Τα νέα εδάφη του Ντάες

Η απελευθέρωση της περιοχής που διοικούσε το Ντάες ως κράτος δεν σήμαινε το τέλος αυτής της τζιχαντιστικής οργάνωσης. Πράγματι, αν αυτή είναι μια δημιουργία των υπηρεσιών πληροφοριών του ΝΑΤΟ, ενσωματώνει μια ιδεολογία που κινητοποιεί τους τζιχαντιστές και μπορεί να της επιβιώσει.

Η Αλ Κάιντα ήταν συμπληρωματικός στρατός του ΝΑΤΟ την οποία είδαμε να πολεμήσει στο Αφγανιστάν, μετά στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη και τέλος στο Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία. Οι κυριότερες ενέργειες της είναι πολεμικές πράξεις (υπό την επωνυμία «Μουτζαχεντίν», «Αραβική Λεγεώνα» ή άλλες) και επικουρικώς αλλά πιο ανοιχτά, τρομοκρατικές επιχειρήσεις όπως στο Λονδίνο ή τη Μαδρίτη.

Ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, που θεωρήθηκε επίσημα ως αριθμός 1 δημόσιος εχθρός, ζούσε στην πραγματικότητα στο Αζερμπαϊτζάν υπό την προστασία των ΗΠΑ, όπως μαρτύρησε μια αλπινίστρια (whistleblower) του FBI [1].

Υπενθυμίζεται ότι οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον ποτέ δεν διεκδικήθηκαν από την Αλ Κάιντα, ότι ο Οσάμα μπιν Λάντεν δήλωσε ότι δεν είχε εμπλακεί, και ότι το βίντεο όπου ο ίδιος έρχεται σε αντίθεση δεν επικυρώθηκε παρά μόνο από τον εργοδότη του, το Πεντάγωνο, αλλά θεωρήθηκε ψευδές από όλους τους ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες.

Ενώ φέρεται ότι ο Οσάμα μπιν Λάντεν πέθανε τον Δεκέμβριο του 2001 σύμφωνα με τις πακιστανικές αρχές και ότι η MI6 εκπροσωπήθηκε στην κηδεία του, ορισμένα άτομα διαδραμάτισαν το ρόλο του μέχρι το 2011, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστήριξαν ότι τον δολοφόνησαν, αλλά δεν έδειξαν ποτέ το σώμα του [2].

Ο επίσημος θάνατος του Οσάμα Μπιν Λάντεν επέτρεψε να αποκατασταθούν οι μαχητές του παρασύρθηκαν από τον κακό ηγέτη τους, έτσι ώστε το ΝΑΤΟ μπόρεσε, στη Λιβύη και τη Συρία, να βασίζεται εμφανώς στην Αλ Κάιντα, όπως το είχε κάνει στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη [3].

Το Ντάες, αντίθετα, είναι ένα σχέδιο για τη διοίκηση ενός εδάφους, του Σουνιστάν ή Χαλιφάτου, το οποίο έπρεπε να διαχωρίσει το Ιράκ από τη Συρία, όπως εξήγησε με την υποστήριξη γεωγραφικών χαρτών μια ερευνήτρια του Πεντάγωνο, Ρόμπιν Ράιτ, πριν από τη δημιουργία αυτής της οργάνωσης [4].
Χρηματοδοτήθηκε και εξοπλίστηκε άμεσα από τις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια της επιχείρησης "Timber Sycamore" [5]. Χτυπήσε τα πνεύματα με τη θέσπιση ενός έτοιμου νόμου, του νόμου της Σαρία.

Αν οι τζιχαντιστές της Αλ Κάιντα και του Ντάες ηττήθηκαν στο Ιράκ και τη Συρία, είναι κατά κύριο λόγο χάρη στο θάρρος του Συριακού Αραβικού Στρατού και μετά του στρατού της Ρωσικής Αεροπορίας η οποία χρησιμοποίησε διεισδυτικές βόμβες κατά των υπόγειων εγκαταστάσεων των μαχητών και τέλος των συμμάχων τους. Αλλά αν ο στρατιωτικός πόλεμος [6] ολοκληρώθηκε, είναι χάρη στον Ντόναλντ Τραμπ που εμπόδισε την εισροή νέων τζιχαντιστών να συνεχιστεί από τις τέσσερεις γωνίες του κόσμου, κυρίως από την Αραβική Χερσόνησο, το Μαγρέμπ, τη Κίνα, τη Ρωσία και τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όσο η Αλ-Κάιντα είναι μια παραστρατιωτική συμπληρωματική δύναμη του ΝΑΤΟ, τόσο είναι το Ντάες ένας συμμαχικός στρατός ξηράς.

