Τι προετοιμάζει ο πρόεδρος Μακρόν

Μετά το εγκεφαλικό επεισόδιο του Ζακ Σιράκ, η Γαλλία δεν προεδρεύεται πλέον. Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών της θητείας του, άφησε τους υπουργούς του Βιλπέν και Σαρκοζί να αλληλοσπαράζονται. Στη συνέχεια, οι Γάλλοι εξέλεξαν δύο προσωπικότητες που δεν ήταν σε θέση να θεσμοθετήσουν την προεδρική λειτουργία, τους Νικολά Σαρκοζί και Φρανσουά Ολάντ. Επέλεξαν έπειτα να φέρουν στα Ηλύσια τον Εμμανουέλ Μακρόν, πιστεύοντας ότι ο ορμητικός νεαρός ήταν σε θέση να αναλάβει τα ηνία.

Σε αντίθεση με τις προηγούμενες προεκλογικές εκστρατείες, εκείνη του 2017 δεν ήταν ευκαιρία για συζήτηση βάθους. Στη καλύτερη των περιπτώσεων, μπορούσαμε να παρατηρήσουμε ότι όλοι οι μικροί υποψήφιοι (δηλαδή, εκείνοι που δεν υποστηρίζονται από μεγάλα κόμματα) αμφισβητούσαν βαθύτατα την Ευρωπαϊκή Ένωση την οποία όλοι οι μεγάλοι υποψήφιοι έφερναν στην κορυφή. Η ουσία της εκστρατείας ήταν ένα καθημερινό σήριαλ που κατάγγελλε τη υποτιθέμενη διαφθορά της πολιτικής τάξης γενικά, και ιδίως του υποψήφιου φαβορί, Φρανσουά Φιγιόν · μια τυπική αφήγηση των «έγχρωμων επαναστάσεων». Όπως για όλα αυτά τα μοντέλα χωρίς εξαίρεση, η κοινή γνώμη αντιδρά υποστηρίζοντας το «μαζέψτε τα και φύγετε»: ό, τι είναι παλιό είναι διεφθαρμένο, ό, τι είναι καινούργιο είναι σωστό και καλό. Ωστόσο, κανένα από τα εγκλήματα για τα οποία όλοι μιλάγανε δεν αποδεδείχθηκε.

Στις προηγούμενες έγχρωμες επαναστάσεις, η κοινή γνώμη χρειάστηκε από τρεις μήνες (Επανάσταση του Κέδρου στον Λίβανο) ως δύο έτη (Επανάσταση των Ρόδων στη Γεωργία) πριν ξυπνήσει και να ανακαλύψει τη χειραγώγηση. Επέστρεψε τότε σε ό, τι είχε απομείνει από την πρώτη ομάδα. Η τέχνη των διοργανωτών έγχρωμων επαναστάσεων είναι, συνεπώς, να επιτευχθεί χωρίς αναβολή τις αλλαγές τις οποίες οι χορηγοί τους σκοπεύουν να πραγματοποιήσουν στους θεσμούς.

Ο Εμμανουέλ Μακρόν ανακοινώσε εκ των προτέρων ότι θα μεταρρύθμιζε επείγοντα τον εργατικό κώδικα, χρησιμοποιώντας για το σκοπό αυτό προεδρικά διατάγματα. Επίσης, ανακοίνωσε σημαντικές θεσμικές μεταρρυθμίσεις: αλλαγή του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου, μείωση -«απολύσεις» θα έπρεπε να λέμε στη γλώσσα των μάνατζερ- κατά ήμισυ του αριθμού των εκλεγμένων αξιωματούχων σε όλα τα επίπεδα, και στοιχεία «ηθικολογίας» της πολιτικής ζωής. Όλα αυτά τα σχέδια βρίσκονται στην έκθεση της Επιτροπής για την απελευθέρωση της γαλλικής ανάπτυξης του 2008, της οποίας ο Ζακ Αταλί ήταν πρόεδρος και ο Εμμανουέλ Μακρόν αναπληρωτής γενικός γραμματέας.

