Υπό την ιδιότητά του ως διαπραγματευτής της ΕΕ, ο Radosław Sikorski υπέγραψε συμφωνία για την επίλυση της κρίσης με τον Ουκρανό πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς, στις 21 Φλεβάρη 2014 το βράδυ. Το πρωί, οι άνδρες που κρυφά είχε εκπαιδεύσει στην Πολωνία θα πάρουν την εξουσία.

Αυτό το άρθρο στηρίζεται σε πληροφορίες που απέκτησα από την πολωνική αντιπολίτευση. Έκανα λάθος που ανέφερα ότι η πηγή μου ήταν το σατυρικό εβδομαδιαίο περιοδικό Nie που εξέδωσε μια κολοκυθιά που ανακατεύει αλήθεια και ψέμα. Τις λεπτομέρειες που δίνει θα πρέπει να ελεγχθούν.
Ό τι και να είναι όμως, ο Γενικός Εισαγγελέας της Πολωνίας έχει αναλάβει την υπόθεση της εξάσκησης για εκπαίδευση του Δεξιού Τομέα (Pravy Sector).
Τιερί Μεϊσάν, 22 Απριλίου 2014.

Η πολωνική αριστερή εβδομαδιαία εφημερίδα Nie (Όχι), δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ σοκ για την εκπαίδευση των πιο βίαιων ακτιβιστών της Ευρωμεϊνταν (EuroMaidan) [1].

Σύμφωνα με αυτή τη πηγή, ο πολωνός υπουργός Εξωτερικών Radosław Sikorski, κάλεσε, τον Σεπτέμβριο 2013, 86 μέλη του Δεξιού Τομέα (Pravy Sector), δήθεν ως μέρος ενός προγράμματος συνεργασίας μεταξύ πανεπιστημίων. Στην πραγματικότητα, οι φιλοξενούμενοι δεν ήταν φοιτητές, και πολλοί ήταν ηλικίας άνω των 40 ετών. Δεν πήγαν στο Πολυτεχνείο της Βαρσοβίας, σε αντίθεση με το επίσημο πρόγραμμα τους, αλλά στο κέντρο εκπαίδευσης της αστυνομίας του Legionowo, μία ώρα με το αυτοκίνητο από την πρωτεύουσα. Εκεί, τους δόθηκε για τέσσερις εβδομάδες μια εντατική εκπαίδευση για την διαχείριση του πλήθους, για την αναγνώριση των ατόμων, για τακτικές μάχης, για τη διοίκηση, τη συμπεριφορά σε κατάσταση κρίσης, για τη προστασία από αέρια , τη κατασκευή οδοφραγμάτων, και ιδιαίτερα για τους πυροβολισμούς, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης των τυφεκίων των ελεύθερων σκοπευτών.

Η εκπαίδευση αυτή πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2013, ενώ οι διαμαρτυρίες στην πλατεία Μαϊντάν υποτίθενται ότι απαντούν σε μια απόφαση για την αναστολή των διαπραγματεύσεων για την υπογραφή της Συμφωνίας Σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία υπεγράφη από τον Πρωθυπουργό Mykola Azarov στις 21 Νοέμβρη.

Η εβδομαδιαία έκδοση διευκρινίζει ότι φωτογραφίες πιστοποιούν αυτή την εκπαίδευση. Δείχνει τους Ουκρανούς με ναζιστικές στολές με τους Πολωνούς καθηγητές τους με πολιτικά ρούχα.

Αυτές οι αποκαλύψεις δικαιολογούν μια νέα ματιά στο ψήφισμα, που εγκρίθηκε στις αρχές Δεκεμβρίου 2013 από το πολωνικό κοινοβούλιο, σύμφωνα με το οποίο το Κοινοβούλιο επιβεβαίωνε του «την πλήρη αλληλεγγύη με τους ουκρανούς πολίτες, οι οποίοι, με ισχυρή αποφασιστικότητα δείχνουν στο κόσμο την αποφασιστικότητά τους να διασφαλίσουν την πλήρη ένταξη της χώρας τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Φυσικά, όταν οι βουλευτές δεν γνώριζαν ότι η χώρα τους είχε εκπαιδεύσει προηγούμενα τα άτομα που προσπάθησαν -και πέτυχαν-, να πάρουν την εξουσία.

