O άγνωστος πόλεμος - Σφάλμα της Ουάσιγκτον και της Μόσχας

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία συνεννοηθήκαν τον Δεκέμβριο του 2015 να ανατρέψουν τον πρόεδρο Ερντογάν.

Από τη ρωσική πλευρά, είναι η υποστήριξη των φίλων του Ερντογάν -τα ιδρύματα ΙΗΗ και İmkander- στους τζιχαντιστές του Καυκάσου από το 1995 έως τα τέλη της δεκαετίας του 2000, και σήμερα η υποστήριξη του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προσψπικά στο Ντάες/Daesh και, τέλος, η προγραμματισμένη κατάρριψη ενός Σουκόι πάνω από τη Συρία τον περασμένο Νοέμβριο που πυροδότησαν την οργή. Γνωρίζοντας ότι οι τουρκομογγολικές αυτοκρατορίες ήταν ιστορικοί εχθροί της Ρωσίας, η Μόσχα δεν ασχολείται για το μέλλον της χώρας, αλλά μόνο να πέσει το κεφάλι της, σε όποια τιμή και να είναι.

Από τη πλευρά των ΗΠΑ, η Τουρκία διακρίνει αντίθετα τη Τουρκία, συμμαχικό κράτος μέλος του ΝΑΤΟ, από τον πρόεδρος Ερντογάν, έναν δικτάτορα που παρασύρεται από ψευδαισθήσεις μεγαλείων και πλούτου και καταπατά τα δυτικά ιδεώδη. Η ανατροπή του είναι μια αναγκαιότητα τόσο για να συνεχίσει να παρουσιάζει το ΝΑΤΟ ως υπερασπιστή της δημοκρατίας, όσο και επειδή κανένας ηγέτης θα πρέπει να αψηφήσει την Ουάσιγκτον, χωρίς να τιμωρηθεί. Η CIA ήδη τον έκανε να χάσει τις εκλογές του Ιουνίου, με τη δημιουργία από το πουθενά του HDP, αλλά προσπεράστηκε από τη μαζική νοθεία των εκλογών του Σεπτεμβρίου.

Ο Μπαράκ Ομπάμα και ο Βλαντιμίρ Πούτιν συνεννοήθηκαν λοιπόν να υποστηρίξουν τους Κούρδους της Συρίας εναντίον του Ντάες/Daesh, εκτιμώντας ότι σε λίγο θα μπορέσουν να είναι μια στρατιωτική δύναμη ικανή να διαταράξει το παιχνίδι του μαθητευόμενου δικτάτορα της Άγκυρας. Πράγματι, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν καταδίκασε έντονα την υποστήριξη του Πενταγώνου προς το YPG και τα ταξίδια στη Συρία του διοικητή του Συνασπισμού αντί-Ντάες/Daesh, Brett McGurk, και του αφεντικού της CENTCOM, στρατηγού Joseph Votel. Πράγματι, η τουρκική μυστική υπηρεσία (MIT) έχει αυξήσει την υποστήριξή της προς το Ντάες/Daesh για να αντιστέκεται σε αυτήν την επίθεση.

Αλλά φαίνεται ότι ο Λευκός Οίκος και το Κρεμλίνο έκαναν λάθος εκτίμηση για τον αντίπαλό τους. Μακριά από το να εκτιμήσει ως επικίνδυνη την ανάπτυξη του YPG, ο πρόεδρος Ερντογάν το ένταξε στη στρατηγική του.

Οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι πιστεύουν λανθασμένα ότι οι Κούρδοι της Συρίας σχηματίζουν μια συνεκτική ομάδα. Στην πραγματικότητα, το YPG είναι η ένοπλη πτέρυγα του PYD που έχει δύο συμπροέδρους: μια γυναίκα, την Asya Αμπντουλάχ, και έναν άνδρα, τον Σαλέχ Μουσλίμ. Η πρώτη είναι πιστή στις αρχές του Αμπντουλάχ Οτζαλάν -ιδρυτή του PKK- και σκοπεύει να δημιουργήσει ένα Κουρδιστάν στο τουρκικό έδαφος. Ο δεύτερος είναι ένας προδότης που διαπραγματεύτηκε, σε μια μυστική συνάντηση στις 31 Οκτωβρίου 2014 στα Ηλύσια, μια συμφωνία με τους προέδρους Ολάντ και Ερντογάν.

Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σκοπεύει να γυρίσει προς όφελός του την παγίδα την οποία του έστησαν οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι.

Για τις διαταγές του, η αστυνομία και ο τουρκικός στρατός διεξάγουν σήμερα επιχειρήσεις εναντίον των Κούρδων του ΡΚΚ. Αυτές οι κατασταλτικές δυνάμεις έχουν ήδη καταστρέψει πολλά χωριά και τρομοκρατούν τον πληθυσμό πολλών άλλων, αναγκάζοντάς τους να τραπούν σε φυγή. Τις τελευταίες εβδομάδες, αυτή η τρομοκρατική εκστρατεία έχει προκαλέσει τον εκτοπισμό των κουρδικών πληθυσμών από διάφορα τουρκικά χωριά που συνορεύουν με τη Συρία. Το White Palace προσέφερε στη συνέχεια αυτά τα σπίτια σε Σύρους σουνίτες πρόσφυγες για τους οποίους πιστεύει ότι είναι υπέρ των τζιχαντιστών. Έτσι άρχισε μια μεταβολή του πληθυσμού κατά μήκος των τουρκοσυριακών συνόρων.

Για να καταλάβουμε το τι κάνει ο Πρόεδρος Ερντογάν, πρέπει να θυμόμαστε ότι στο τέλος του δέκατου ένατου αιώνα, ο σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ Β’ -ο οποίος ήθελε κ’ εκείνος να ομογενοποιήσει τον τουρκικό πληθυσμό - ενθάρρυνε τους Κούρδους να εκδιώξουν τους χριστιανούς, ακόμη και να τους σφάξουν. Το πρόγραμμα αυτό συνεχίστηκε και επιταχύνθηκε με τους Νεότουρκους που έσφαξαν ενάμισι εκατομμύριο Αρμενίους και Ελληνοποντίους. Η κατάληξη αυτού του προγράμματος προϋποθέτει ότι θα απελαθούν οι Κούρδοι αυτή τη φορά για να τους αντικαταστήσουν επιτέλους με Τούρκους, ή, ελλείψει τέτοιων, με Άραβες σουνίτες.

Αυτό είναι το πρόγραμμα για το οποίο η Γαλλία είχε δεσμευτεί, το 2011, να οδηγείσει με την Τουρκία, περιορίζοντας τις σφαγές. Σύμφωνα με μια μυστική συνθήκη που υπογράφηκε από τους υπουργούς Εξωτερικών της εποχής, Αλέν Ζιπέ και Αχμέτ Νταβούτογκλου, το Παρίσι και η Άγκυρα έπρεπε να δημιουργήσουν ένα νέο κράτος στη Συρία για να απομακρυνθούν εκεί οι Κούρδοι του ΡΚΚ. Αυτή είναι η συμφωνία για την οποία είχε δεσμευθεί να εφαρμόσει ο Ολάντ διοργανώνοντας στα Ηλύσια την συνάντηση Ερντογάν-Μουσλίμ. Και είναι αυτή η συμφωνία που, εν αγνοία τους, η Ουάσιγκτον και η Μόσχα άρχισαν να πραγματοποιούν.