Η εξωτερική πολιτική της Τερέζας Μέι

Αυτό το άρθρο είναι συνέχεια του: « Η εξωτερική πολιτική του προέδρου Μακρόν », του Τιερί Μεϊσάν, Δίκτυο Βολταίρος , 13 Μαρτίου 2018.

Παγκόσμια Βρετανία - Global Britain

Στις περασμένες 13 Νοεμβρίου, η Τερέζα Μέι εκμεταλλεύτηκε τον ετήσιο λόγο του πρωθυπουργού στο Δημαρχείο του Λονδίνου για να δώσει μια ιδέα της νέας βρετανικής στρατηγικής μετά τον Brexit [1]. Το Ηνωμένο Βασίλειο σκοπεύει να αποκαταστήσει την Αυτοκρατορία του ( Global Britain ) προωθώντας το παγκόσμιο ελεύθερο εμπόριο με τη αρωγή της Κίνας [2] και εξαιρώντας τη Ρωσία από τους διεθνείς οργανισμούς με τη βοήθεια των στρατιωτικών συμμάχων του: τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιορδανία και τη Σαουδική Αραβία.

Αναδρομικά, όλα τα στοιχεία της κατάσταση που βλέπουμε σήμερα αντιμετωπίστηκαν σε αυτή την ομιλία, αν και δεν το καταλάβαμε αμέσως.

Ας επιστρέψουμε πίσω για μια στιγμή. Το 2007, ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, παρέμβαινε στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου. Παρατηρούσε ότι το μονοπολικό παγκόσμιο σχέδιο του ΝΑΤΟ ήταν εγγενώς αντιδημοκρατικό και καλούσε τα ευρωπαϊκά κράτη να διαχωριστούν από αυτήν την αμερικανική φαντασίωση [3]. Χωρίς να απαντήσει σε αυτή τη θεμελιώδη παρατήρηση σχετικά με την έλλειψη δημοκρατίας στις διεθνείς σχέσεις, το ΝΑΤΟ κατήγγειλε τότε τη βούληση της Ρωσίας να αποδυναμώσει τη συνοχή της Συμμαχίας προκειμένου να την απειλήσει καλύτερα.

Ωστόσο, ένας Βρετανός εμπειρογνώμονας, Chris Donnelly, τελειοποίησε αυτή τη ρητορική. Για να αποδυναμώσει τη Δύση, η Ρωσία θα προσπαθούσε να απονομημοποιήσει το οικονομικό και κοινωνικό της σύστημα στο οποίο βασίζεται η στρατιωτική της ισχύ. Αυτό θα ήταν το κρυφό κίνητρο των ρώσικων κριτικών, ειδικά μέσω των μέσων ενημέρωσης της. Ας παρατηρήσουμε ότι ο Donnelly δεν απαντά περισσότερο από το ΝΑΤΟ στη βασική παρατήρηση του Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά γιατί να συζητήσουμε για δημοκρατία με ένα άτομο που υποπτευόμαστε a priori για αυταρχισμό;

Νομίζω ταυτόχρονα ότι ο Donnelly έχει δίκιο στην ανάλυσή του, και η Ρωσία στο στόχο της. Πράγματι, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ρωσία είναι δύο διαμετρικά αντίθετες κουλτούρες.

