Αμπού Μπάκρ αλ-Μπαγνταντί & Ασίν Ουιράθου

Οι δυνάμεις που σκέφτηκαν και σχεδίασαν τον εκμηδενισμό της «διευρυμένης Μέσης Ανατολής» θεωρούσαν την περιοχή αυτή ως εργαστήριο εις το οποίο θα δοκίμαζαν την νέα τους στρατηγική. Εάν το 2001 περιελάμβαναν τις κυβερνήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου και του Ισραήλ, έχασαν την πολιτική εξουσία στην Ουάσσιγγτων και εξακολουθούν την πολιτικο-οικονομική τους πρόσπειρα (project) μέσω ιδιωτικών πολυεθνικών εταιρειών.

Ποέβλεπαν την στρατηγική τους με κατευθυντήριες συλλήψεις βασισμένες στις εργασίες του Ναυάρχου Άρθουρ Σεμπράουσκι [Αρθούρου Κεβρόfσκι// Arthur Cebrowski ] και του βοηθού του Τόμας Μπαρνέττ [Θωμάς Β˚αρνέττ// Thomas Barnett ] στο Πεντάγωνο, συγχρόνως δε βασιζόμενοι στον Μπέρναρντ Λιούις και τον βοηθό του στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας [NSC] Σάμιουελ Χάντιγγττον [Βερνάρδος Λεύις και Σαμουήλ Ύντιγγτων] [1].

Στόχος τους είναι συγχρόνως να προσαρμόσουν την κυριαρχία τους στις σύγχρονες τεχνολογικές και οικονομικές εξελίξεις, αλλά και να την επεκτείνουν στις πρώην χώρες του σοβιετικού συνασπισμού. Στο παρελθόν, η Ουάσσιγγτων ήλεγχε την παγκόσμια οικονομία δια του παγκοσμίου εμπορίου ενεργείας. Για τον σκοπό αυτόν, επέβαλλε το δολάριο ως συναλλαγματική μονάδα κάθε πετρελαϊκού συμβολαίου, απειλώντας με πόλεμο κάθε αμφισβητία παραβάτη. Παρόλα αυτά, το συγκεκριμένο σύστημα δεν μπορούσε να διαρκέσει με την μερική έστω υποκατάσταση του πετρελαίου από το ρωσσικό, το περσικό, του καταριανό φυσικό αέριο, συντόμως δε, και το συριακό.

Πιάνοντας το νήμα της εγκληματικής προελεύσεως μεγάλης μερίδος των ηνωμενοπολιτειανών αποικιστών, οι δυνάμεις αυτές οραματίστηκαν την κυριαρχία τους επί των πλουσίων (σε φυσικούς πόρους) χωρών με την πατροπαράδοτη άσκηση της τυχοδιωκτικής λαθρεκμεταλλεύσεως. Για να έχουν πρόσβαση όχι μόνον στις ορυκτές πηγές ενεργείας αλλά και σε πρώτες ύλες εν γένει, τα υποτελή Κράτη (περιλαμβανομένων των πρώην σοβιετικών) όφειλαν να σπεύσουν ζητούντα την «προστασία» του στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών, συνεπικουρικώς δε, του στρατού του Ηνωμένου Βασιλείου και του Ισραήλ.

Για τούτο αρκούσε να διαιρεθεί ο κόσμος στα δύο, να διαπαγκοσμιωθούν οι εύρωστες (φερέγγυες) οικονομίες και να καταστραφεί κάθε ικανότης αντιστάσεως στην υπόλοιπη υφήλιο.

Τέτοιο όραμα για τον κόσμο είναι ριζικώς διάφορο των θεωρήσεων που προείχαν εντός της Βρεταννικής Αυτοκρατορίας και εντός του σιωνισμού. Η αλλαγή αυτή παραδείγματος δεν μπορούσε να ενεργηθεί παρά με ισχυρότατη διαδοχική κινητοποίηση και ψυχολογικό κρούσμα, «καινούργιο Περλ Χάρμπορ». Εγένετο : η 11η Σεπτεμβρίου.

Αν αυτή η πρόσπειρα φαινόταν παραληρηματική και βάναυσος, μπορούμε να παρατηρήσουμε 16 χρόνια αργότερα εν ταυτώ ότι και εκτυλίσσεται πραγματούμενη και ότι συναντά απρόσμενα εμπόδια.

