Είμαστε όλοι ψεύτες

Η προπαγάνδα είναι ένας τρόπος διάδοσης των ιδεών, αληθινών ή ψευδών. Αλλά το να ψεύδεσαι στον εαυτό σου είναι απλώς να μην αναλάβεις την ευθύνη για τα λάθη σου, να προσπαθήσεις να πείσεις τον εαυτό σου ότι είσαι τέλειος, να διαφύγεις προς τα εμπρός.

Η Τουρκία απεικονίζει στον παροξυσμό της αυτή τη στάση. Επιμένει να αρνείται ότι προσπάθησε να εξοντώσει τις μη μουσουλμανικές μειονότητες της σε διάφορα κύματα, για μια γενιά, από το 1894 έως το 1923.
Οι Ισραηλινοί δεν είναι ούτε και αυτό κακοί, καθώς ισχυρίζονται ότι δημιούργησαν το κράτος τους για να παρέχουν μια αξιοπρεπή ζωή στους επιζώντες Εβραίους από την εξόντωση τους από τους Ναζί, ενώ ο Woodrow Wilson είχε δεσμευτεί να το ιδρύσει από το 1917 και δεδομένου ότι σήμερα, στη πατρίδα τους, πάνω από 50.000 επιζώντες των στρατοπέδων του θανάτου ζουν οικτρά κάτω από το όριο της φτώχειας.
Αλλά οι Δυτικοί είναι οι μόνοι που συμβιβάζονται με τα ψέματά τους, να τα διακηρύσσουν ως αποκαλυπτόμενες πραγματικότητες.

Η απόβαση στη Νορμανδία

Γιορτάζουμε την 75η επέτειο της απόβασης στη Νορμανδία. Σύμφωνα με τα σχεδόν ομόφωνα μέσα ενημέρωσης, οι Σύμμαχοι ξεκίνησαν τότε την απελευθέρωση της Ευρώπης από το ναζιστικό ζυγό.

Ωστόσο, όλοι γνωρίζουμε ότι είναι λάθος.

– Η απόβαση δεν ήταν έργο των Συμμάχων, αλλά σχεδόν αποκλειστικά της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και του εκστρατευτικού σώματος των ΗΠΑ.
– Δεν είχε σκοπό να «απελευθερώσει την Ευρώπη», αλλά να «σπεύσει στο Βερολίνο» έτσι ώστε να αρπάξει τα κουρέλια του Τρίτου Ράιχ από τα νικηφόρα σοβιετικά στρατεύματα.
– Δεν έγινε δεκτή με χαρά από τους Γάλλους, αλλά αντίθετα με φρίκη: Ο Ρομπέρ Ζοσπέν (πατέρας του πρώην πρωθυπουργού Λιονέλ Ζοσπέν) κατάγγελλε σε πρωτοσέλιδο της εφημερίδας του την εισαγωγή του πολέμου στη Γαλλία από τους Αγγλοσάξονες. Οι Γάλλοι έθαβαν τους 20 000 νεκρούς τους, από τους αχρείαστους αγγλοσαξονικούς βομβαρδισμούς, μόνο για να κάνουν εκτροπή. Μια τεράστια διαδήλωση συγκεντρώθηκε στη Λυών γύρω από τον "αρχηγό του κράτους", πρώην στρατάρχη Φίλιπ Πετέν, για να αρνηθεί η αγγλοσαξωνική κυριαρχία. Και ποτέ, απολύτως ποτέ, ο ηγέτης της ελεύθερης Γαλλίας, στρατηγός Σαρλ Ντε Γκωλ, δέχθηκε να συμμετάσχει στην παραμικρή ανάμνηση αυτής της δυσοίωνης απόβασης.

Η ιστορία είναι πιο περίπλοκη από τα γουέστερν. Δεν υπάρχουν οι "καλοί" και οι "κακοί", αλλά άνθρωποι που προσπαθούν να σώσουν τους αγαπημένους τους με περισσότερο ή λιγότερο ανθρωπισμό.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων, αποφύγαμε την ανοησία του Τόνι Μπλερ, ο οποίος κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων μνήμης της 60ης επετείου, έβαλε το βρετανικό Τύπο να ουρλιάζει, υποστηρίζοντας στην ομιλία του ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είχε μπει στον πόλεμο για να σώσει τους Εβραίους από το «Ολοκαύτωμα» -αλλά όχι τους τσιγγάνους της ίδιας σφαγής-. Η καταστροφή των Εβραίων της Ευρώπης, ωστόσο, δεν ξεκίνησε παρά μόνο μετά τη διάσκεψη του Wansee το 1942.

