Washington hoopt zijn hypermacht te herstellen door de oorlog in Oekraïne

Dit artikel is een vervolg op :
– 1. "Rusland wil de VS dwingen het VN-Handvest te respecteren", 4 januari 2022.
– 2. "Washington zet RAND plan door in Kazachstan, daaarna Transnistrië"
– 3. "Washington weigert naar Rusland en China te luisteren", 18 januari 2022.
– 4. "Washington en Londen, getroffen door doofheid", 1 februari 2022.
– 5. “Washington en Londen proberen hun heerschappij over Europa te behouden”, 8 februari 2022.
– 6. "Twee interpretaties van de Oekraïense zaak", 15 februari 2022.
– 7. "Washington slaat alarm, terwijl zijn bondgenoten zich terugtrekken", 22 februari 2022.
– 8. "Rusland verklaart de oorlog aan de Straussianen", 8 maart 2022
– 9 “Een bende van drugsverslaafden en neonazi’s”, 5 maart 2022.
– 10. “Israël verbijsterd door Oekraïense neonazi’s”, 8 maart 2022.
– 11. "Oekraïne: de grote manipulatie", 22 maart 2022.
– 12. “De Nieuwe Wereldorde wordt voorbereid onder het voorwendsel van oorlog in Oekraïne” 29 maart 2022.
– 13. “Oorlogspropaganda verandert van vorm” 5 april 2022.
– 14. “De alliantie van MI6, de CIA en het Banderisme”, 12 april 2022.
– 15. "Het einde van de westerse overheersing", 19 april 2022.
– 16. “Oekraïne: de Tweede Wereldoorlog wordt voortgezet” 26 april 2022

De wederopstanding van de Koude Oorlogsstrijders

In twee maanden tijd is de speciale Russische militaire operatie tegen de banderisten omgeslagen in een regelrechte oorlog tussen de Russen en de Volksrepublieken van de Donbass aan de ene kant en de door de NAVO gesteunde Oekraïners aan de andere kant.

Een Oekraïense overwinning zou een harde klap zijn voor Rusland en een Russische overwinning zou de dood betekenen voor de NAVO. Geen van de twee hoofdrolspelers kan terugdeinzen. Dus alle handelingen zijn toegestaan.

De aanhangers van Bandera zagen eerst hun vroegere bondgenoten van het Anti-Bolsjewistische Volkenblok (ABN) en de Wereld Anti-Communistische Liga (WACL) Oekraïne binnenstromen [1], evenals 3000 militieleden van de Turkse Grijze Wolven.

Ofschoon de ABN en de WACL niet volledig zijn verdwenen, zij zijn vervangen door de geheime Orde van Centuria , zijn de anti-Russische ideologische banden en de broederschap, ontwikkeld tijdens de clandestiene operaties van de Koude Oorlog, nog steeds aanwezig. Evenzo is tijdens de oorlog tegen Syrië geconstateerd dat er banden bestaan tussen jihadisten van verschillende nationaliteiten tijdens hun opeenvolgende gevechten onder bevel van de CIA in Afghanistan, Bosnië-Herzegovina, Tsjetsjenië en Kosovo.

Het ziet er nu naar uit dat deze oorlog zal voortduren en toenemen. Deze netwerken blijven zich dus mobiliseren. Zo worden er vooralsnog geen Aziatische strijders gerapporteerd, hoewel Chiang Kai-shek de WACL zeer belangrijke hulp had aangeboden en zelfs zover ging om in Taiwan de Academie voor Kaderleden voor Politieke Oorlogvoering van de Oekraïense banderist Yaroslav Stetsko te installeren. Deze school was het equivalent van het Psychological Warfare Center in Fort Bragg (VS) en de School of Americas in Panama, met inbegrip van martelcursussen. De gouverneur van Mykolayev, Vitaly Kim, een Koryo-saram (in Korea geboren Rus), zou de connectie kunnen leggen met de opvolgers van de Zuid-Koreaanse dictator Park Chung-hee.