Το πρώτο είναι μια ταξική κοινωνία με τρία επίπεδα εθνικότητας που ορίζονται από το νόμο και εμφανίζονται στα έγγραφα ταυτότητας του καθενός, ενώ η δεύτερη - όπως η Γαλλία - είναι ένα Έθνος που δημιουργήθηκε από το νόμο, όπου όλοι οι πολίτες είναι " ίσοι εκ του νόμου "και όπου η βρετανική διάκριση μεταξύ των δικαιωμάτων για συμμετοχή στα κοινά και των πολιτικών δικαιωμάτων είναι αδιανόητη [4].
Ο σκοπός της κοινωνικής οργάνωσης στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι η συσσώρευση αγαθών, ενώ στη Ρωσία είναι η οικοδόμηση της ατομικής προσωπικότητας. Έτσι, στο Ηνωμένο Βασίλειο, η ιδιοκτησία της γης είναι μαζικά συγκεντρωμένη σε λίγα χέρια, σε αντίθεση με τη Ρωσία και ιδιαίτερα τη Γαλλία. Είναι σχεδόν αδύνατο να αγοράσετε ένα διαμέρισμα στο Λονδίνο. Το πολύ μπορούμε - όπως στο Ντουμπάι - να υπογράψουμε μίσθωση 99 ετών. Για αιώνες, η πόλη, σχεδόν στο σύνολό της, ανήκει μόνο σε τέσσερα άτομα. Όταν πεθαίνει ένας Βρετανός, ο ίδιος αποφασίζει ελεύθερα για το ποιος θα κληρονομήσει την κληρονομιά του, και όχι απαραίτητα τα παιδιά του. Αντίθετα, όταν πεθαίνει ένας Ρώσος, η Ιστορία αρχίζει και πάλι από το μηδέν: η περιουσία του κατανέμεται εξίσου μεταξύ όλων των παιδιών του, ανεξάρτητα από τη βούληση του αποθανόντος.
Ναι, η Ρωσία προσπαθεί να απονομιμοποιήσει το αγγλοσαξονικό μοντέλο, πράγμα το οποίο είναι πολύ ευκολότερο, επειδή είναι μια εξαίρεση που τρομάζει τον υπόλοιπο κόσμο όταν το καταλαβαίνει.

Ας επιστρέψουμε στην πολιτική της Τερέζα Μέι. Δύο μήνες μετά την παρέμβασή της στο συμπόσιο του Λόρδου Δημάρχου, ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Αυτού Μεγαλειότητας, στρατηγός Sir Nick Carter, εξέδωσε μια πολύ σημαντική ομιλία στις 22 Ιανουαρίου 2018, αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στον ερχόμενο πόλεμο κατά της Ρωσίας, όπου βασιζόταν στη θεωρία του Donnelly [5]. Βγάζοντας συμπεράσματα από τη συριακή εμπειρία, περιέγραψε έναν εχθρό εφοδιασμένο με ένα νέο οπλοστάσιο, εξαιρετικά ισχυρό (ήταν δύο μήνες πριν ο Πούτιν αποκαλύψει το νέο του πυρηνικό οπλοστάσιο) [6]. Υποστήριξε την ανάγκη για περισσότερες χερσαίες δυνάμεις, για επέκταση του βρετανικού οπλοστασίου και για προετοιμασία ενός πόλεμου στον οποίο την εικόνα που θα έδιναν τα μίντια θα ήταν πιο σημαντική από τις νίκες στο έδαφος.

Την επόμενη ημέρα μετά από αυτή τη συντριπτική ομιλία στο Royal United Services Institute (το think tank της Αμυνας), το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας ανακοίνωνε τη δημιουργία μιας στρατιωτικής μονάδας για την καταπολέμηση της «ρωσικής προπαγάνδας» [7].

Σε ποια φάση βρίσκεται το βρετανικό σχέδιο;

Αν και η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Κοινοτήτων αμφισβήτησε την πραγματικότητα του σχεδίου Global Britain [8], πολλά σημεία έχουν προχωρήσει, παρά ένα μεγάλο πρόβλημα.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η Μαντάμ Μέι δεν προσπαθεί να αλλάξει πολιτική, αλλά να αναδιατάξει την πολιτική της χώρας της. Κατά το τελευταίο μισό αιώνα, το Ηνωμένο Βασίλειο προσπάθησε να ενταχθεί στην ευρωπαϊκή οικοδόμηση, χάνοντας σταδιακά τα οφέλη που κληρονόμησε από την πρώην Αυτοκρατορία του. Πρόκειται από τούδε και στο εξής, να μην εγκαταλειφτεί ό, τι έχει γίνει κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αλλά να αποκατασταθεί η παλιά ιεραρχία του κόσμου, όταν οι αξιωματούχοι της Αυτού Μεγαλειότητας και η αριστοκρατική τάξη (gentry) ζούσαν σε λέσχες σε όλο τον κόσμο, υπηρετούμενοι από τους ντόπιους Λαούς.