Η σφαγή της Τιενανμέν

Γιορτάζουμε τη θλιβερή επέτειο της σφαγής του Τιενανμέν. Συνεχίζουμε να διαβάζουμε ότι το σκληρό κινεζικό αυτοκρατορικό καθεστώς έχει σφαγιάσει χιλιάδες πολίτες του, που είχαν συγκεντρωθεί ειρηνικά στην κεντρική πλατεία του Πεκίνου, μόνο επειδή διεκδικούσαν λίγη ελευθερία.

Αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι είναι λάθος.

– Η καθιστική διαμαρτυρία στην πλατεία Τιενανμέν δεν ήταν από τυχαίους Κινέζους πολίτες μεταξύ τους, αλλά μια απόπειρα πραξικοπήματος από υποστηρικτές του πρώην πρωθυπουργού Ζάο Ζιγιάνγκ.
– Δεκάδες στρατιώτες λυντσαρίστηκαν ή κάηκαν ζωντανοί στην πλατεία, από «ειρηνικούς διαδηλωτές» και καταστράφηκαν εκατοντάδες στρατιωτικά οχήματα, πριν από οποιαδήποτε επέμβαση των ανδρών του Den Xiaoping εναντίον τους.
– Αμερικανοί ειδικοί των "έγχρωμων επαναστάσεων", συμπεριλαμβανομένου του Gene Sharp, ήταν παρόντες στην πλατεία για να οργανώσουν τους άντρες του Ζάο Ζιγιάνγκ.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση

Μόλις ψηφίσαμε για το διορισμό των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Για εβδομάδες, μας ψέκασαν με συνθήματα που μας διαβεβαίωναν ότι «η Ευρώπη είναι ειρήνη και ευημερία» και ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η πραγματοποίηση του ευρωπαϊκού ονείρου.

Αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι είναι λάθος.

– Η Ευρώπη είναι μια ήπειρος - "από τη Βρέστη στο Βλαδιβοστόκ", σύμφωνα με τον τύπο του Charles De Gaulle - και είναι ένας πολιτισμός του ανοίγματος και της συνεργασίας, όχι η Ευρωπαϊκή Ένωση που είναι μόνο μία αντι-ρωσική διοίκηση, στη συνέχεια της κούρσας προς το Βερολίνο της απόβασης στη Νορμανδία.
– Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι η ειρήνη στην Κύπρο, αλλά η δειλία ενώπιον της τουρκικής στρατιωτικής κατοχής. Δεν είναι ευημερία, αλλά οικονομική στασιμότητα όταν ο υπόλοιπος κόσμος αναπτύσσεται με μεγάλη ταχύτητα.
– Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει καμία σχέση με το ευρωπαϊκό όνειρο της μεσοπολεμικής περιόδου. Οι πρόγονοί μας φιλοδοξούσαν να ενώσουν τα πολιτικά καθεστώτα που εξυπηρετούν το γενικό συμφέρον - τις δημοκρατίες, με την ετυμολογική έννοια - σύμφωνα με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, είτε βρίσκονται στην ήπειρο είτε έξω από την ήπειρο. Ο Aristide Briand συνηγορούσε για να αποτελέσει η Αργεντινή (μια χώρα του ευρωπαϊκού πολιτισμού στη Λατινική Αμερική) μέρος της, αλλά όχι το Ηνωμένο Βασίλειο (ταξική κοινωνία).

Κλπ, κλπ...

Περπατάμε σαν τυφλοί

Πρέπει να διακρίνουμε το αληθινό από το ψεύτικο. Μπορούμε να χαρούμε την πτώση του χιτλερισμού, χωρίς ωστόσο να πειστούμε ότι οι Αγγλοσάξονες μας έσωσαν. Μπορούμε να καταγγείλουμε τη βαρβαρότητα του Den Xiaoping χωρίς ωστόσο να αρνηθούμε ότι εκείνος, με αιματηρό τρόπο, έσωσε τη χώρα του από την επιστροφή στην αποικιοκρατία. Μπορούμε να συγχαρούμε τους εαυτούς μας για το ότι δεν κυριαρχηθήκαμε από τη Σοβιετική Ένωση χωρίς ωστόσο να υπερηφανευόμαστε ότι είμαστε οι βαλέδες των Αγγλοσαξωνων.

Συνεχίζουμε να ψευδόμαστε στον εαυτό μας για να κρύψουμε τη δειλία και τα εγκλήματά μας. Μετά, μένουμε έκπληκτοι ότι δεν λύνουμε κανένα ανθρώπινο πρόβλημα.