Αυτό το σκάνδαλο δείχνει το ρόλο που προσδόθηκε από το ΝΑΤΟ στην Πολωνία σε σχέση με την Ουκρανία, που μπορεί να συγκριθεί με αυτό που προσδίδεται στην Τουρκία σε σχέση με τη Συρία. Διεξήχθη από την κυβέρνηση του φιλοευρωπαϊκού φιλελεύθερου Ντόναλντ Τουσκ. Ο Υπουργός Εξωτερικών, ο δημοσιογράφος Radosław Sikorski, πρώην πολιτικός πρόσφυγας στο Ηνωμένο Βασίλειο, ήταν ο εγκέφαλος πίσω από την ένταξη της Πολωνίας στο ΝΑΤΟ. Ως μέλος του «Τριγώνου της Βαϊμάρης», ήταν ένας από τους τρεις εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που διαπραγματεύτηκε τη συμφωνία της 21ης Φεβρουαρίου 2014 μεταξύ του Προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς και των τριών κύριων ηγετών της EuroMaidan [2] . Φυσικά, ο Ουκρανός πρόεδρος δεν γνώριζε ότι είχε εκπαιδεύσει τους εξεγερμένους. Όσο για τον υπουργό Εσωτερικών και συντονιστή των ειδικών υπηρεσιών, Bartłomiej Sienkiewicz (ο δισέγγονος του συγγραφέα Henryk Sienkiewicz, συγγραφέας του Quo Vadis? ), ήταν ένας από τους ιδρυτές της σημερινής πολωνικής μυστικής υπηρεσίας , του Γραφείου κρατικής προστασίας (Urzd Ochrony Państwa). Ήταν, επίσης για πολύ καιρό, αναπληρωτής διευθυντής του Κέντρου Ανατολικών Σπουδών (Ośrodek Studiów Wschodnich), ενός εθνικού κέντρου για την έρευνα στην Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, ιδιαίτερα για την Ουκρανία και την Τουρκία. Αυτό το ινστιτούτο έχει μια βαθιά επίδραση στην δυτική αντίληψη των σημερινών γεγονότων, μέσω συμφωνιών του με το Ίδρυμα Carnegie [3].

Κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης της Γιούλιας Τιμοσένκο (2007-2010), ο σημερινός προσωρινός πρόεδρος της Ουκρανίας, Oleksandr Tourtchynov ήταν επικεφαλής των μυστικών υπηρεσίων και μετά αναπληρωτής πρωθυπουργός. Εργάστηκε τότε με τους Πολωνούς Ντόναλντ Τουσκ (ήδη πρωθυπουργό), Radosław Sikorski (τότε υπουργό άμυνας) και Bartłomiej Sienkiewicz (διευθυντής της ιδιωτικής εταιρείας πληροφοριών ASBS OTHAGO).

Για να ανατρέψει τη κυβέρνηση της γείτονα της, η Πολωνία στηρίχτηκε σε Ναζί ακτιβιστές με τον τρόπο που η Τουρκία στηρίζεται στην Αλ Κάιντα για να ανατρέψει την κυβέρνηση της Συρίας. Όχι μόνο δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι οι σημερινές πολωνικές αρχές βασίζονται στα εγγόνια των Ναζί που η CIA ένταξε στο δίκτυο Gladio του ΝΑΤΟ για την καταπολέμηση της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά να θυμηθούμε τη διαμάχη που ξέσπασε στις πολωνικές προεδρικές εκλογές του 2005: ο δημοσιογράφος και βουλευτής Jacek Kurski αποκάλυψε ότι ο Józef Tusk, παππούς του Ντόναλντ Τουσκ στρατολογήθηκε εθελοντής στη Βέρμαχτ. Μετά την άρνηση των περιστατικών, ο Πρωθυπουργός τελικά παραδέχτηκε ότι ο παππούς του είχε υπηρετήσει πράγματι στα ναζιστικά στρατεύματα, αλλά ισχυρίστηκε ότι είχε επιστρατευτεί βίαια μετά την προσάρτηση του Danzig. Μια υπενθύμιση που μας λέει πολλά για το πώς η Ουάσιγκτον επιλέγει τους πράκτορες της στην Ανατολική Ευρώπη.

