Οι φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις του Τζο Μπάιντεν

Ο πρόεδρος Μπάιντεν αφιέρωσε τον πρώτο μήνα της θητείας του στην προώθηση του στόχου της μεταρρύθμισης της κοινωνικότητας και τον δεύτερο στη θεμελίωση της εξωτερικής πολιτικής του. Δεν γνωρίζουμε ακόμη με ακρίβεια ποιο θα είναι το τρίτο μέρος των «100 ημερών» που αναμένεται να επικεντρωθεί σε οικονομικά ζητήματα. Αναμένεται ότι θα οδηγήσει σε μια τεράστια αναβάθμιση των υποδομών της χώρας, σήμερα σε ερείπια, που θα χρηματοδοτηθεί από αύξηση των φόρων κατά 30%, σύμφωνα με το κεϋνσιανό δόγμα ωθούμενο σε ακραίο σημείο.

Δεν θα συζητήσω εδώ για την ορθότητα της πολιτικής της κυβέρνησης Μπάιντεν, αλλά αποκλειστικά για τις συνέπειές της.

Μεταρρύθμιση για τη κοινωνικότητα

Η δυτική αριστερά έχει σταματήσει να υπερασπίζεται τα έθνη και τους φτωχούς. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετατράπηκε στην αναζήτηση της Αγνότητας σύμφωνα με το μοντέλο των «Πατεράδων Προσκυνητών (Pilgrim Fathers)». Γι ’αυτήν, πρόκειται για το ζήτημα της εξαργύρωσης παρελθόντων λαθών (σφαγή των Ινδιάνων, δουλεία των Αφρικανών, καταστροφή της φύσης) και της οικοδόμησης ενός καλύτερου κόσμου που να βασίζεται όχι στην ισότητα κάθε ατόμου, αλλά στην ισότητα των κοινοτήτων.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια πολύ μεγάλη χώρα που κατοικείται από οικονομικούς μετανάστες. Στο παρελθόν, η επιλογή των υποψηφίων γίνονταν με βάση υγειονομικών και εθνικών κριτήριων, αλλά πάντα θεώρησαν τον εαυτό τους ως καταφύγιο για τους φτωχούς επιχειρηματίες. Εδώ και σαράντα χρόνια, αντιμετωπίζουν έναν πληθυσμό παράνομων μεταναστών, γεγονός το οποίο δεν είχαν γνωρίσει ποτέ πριν. Είναι 11 έως 22 εκατομμύρια.

Το Δημοκρατικό Κόμμα σκοπεύει να λύσει ολόκληρο το πρόβλημα (τόσο τους κανόνες μετανάστευσης, το καθεστώς των νόμιμων μεταναστών όσο και αυτό των παράνομων μεταναστών), αλλά είναι διστάζει να το πράξει είτε με έναν νόμο μόνο είτε με μερικούς νόμους. Θυμάται το σχέδιο του γερουσιαστή Chuck Schumer (D-NY), το οποίο αγκάλιασε πάρα πολλά διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα, και απορρίφθηκε παρά την υποστήριξη του προέδρου Ομπάμα.

Πρώτον, οι Δημοκρατικοί σκοπεύουν να πολιτογραφήσουν τα 5,6 εκατομμύρια άτομα που μετανάστευσαν παράνομα ενώ ήταν ανήλικα [τους «ονειροπόλους (dreamers)]» τα οποία, από του πρόεδρου Ομπάμα, δεν είναι πλέον απελάσημα. Αν και οι Δημοκρατικοί έχουν την πλειοψηφία και στα δύο σώματα του Κογκρέσου, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αυτός ο νόμος θα περάσει. Πράγματι, χωρίς να περιμένουν αυτήν τη «γενική αμνηστία», δεκάδες χιλιάδες Νοτιαμερικανοί ξεκίνησαν με την ανακοίνωση της εκλογής του προέδρου Μπάιντεν, πεπεισμένοι ότι θα τους υποδεχόταν η «Γη της Ελευθερίας». Όπου είναι δυνατόν, διασχίζουν μαζικά τα σύνορα με το Μεξικό.