Ο Κώδικας Εργασίας

Όσον αφορά τον Κώδικα Εργασίας, υπάρχει πράγματι μια ευρεία συναίνεση για να προσαρμοστεί στις σύγχρονες οικονομικές καταστάσεις. Ωστόσο, βάση των προπαρασκευαστικών έγγραφων, η κυβέρνηση τοποθετείται έξω από αυτή τη συναίνεση. Σχεδιάζει να εγκαταλείψει το ρωμαϊκό νομικό σύστημα για αυτό που ισχύει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ένας εργαζόμενος και το αφεντικό του θα μπορέσουν να διαπραγματευθούν μια σύμβαση αντίθετη προς το νόμο. Και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για το μέγεθος και τη σημασία αυτής της μεταρρύθμισης, το εκπαιδευτικό σύστημα θα πρέπει να παράγει δίγλωσσα (Γαλλικά-Αγγλικά) παιδιά στο τέλος της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Ποτέ αυτή η αλλαγή παραδείγματος δεν έχει συζητηθεί στη Γαλλία. Το πολύ αναφέρθηκε στις κοινοβουλευτικές συζητήσεις σχετικά με το νόμο El Khomri-Macron του 2016. Ορισμένοι παρατηρητές είχαν σημειώσει ότι η υπεροχή των εταιρικών διαπραγματεύσεων έναντι των συλλογικών συμφωνιών άνοιγαν μια πιθανή στροφή προς την νομολογία των ΗΠΑ.
Αυτή η επιλογή είναι μεγάλη έκπληξη καθώς το γεγονός ότι αν οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η πρώτη οικονομική δύναμη στον κόσμο, ξεπερνιούνται σε μεγάλο βαθμό στο οικονομικό τομέα από χώρες τόσο διαφορετικές όπως η Κίνα ή η Γερμανία. Επιπλέον, αν το Ηνωμένο Βασίλειο σέβεται την ψήφο των πολιτών του, και συνεχίζει να εξέλθει από την ΕΕ, η τελευταία δεν θα κυριαρχείται πλέον από το αγγλοσαξονικό οικονομικό μοντέλο, αλλά από εκείνο το οικονομικό μοντέλο της Γερμανίας.

Οι θεσμοί

Όσον αφορά τη μεταρρύθμιση των θεσμών, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι, αν οι μεταρρυθμίσεις που προβλέπονται από τον πρόεδρο Μακρόν μπορούν να διαπρέψουν, καμία δεν αναμένεται από τους Γάλλους. Κανείς δεν είχε μέχρι τώρα κατήγγειλε μια πληθώρα βουλευτών ή δημοτικών συμβούλων. Αντίθετα, πολλές μελέτες έχουν καταγγείλει τη συσσώρευση των διοικητικών στρωμάτων (δήμοι, ομάδες δήμων, νομοί, περιφέρειες, Κράτος) και τον πολλαπλασιασμό των «Επιτροπών Théodule» (σ.μτφ. συμβουλευτικές επιτροπές).

Στην πραγματικότητα, ο πρόεδρος Μακρόν προχωρά φορώντας μια μάσκα . Ο μεσοπρόθεσμος στόχος του, ο οποίος ανακοινώθηκε ευρέως από το 2008, είναι η κατάργηση των δήμων και των νομών. Πρόκειται για την ομογενοποίηση των γαλλικών τοπικών αρχών με το μοντέλο που έχει ήδη υποβληθεί στην υπόλοιπη ΕΕ. Τα Ηλύσια, απορρίπτοντας την ιστορική εμπειρία των Γάλλων, θεωρεί ότι μπορούν οι Γάλλοι να κυβερνώνται όπως όλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι.

