Η στρατιωτική στρατηγική της νέας Τουρκίας

Η επιχείρηση της 8ης Οκτωβρίου 2017

Μετά από συμφωνία μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας κατά τη διάρκεια των τελευταίων διαπραγματεύσεων στην Αστανά, ο τουρκικός στρατός μπήκε στο Κυβερνείο του Idleb, κατά παράβαση της συριακής κυριαρχίας, για να πολεμήσει τους τζιχαντιστές.

Ο τουρκικό στρατός κάνει διάκριση μεταξύ:
• Των Συροτουρκμένων τους οποίους συγκέντρωσε κάτω από τη σημαία του πρώην Ελεύθερου Συριακού Στρατού (SFA) και προτίθεται να χρησιμοποιήσει σαν υποστήριξη στην περιοχή.
• Των τζιχαντιστών που συμφωνούν να συνεχίσουν τον αγώνα τους στη Νοτιοανατολική Ασία και οι οποίοι αναμένεται να μεταφερθούν εκεί από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες (MIT).
• Όλων των άλλων, οι οποία θα πρέπει να εξαλειφθούν.

Ο τουρκικός στρατός καταλαμβάνει ήδη τη Al-Bab, επίσης παραβιάζοντας τη συριακή κυριαρχία.

Η τουρκική παρουσία στην Idleb διακόπτει τη πρόσβαση της Rojava στη Μεσόγειο Θάλασσα. Η παρουσία της στην Al-Bab της προσφέρει την ευκαιρία να κόψει γρήγορα τη Rojava στα δύο και να συντρίψει αυτό το ψευδο-Κράτος.

Η κοινή επιχείρηση της 12ης Οκτωβρίου 2017

Η Τουρκία, το Ιράν και το Ιράκ συμφώνησαν να καταπνίξουν τις επιθυμίες για ανεξαρτησία του ψευδο-Κουρδιστάν. Η οικογένεια Μπαρζανί και το Ισραήλ κατακτήσαν βαθμιαία εδάφη με την ευκαιρία των τοπικών συγκρούσεων και του πολέμου. Μέσα σε δεκαπέντε χρόνια, η επικράτεια που διαχειρίζεται από τον Μπαρζανί και το Ισραήλ με την ονομασία «Ιρακινό Κουρδιστάν» έχει πολλαπλασιάσει την έκτασή της κατά πέντε φορές σε βάρος των αυτοχθόνων πληθυσμών, Αράβων και Χριστιανών. Στις 25 Σεπτεμβρίου 2017, η οικογένεια Μπαρζανί και το Ισραήλ διεξήγαγαν ένα δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία. Μετά από μια μαζικά νοθευμένη ψηφοφορία, ιδιαίτερα στις χριστιανικές ζώνες, το "ναι" κέρδισε με 92%. Σε μια λαϊκή γιορτή, η οικογένεια Μπαρζανί, σηκώνοντας κουρδικές και ισραηλινές σημαίες, ανακοίνωσε ότι η διαδικασία της ανεξαρτησίας ήταν μη αναστρέψιμη. Το περιοδικό Kurds-Israel αποκάλυψε ότι είχε επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ του Τελ Αβίβ και του Ερμπίλ, που προβλέπει τη μεταφορά 200.000 ισραηλινών πολιτών στο "Κουρδιστάν" μόλις ανακηρυχτεί η ανεξαρτησία. Ο ισραηλινός στρατός σκοπεύει να εγκαταστήσει γρήγορα εκεί πυραύλους για να απειλήσει τόσο τη Συρία όσο και το Ιράν.

Ο αγωγός που συνδέει την ψευδο-Κουρδιστάν λιμάνι με το λιμάνι του Τσεϊχάν (Τουρκία) θα κλείσει από τον Τούρκο δημόσιο διαχειριστή που είναι ιδιοκτήτης, η BOTAS, κόβοντας έτσι τα πετρελαϊκά έσοδα των Μπαρζανί. Σήμερα, το κουρδικό πετρέλαιο εκμεταλλεύεται κυρίως από τη γαλλική TOTAL. Πωλείται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ουκρανία και το Ισραήλ, όπου αντιπροσωπεύει σχεδόν το σύνολο της εγχώριας κατανάλωσης.