De Liga werd in 1983 grondig omgevormd op advies van de Straussiaan Edward Luttwak [2]. Met de ontbinding van de USSR veranderde zij haar naam in de Wereldliga voor Vrijheid en Democratie (WLFD). Het hield zijn laatste congres op 23-24 januari 2022 in Taiwan, onder voorzitterschap van Yao Eng-chi, een hooggeplaatste Kuomintang-functionaris. Zij heeft een raadgevende status bij de VN en een kantoor in de gebouwen van de VN. Het ontvangt nog steeds bijna een miljoen dollar aan jaarlijkse financiering van Taipei. Haar activiteiten vallen onder de defensiegeheimhouding van de Taiwanese regering.

Waarom sterven als je de benarde toestand van anderen kunt uitbuiten?

Terwijl aanhangers van fascistische milities over de hele wereld, gesteund door de CIA, zich bij het banderisme hebben aangesloten, blijft de NAVO uit de buurt van het Oekraïense leger. Dit om een direct conflict tussen de VS en Rusland, beide kernmogendheden, te voorkomen.

Het Pentagon belegde daarom op 26 april 2022 een vergadering op zijn Duitse basis in Ramstein om 43 van zijn bondgenoten te dwingen wapens te leveren aan de Oekraïners. In de wetenschap dat de regering Zelensky er vóór de oorlog van uitging dat een derde van de strijdkrachten uit banderistische milities bestond, zal een derde van deze wapens naar de neonazi’s gaan. Alle staten met competente inlichtingendiensten weten dit. Maar hun verlamming tegenover Uncle Sam is zo groot dat alleen Israël deze bijeenkomst durfde te boycotten [3]. De invloed van Washington is echter niet meer wat het geweest is: het was in staat de deelname van 66 staten te mobiliseren om de jihadisten militair te steunen tegen Syrië. Deze staten vertegenwoordigen een derde van de leden van de VN, maar slechts een tiende van de wereldbevolking. Hieruit blijkt hoezeer de positie van de Verenigde Staten is verzwakt.

Bovendien maakt deze toevloed van wapens het voor het Oekraïense leger niet langer noodzakelijk om de Moldavische Republiek Dnjestrië (Trans-Dnjestrië) aan te vallen, die de grootste wapenvoorraad van het Europese continent herbergt.

Op 29 april heeft het Witte Huis van het Congres 33 miljard dollar extra gekregen voor de bewapening van Oekraïne. Hiermee komt het militaire budget van Oekraïne op de 11e plaats in de wereld.

Na twee maanden van gevechten hebben de politieke krachten van de VS zich achter de oorlog van de straussianen geschaard en zich een voorstelling gemaakt van wat zij er uit kunnen halen. Om de hypermacht te worden die het ooit was, moesten de Verenigde Staten de partituur van het begin van de Tweede Wereldoorlog naspelen. In 1939 was het land nog steeds niet hersteld van de economische crisis van 1929. New York lag ver achter op zijn rivaal, Buenos Aires. Het briljante idee was toen om de Europeanen elkaar te laten verscheuren door hen grootschalig geproduceerde wapens te verkopen in ruil voor hun staatsbezittingen. Washington raakte er pas in 1942 bij betrokken en nog steeds met tegenzin. De oorlog eiste 55 miljoen levens, waarvan slechts 200.000 Amerikaanse. De truc was om wapens te leasen. Na de overwinning kwam de tijd van de afrekening. De Britten werden gedwongen hun rijk af te staan, terwijl de schuld van de Sovjets zich meer dan 60 jaar voortsleepte. Het werd alleen weggevaagd met Vladimir Poetin.

Het Congres moet daarom snel de "Ukraine Democracy Defense Lend-Lease Act of 2022" aannemen, die al door de Senaat is goedgekeurd (S. 3522). De Tweede Wereldoorlog duurt ook voort op het economische front [4].

Dit is een toepassing van de "Wolfowitz Doctrine" van 1990: met alle middelen voorkomen dat zich een rivaal van de Verenigde Staten ontwikkelt, met als prioriteit het verzwakken van de Europese Unie.

