ΘΑ ΠΑΤΗΣΕΙ Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΤΗΝ ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΣΚΑΝΔΑΛΗ;

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών δεν ακούσαμε τις συνήθεις τρομακτικές και άνευ προηγουμένου απειλές εναντίον της Βορείου Κορέας.

Αυτό συνέβη επειδή βαίνουμε προς κάποια εκτόνωση; ‘Η πρόκειται για την ηρεμία πριν από τη θύελλα;

Την Τρίτη 10 Οκτωβρίου, εθνική γιορτή για την Βόρεια Κορέα, η χώρα γιορτάζει την επέτειο της ίδρυσης του κυβερνώντος Εργατικού Κόμματος.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε πώς οι ηγέτες της Βόρειας Κορέας σχεδιάζουν να γιορτάσουν αυτήν την ημέρα. Δεδομένης της ανάγκης του καθεστώτος να διατηρήσει και να ενισχύσει το ηθικό ενός έθνους που αντιμετωπίζει άμεση απειλή εξόντωσης από τον ηγέτη του ισχυρότερου κράτους της γης, και δεδομένου ,επίσης, του τρόπου που χρησιμοποιούνται οι συμβολισμοί στην Ανατολή, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο η Βόρεια Κορέα να προβεί σε μια νέα και εντυπωσιακή επίδειξη των πυρηνικών ή και των πυραυλικών της δυνατοτήτων.

Ούτε έχουμε κάποιο τρόπο να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τι θα κάνει η άλλη πλευρά, η Αμερική, προκειμένου να απαντήσει σε μια τέτοια επίδειξη. Αλλά αν υπάρχουν άνθρωποι με επιρροή στο περιβάλλον του Τραμπ, που έχουν σταθερή πρόθεση να πάνε σε ένα πυρηνικό χτύπημα ενάντια στην Κορέα, μπορεί να δουν μια νέα επίδειξη της ισχύος της ως μια χρυσή ευκαιρία για να το κάνουν.

Διχασμός στο εσωτερικό της κυβέρνησης των ΗΠΑ

Τα όσα αναφέραμε παραπάνω, θα μου πείτε, δεν είναι τίποτα περισσότερο από εικασίες και υποθέσεις. Σωστά. Αλλά τώρα έχουμε και κάμποσα γεγονότα που μοιάζουν να υποδεικνύουν την ύπαρξη, στο εσωτερικό του Λευκού Οίκου και της κυβέρνησης, μιας ομάδας που συνειδητά επιδιώκει τον πόλεμο, που δεν μπορεί παρά να είναι πυρηνικός πόλεμος, με την Βόρειο Κορέα.

1 Ενώ βρισκόταν στην Κίνα, ο Υπουργός Εξωτερικών Τίλλερσον δήλωσε ότι γίνεται διάλογος με την Βόρειο Κορέα. Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, η δήλωση αυτή έγινε γιατί όντως γίνεται διάλογος, αλλά οι διαρκείς δηλώσεις του Τραμπ έχουν υπονομεύσει την αξιοπιστία όσων εμφανίζονται να μιλούν εκ μέρους της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Είπε λοιπόν ο Τίλερσον ότι μιλάνε για να διαβεβαιώσει τους Βορειοκορεάτες ότι όντως αυτοί που τους μιλάνε το κάνουν εκ μέρους της Ουάσιγκτων.

2 Παρεμβαίνοντας με τρόπο ανήκουστο, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ αποδοκίμασε με τουίτ τον ίδιο τον Υπουργό του, λέγοντάς του να σταματήσει τις πολλές κουβέντες γιατί δεν βγάζουν πουθενά. Ποιος θα πάρει όμως στα σοβαρά έναν Υπουργό Εξωτερικών που τον «αδειάζει» ο ίδιος ο Πρόεδρός του; Ο Λευκός Οίκος, δια της εκπροσώπου του, επιβεβαιώνει, λίγο αργότερα, ότι όντως ο Πρόεδρος δεν επιθυμεί τώρα διάλογο με την Κορέα. Για ποιο λόγο τα κάνει αυτά ο Τραμπ, ή τον βάζουν να τα κάνει οι δυνάμεις που τον ελέγχουν και τον χειραγωγούν, αν όχι για να τορπιλίσουν κάθε προσπάθεια ειρηνικής εκτόνωσης και να αφήσουν τον πολεμικό δρόμο «μόνο δυνατό»;

3 Επιστρέφοντας στην Ουάσιγκτων ο Τίλερσον ετοιμάζεται να παραιτηθεί. Τελικά πείθεται, λέγεται από τον αντιπρόεδρο Πενς, να μην το κάνει και δίνει έκτακτη συνέντευξη τύπου για να πει ότι παραμένει στη θέση του και ότι υποστηρίζει τον Πρόεδρο.