Εν ολίγοις, η Πολωνία εκπαίδευσε πραξικοπηματίες για να ανατρέψει το δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο της Ουκρανίας και προσποιήθηκε να διαπραγματευτεί μαζί του μια κατευναστική λύση, στις 21 Φεβρουαρίου 2014, ενώ οι στασιαστές της έπαιρναν την εξουσία.

Εξάλλου, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το πραξικόπημα ήταν υπό τη καθοδήγηση των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως αποδεικνύεται από την τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ της υφυπουργού Εξωτερικών Victoria Nuland, και του πρέσβη Geoffrey R. Pyatt [4]. Ομοίως, είναι σαφές ότι και άλλα μέλη του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της Λιθουανίας (μια φορά και έναν καιρό η Ουκρανία κυριαρχούταν από την πολωνολιθουανική αυτοκρατορία), και το Ισραήλ, υπό την ιδιότητά του ως de facto μέλος του ατλαντικού επιτελείου, συμμετείχαν στο πραξικόπημα [5]. Αυτός ο μηχανισμός υποδηλώνει ότι το ΝΑΤΟ διαθέτει ένα νέο δίκτυο Gladio στην Ανατολική Ευρώπη [6]. Επιπλέον, μετά το πραξικόπημα, Αμερικανοί μισθοφόροι μιας θυγατρικής της Academi (Greystone ΕΠΕ) αναπτύχτηκαν στη χώρα σε επικοινωνία με τη CIA [7].

Αυτά τα γεγονότα μεταβάλλουν ριζικά την αντίληψη που μπορούσαμε να έχουμε για το πραξικόπημα της 22ης Φεβρουαρίου 2014. Αντιστρατεύονται τα επιχειρήματα που μεταδίδονται προς τους δημοσιογράφους από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ (σημεία 3 και 5 του σημειώματος της 5ης Μαρτίου) [8] και αποτελούν μια πράξη πολέμου βάσει του διεθνούς δικαίου. Ως εκ τούτου, η συλλογιστική των Δυτικών για τη συνέχεια των γεγονότων, συμπεριλαμβανομένης της προσχώρησης της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία και τις τωρινές εξεγέρσεις στην Ανατολή και Νότια Ουκρανία, είναι άκυρη.

Τιερί Μεϊσάν
Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά
Πηγή
Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)

[1] « Tajemnica stanu, tajemnica Majdanu », Nie, n°13-2014, daté du 18 avril 2014.

[2] « Accord sur le règlement de la crise en Ukraine », Horizons et débats (Suisse), Réseau Voltaire, 21 février 2014.

[3] « La Fondation Carnegie pour la paix internationale », Réseau Voltaire, 25 août 2004.

[4] “What about apologizing to Ukraine, Mrs. Nuland?”, Oriental Review/Voltaire Network, 7 February 2014; “The Secret Agenda of Ashton and Nuland Revealed”, by Wayne Madsen, Strategic Culture Foundation/Voltaire Network, 12 March 2014.

[5] « Des soldats israéliens étaient camouflés place Maidan », Réseau Voltaire, 3 mars 2014.

[6] « Le nouveau Gladio en Ukraine », par Manlio Dinucci, Traduction Marie-Ange Patrizio, Il Manifesto (Italie), Réseau Voltaire, 18 mars 2014.