Ο τουρκικός και ιρανικός εναέριος χώρος θα κλείσει με το ψευδο-Κουρδιστάν. Δεδομένου του πολέμου, ο συριακός εναέριος χώρος δεν είναι εφικτός για πολιτικές πτήσεις. Οι πτήσεις προς και από το Ερμπίλ πρέπει υποχρεωτικά να περάσουν από τη Βαγδάτη.

Τα σημεία διέλευσης των συνόρων μεταξύ της Τουρκίας και του Ιράν από τη μία πλευρά, του ψευδο-Κουρδιστάν από την άλλη, θα είναι όλα κλειστά, κόβοντας τα τελωνειακά έσοδα του ενδεχομένου νέου Κράτους. Προκειμένου να διατηρηθεί το τουρκο-ιρακινό εμπόριο, ένας νέος δρόμος θα ανοίξει κατά μήκος των συρο-ιρακινών συνόρων για να συνδεθεί η Άγκυρα με τη Βαγδάτη. Ο ιρακινός στρατός θα αναπτύξει 13.000 άνδρες για να εξασφαλιστεί την ασφάλεια του, ενώ η κατασκευή ενός νέου αγωγού κατά μήκος αυτού του δρόμου θα ξεκινήσει αμέσως.

Αυτός ο δρόμος θα κόψει τις επικοινωνίες μεταξύ του ψευδο-Κουρδιστάν και της Ροζάβας.

Ο τουρκικός στρατός είναι ήδη στη Μπατσίκα (ψευδο-Κουρδιστάν) από το 2015, παραβιάζοντας την ιρακινή κυριαρχία.

Ένα τελεσίγραφο θα απευθυνθεί στην οικογένεια Μπαρζανί για να την καλέσει να παραιτηθεί από την ανεξαρτησία μέχρι το αργότερο την 1η Νοεμβρίου. Σε περίπτωση άρνησης, ο τουρκικός στρατός προετοιμάζεται να μπει σε πόλεμο εναντίον του ψευδο-Κουρδιστάν. Σκοπεύει να πάρει την Ερμπίλ σε τανάλια, από τη μία πλευρά από τα τουρκικά σύνορα, από την άλλη πλευρά από το νέο δρόμο που διασφαλίζεται από τον ιρακινό στρατό.

Οι στόχοι της Νέας Τουρκίας.

Τρεις μήνες μετά την απόπειρα δολοφονίας και του αποτυχημένου πραξικόπηματος τον Ιούλιο του 2016, η πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πρόφερε την εναρκτήρια ομιλία του πανεπιστημίου που φέρει το όνομά του (RTEÜ). Περιέγραψε τότε τις φιλοδοξίες της Τουρκικής Δημοκρατίας από τη δημιουργία της και εκείνες του νέου καθεστώτος της. Αναφερόμενος ρητά στον «Εθνικό Όρκο» (Misak-ı Milli) που εγκρίθηκε από το οθωμανικό Κοινοβούλιο στις 12 Φεβρουαρίου 1920 δικαιολογούσε τον αλυτρωτισμό του. Αυτός ο όρκος, ο οποίος θεμελιώνει τη μετάβαση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην Τουρκική Δημοκρατία, διεκδικεί εδάφη της Βόρειας-ανατολικής Ελλάδας (συμπεριλαμβανομένης της Δυτικής Θράκης), τα Δωδεκάνησα, ολόκληρης της Κύπρου, της Βόρειας Συρίας (συμπεριλαμβανομένων των Ιντλίμπ, Χαλεπίου και Χασσακέι ) και του βόρειου Ιράκ (συμπεριλαμβανομένης της Μοσούλης).

Μόνο η επαρχία Χατάι (Συρία) δόθηκε από τη Γαλλία στην Τουρκία το 1939. Το Παρίσι επιθυμούσε τότε η Άγκυρα να το απαλλάξει από τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, των οποίων το πατριαρχικό εδρεύει στην Αντιόχεια.

Αφού αναφέρθηκε ένα προς ένα σε όλα αυτά τα εδάφη, ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τους διεκδίκησε με τη σειρά του [1].

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι ο μόνος αρχηγός κράτους ανεπτυγμένης χώρας που αμφισβητεί τη διεθνή τάξη και απαιτεί δημοσίως, αν χρειαστεί με βία, νέα εδάφη.