένας ισχυρισμός που εξόργισε τους Σάουντ.

Το σχέδιο του «πολιτικού Ισλάμ» είναι να ενώσει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα με τους Χομεϊνιστές. Αυτό σημαίνει ότι το Ιράν, ακόμη και η Χεζμπολάχ, αντικαθιστά αυτή τη προβληματική με τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα. Αν είναι να δει το φως της ημέρας, είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει το Ιράν να αποσύρεται από τη Συρία. Ο Λευκός Οίκος το λαμβάνει σοβαρά υπόψη και προετοιμάζεται με φόβο. Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει ήδη ορίσει την Τεχεράνη ως τον νέο εχθρό του σε ομιλία του στο Ριάντ και μόλις διόρισε τον Michael D’Andrea (ο οποίος οργάνωσε τη δολοφονία του Imad Mougniyeh στη Δαμασκό το 2008) ως επικεφαλής του ιρανικού τμήματος της CIA [7].

Η Ρωσία είχε προετοιμαστεί για μια πιθανή νέα τάξη πραγμάτων στη Μέση Ανατολή. Συνέχισε τη φιλοδοξία της να έχει πρόσβαση στα «θερμά νερά» υποστηρίζοντας τη Συρία και να μπορεί να κυκλοφορεί μέσω των Δαρδανελίων και του Βοσπόρου (απαραίτητο για να μπει στη Μεσόγειο), πλησιάζοντας τον κληρονομικό εχθρό της, την Τουρκία. Ωστόσο, μεσο-μακροπρόθεσμα , το πολιτικό Ισλάμ δεν μπορεί παρά να της προκαλέσει προβλήματα στην περιοχή του Καυκάσου.

Όπως πάντα, όταν οι παίκτες ανακατεύουν τα χαρτιά τους, ο καθένας πρέπει να τοποθετηθεί.
Το Ηνωμένο Βασίλειο υπερασπίζεται την αυτοκρατορία του, η Γαλλία την άρχουσα τάξη της και οι ΗΠΑ το Λαό τους.
Στη Μέση Ανατολή ορισμένοι θα παλέψουν για την κοινότητά τους, άλλοι για τις ιδέες τους. Αλλά τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο απλά.
Έτσι, το Ιράν θα μπορούσε να ακολουθήσει τα ιδανικά του ιμάμη Χομεϊνί συγχύζοντας το στόχο και τα μέσα. Αυτό που ξεκίνησε ως μια αντι-ιμπεριαλιστική επανάσταση που οδηγήθηκε από τη δύναμη του Ισλάμ μπορεί να μετατραπεί σε μια απλή επιβεβαίωση της πολιτικής χρήσης αυτής της θρησκείας.

Οι συνέπειες στον κόσμο

Η MI6 και η CIA πήραν ένα μεγάλο ρίσκο καλώντας έναν μη-ατλαντικό στη συνεδρίαση της Μπίλντερμπεργκ 2017. Ο πρέσβη της Κίνας, Cui Tiankai, ο οποίος επρόκειτο να παρέμβει μόνο τη τέταρτη ημέρα του σεμιναρίου, μπόρεσε λοιπόν να εκτιμήσει από την πρώτη ημέρα τις θέσεις κάθε μέλους του ΝΑΤΟ.

Από τη μια πλευρά το Πεκίνο ποντάρει στη συνεργασία με τον Ντόναλντ Τραμπ, στο άνοιγμα των ΗΠΑ προς την Ασιατική Τράπεζα του για τις Επενδύσεις για Υποδομές (AIIB), και στην ανάπτυξη όλων των εμπορικών δρόμων του. Από την άλλη, ελπίζει ότι το Brexit θα οδηγήσει σε μια χρηματοπιστωτική και οικονομική συμμαχία με το Λονδίνου [8].

Ο Πρέσβης Cui, ο οποίος ήταν διευθυντής του Κέντρου Πολιτικής Έρευνας του κινέζικου Υπουργείου Εξωτερικών, θα μπορούσε να ικανοποιηθεί με μια απλή καταστροφή του Νταές. Αλλά δεν αγνοεί ότι εκείνοι που οργάνωσαν το Χαλιφάτο για να κόψει το «Δρόμο του Μεταξιού» στο Ιράκ και τη Συρία, και τον πόλεμο στην Ουκρανία για να κόψει το «Νέο Δρόμο του Μεταξιού» ετοιμάζονται προληπτικά να ανοίξουν ένα τρίτο μέτωπο στις Φιλιππίνες και ένα τέταρτο στη Βενεζουέλα για να κόψουν άλλα προγράμματα επικοινωνίας .

Από αυτή την άποψη, η Κίνα, την οποία, όπως και η Ρωσία, έχει συμφέρον να στηρίξει τον Ντόναλντ Τραμπ, έστω για να προλάβει τη τρομοκρατία στη χώρα του, θα αναρωτηθεί για τις πιθανές μακροπρόθεσμες συνέπειες μιας βρετανικής ηγεμονίας στην «ημισέληνο του πολιτικού Ισλάμ.»