– Στη διάρκεια της επίσκεψης της στην Κίνα την επόμενη εβδομάδα μετά την ομιλία του Sir Nick Carter, η Τερέζα Μέι διαπραγματεύτηκε μια σειρά εμπορικών συμβάσεων, αλλά κατέληξε σε πολιτική σύγκρουση με τους οικοδεσπότες της. Το Πεκίνο αρνήθηκε να αποστασιοποιηθεί από τη Μόσχα και το Λονδίνο αρνήθηκε να υποστηρίξει το σχέδιο του Δρόμου του Μεταξιού. Ελεύθερο εμπόριο, ναι, αλλά όχι μέσω των δρόμων επικοινωνίας υπό τον έλεγχο της Κίνας. Από το 1941 και τον Χάρτη του Ατλαντικού, το Ηνωμένο Βασίλειο μοιράζει την ευθύνη για τους "κοινούς χώρους" (στη θάλασσα και στον αέρα) με τις Ηνωμένες Πολιτείες. οι δύο στόλοι τους έχουν σχεδιαστεί για να αλληλοσυμπληρώνονται, αν και εκείνος του US Navy είναι πολύ πιο ισχυρός από εκείνο του Admiralty.
Στη συνέχεια, το Στέμμα ενεργοποίησε την κυβέρνηση του αυστραλιανού προτεκτοράτου του για να ανασυγκροτηθούν τα Quads, η αντι-κινεζική ομάδα που συγκεντρωνόταν υπό την κυβέρνηση του Bush Jr [9]. Πέρα από την Αυστραλία, αποτελείται από την Ιαπωνία, την Ινδία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ήδη, το Πεντάγωνο ασχολείται με τις δυνατότητες δημιουργίας προβλημάτων τόσο στο θαλάσσιο δρόμου του μεταξιού στον Ειρηνικό όσο και στη χερσαία διαδρομή.

– Η ανακοινωθείσα στρατιωτική συμμαχία σχηματίστηκε υπό τη μορφή της πολύ μυστικιστής «Μικρής Ομάδας» [10]. Η Γερμανία, η οποία αντιμετώπιζε μια κυβερνητική κρίση, δεν συμμετείχε στην αρχή, αλλά φαίνεται ότι η καθυστέρηση αυτή αποκαταστήθηκε στις αρχές Μαρτίου. Όλα τα μέλη αυτής της συνωμοσίας συντόνισαν τη δράση τους στη Συρία. Παρά τις προσπάθειές τους, δεν κατάφεραν τρεις φορές να οργανώσουν μια χημική επίθεση υπό ψευδή σημαία στη δυτική Γκούτα, καθώς οι συριακός και ρωσικός στρατοί κατέσχεσαν τα εργαστήριά στο Aftris και τη Chifonya [11]. Ωστόσο, κατάφεραν να εκδώσουν ένα κοινό αντιρωσικό ανακοινωθέν σχετικά με την υπόθεση Σκριπάλ [12] και κινητοποίησαν τόσο το ΝΑΤΟ [13] όσο και την Ευρωπαϊκή Ένωση κατά της Ρωσίας [14].

Πώς μπορεί αυτό να εξελιχθεί;

Είναι προφανώς περίεργο να δούμε τη Γαλλία και τη Γερμανία να υποστηρίζουν ένα σχέδιο που έχει ρητά διακηρυχθεί εναντίον τους: η Global Britain, στο μέτρο που το Brexit δεν είναι τόσο μια απόσυρση από την ομοσπονδιακή γραφειοκρατία της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρά ένα μέτρο αντιπαλότητας.

Σε κάθε περίπτωση, η Global Britain συνοψίζεται σήμερα σε:
• προώθηση του παγκοσμίου ελεύθερου εμπορίου, αλλά αποκλειστικά στο θαλασσοκρατικό πλαίσιο, δηλαδή με τις Ηνωμένες Πολιτείες ενάντια στους κινέζικους διαύλους επικοινωνίας.
• και στη προσπάθεια να αποκλειστεί η Ρωσία από το Συμβούλιο Ασφαλείας και να κοπεί ο κόσμος στα δύο, πράγμα που συνεπάγονται οι συνεχείς χειραγωγήσεις σε εξέλιξη με τα χημικά όπλα στη Συρία και την υπόθεση Σκριπάλ.

