Ο Συριακός Αραβικός στρατός, με την υποστήριξη της Ρωσικής Αεροπορίας, ετοιμάζει τη μεγάλη τελική επίθεση

Σύμφωνα με τη συμφωνία για την ειρηνική διευθέτηση του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, δημιουργήθηκε μια διεθνή ομάδα υποστήριξης για τη Συρία (ISSG : International Syria Support Group), η οποία περιλαμβάνει τον Αραβικό Σύνδεσμο, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον ΟΗΕ και 17 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Ο κύκλος των διαπραγματεύσεων, ο οποίος έληξε στις 29 Ιανουαρίου 2016 στη Γενεύη, μην έχοντας πραγματοποιήσει κανένα βήμα προς τα εμπρός, θεωρείται αποτυχία, εξαιτίας της εντελώς μη εποικοδομητική στάση της Σαουδικής Αραβίας, η οποία αγνοεί το ψήφισμα 2254των Ηνωμένων Εθνών και συνεχίζει να στηρίζει την ανατροπή του Μπασάρ αλ Άσαντ με τη βία. [1] Επιπλέον, όλες οι τρομοκρατικές ομάδες που αποτελούνται από ξένους, οπλισμένους και που υποστηρίζονται από τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, τη Τουρκία, οι οποίοι εισέβαλαν και κατέστρεψαν τη Συρία, θέλουν να εκπροσωπούνται στη νέα κυβέρνηση.

Ως εκ τούτου, κατά τη διάρκεια των επόμενων έξι μηνών, δεν θα συναχθεί καμία συμφωνία για κατάπαυση του πυρός και ο ΟΗΕ θα πρέπει να αρχίσει χωριστές διαπραγματεύσεις με τη συριακή κυβέρνηση και τους εκπροσώπους των τρομοκρατικών ομάδων του κατάλογου της Σαουδικής Αραβίας. Η θέση της Σαουδικής Αραβίας είναι ακόμη πιο ακατανόητη δεδομένου του γεγονότος ότι η Ρωσία βομβαρδίζει τακτικά τις θέσεις του Ισλαμικού Κράτους υπέρ του ΕΣΣ (Ελεύθερος Συριακός Στρατός, που εξοπλίζεται από τη Σαουδική Αραβία και χρηματοδοτείται από τις ΗΠΑ και την Τουρκία) και ότι ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ είχε συναντήσεις στη Μόσχα με εκπροσώπους των τρομοκρατικών ομάδων που εξοπλίζονται και υποστηρίζονται από τη Σαουδική Αραβία.

Βασικά, τα κράτη που έχουν χρηματοδοτήσει, εξοπλίσει και φέρει στη Συρία από τρομοκρατικές ομάδες με σκοπό την ανατροπή της κυβέρνησης του Μπασάρ Αλ Άσαντ, έλπιζαν μια αλλαγή στην ισορροπία των δυνάμεων για να επωφεληθούν. Αλλά αυτή η στασιμότητα φαίνεται προς όφελος μόνο του Συριακού Αραβικού στρατού που υποστηρίζεται σθεναρά από τη ρωσική πολεμική αεροπορία.
Οι βομβαρδισμοί της ρωσικής αεροπορίας στόχευαν μέχρι τώρα οπλοστάσια και αποθήκες πυρομαχικών, εγκαταστάσεις για την παρασκευή εκρηκτικών, αποθήκες καυσίμων, χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων, τα κέντρα διοίκησης και επικοινωνίας των ανταρτών στη Συρία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση μέχρι 60-70% της ικανότητας μάχης των τζιχαντιστών, από την έλλειψη πυρομαχικών, την αδυναμία να εκτελέσουν ελιγμούς και να συντονιστούν και να επικοινωνήσουν μεταξύ τους .

Παράλληλα με αυτές τις αποστολές, οι Ρώσοι ελέγχουν από μεγάλο υψόμετρο, όλο το εικοσιτετράωρο, τα σύνορα της Συρίας με την Τουρκία, την Ιορδανία, το Ιράκ και το Ισραήλ, με μη επανδρωμένα αεροσκάφη αναγνώρισης. Έχουν καταφέρει έτσι να εντοπίσουν όλες τις πομπές προμηθειών των τζιχαντιστών και να τις εξουδετερώνει σε ποσοστό 65% με τους βομβαρδισμόυς από την πολεμική αεροπορία. Χάρη σε αυτή τη στρατηγική που εφαρμόζεται από τους Ρώσους, ο ρυθμός αναπλήρωσης των αποθεμάτων όπλων, πυρομαχικών και νεοσύλλεκτων των τρομοκρατικών ομάδων αντιπροσωπεύουν το 10% των στρατιωτικών υποδομών των τζιχαντιστών που καταστράφηκαν από τη ρωσική αεροπορία.