4 Ο Υπουργός Άμυνας Ματίς, γνωστός και ως «Τρελλό Σκυλί», έχει διακριθεί έως τώρα εξίσου με τον Πρόεδρό του σε διατύπωση απειλών γενοκτονίας της Κορέας. Ξαφνικά, βγαίναι και λέει ότι υποστηρίζει μια λύση με διάλογο και ότι στηρίζει τον Τίλερσον. Προφανώς, οι δηλώσεις αυτές δεν απευθύνονταν στη Βόρειο Κορέα, αλλά στο «Κόμμα του Πολέμου» μέσα ή δίπλα από τον Λευκό Οίκο

5 Ο πρώην «στρατηγός» του Τραμπ, ακροδεξιός εθνικιστής ιδεολόγος Στηβ Μπάνον, αποχωρώντας από την ομάδα του Προέδρου και εν διαμάχει τελών με τον γαμπρό του Πορέδρου Τζάρετ Κούσνερ, λέει ότι δεν έχει νόημα η στρατιωτική λύση με την Κορέα, γιατί η Πιονγιάνγκ έχει ήδη τα μέσα να απαντήσει. Προφανώς δεν θα τάλεγε αυτά αν το θέμα δεν συζητείτο στην στενή ομάδα της εξουσίας.

6 Η CIA κάνει ένα … δημόσιο σεμινάριο για την Κορέα, όπου εξηγεί γιατί ο ηγέτης της Βορείου Κορέας δεν είναι τρελλός, το αντίθετο δηλαδή από αυτό που λέει ο Πρόεδρος.

Όλα αυτά μόνο μία εξήγηση έχουν. Υπάρχει ένα κέντρο εξουσίας με μεγάλη επιρροή επί του Προέδρου των ΗΠΑ που σχεδιάζει πυρηνικό πόλεμο. Φαίνεται ότι του αντιστέκονται το Πεντάγωνο, το Υπουργείο Εξωτερικών και η CIA.

Eιρήσθω εν παρόδω, αν αυτά γίνονταν στην προ-Ολοκληρωτισμού εποχή, θα είχαν γίνει πρωτοσέλιδα σε όλον τον πλανήτη. Αν κυτάξετε όμως τις σημερινές εφημερίδες σας, της Κυριακής, θα διαπιστώσετε ότι δεν γράφουν απολύτως τίποτα. Τώρα η ενημέρωση όλου του πλανήτη φαίνεται να εξαρτάται από μια πολύ μικρή ομάδα που είναι σε θέση να καθορίσει πότε και πως θα μιλάμε για την Ελλάδα και πότε θα την ξεχάσουμε, ή πότε θα μιλάμε για την Ισπανία και πότε θα την ξεχάσουμε, πότε και πως θα μιλάμε για τη Βενεζουέλα κ.ο.κ.. ‘Ολη η ανθρωπότητα μιλάει σήμερα – και δεν είναι παράλογο – για το ξύλο που έφαγαν οι Καταλανοί. Κανείς όμως δεν ξέρει καν ότι, το περασμένο καλοκαίρι, σε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα πολέμου στην ιστορία της ανθρωπότητας, θάφτηκε ζωντανό κάτω από τα ερείπια της Μοσούλης, δεύτερης σε μέγεθος πόλης του Ιράκ, ένα αξιοσημείωτο τμήμα του πληθυσμού της.

Στην εποχή του Ίντερνετ, των δορυφορικών τηλεοράσεων και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε, η άγνοια αρχίζει να πιάνει επίπεδα Μεσαίωνα, θέτοντας τις βάσεις για την αποβλάκωση όλης της ανθρωπότητας, προτού της συμβούν όσα πρόκειται να της συμβούν.