Η οικονομική διαπαγκοσμίωση των ευρώστων (ήτοι με δυναμικό ρευστότητος//αποθέματος) υπήρξε σχεδόν καθολική, όταν μία εξ αυτών, η Ρωσσία, αντετάχθη στρατιωτικώς στην καταστροφή των δυνατοτήτων αντιστάσεως της Συρίας, κατόπιν δε στην βιαία αφομοίωση της Ουκρανίας στην διαπαγκοσμιωμένη οικονομία. Η Ουάσσιγγτων και το Λονδίνο πρόσταξαν στους συμμάχους των την εφαρμογή οικονομικών κυρώσεων κατά της Μόσχας. Πράττοντας αυτό, διέκοψαν την διαδικασία διαπαγκοσμιώσεως των χωρών ευρώστων αποθεματικών.

Εξαπολύουσα την πρόσπειρα των «δρόμων του μεταξιού» η Κίνα επένδυσε ικανά στις προοριζόμενες προς καταστροφή χώρες. Οι δυνάμεις που προωθούν τον «νέο χάρτη της υφηλίου» αντέδρασαν δημιουργώντας ένα κράτος τρομοκράτη που διέκοπτε την αρχαία οδό του μεταξιού δια της Μεσοποταμίας (Ιράκ) και Συρίας, μεταμορφώνοντας δε και την Ουκρανική αντιπαράθεση σε πόλεμο, κόβοντας έτσι την αρχική χάραξη του δευτέρου δρόμου του μεταξιού.

Αυτές οι δυνάμεις έχουν προ όψεως την προοπτική να επεκτείνουν το χάος σε δεύτερη περιοχή, την Νοτιο-Ανατολική Ασία. Το λιγότερο τουλάχιστον, εκεί είναι που φαίνεται να μετοικούν οι τζιχαντιστές σύμφωνα με την αντιτρομοκρατική Επιτροπή του ΟΗΕ. Κάνοντας αυτό, οι δυνάμεις αυτές κλείνουν προσωρινώς το επεισόδιο 2012-21016 στην Μέση Ανατολή, χωρίς να προεξοφλούν τελεσιδίκως περί του δέοντος και πρακτέου ενός πολέμου περί τους Κούρδους και προετοιμάζουν την ερήμωση της Νοτιο-Ανατολικής Ασίας. Θα πρόκειται για το δεύτερο στάδιο της «συγκρούσεως των πολιτισμών», μετά τους μουσουλμάνους εναντίον των «ιουδαιοχριστιανών» (sic) [2], ιδού οι Μουσουλμάνοι εναντίον των Βουδδιστών.

Τιερί Μεϊσάν
Πηγή
al-Watan (Συρία)

[1] Network Centric Warfare : Developing and Leveraging Information Superiority, David S. Alberts, John J. Garstka & Frederick P. Stein, CCRP, 1999. The Pentagon’s New Map, Thomas P. M. Barnett, Putnam Publishing Group, 2004. « The Roots of Muslim Rage », Bernard Lewis, Atlantic Monthly, septembre1990. « The Clash of Civilizations ? » & « The West Unique, Not Universal », Samuel Huntington, Foreign Affairs, 1993 & 1996 ; The Soldier and the State & The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order, Samuel Huntington, Harvard 1957 & Simon and Schulster 1996.

[2] Η διατύπωση “ιουδαιοχριστιανοί” περιέγραφε έως την δεκαετία του ’90 την κοινότητα των Εβραίων που μετεστράφησαν στον Χριστιανισμό περί τον κύκλο του αγίου Ιακώβου· κοινότητα που διελύθη μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ υπό των Ρωμαίων. Παρόλα αυτά οι δυτικοί Χριστιανοί συνεχίζοντες να αποδίδουν στην πρακτική των πολύ μεγάλο βάρος και ρόλο στην Παλαιά Διαθήκη, της οποίας την ιστοριστική πραγματιστική εκδοχή-οπτική υπερασπίζονται συχνότατα χωρίς καν να αντιλαμβάνονται την υποκατάσταση της εβραϊκής οπτικής έναντι της χριστιανικής. Τουναντίον, οι Χριστιανοί της Ανατολής, πιστοί στην παράδοση των προπατόρων των πατέρων της εκκλησίας, δεν αρύονται διδακτική (πολλώ δε μάλλον δογματική) παρά σπανίως από εβραϊκά κείμενα (τα οποία εκτενώς εντούτοις ερμηνεύουν), δεν τα περιλαμβάνουν δε, στo κείμενο του μυστηρίου της Ευχαριστίας [Σημείωση του Συγγραφέως].