Ωστόσο, αυτή η υποδοχή συμβαίνει ενώ το Δημοκρατικό Κόμμα δεν αποδίδει πλέον σημασία στην έννοια της πατρίδας. Μόλις άνοιξε η σύνοδος του Κογκρέσου, η Δημοκρατική πρόεδρος της Βουλής, Nancy Pelosi, υπέβαλε ένα πολύ ογκώδες νομοσχέδιο (HR 1) που σκοπεύει να μεταρρυθμίσει το εκλογικό σύστημα. Η ιδέα είναι η μεταφορά της ευθύνης για τους εκλογικούς καταλόγους των ομοσπονδιακών πολιτειών στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Ως αποτέλεσμα, τουλάχιστον 13 εκατομμύρια νόμιμοι και, πάνω απ ’όλα, παράνομοι αλλοδαποί, που εμφανίζονται σε ομοσπονδιακά αρχεία, θα γίνουν ψηφοφόροι. Μερικές χώρες παραχωρούν στους αλλοδαπούς το δικαίωμα ψήφου σε τοπικές εκλογές, αλλά θα είναι η πρώτη φορά στον κόσμο που θα μπορούν να ψηφίσουν όχι μόνο σε τέτοιες εκλογές, αλλά επίσης και σε αυτές για το διορισμό του αρχηγού του κράτους.

Αυτό το σχέδιο πηγαίνει πίσω σε μια συζήτηση που χρονολογείται αρκετά χρόνια. Το 2016, 834.218 ψηφοφόροι της Χίλαρι Κλίντον ψήφισαν παράνομα στις προεδρικές εκλογές: δεν ήταν πολίτες, αλλά αλλοδαποί. Το 2017, ο πρόεδρος Τραμπ δημιούργησε μια ad hoc επιτροπή για να συγκρίνει τους εκλογικούς καταλόγους που καταρτίστηκαν από τα ομοσπονδιακά κράτη με τα δεδομένα του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας. Ήταν ήδη ζήτημα αξιολόγησης της απάτης στην οποία μόλις είχαν επιδοθεί οι Δημοκρατικοί. Ωστόσο, πολλά κράτη διαβίβασαν μόνο άχρηστες λίστες που περιέχεαν μόνο τα ονόματα των ψηφοφόρων και καμία άλλη ένδειξη που να καθιστούσε δυνατή την αναγνώρισή τους (για παράδειγμα ημερομηνίες και τόπους γέννησης). Η επιτροπή, ανίκανη να κάνει τη δουλειά της, διαλύθηκε.

Να παρατηρήσουμε ότι η σύγχυση μεταξύ ιθαγένειας και δικαιώματος ψήφου δεν είναι μόνο πρόβλημα στις ΗΠΑ. Στη Γαλλία, ο πρωθυπουργός Ζαν Καστέξ, με διάταγμα, απαγόρευσε στους Γάλλους που ζούσαν στο εξωτερικό να επιστρέψουν στη Γαλλία κατά τη διάρκεια μιας περιόδου επιδημίας, εκτός εάν υπήρχε επιτακτικός λόγος, γεγονός το οποίο ισοδυναμούσε με απαγόρευσή χωρίς δίκη. Αυτή η απεχθής απόφαση ανατράπηκε φυσικά από το Συμβούλιο της Επικρατείας (Διοικητικής Δικαιοσύνης), αλλά δείχνει ότι η γαλλική άρχουσα τάξη, όπως και η αμερικανή ομόλογη της, δεν έχει πλέον αίσθηση για το τι είναι η ιθαγένεια.

Το Δημοκρατικό Κόμμα δεν σταματά εκεί. Προτίθεται επίσης να μεταμορφώσει τον τρόπο ζωής των κατοίκων της χώρας (δεν τολμώ να γράψω των «συμπολιτών του»), μια εξουσία που ιδιοποιήθηκε κατά παράβαση του Συντάγματος των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση Μπάιντεν μόλις έλαβε πράγματι μια σειρά θεαματικών μέτρων για την «ενεργειακή μετάβαση», δηλαδή στην πράξη για την αντικατάσταση των βενζινοκίνητων οχημάτων από άλλα με ηλεκτρική ενέργεια. Σύμφωνα με την εκτίμηση ενός οργανισμού που μόλις δημιούργησε, την Interagency Working Group on Social Cost of Greenhouse Gases (διοργανική ομάδα εργασίας για το κοινωνικό κόστος των αερίων του θερμοκηπίου), το κόστος αυτής της μετάβασης θα ήταν περίπου 9,5 τρισεκατομμύρια δολάρια (9,5 τρισεκατομμύρια δολάρια). Μπορεί κανείς να φανταστεί τον αριθμό των θέσεων εργασίας που θα χαθούν και των οικογενειών που θα καταστραφούν. Ήταν ακριβώς αυτός ο τύπος μέτρου που προκάλεσε τον εμφύλιο πόλεμο. Επρόκειτο την εποχή εκείνη να μεταφερθούν οι τελωνειακές εξουσίες στις ομοσπονδιακές αρχές, γεγονός με το οποίο επέτρεψε την ανάπτυξη των βιομηχανικών πολιτειών του Βορρά και κατέστρεψε τις γεωργικές πολιτείες του Νότου.

