Σύμφωνα με τις δεσμεύσεις του προέδρου της περιφέρειας του ιρακινού Κουρδιστάν, ένα δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία ενός Κράτους με το όνομα «Κουρδιστάν» θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2017.
Αυτό το «Κουρδιστάν» θα περιλαμβάνει τόσο τη σημερινή περιφέρεια του ιρακινού Κουρδιστάν και τα εδάφη που προσαρτήθηκαν σε συνεννόηση με το Ντάες· εδάφη από τα οποία αποβλήθηκαν σε μεγάλο βαθμό οι μη-κουρδικοί πληθυσμοί, έτσι ώστε οι Κούρδοι έχουν σήμερα τη πλειοψηφία.
Κατά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούσαν ότι αυτές οι περιοχές μπορούσαν προαιρετικά να ενταχθούν στο Κουρδιστάν το οποίο είχαν ανακηρύξει στη Συνθήκη των Σεβρών (1920), και στη συνέχεια ακύρωσαν στη Διάσκεψη της Λωζάνης (1923). Σύμφωνα με την Επιτροπή King-Craine, οι πληθυσμοί της παρούσας περιοχής του ιρακινού Κουρδιστάν και τα προσαρτημένα εδάφη δεν ήταν παρά μόνο μια κουρδική μειονότητα.
Οι Ιρακινοί ψηφοφόροι θα κληθούν να απαντήσουν στο ερώτημα: «Θέλετε η Αυτόνομη Περιφέρεια του ιρακινού Κουρδιστάν και οι περιοχές του ιρακινού Κουρδιστάν εκτός της δικαιοδοσίας της Περιφέρειας να γίνουν ένα ανεξάρτητο Κράτος; ».
Ψηφοφόροι για αυτό για το δημοψήφισμα Θα θεωρούνται οι σημερινοί πληθυσμοί της περιφέρειας του ιρακινού Κουρδιστάν και των προσαρτημένων εδαφών (αλλά όχι οι άλλοι Ιρακινοί) με την προϋπόθεση
– ότι είναι πάνω από 18 χρόνων·
– να έχουν εγγραφεί πριν από τις 7 Σεπτεμβρίου στους εκλογικούς καταλόγους·
– και για τα άτομα με καταγωγή από τις εν λόγω περιοχές, αλλά που ζουν στο εξωτερικό, να έχουν καταγραφεί στους καταλόγους της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.
Ο πρόεδρος Μπαρζανί δεσμεύτηκε ότι ο Τύπος του και το κόμμα του δεν θα κατηγορούν ως «προδότες» τους πολίτες που επιθυμούν να παραμείνουν προσηλωμένους στο Ιράκ.
Οι προηγούμενες εκλογές στην περιοχή του ιρακινού Κουρδιστάν και η σημερινή προεδρία αυτής της περιοχής δεν πληρούν τα διεθνώς αποδεκτά δημοκρατικά πρότυπα.
– Έτσι, το 1992, υπήρχαν 971.953 ψηφοφόροι, αλλά μια δεκαετία αργότερα, το 2014, έγιναν ξαφνικά 2.129.846.
– Το 1991, μετά τη διεθνή επέμβαση κατά της εισβολής του Ιράκ στο Κουβέιτ, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο κατέλαβαν την περιοχή του ιρακινού Κουρδιστάν. Μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας σχηματίστηκε τόσο από τον Μασούντ Μπαρζανί (φιλοδυτικό) όσο και από τον Τζαλάλ Ταλαμπανί (υπέρ του Ιραν). Ο Μπαρζανί στη συνέχεια, παρακάλεσε τον πρόεδρο Σαντάμ Χουσεΐν για την καταπολέμησή των ανδρών του Ταλαμπανί στο κατεχόμενο έδαφος, το οποίο και έγινε υπό το άγρυπνο βλέμμα των Αγγλο-Σαξόνων. Τέλος, μια ειρηνευτική συμφωνία υπεγράφη το 1998 στην Ουάσινγκτον, διαιρώντας τη περιοχή στα δύο. Μετά την εισβολή στο Ιράκ το 2003, και την ανατροπή του προέδρου Χουσεΐν, οι Δυτικοί επέβαλαν τον Μασούντ Μπαρζανί ως πρόεδρο (πάντα μη αιρετό) σε όλη την περιοχή υπό την προϋπόθεση ότι ο Τζαλάλ Ταλαμπανί θα έμπαινε στην κυβέρνησή του. Τελικά εξελέγη πρόεδρος τον Ιούνιο του 2005 και επανεξελέγη τον Ιούνιο του 2010. Η θητεία του έληξε τον Ιούνιο του 2015, αλλά ο ίδιος παραμένει στην εξουσία (την οποία, ως εκ τούτου καταλαμβάνει συνεχώς εδώ και 26 χρόνια).
– Το κοινοβούλιο, το οποίο καταγγέλλει την απουσία προεδρικών εκλογών, δεν συνεδριάζει πλέον.
Η Εκλογική Επιτροπή θα λάβει υπόψη επιλεκτικά τις ψήφους των προσαρτημένων περιοχών:
– αν οι «ψηφοφόροι» τους ψηφίζουν πλειοψηφικά «ναι», θα ενσωματωθούν στο νέο ανεξάρτητο Κράτος·
– αν ψηφίσουν «όχι», θα παραμείνουν προσηλωμένοι στο Ιράκ, αλλά οι ψήφοι τους θα αφαιρούνται από εκείνες του συνόλου των ψηφοφόρων, έτσι ώστε οι ψηφοφόροι της παρούσας περιφέρειας του ιρακινού Κουρδιστάν να μπορέσουν να έχουν πρόσβαση στην ανεξαρτησία
Το σχέδιο για τη δημιουργία ενός ιρακινού Κουρδιστάν εισήχθη από τον Γερουσιαστή των ΗΠΑ (και μελλοντικό αντιπρόεδρο) Τζο Μπάιντεν, το 2004.
Υποστηρίζεται επίσημα μόνο από το Κράτος του Ισραήλ.