Deze maatregel mag dan een logistieke rationalisatie en een uitstekende economische investering zijn, het is ook een militaire verspilling: het hanteren van de meeste van deze wapens vereist een lange training die de Oekraïense strijdkrachten niet hebben. Zij zullen er dus op korte termijn geen gebruik van kunnen maken. Bovendien kunnen deze wapens alleen aan de frontlinie worden gebruikt, maar zullen zij daar niet naartoe kunnen worden vervoerd omdat de elektriciteitscentrales reeds vernield zijn en de Europese diesellocomotieven niet aan de spoorbreedte van de Oekraïense en Russische spoorwegen kunnen worden aangepast. Bovendien zijn de spoorwegen al zwaar gebombardeerd.

Gezien de corruptie van president Volodymyr Zelensky valt te verwachten dat hij deze wapens, omdat hij ze niet kan gebruiken, op de zwarte markt zal verkopen. Ze zullen weer opduiken op andere slagvelden, ditmaal in handen van niet-overheidsactoren. In twee maanden tijd heeft deze grappenmaker al honderden miljoenen dollars weten te verduisteren. Ondertussen lijdt zijn volk.

De strategie van de VS om weer het centrum van de wereld te worden, zal alleen werken als de oorlog zich uitbreidt naar het Westen. Ik heb het niet over de onvermijdelijke militaire operaties tegen Trans-Dnjestrië [5], maar over de economische betrokkenheid van de leden van de Europese Unie.

Tot dusver hebben alleen de Polen en de Bulgaren geweigerd voor Russisch gas in roebels te betalen en zijn zij derhalve van leveringen verstoken. Alle andere EU-leden hebben er al mee ingestemd om in roebels te betalen, niet rechtstreeks aan Gazprom, maar via tussenpersonen van banken. Poolse uitlatingen als zou het land op het punt staan van leverancier te veranderen, zetten geen zoden aan de dijk: Warschau zal Russisch gas invoeren uit andere Europese landen, die daarvoor in roebels zullen betalen. Het enige verschil is dat het een extra tussenpersoon zal moeten betalen.

Door hun Amerikaanse overheerser te volgen, moeten de Europeanen dus zowel een sterke daling van hun levensstandaard als het verlies van hun staatsbezittingen verwachten. Niemand schijnt er om te geven.

Op weg naar de opsplitsing van Oekraïne

Voorlopig zijn de Russische militaire operaties strikt beperkt tot de vernietiging van de enorme Oekraïense defensie-infrastructuur, waarvan het Westen geen weet heeft. De mobiele fase van de oorlog is nog niet begonnen. Na maanden van beschietingen wordt verwacht dat het pas in de zomer zal gebeuren en dat het snel zal gaan. Het Russische leger zal dan aanbieden de banderistisch-overtuigde bevolkingsgroepen te verplaatsen naar het resterende deel van Oekraïne.

De oorlog heeft irredentistische verlangens gewekt. Polen, dat vorige maand overwoog de enclave Kaliningrad in te lijven, overweegt nu het westen van Oekraïne te bezetten. Het had deze regio, Galicië, reeds bezet tijdens het interbellum, toen het Oostenrijks-Hongaarse keizerrijk uiteengevallen was. Het idee zou zijn om "vredeshandhavers" in te zetten en daar te laten blijven. De Pools-Oekraïense oorlog had echter slechte herinneringen achtergelaten tussen de twee volkeren en het was juist in deze context dat de banderisten ontstonden. Bovendien liet Stepan Bandera de Poolse minister van Binnenlandse Zaken, Bronisław Pieracki, vermoorden. De banderisten beweren dat zij de onderdrukking van hun partij hebben gewroken, maar de werkelijkheid is dat Bandera reeds lid was van de nazi Gestapo en de invasie van Polen door het Derde Rijk voorbereidde.