Με πρωτοβουλία του Μισσούρι, 12 κράτη έφεραν την υπόθεση στη δικαιοσύνη και ζητούν την κατάργηση των διατάξεων του προέδρου Μπάιντεν σε αυτόν τον τομέα. Θα δούμε πώς θα αποφασίσει το Ανώτατο Δικαστήριο.

Ωστόσο, η ενεργειακή μετάβαση δεν καταστρέφει μόνο την αμερικανική κοινωνία, αλλά στερεί τη χώρα ενός σημαντικού όπλου: είναι ο πρώτος εξαγωγέας πετρελαίου στον κόσμο και ετοιμάζεται με διάταγμα να κλείσει όλο τα πηγάδια της.

Η εξωτερική πολιτική

Γεμάτη καλής θέλησης, η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει διακηρύξει δυνατά και ξεκάθαρα ότι θα αποκαταστήσει τους δεσμούς των ΗΠΑ με τους συμμάχους τους και θα τους συμβουλευτεί για όλες τις αποφάσεις που τους αφορούν. Ανακοίνωσε επίσης ότι οι διαφορές με την Κίνα δεν πρέπει να επηρεάσουν τις οικονομικές σχέσεις, αλλά ότι αυτές με τη Ρωσία ήταν απαγορευτικές.

Οι Ευρωπαίοι που πίστευαν αυτά τα καλά λόγια γρήγορα απογοητεύθηκαν. Θα έπρεπε ήδη να είναι επιφυλακτικοί όταν, για να τους μιλήσει, ο Υπουργός Εξωτερικών, Anthony Blinken, μίλησε μέσω τηλεδιάσκεψης με τον Βρετανό ομόλογό του στους Γερμανούς και τους Γάλλους, όχι στους 26.

– Κατ ’αρχάς, η Ευρωπαϊκή Ένωση, που βρέθηκε με έλλειψη εμβόλιων αντι-Covid, ζήτησε από την Ουάσινγκτον να της πουλήσει τα εμβόλια της AstraZeneca τα οποία ήταν σε απόθεμα στις Ηνωμένες Πολιτείες λόγω ότι δεν είχαν ακόμη εγκριθεί. Δριμύς απόρριψη από τον Λευκό Οίκο. Η αλληλεγγύη με τους συμμάχους δεν πηγαίνει τόσο μακριά ώστε να τους σώσει από θανάσιμο κίνδυνο. Αυτά τα αποθέματα ταξινομήθηκαν αμέσως ως «στρατηγικά», ενώ δεν ήταν μέχρι τότε.
– Δεύτερο επεισόδιο: Οι Ηνωμένες Πολιτείες του προέδρου Τραμπ πέτυχαν την εξομάλυνση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ του Μαρόκου και του Ισραήλ αναγνωρίζοντας ότι η Ισπανική Σαχάρα δεν είναι ανεξάρτητο κράτος, αλλά μαροκινό έδαφος. Η Ισπανία ερμήνευσε - λανθασμένα - την εκλογή του προέδρου Μπάιντεν ως ευκαιρία να αμφισβητήσει αυτήν την εξέλιξη. Λάθος! Οι Ηνωμένες Πολιτείες απείλησαν αμέσως τη Μαδρίτη στρατιωτικά για να την αποτρέψουν από οποιαδήποτε απόπειρα επέμβασης. «Ξέχασαν» να την προειδοποιήσουν ότι είχαν οργανώσει μια κοινή στρατιωτική άσκηση με το Μαρόκο και «είχαν χάσει» τους περιφερειακούς χάρτες. Ένα ωραίο πρωί του Μάρτιου, το έκπληκτο ισπανικό επιτελείο είδε δεκάδες ένοπλα πολεμικά αεροπλάνα των ΗΠΑ να εισέρχονται στον εναέριο χώρο της «κατά λάθος» στα Κανάρια.
– Τρίτο επεισόδιο: οι Ευρωπαίοι αποκλείστηκαν από τις διαπραγματεύσεις για το μέλλον του Αφγανιστάν όπου ανέπτυξαν στρατεύματα υπό την αμερικανική διοίκηση.
– Τέλος, το τέταρτο επεισόδιο, η Ουάσιγκτον αποφάσισε να αναγκάσει τους Ευρωπαίους να σταματήσουν την κατασκευή του αγωγού Nord Stream 2. Για να γίνει αυτό, το Υπουργείο Οικονομικών έχει ξεκινήσει έρευνες για όλα τα άτομα και τις εταιρείες που εμπλέκονται. Αναμένονται κυρώσεις, όχι εναντίον Ρώσων, αλλά εναντίον Ευρωπαίων με εξαίρεση τους Γερμανούς.