Μερικές παρεπόμενες συνέπειες αυτού του προγράμματος μπορούν να αναμένονται:

• Η τρέχουσα κρίση ξαναβγάζει στοιχεία από εκείνη της λήξης της θητείας του Ομπάμα, με εξαίρεση ότι, το Λονδίνο –και όχι πλέον η Ουάσιγκτον- είναι από τούδε και στο εξής στο επίκεντρο του παιχνιδιού. Το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο δεν μπορεί πλέον να στηριχτεί στον υπουργό Ρεξ Τίλερσον, θα στραφεί προς τον νέο Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, John Bolton [15].
Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς του αμερικανικού τύπου, ο τελευταίος δεν είναι καθόλου νεο-συντηρητικός, αλλά στενός φίλος του Steve Bannon. Αρνείται η χώρα του να υπόκειται στο διεθνές δίκαιο και ουρλιάζει εναντίον των κομμουνιστών και των μουσουλμάνων, αλλά στην πραγματικότητα δεν σκοπεύει να ξεκινήσει νέους πολέμους μεταξύ Κρατών και θέλει μόνο να είναι ήσυχος στο σπίτι του. Δεν θα παραλείψει να υπογράψει όλες τις δηλώσεις που θα του υποβληθούν εναντίον της Ρωσίας, του Ιράν, της Βενεζουέλας, της Βόρειας Κορέας κ.λπ. Το Λονδίνο δεν θα μπορέσει να τον χειραγωγήσει για να αποκλείσει τη Μόσχα από το Συμβούλιο Ασφαλείας επειδή ο προσωπικός του στόχος δεν είναι να μεταρρυθμίσει τον ΟΗΕ, αλλά να απαλλαγεί από αυτόν. Από την άλλη πλευρά, θα είναι πιστός σύμμαχος για να διατηρηθεί ο έλεγχος των «κοινών χώρων» και να καταπολεμήσει τον κινεζικό «Δρόμο του Μεταξιού», ειδικά αφού, το 2003, ήταν ο ιδρυτής της Πρωτοβουλίας για την Ασφάλεια κατά της Διάδοσης (Proliferation Security Initiative - PSI). Πρέπει λοιπόν να αναμένουμε να εμφανίζονται εδώ και εκεί, στη διαδρομή των κινεζικών διαδρομών, νέους ψευδο-εμφύλιους πολέμους που θα τροφοδοτούνται από τους Αγγλοσάξονες.

• Η Σαουδική Αραβία προετοιμάζει τη δημιουργία ενός νέου φορολογικού παράδεισου στο Σινά και την Ερυθρά Θάλασσα, το Νέομ. Θα πρέπει να αντικαταστήσει τη Βηρυτό και το Ντουμπάι, αλλά όχι το Τελ Αβίβ. Το Λονδίνο θα το συνδέσει με τους διάφορους φορολογικούς παραδείσους του Στέμματος -συμπεριλαμβανομένου του Σίτυ του Λονδίνου που δεν είναι αγγλικό, αλλά εξαρτάται άμεσα από τη Βασίλισσα Ελισάβετ- για να εγγυηθεί την αδιαφάνεια του διεθνούς εμπορίου.

• Το πλήθος των τζιχαντιστικών οργανώσεων, που ρέουν πίσω από το Λεβάντε, εξακολουθεί να ελέγχεται από την ΜΙ6, μέσω του της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και του Τάγματος των Νακκάνδης. Αυτός ο μηχανισμός αναμένεται να επανα-ξαπλωθεί κυρίως κατά της Ρωσίας - και όχι κατά της Κίνας ή στην Καραϊβική όπως προβλέπεται σήμερα.

Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ζήσαμε την αποαποικιοποίηση των ευρωπαϊκών Αυτοκρατοριών, και μετά τον πόλεμο εναντίον του Βιετνάμ, την χρηματιστικοποίηση από τους Αγγλοσάξονες της παγκόσμιας οικονομίας, και τέλος, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, την προσπάθεια για τη παγκόσμια κυριαρχία μόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σήμερα, με την άνοδο της σύγχρονης Ρωσίας και της Κίνας, η φαντασίωση ενός πολιτισμικά παγκοσμιοποιημένου κόσμου και διοικουμένου με μονοπολικό τρόπο χάνεται, ενώ οι δυτικές δυνάμεις, και κυρίως το Ηνωμένο Βασίλειο- επιστρέφουν στο δικό τους αυτοκρατορικό όνειρο. Φυσικά, το σημερινό υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης στις πρώην αποικίες τους, τους αναγκάζει να επανεξετάσουν τον τρόπο κυριαρχίας τους.