Roemenië zegt op dit moment niets, maar is zijn troepen aan het opstellen. Wanneer de oorlog zich uitbreidt tot Trans-Dnjestrië, zal het niet aarzelen om het bestaan van zowel Trans-Dnjestrië als Moldavië, beide Roemeens in de 20e eeuw, ter discussie te stellen. Hongarije begeert het Oekraïense Transkarpatië, dat het tijdens de val van de Oostenrijks-Hongaarse monarchie is kwijtgeraakt. De overwegend Hongaarse bevolking werd na de "Revolutie van Waardigheid" (staatsgreep van 2014) gediscrimineerd door de Oekraïense regeringen. Net als het Russisch, werd ook de Hongaarse taal verboden. Vandaag heerst er vrede in Transkarpatië. Russische troepen hebben het niet aangevallen. Het dient als toevluchtsoord voor Oekraïners tegen de binnenlandse oppositie. Slowakije heeft zijn oog maar op een paar dorpen laten vallen.

Rusland van zijn kant, dat als oorlogsdoel alleen de erkenning van de onafhankelijkheid van de Krim (die reeds bij de Russische Federatie is gevoegd) en de Volksrepublieken Donestk en Lugansk had gesteld, kondigde op 24 maart aan dat het voornemens was het gehele zuiden van Oekraïne te annexeren om Transnistrië, de Krim en de Donbass met elkaar te verbinden.

Als gevolg van deze Pools-Roemeense-Magyaarse-Russische opsplitsing zal Oekraïne de helft van zijn grondgebied verliezen en worden gereduceerd tot zijn minimale kern.

Zeldzame positieve poging

Op 26 april bracht VN-secretaris-generaal António Guterres een bezoek aan het Kremlin met twee voorstellen.
– Oprichting van een gezamenlijke commissie VN-Rusland-Oekraïne om de humanitaire inspanningen te coördineren;
– Met het personeel van de VN en het Internationale Rode Kruis een uitgangscorridor creëren vanuit de Azovstal-fabriek in Marioupol voor burgers die wensen te vertrekken.

In feite hebben de Oekraïners tot dusver humanitaire corridors naar Moldavië en Polen voorgesteld, terwijl de Russen corridors naar Wit-Rusland en Rusland hebben voorgesteld (in de wetenschap dat de banderisten daar zullen worden gearresteerd en berecht). Er werd geen overeenstemming bereikt.

Wat de Azovstal-fabriek in Mariupol betreft, is het niet bekend of daar burgers zijn ondergedoken. Het Russische leger heeft een uitgangscorridor gecreëerd die door 1300 soldaten is gebruikt om zich over te geven, maar waar geen burgers doorheen zijn gegaan. Oekraïense krijgsgevangenen hebben beweerd dat er burgers zijn die als menselijk schild dienen voor de Banderisten, maar Kiev ontkent dit. De Turkse Doğu Perinçek, die voorstander is van een alliantie met China en Rusland in plaats van met de Verenigde Staten, heeft beweerd dat 50 Franse officieren binnen vastzaten, hoewel deze bewering niet kan worden geverifieerd [6]. Rusland heeft de VN verzocht de omstandigheden van de detentie van deze 1300 gevangenen te komen controleren, hetgeen niet is gebeurd. Het doel van Moskou was zijn humanitaire eisen aan te scherpen ten einde deze voor de Russische gevangenen van de Oekraïners te verkrijgen. Er circuleren veel video’s van de mishandeling en foltering van Russische gevangenen.

Nog voor de besprekingen begonnen, herhaalde de Russische president Vladimir Poetin publiekelijk het standpunt van zijn land: Rusland verwerpt door het Westen vastgestelde regels en eist eerbiediging van het VN-handvest (dat het onderwerp was van het voorgestelde bilaterale vredesverdrag tussen de VS en Rusland op 17 december 2021 [7].

