Οι ιδεολογίες του ρατσισμού, αντι-ρατσισμού είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: Υπάρχουν διάφορες ανθρώπινες φυλές, που δήθεν δεν μπορούν να έχουν π.χ. όλες την ίδια καλή υγεία. Ερωτηθέντες για αυτό το θέμα, οι οπαδοί αυτών των δύο ιδεολογιών δεν μπορούν παρά μόνο να ψελλίσουν ότι το εννοούν μεταφορικά, αλλά επαναλαμβάνουν λίγο μετά τη φυλετική ερμηνεία τους για την ανθρωπότητα και την ιστορία της. Ο Τιερί Μεϊσάν, μας μιλάει γι αυτό το παθιασμένο ζευγάρι, που δεν υπηρέτησε ποτέ παρά μόνο τα συμφέροντα των κυρίαρχων δυνάμεων.
Οι ανθρώπινες κοινότητες τείνουν να υπερεκτιμούν τον τρόπο ζωής τους και να μην εμπιστεύονται εκείνον των άλλων. Για να διατηρήσουν τη συνοχή της ομάδας τους, ορισμένα από τα μέλη της έχουν το αντανακλαστικό να απορρίψουν τους νεοεισερχόμενους. Ωστόσο, μόλις τους γνωρίσουν, όταν καταλάβουν ότι είναι και αυτοί άνθρωποι σαν τους ίδιους, οι εντάσεις χαλαρώνουν.
Σε αυτήν την εθνολογική συμπεριφορά, στηρίχτηκαν οι ιδεολογίες στον 19ο και τον 20ο αιώνα: ο ρατσισμός και ο αντιρατσισμός. Στο πλαίσιο του βρετανικού ιμπεριαλισμού και της ανάπτυξης της βιολογίας και της γενετικής, αυτές οι θεωρίες επέτρεπαν να δικαιολογήσουν την ιεραρχία ή τα ίσα δικαιώματα των πληθυσμών.
Ο επιστημονικός ρατσισμός
Σε συνέχεια των θεωριών του Charles Darwin (1809-1882) σχετικά με την εξέλιξη των ειδών, ο Herbert Spencer (1820–93), υποστήριξε ότι υπήρχαν ξεχωριστές ανθρώπινες φυλές και ότι η φυσική επιλογή είχε ως αποτέλεσμα την ανωτερότητα των λευκών. Ήταν η αρχή του «κοινωνικού-Δαρβινισμού». Ένας ξάδελφος του Δαρβίνου, ο Sir Francis Galton (1822-1911), βαθμονόμησε τις φυλές και συνέδεσε το ποσοστό γονιμότητας των γυναικών με τον εκφυλισμό των ατόμων. Μπόρεσε έτσι όχι μόνο να αποδείξει την υπεροχή των λευκών έναντι των ανθρώπων με χρωματιστό δέρμα, αλλά και των πλούσιων έναντι των φτωχών.
Μια «επιστημονική συναίνεση» απέδειξε ότι τα διαφυλετικά ζευγαρώματα ήταν η πηγή πολλών αναπηριών. Κατά συνέπεια, έπρεπε να απαγορευτούν με τον ίδιο τρόπο όπως η αιμομιξία για τη διατήρηση κάθε ράτσας. Ήταν η «ευγονική». Η εφαρμογή αυτής της αρχής ήταν πολύ πιο περίπλοκη αφού, ανεξάρτητα από τον ορισμό κάθε φυλής, κανένα άτομο δεν είναι καθαρής φυλής, επομένως κάθε κατάσταση υπόκειται σε συζήτηση. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτή η λογική δεν οδήγησε όχι μόνο στην αποθάρρυνση του σχηματισμού ζευγαριών μεταξύ των Ευρωπαίων από τη μια πλευρά και των Ινδών, Μαύρων ή Κινέζων από την άλλη, αλλά και να ευνοηθούν οι αγγλοσάξονες λευκοί έναντι των μη αγγλοσαξονικών λευκών (Ιταλών, Πολωνών, Σέρβων, Ελλήνων κ.λπ.), Νόμος για τη μετανάστευση (Immigration Act) που ίσχυε από το 1924 έως το 1965.
Το Ινστιτούτο Kaiser Wilhelm (γερμανικό ισοδύναμο του γαλλικού CNRS) απέδειξε ότι όχι μόνο η διατήρηση της φυλής απαιτούσε να μην αναπαραχθεί με άτομα διαφορετικών φυλών, αλλά και να μην ζευγαρωθεί καθόλου. Πράγματι, στην περίπτωση της πρωκτικής διείσδυσης, τα γονίδια του ενός και του άλλου αναμιγνύονται παρά το γεγονός ότι δεν έχουν απογόνους. Εξ ου και η απαγόρευση της ομοφυλοφιλίας από τους Ναζί.
Έπρεπε να περιμένουμε την πτώση του ναζισμού και τον απο-αποικισμό για να αποτραπεί η «επιστημονική συναίνεση» και για να συνειδητοποιήσουμε την απίστευτη ποικιλομορφία σε κάθε φυλή. Τα κοινά που έχουν άτομα διαφορετικών φυλών είναι πιο σημαντικά από αυτά που τους ξεχωρίζει.