Η μεταρρύθμιση του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου παραμένει θολή. Στην καλύτερη περίπτωση, γνωρίζουμε ότι πρόκειται ταυτόχρονα να διαλυθούν οι αμέτρητες «Επιτροπές Theodule» και να του ανατεθεί ο κοινωνικός διάλογος. Η αποτυχία του Σαρλ Ντε Γκωλ για το θέμα αυτό το 1969, δείχνει ότι, αν η μεταρρύθμιση αυτή πραγματοποιείται, δεν θα είναι για να λύσει ένα πρόβλημα, αλλά για να το θάψει για πάντα. Πράγματι, παρότι ο κοινωνικός διάλογος λαμβάνει χώρα τώρα σε κλαδικό επίπεδο, η μεταρρύθμιση του εργατικού κώδικα θα στερήσει αυτό το διάλογο από συγκεκριμένο αντικείμενο.

Το 1969, ο πρόεδρος Ντε Γκωλ είχε εγκαταλείψει για ακόμη μια φορά το παλιό του σχέδιο της «συμμετοχής», δηλαδή της αναδιανομής των αυξημένων επιχειρηματικών κεφαλαίων μεταξύ των ιδιοκτητών τους και των υπαλλήλων τους. Πρότεινε αντίθετα τη συμμετοχή του κόσμου της εργασίας στη νομοθετική διαδικασία. Για να το κάνει αυτό, είχε φανταστεί να συγχωνεύσει το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο με τη Γερουσία, έτσι ώστε η άνω βουλή να συγκεντρώνει ταυτόχρονα εκπρόσωπους των περιφερειών και του επαγγελματικού κόσμου. Προπαντός, ο ίδιος είχε προτείνει ότι αυτό το σώμα να μη μπορεί το ίδιο να συντάξει νόμους, αλλά να εκφέρει γνώμη για οποιοδήποτε κείμενο πριν να συζητηθεί από την Εθνοσυνέλευση. Επρόκειτο με αυτό το τρόπο να δοθεί μια νομοθετική εξουσία στις αγροτικές και φιλελεύθερες οργανώσεις, στα εργατικά και εργοδοτικά συνδικάτα, στα πανεπιστήμια και στις οικογενειακές, κοινωνικές και πολιτιστικές ενώσεις.

Οι δύο προτεραιότητες που ο πρόεδρος Μακρόν σκοπεύει να πραγματοποιήσει πριν να ξυπνήσουν οι ψηφοφόροι μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:
• Να κυβερνάται η αγορά εργασίας, σύμφωνα με τις αρχές του δικαίου των ΗΠΑ,
• Να προσαρμοστούν οι τοπικές κοινωνίες στα ευρωπαϊκά πρότυπα και να αδρανοποιήσει τις αντιπροσωπευτικές οργανώσεις του κόσμου της εργασίας σε μια καθαρά εθιμοτυπική συνέλευση.

Περαιτέρω, να διαγράψει, για όφελος μόνο των καπιταλιστών, κάθε ίχνος κοινωνικών αγώνων πολλών αιώνων, ο Εμμανουέλ Μακρόν θα πρέπει επομένως να απομακρύνει τους αιρετούς εκλεγμένους αξιωματούχους από τους ψηφοφόρους τους και να αποθαρρύνει τους τελευταίους να συμμετέχουν στα κοινά.

Για το ίδιο θέμα:
• « De la Fondation Saint-Simon à Emmanuel Macron », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 16 avril 2017.
• « Καντίμα! Εμπρός μάρς! » Τιερί Μεϊσάν, Δίκτυο Βολταίρος, 9 Μαΐου 2017.
• « Macron-Libye : la Rothschild Connection », par Manlio Dinucci, Traduction Marie-Ange Patrizio, Il Manifesto (Italie), Réseau Voltaire, 1er août 2017.

Συνημμένα έγγραφα
– Rapport de la Commission pour la libération de la croissance française, La Documentation française (2008) (PDF - 1007.6 ko)