Πόλεμοι από λάθος και πόλεμοι από πρόθεση

Η κινεζική εφημερίδα Global Times (η οποία ανήκει στην Λαϊκή Ημερησία, επίσημη φωνή του κυβερνώντος Κομμουνιστικού Κόμματος) δημοσίευσε στις 10 Αυγούστου ένα editorial που εξηγούσε πως η Κορεατική κρίση μπορεί να εξελιχθεί σε ένα «παιχνίδι κοτόπουλων» (Chicken Game), πιο απαιτητικό από την ικανότητα των δύο αντιμαχόμενων πλευρών να το διαχειριστούν και, συνεπώς, μπορεί ενδεχομένως να οδηγήσει σε μια καταστροφή.

Αυτό που το άρθρο δεν εξέτασε ήταν η πιθανότητα ύπαρξης ενός “κρυμμένου Αλκιβιάδη”, μέσα στο δυτικό στρατόπεδο, που προσπαθεί να δημιουργήσει τους όρους ώστε ένας πυρηνικός πόλεμος να είναι αναπόφευκτος.

Στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, ο Θουκυδίδης περιγράφει πώς οι Αθηναίοι οδηγήθηκαν στην καταστροφική απόφαση να εκστρατεύσουν στη Σικελία.

Η πρόταση να διοργανωθεί εκστρατεία στη Σικελία ήταν του φιλόδοξου στρατηγου Αλκιβιάδη και των φίλων του. Οι περισσότεροι αξιοσέβαστοι Αθηναίοι στρατηγοί και πολιτικοί αντιτάχθηκαν σ’ αυτή την ιδέα. Όταν ξεκίνησε η συνέλευση που θα έπαιρνε την απόφαση, ο Αλκιβιάδης ήταν μειοψηφία. Ήταν όμως μια αποφασισμένη μειοψηφία, όπως εκείνες που έγραψαν ιστορία, από τον Μέγα Αλέξανδρο ως τον Λένιν. Οι άλλοι ήταν περισσότεροι, αλλά λιγότερο αποφασισμένοι. Δεν αντιτάχθηκαν ευθέως στα σχέδια του Αλκιβιάδη. Παραπονούνταν για τον μεγάλο αριθμό των απαιτούμενων πλοίων και ανδρών, ή για τα χρήματα που θα απαιτούσε η αποστολή. Τελικά, οι Αθηναίοι, κουρασμένοι από τα παράπονα και τη κωλυσιεργία στη συζήτηση αποφάσισαν να διαθέσουν στους στρατηγούς τους άνδρες, τα πλοία και τα χρήματα που θεωρούσαν απαραίτητα. Οι Αθηναίοι πήγαν στη Σικελία και η εκστρατεία τερμάτισε τη δόξα της Αθήνας.

Ο σύγχρονος Αλκιβιάδης κρύβεται και πρέπει να παραμείνει κρυμμένος. Αντιπροσωπεύει μια μικρή μειονότητα. Οι ιδέες του είναι εξαιρετικά επικίνδυνες και αποκρουστικές. Δεν μπορεί να τις εμφανίσει ως πολιτικό πρόγραμμα. Είναι υποχρεωμένος να χρησιμοποιεί συστηματικά ψέματα, δόλο και συνωμοσίες. Πρέπει να δημιουργήσει τεράστια σύγχυση. Το έχει κάνει ήδη για να προκαλέσει μια ντουζίνα καταστροφικούς πολέμους στην Μέση Ανατολή και την Αφρική. Πιθανότατα αυτός σκηνοθέτησε όλο αυτό το «υπερθέαμα Trump» και έπεισε πολλούς ανθρώπους στην Αμερική και στο εξωτερικό ότι ένας τέτοιος κλόουν μπορεί να είναι ένας «μαχητής κατά της παγκοσμιοποίησης και του κατεστημένου»!!!

Ο «Αλκιβιάδης» μας είπε ήδη τι θέλει, εδώ και δύο δεκαετίες, με τους νεοσυντηρητικούς και think tanks όπως ο «Νέος Aμερικανικός Aιώνας» κλπ και έγινε επίσημo αμερικανικό δόγμα με την ομιλία του Προέδρου Μπους ενάντια στον Άξονα του Κακού. Το πρόγραμμα συνίσταται στην καταστροφή των βασικών αραβικών καθεστώτων, του Ιράν και της Βόρειας Κορέας. (Όσον αφορά στο Ιράν και τη Βόρειο Κορέα, το σχέδιο, σημειωτέον, μπορεί να υλοποιηθεί μόνο με χρήση πυρηνικών όπλων. Τα συμβατικά δεν μοιάζουν επαρκή).