Το Υπουργείο Εξωτερικών συναντήθηκε για δύο ημέρες με τους Κινέζους ομολόγους του. Μπροστά από τις τηλεοπτικές κάμερες, ο Antony Blinken σκηνοθέτησε τις επιπλήξεις του για το Θιβέτ, το Χονγκ Κονγκ, τους Ουυγούρους και την Ταϊβάν. Ευγενικοί, οι Κινέζοι κατάπιαν τα φίδια. Στη συνέχεια, όταν έκλεισαν οι πόρτες, αυτό που έπρεπε να γίνει έλαβε χώρα: η Ουάσινγκτον αποσύνδεσε αυτή τη σύντομη επίπληξη από τα οικονομικά συμφέροντα της άρχουσας τάξης της. Έβαλε τέρμα στις πολιτικές του προέδρου Τραμπ και επανέλαβε τις μαζικές εισαγωγές, εις βάρος των εργατών της.

Εκεί που τα πράγματα πήραν μια απροσδόκητη σειρά είναι με τη Ρωσία Σε μια τηλεοπτική συνέντευξη, ο πρόεδρος Μπάιντεν εξύβρισε τον Ρώσο ομόλογό του, αποκαλώντας τον «δολοφόνο», μια τουλάχιστον σοκαριστική εκτίμηση από μια χώρα που ξοδεύει 8 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για στοχευμένες δολοφονίες των αντιπάλων της σε όλο τον κόσμο. Υποστηρίζοντας την άποψή του, ο πρόεδρος Μπάιντεν συνέχισε λέγοντας ότι ο ομόλογός του «θα πληρώσει τις συνέπειες».

Ιστορικά, η Ουάσιγκτον επιφύλασσε αυτό το είδος προσβολής στους ηγέτες του Τρίτου Κόσμου πριν καταστρέψει τη χώρα τους, ποτέ ενάντια σε έναν Ρώσο ηγέτη. Οι Ευρωπαίοι, που διαμορφώθηκαν εκ νέου από τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν τόλμησαν να αντιδράσουν.

Μετά τη στιγμή της έκπληξης και την ανάκληση του πρέσβη της, η Μόσχα απάντησε με τη φωνή του προέδρου Πούτιν. Τόνισε ότι μερικές φορές προβάλλουμε το ποιοι είμαστε στους αγνώστους που κοιτάζουμε. Εν ολίγοις, «είναι αυτός που λέει ποιος είναι». Στη συνέχεια, κάλεσε τον Αμερικανό ομόλογό του να συμμετάσχει σε μια ζωντανή συζήτηση μαζί του μπροστά στα δύο έθνη τους. Αν και ντρεπόταν, η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου διαβεβαίωσε ότι το πρόγραμμα του προέδρου Μπάιντεν ήταν πολύ απασχολημένο για να του επιτρέψει να συμμετάσχει. Η Ουάσιγκτον δεν θέλει να διακινδυνεύσει την αξιοπιστία της σε μια «μάχη των αρχηγών».

Σύντομα ο πρόεδρος Μπάιντεν στο περιθώριο;

Είναι σαφές ότι υπάρχουν ανησυχίες για την υγεία του προέδρου Μπάιντεν. Έχουμε ήδη αναφέρει πολλές φορές ότι πάσχει από τη νόσο του Alzeihmer. Από μόνο του δεν είναι σοβαρό. Άλλοι κυβερνούν στη θέση του. Ωστόσο, το να μη μπορούμε να τους ταυτοποιήσουμε μετατρέπει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε ένα αδιαφανές, απολύτως αντιδημοκρατικό καθεστώς.

Αρκετοί δημοκρατικοί βουλευτές μιλούν ιδιωτικά για τη δυνατότητα να παρατηρηθεί η ανικανότητα του προέδρου και να τον καθαιρέσουν, ορισμένοι ζητούν δημόσια να του αφαιρεθεί η εξουσία ενεργοποίησης της πυρηνικής βόμβας.

Η αντιπρόεδρος Kamela Harris είναι πιο παρούσα στα ΜΜΕ, περιορισμένη αυτή τη στιγμή στο να παίξει τη φεμινιστική χορδή και για το ότι ανήκει στη μαύρη μειονότητα. Είναι σαφές ότι ετοιμάζεται να τον διαδεχτεί γρήγορα. Προφητικός, ο Τζο Μπάιντεν την έχει ήδη αποκαλέσει κατά λάθος (;) «Κυρία πρόεδρε» αρκετές φορές.