Τα κύρια τρωτά σημεία παραμένουν πάντα τα δυτικά σύνορα της Συρίας με την Τουρκία, στο κυβερνείο του Idlib, με μήκος 70 χλμ, και ο βόρειος διάδρομος Azaz-Jarablus, με μήκος 90-100 χλμ, από όπου έρχονται, από την Τουρκία, τα όπλα, τα πυρομαχικά και οι νέοι στρατολογημένοι για το Ισλαμικό Κράτος και άλλες τρομοκρατικές ομάδες.

Οι βομβαρδισμοί της ρωσικής αεροπορίας είχαν επίσης μια ψυχολογική επίδραση στα χαρακτηριστικά των δράσεων μάχης των τζιχαντιστών στη Συρία, αναγκάζοντάς τους να σταματήσουν επιθετικές επιχειρήσεις, και να αναγκάζονται μόνο να υπερασπιστούν τις θέσεις τους. Για να είναι σε θέση να επιτεθούν, οι τζιχαντιστές, πρέπει να δημιουργήσουν μια ισορροπία δυνάμεων ανώτερη από αυτή του Συριακού Αραβικού στρατού, σε ορισμένες κατευθύνσεις. Αυτό είναι δυνατό μόνο με εκτεταμένους ελιγμούς και τη συγκέντρωση των δυνάμεων, που εντοπίζονται εύκολα από τα ρωσικά αεροπλάνα αναγνώρισης. Κάθε φορά που οι τζιχαντιστές έκαναν αυτό το λάθος, τα ρωσικά βομβαρδιστικά ανταποκρίθηκαν γρήγορα και εξουδετέρωσαν σχεδόν όλες τις ισλαμικές ομάδες που κινούνταν προς τη τρέχουσα συγκέντρωση δυνάμεων.

Χάρη στη στρατηγική που εφαρμόζει η Ρωσία, ο Συριακός Αραβικός στρατός έχει αποκτήσει μεγαλύτερη ελευθερία δράσης, που υλοποιείται με μικρές επιθέσεις που οδήγησαν στη κατάκτηση των προπυργίων των τρομοκρατών οχυρά. [2] Η απόσυρση από τις οχυρωμένες πόλεις από τους ισλαμιστές αύξησε την κινητικότητα των συριακών τεθωρακισμένων μονάδων που έχουν επιβάλει τον έλεγχό τους στις οδούς επικοινωνίας μεταξύ των πόλεων που κετάχονται από τους τζιχαντιστές. Κατάφεραν να περικυκλώσουν πολλές περιοχές, που υπόκεινται σε βομβαρδισμό από τη ρωσική αεροπορία, πριν να πραγματοποιήσουν τη χερσαία επίθεση.

Για παράδειγμα, η περιοχή βόρεια των βουνών των Τουρκμένων, στο κυβερνείο της Λατάκειας, που κατέχεται από τρομοκρατικές ομάδες που υποστηρίζονται από τη Σαουδική Αραβία, τη Τουρκία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, πρόκειται να απελευθερωθεί από την 103η μηχανοκίνητη ταξιαρχία της συριακής φρουράς. Αυτό επιτρέπει τη γενική ασφάλεια των συνόρων με την Τουρκία στο Κυβερνείο της Λατάκειας και εξασφαλίζει για το Συριακό Αραβικό στρατό, θέσεις εκκίνησης για την επίθεση για την απελευθέρωση της Jisr al-Shughur, μια οχυρωμένη πύλη στο κυβερνείο της Ιντλίμπ. Το Κυβερνείο είναι εξ ολοκλήρου υπό τον έλεγχο των περίπου 12.000 τζιχαντιστών από διάφορες ομάδες, συμπεριλαμβανομένου του Μετώπου αλ Νούσρα (συριακό παρακλάδι της Αλ Κάιντα).

Στο κυβερνείο της Νταράα, νότια της Δαμασκού, η 7η συριακή μηχανοκίνητη μοιραρχία έχει δημιουργήσει ένα βαθύ ρήγμα σε έναν άξονα Βορρά-Νότου, περικυκλώνοντας μια ομάδα 1.500 ισλαμιστών μαχητών που πολεμούσαν στα ανατολικά του κυβερνείου. Μετά την απελευθέρωση του σημαντικού κόμβου κυκλοφορίας του Σεΐχη Miskeenm, οι 12η και 15η ταξιαρχίες της 5ης συριακής θωρακισμένης μεραρχίας συνέχισαν την επίθεση για να κατακτήσουν τη πόλη Nawa. Αυτή η πόλη είναι κοντά στα Υψώματα του Γκολάν, που αποτελούν τα σύνορα με το Ισραήλ. Με αυτόν τον ελιγμό, ο συριακός στρατός έχει ξεκινήσει τη περικύκλωση 9.500 τζιχαντιστών μαχητών στα δυτικά του κυβερνείου της Ντεράα, επίσης, διασφαλίζοντας επίσης τα σύνορα με το Ισραήλ.