Πίσω από τους Άραβες, τους Ιρανούς και τη Βόρεια Κορέα, βρίσκονται φυσικά η Ρωσία και η Κίνα. Επιτιθέμενη στη Μέση Ανατολή και την Κορεατική χερσόνησο, η Αυτοκρατορία περικυκλώνει και απειλεί τις δύο αυτές δυνάμεις. Συνολικά, αυτή η ιδέα αποτελεί απλά ένα σχέδιο κατάκτησης ολόκληρου του κόσμου, εξουδετερώνοντας, κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οποιαδήποτε οντότητα είναι επαρκώς ανεξάρτητη και ισχυρή ώστε να αντισταθεί.

(Αυτός είναι και ένας κύριος λόγος που λύσσαξε από πέρυσι να λύσει το Κυπριακό η Κυρία Νούλαντ και οι υπόλοιποι εκπρόσωποι της Αυτοκρατορίας, ο πόλεμος δηλαδή που ετοιμάζουν κατά του Ιράν για τον οποίο είναι απαραίτητος ο πλήρης έλεγχος της Κύπρου, και έβαλαν τον Αναστασιάδη και τον Κοτζιά να τρέχουν στην Ελβετία. Και ευτυχώς που ο Αλλάχ γλύτωσε τον Ερντογάν από το περυσινό πραξικόπημα και αυτός γλίτωσε, προς το παρόν, την Κύπρο δια των όρων του. Εκτός βέβαια αν ανήκετε σε όσους έπεισαν τα ΜΜΕ και τα κοινωνικά δίκτυα ότι την έσωσε ο… Κοτζιάς!)

Ο Ομπάμα δεν ανέτρεψε αυτόν τον σχεδιασμό, αλλά προσπάθησε να αντιταχθεί σε μερικές από τις πιο επικίνδυνες εκδηλώσεις του, όπως ένας πόλεμος ενάντια στη Συρία και το Ιράν. Μετά την απομάκρυνσή του, και υπό τον Τραμπ, το σχέδιο επέστρεψε παίρνοντας πιο επικίνδυνες και εξτρεμιστικές μορφές.

Οι τρόποι που χρησιμοποιεί το στρατόπεδο του πολέμου για να ελέγξει και να χειριστεί τον Τραμπ αποτελούν ένα ενδιαφέρον ζήτημα, αλλά δεν θεωρούμε απαραίτητο να το αναλύσουμε για τους σκοπούς του άρθρου. Δεδομένου των όσων είπε ο Bannon σχετικά με τη Βόρεια Κορέα και την αποχώρησή του από τον κύκλο του Τραμπ, δεδομένων των θέσεων των Tillerson και Mattis, ο Jared Kushner και οι φίλοι του φαίνεται να είναι, δια της μεθόδου της εις άτοπον απαγωγής, τα κεντρικά πρόσωπα που προωθούν την ατζέντα του πολέμου και χρησιμοποιούνται ίσως για τη χειραγώγηση του Τραμπ για λογαριασμό του «Κόμματος του Πολέμου», ενώ σημαντικός επίσης είναι και ο ρόλος του Στέφεν Μίλερ. Δεν υπάρχει άλλος προφανής υποψήφιος. Η σύζυγός του Τζάρετ και κόρη του Ντόναλντ Τράμπ Ιβάνκα, ήταν, θυμίζουμε, εκείνη που πίεσε για την πυραυλική επίθεση του περασμένου Απρίλη ενάντια στον Άσαντ, επικαλούμενη την υποτιθέμενη χρήση χημικών, ένα κακοκατασκευασμένο και απολύτως προφανές ψέμα,