De Secretaris-Generaal van de VN legde vervolgens uit dat de algemene opvatting is dat het VN-handvest de invasie van een soeverein land veroordeelt. De Russische president antwoordde echter dat het hier om een bijzonder geval gaat: Oekraïne had openlijk verklaard dat het de door de Veiligheidsraad vastgelegde akkoorden van Minsk niet zou uitvoeren en had zijn eigen bevolking in de Donbass met zware wapens aangevallen. Na acht jaar verzet stemden deze mensen voor onafhankelijkheid en riepen hun regeringen Rusland te hulp, hetgeen Rusland deed op grond van artikel 51 van het Handvest.

Vladimir Poetin verwees vervolgens naar het besluit van het Internationaal Gerechtshof over de onafhankelijkheid van Kosovo. Het Hof oordeelde dat het zelfbeschikkingsrecht van de volkeren kan worden toegepast zonder de toestemming van het centrale gezag waaraan zij tot dan toe onderworpen waren geweest. Niemand betwist dit. In Kosovo was het echter de Nationale Vergadering die de onafhankelijkheid uitriep, terwijl het in Donbass de bevolking was die deze rechtstreeks per referendum uitriep.

Aan het eind van de bespreking zijn de Verenigde Naties en het Internationale Rode Kruis met Rusland overeengekomen een procedure vast te stellen voor de evacuatie van burgers uit de Azovstal-fabriek in Mariupol.

Oorlogspropaganda

Ondertussen gaat de oorlogspropaganda door. Het is opvallend dat de twee partijen zich op verschillende doelen richten en verschillende methoden gebruiken.

Londen en Washington proberen het Westen te overtuigen van hun verhaal. Ze richten zich niet tot de Oekraïners, laat staan de Russen. Ze dringen hun standpunt op door herhaling en gaan dan verder. Zij richten zich op het bagataliseren van Oekraïense neonazi’s, het ensceneren van mooie beelden [8] en het aan de kaak stellen van misdaden die aan Russen worden toegeschreven.

Zo beweerden zij bijvoorbeeld dat het Russische leger in Butcha een bloedbad onder de burgerbevolking had aangericht. Hun leiders spraken van een mogelijke "genocide", de zwaarste misdaad die kan worden uitgesproken. Deskundigen verklaarden dat de slachtoffers waren neergeschoten met automatische wapens. Maar toen forensische wetenschappers deze versie ontkrachtten [9], onderdrukte Kiev het nieuws door tien Russische soldaten in staat van beschuldiging te stellen, van wie niet bekend is hoe zij konden worden geïdentificeerd.

De Oekraïense propaganda concentreert zich op twee zaken: het verzinnen van militaire overwinningen die door de westerse pers worden geprezen, evenwel snel worden ontkend, en het toeschrijven van afschuwelijke misdaden aan het Russische leger, eveneens snel ontkend.

Moskou van zijn kant beschouwt Westerlingen als mensen die de realiteit niet willen aanvaarden en daarom pas van mening kunnen veranderen als zij verloren hebben. Zij richt zich derhalve alleen tot de Russen en de Oekraïners, die volgens haar te goeder trouw door de banderisten zijn misleid. In plaats van over de actualiteit te berichten, opent het zijn militaire archieven [10] om te laten zien dat de banderisten er nooit voor terugdeinsden andere Oekraïners te vermoorden of zelfs te martelen. Bovenal bekrachtigt Rusland dat de banderisten nooit, maar dan ook nooit, tegen de nazi’s hebben gevochten. Daarmee wordt de officiële geschiedenis van Oekraïne volgens Wikipedia en de OUN(B), voor wie de banderisten zowel tegen de nazi’s als tegen de Sovjets vochten, op zijn kop gezet. De Westerse pers bericht niet over deze onthullingen omdat zij dan gedwongen zouden zijn stelling te nemen tegen de banderisten. Bovendien blijkt uit Duitse documenten, die ook door Moskou zijn geopenbaard, dat het naziregime en de Banderisten samen een plan hadden beraamd om de bevolking van de Donbass uit te roeien. Hoewel de uitvoering van dit plan niet tijdens de Tweede Wereldoorlog plaatsvond, werd het door de Banderisten van Kiev na 2014 opgestart.