Και οι δύο επιθετικές ενέργειες αποτελούν σαφείς ενδείξεις για την προετοιμασία επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας, οι οποίες, κατά πάσα πιθανότητα, θα ξεκινήσουν το Μάρτιο. Η υπόθεση αυτή βασίζεται στο γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας, η Ρωσία έχει εντάσσει τις αποστολές αναγνώρισης, και διπλασίασε τον αριθμό των UAV τύπου Dozor στη Συρία, προκειμένου να παρακολουθεί στενά τις κινήσεις των ανταρτών.

Δεδομένου ότι ο Συριακός Αραβικός στρατός είναι ο μόνος αντίπαλος όλων των ισλαμιστών μαχητών στη Συρία, οι πιο βαριά οπλισμένος (με τεθωρακισμένα οχήματα, πολυβόλα, βαρύ πυροβολικό, αντιαρματικά όπλα) και με μεγάλη εμπειρία μάχης, αυτές οι ομάδες τρομοκρατών είναι σε άμεση επαφή με τις μονάδες του συριακού στρατού. Το βάθος του εδάφους που καταλαμβάνεται από τους τζιχαντιστές και η ικανότητα καταπολέμησης τους μειώνονται εκθετικά, και το ηθικό τους, που είναι στο χαμηλότερο επίπεδο, αυξάνει τις πιθανότητες ότι είναι έτοιμοι να παραδοθούν χωρίς μάχη.

Ως εκ τούτου, το άμεσο καθήκον της εξάλειψης των ισλαμικών ομάδων στη γραμμή επαφής, είναι ο πιο δύσκολος στόχος για τον συριακό στρατό και θα απαιτήσει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν αποκλείεται ότι, για την εξουδετέρωση των σημείων αντίστασης των τρομοκρατών, ο συριακός στρατός θα έχει την υποστήριξη ανεξάρτητων αποσπασμάτων καταδρομών Σπετνάζ ( Spetsnaz) ή ενός μηχανοποιημένου τάγματος των ρωσικών χερσαίων δυνάμεων. Οι τελευταίες αναμένεται να επιχειρήσουν με 8 × 8 Μπούμερανγκ (Boomerang ) ή το νέο τεθωρακισμένο T-15 Armata, το οποίο οι Ρώσοι θέλουν να δοκιμάσουν σε συνθήκες μάχης στη Συρία. Το T-15 Armata έχει το ίδιο σασί και το ίδιο είδος θώρακος με το νέο ρωσικό άρμα μάχης T-14 [3]. Μόλις ξεπεραστεί αυτό το μεγάλο εμπόδιο, για την επόμενη αποστολή, τα συριακά στρατεύματα υποστηριζόμενα από την αεροπορία, θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν μια επίθεση με ρυθμό 20 χλμ την ημέρα στα νότια, στα δυτικά και στη βόρεια Συρία.

Λαμβάνοντας υπόψη τα λάθη που έγιναν κατά την πρώτη φάση της εκστρατείας της Συρίας, οι Ρώσοι ανάπτυξαν σε μόνιμη βάση, 12 βαριά βομβαρδιστικά Tu-22M3 στην Αεροπορική Βάση του Mozdok στη Βόρεια Οσετία. [4] Από αυτή την αεροπορική βάση, ένα Tu-22M3 μπορεί να φτάσει στη Συρία μετά από δύο ώρες και 44 λεπτά και μπορεί να εκτελέσει δύο ημερήσιες αποστολές βομβαρδισμού στη Συρία.

Για την προστασία των βομβαρδιστικών Tu-22M3 κατά τη διάρκεια της πτήσης τους πάνω από τον εναέριο χώρο του Ιράκ και της Βόρειας Συρίας, όπου επιχειρούν τα αεροπλάνα του συνασπισμού κατά του ΙΚ/ Ντάες που καθοδηγείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία έχει αναπτύξει στη βάση του Hmeymim του αέρα, μία από τις τέσσερις αντιπυραυλικές συστοιχίες S-400, που μετέφερε στη Συρία. Μια συστοιχία αναπτύχθηκε στη συριακό αεροπορική βάση Kuweires, που βρίσκεται 30 χιλιόμετρα ανατολικά του Χαλεπίου. Στα πλαίσια της ανοιξιάτικής επίθεσης, η Ρωσία θα χρησιμοποιήσει 64 μαχητικά αεροσκάφη που σταθμεύονται στην αεροπορική βάση του Hmeymim στο κυβερνείο της Λατάκειας (24 Su-24M2, 12 Su-25, Su-12, Su-34 και 16 Su-30SM).

Μετά την ολοκλήρωση του εκσυγχρονισμού της συριακής πολεμικής αεροπορίας, η Ρωσία μπορεί να υπολογίζει σε 66 από τα 130 συριακά αναβαθμισμένα αεροσκάφη (9 MiG-29SMT, 21 Su-24M2, 36 Yak-130, και πιθανώς 64 MiG-23-98) και 112 άλλα μη εκσυγχρονισμένα συριακά αεροπλάνα, αλλά που επισκευαστήκαν από τους Ρώσους και έτοιμα, τύπου MiG-21, Su-22M4, και L-39. [5].