Αλλά ακόμα και αν διαφωνείτε με όλα αυτά, αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό είναι τελικά τα γεγονότα και όχι οι απόψεις μας για τον Τραμπ και το περιβάλλον του. Τα ίδια τα γεγονότα παρέχουν επαρκέστατες αποδείξεις πως μια ευρύτερη, πυρηνική, εξτρεμιστική και πολύ επικίνδυνη νέα μορφή του ίδιου νεοσυντηρητικού μετα-ψυχροπολεμικού προγράμματος για την κατάκτηση του κόσμου τέθηκε σε εφαρμογή από την παρούσα κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Φυσικά μια πυρηνική επίθεση εναντίον της Βόρειας Κορέας θα αποτελέσει παγκόσμια οικολογική και οικονομική καταστροφή και θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει σε παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, όπως κατέστησε σαφές το editorial της Global Times της 10ης Αυγούστου. Ένας νέος και μεγαλύτερος πόλεμος εναντίον του Ιράν θα αποτελέσει επίσης μια τρομερή περιπέτεια. Από την άλλη όμως, αν η Αυτοκρατορία διστάσει μπροστά σ’ αυτές τις δυσκολίες, τότε πιθανότατα θα αναγκαστεί να αποδεχθεί ένα είδος «πολυπολικού κόσμου» και να παραιτηθεί, παθητικά, μπροστά στην ανάδυση της Κίνας. Είναι έτοιμοι να αποδεχθούν κάτι τέτοιο;

Οι μικρές μειοψηφίες δεν επιτυγχάνουν μόνο λόγω ανώτερης στρατηγικής ικανότητας, λόγω αποφασιστικότητας, λόγω συνωμοσιών κλπ. Συνήθως αντιπροσωπεύουν, επίσης, ένα μεγάλο όραμα, μια μεγάλη ιδέα. Μπορεί να είναι μια προοδευτική και θετική ιδέα, αλλά μπορεί επίσης να είναι μια αντιδραστική και καταστροφική, όπως στην παρούσα συγκυρία.

Η τραγωδία είναι ότι η ανθρωπότητα στερείται σήμερα μεγάλων οραμάτων, εκτός από εκείνα τα σχέδια που θα την καταστρέψουν.

Ελπίζουμε ότι τίποτα από αυτά που περιγράφονται παραπάνω δεν θα συμβεί, ούτε στις 10 Οκτωβρίου ούτε μετά. Το γεγονός ότι τέτοια σχέδια συναντούν αντίσταση στο εσωτερικό της κυβέρνησης των ΗΠΑ είναι αρκετά θετικό. Αλλά αυτή η αντίσταση από μόνη της δεν είναι σε θέση να σταματήσει οριστικά την πορεία προς τον πόλεμο.

Για να μην υλοποιηθούν τέτοια σενάρια, οι λαοί πρέπει να κινητοποιηθούν σε όλον τον κόσμο, η Κίνα και η Ρωσία πρέπει να στείλουν τα απαραίτητα σταθερά μηνύματα στην Ουάσινγκτον, αντί να προσπαθούν να την κατευνάσουν επιβάλλοντας κυρώσεις στην Κορέα. Η ενότητα των πιθανών θυμάτων της επιθετικότητας των ΗΠΑ πρέπει να διατηρηθεί με κάθε κόστος.

Δυστυχώς, οι πολιτικές συνθήκες που επικρατούν σήμερα διευκολύνουν σε μεγάλο βαθμό την έναρξη ενός πυρηνικού πολέμου. Από το 1945 έως το 2003 ζήσαμε τεράστια αντιπολεμικά, αντιπυρηνικά και φιλειρηνικά κινήματα ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Σήμερα δεν υπάρχει τίποτα. Από τον De Gaulle μέχρι τον Villepin, από τον Willy Brandt μέχρι τον καγκελάριο Schroeder, σημαντικά δημόσια πρόσωπα μπόρεσαν να εκφράσουν και να διαμορφώσουν τη συνείδηση της ανθρωπότητας. Τώρα δεν έχουμε τίποτα. Ακόμη και οι απίστευτες απειλές γενοκτονίας που ο ίδιος ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών εκστόμισε από το βήμα του ΟΗΕ δεν προκάλεσαν καμία σημαντική αντίδραση.

Εάν η κατάσταση αυτή συνεχιστεί, εάν η πολιτική δεν σταματήσει τον πόλεμο, η καταστροφή θα είναι αναπόφευκτη, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στην μία την άλλη στιγμή.