Τον Ιούλιο του 1950, η ΟΥΝΕΣΚΟ διακήρυξε τη ματαιότητα του «κοινωνικού Δαρβινισμού» και της «ευγονικής». Με απλά λόγια, η ανθρωπότητα κατάγεται βέβαια από διάφορες προϊστορικές ξεχωριστές φυλές , αλλά δεν αποτελούν παρά μόνο ένα είδος, το homo sapiens – sapiens και τα άτομα μπορούν να ζευγαρωθούν χωρίς κίνδυνο. Προφανώς, δεν ήταν ανάγκη να είσαι επιστήμονας για να το παρατηρήσεις, αλλά οι ιμπεριαλιστικές και αποικιοκρατικές ιδεολογίες είχαν θολώσει προσωρινά το μυαλό των «επιστημόνων».
Ο νομικός ρατσισμός
Καθώς οι επιστήμονες ανακτούσαν την ενότητα τους, οι νομικοί χωρίστηκαν σε δύο διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης του ζητήματος. Αυτή τη φορά δεν είναι οι ιμπεριαλιστική και αποικιοκρατική ιδεολογίες που τους χωρίζουν, αλλά οι αντιλήψεις τους για το Έθνος.
Για τους Αγγλοσάξονες, πρόκειται για εθνοτική συγκέντρωση (με πολιτιστική έννοια), ενώ για τους Γάλλους, είναι πολιτική επιλογή. Το κύριο νομικό λεξικό των ΗΠΑ έχει ως εξής: "Έθνος: Μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που έχουν κοινά προέλευση, γλώσσα, παράδοση και έθιμα που αποτελούν πολιτική οντότητα" (“Nation : A large group of people having a common origin, language, and tradition and usu. constituting a political entity,” Black’s Law Dictionary, 2014). Αντίθετα, η Γαλλία μετά την Επανάσταση ορίζει το Έθνος, ως το "Νομικό πρόσωπο που αποτελείται από το σύνολο των ατόμων που συνθέτουν το Κράτος" (Διάταγμα του βασιλιά Λουδοβίκου XVI της 23ης Ιουλίου 1789).
Το γαλλικό όραμα είναι σήμερα σχεδόν καθολικό, εκείνο των Βρετανών εφαρμόζεται μόνο από εκείνους και από τις αποικιακές δημιουργίες τους: από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και το Ινδικό RSS [1].
Έτσι, παρά τις εξελίξεις, οι Βρετανοί ζουν σήμερα υπό του Race Relations Act 1976 (νόμοι για τις φυλετικές σχέσεις του 1976) και οι φυλετικές διαφορές τους λύνονται με τη Commission for Racial Equality (Επιτροπή για τη φυλετική ισότητα) ενώ τα γαλλικά επίσημα κείμενα μιλούν για «δήθεν φυλή».
Στην πράξη, οι δύο κοινωνίες δεν δημιουργούν «φυλετικές» διαφορές, αλλά κοινωνική τάξη για τους Βρετανούς και κοινωνικό επίπεδο για τους Γάλλους.
Ο αντιρατσισμός
Στη Δύση, ο αντιρατσισμός συγχέεται τώρα με τον αντιφασισμό. Επειδή δεν υπάρχει πλέον ρατσισμός λόγω έλλειψης φυλών, ούτε φασισμός λόγω έλλειψης οικονομικών καταστάσεων στις οποίες ταίριαζε αυτή η ιδεολογία. Οι ομάδες που ισχυρίζονται ότι έχουν αυτές τις ιδέες σήμερα, έχουν την ιδιαιτερότητα να θεωρούν ότι ανήκουν στην αντικαπιταλιστική ακροαριστερά, ωστόσο επιδοτούνται από τον κερδοσκόπο Τζορτζ Σόρος και εργάζονται για λογαριασμό του ΝΑΤΟ, πρωταθλητή του καπιταλισμού. Διαθέτουν επομένως στρατιωτική εκπαίδευση.
Είναι αποκαλυπτικό που ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν παρέλειψε να τονίσει, κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής συνέντευξης με τον Αμερικανό ομόλογό του στις 8 Ιουνίου 2020, ότι το ΝΑΤΟ είχε χρησιμοποιήσει τις Διεθνείς Αντιφασιστικές Ταξιαρχίες ταυτόχρονα κατά της Συρίας και κατά της Τουρκίας [2]: οι ίδιες "Antifa" που συντονίζουν τις τρέχουσες αντιρατσιστικές ταραχές στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στην πραγματικότητα, ο ρατσισμός και ο αντιρατσισμός είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και οι δύο βασίζονται στη φαντασία των φυλών για την οποία γνωρίζουμε, ωστόσο, ότι δεν υπάρχουν. Και στις δύο περιπτώσεις, είναι μια συμμόρφωση (κομφορμισμός) με τους καιρούς. Οι ρατσιστές υποστήριξαν την ιμπεριαλιστική και αποικιοκρατική ιδεολογία, οι αντιρατσιστές στηρίζουν την χρηματοπιστωτική παγκοσμιοποίηση. Η μοναδική κοινή πολιτική χρησιμότητα τους είναι να καταλάβουν το έδαφος για να καλύψουν και να εμποδίσουν τους αυθεντικούς κοινωνικούς αγώνες.
[1] «Histoire mondiale des Frères musulmans» (6 parties), Thierry Meyssan, 21 juin 2019. « Déjà 10 mois de confinement du Jammu-et-Cachemire », par Moin ul Haque, Dawn (Pakistan) , Réseau Voltaire, 10 juin 2020.
[2] “Οι αναρχικές Ταξιαρχίες του ΝΑΤΟ”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 12 septembre 2017.