Παραδόξως, ενώ το Ντάες έχασε την επικράτεια για την οποία είχε εκπαιδευτεί, σήμερα είναι η Αλ Κάιντα που διοικεί μία, ενώ αντιτάχθηκε πάντα σε αυτό το είδος υποχρέωσης. Οι Σύροι έδιωξαν τις διάφορες τζιχαντιστικές εστίες από τις γειτονίες τους και περιόρισαν την ασθένεια στο κυβερνείο της Ιντλίμπ.

Ανίκανες να χωρίσουν από αυτό το είδος περιστασιακών συμμάχων, η Γερμανία και η Γαλλία τους ανέλαβαν, σε ανθρωπιστικούς όρους για τρόφιμα και υγεία. Έτσι, όταν οι Ευρωπαίοι μιλάνε σήμερα για τη βοήθεια που παρέχουν στους Σύρους πρόσφυγες, εννοούν την υποστήριξή τους στα μέλη της Αλ Κάιντα που δεν είναι συνήθως ούτε πολίτες ούτε Σύροι. Στην πραγματικότητα, η απόσυρση των Αμερικανών στρατιωτών από τη Συρία δεν αλλάζει πολλά πράγματα όσο διατηρούν εκεί τους μισθοφόρους τους της Αλ Κάιντα στην Ιντλίμπ.

Το Ντάες έχοντας στερηθεί της επικράτειάς του, οι επιζώντες του δεν μπορούν πλέον να παίξουν το ρόλο που τους είχε αναθέσει η Δύση, αλλά μόνο μια λειτουργία συγκρίσιμη με εκείνη της αλ-Κάιντα: αυτή μιας τρομοκρατικής πολιτοφυλακής. Περαιτέρω, κατά τη διάρκεια της ζωής του, το ισλαμικό κράτος ασκούσε ήδη τρομοκρατία έξω από το πεδίο της μάχης όπως είδαμε στην Ευρώπη από το 2016.

Οι επιθέσεις που πραγματοποίησε πρόσφατα, στις 16 Απριλίου στο Κονγκό [7] ή στις 21 Απριλίου στη Σρι Λάνκα [8], δεν είχαν προβλεφθεί από κανέναν, ημών συμπεριλαμβανομένων. Θα μπορούσαν επίσης να αποδοθούν στη μια ή στην άλλη οργάνωση. Το μόνο πλεονέκτημα του Ντάες έναντι της Αλ Κάιντα είναι η βάρβαρη εικόνα του, αν και δεν θα διαρκέσει.

Αν το Ντάες μπόρεσε να εμφανιστεί ξαφνικά στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, ήταν επειδή δάνεισε τη σημαία του στους πολεμιστές των "Συμμαχικών Δημοκρατικών Δυνάμεων" της Ουγκάντα.

Αν κατάφερε να δράσει θεαματικά και δραματικά στη Σρι Λάνκα, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών ήταν ολόκληρα στραμμένες κατά της μειονότητας των ινδουιστών και δεν παρακολουθούσαν τους μουσουλμάνους. Μπορεί επίσης να οφείλεται στο ότι οι υπηρεσίες αυτές είχαν εκπαιδευτεί από το Λονδίνο και το Τελ Αβίβ, ή επίσης λόγω της αντίθεσης μεταξύ του προέδρου, Maithripala Sirisena και του πρωθυπουργού Ρανίλ Γουικρεμεσίνγκε, ο οποίος εμπόδιζε την κυκλοφορία των πληροφοριών.

Η Σρι Λάνκα είναι ιδιαίτερα ευάλωτη επειδή πιστεύει ότι είναι υπερβολικά εξευγενισμένη για να παράγει μια τέτοια κτηνοδία. Αυτό είναι λάθος: η χώρα δεν έχει διευκρινίσει ακόμα πώς εκτελέστηκαν περισσότεροι από 2.000 Τίγρεις Ταμίλ όταν ηττήθηκαν και παραδόθηκαν το 2009.
Αλλά κάθε φορά που κάποιος αρνείται να αντιμετωπίσει τα δικά του εγκλήματα, ο ίδιος εκτίθεται να προκαλέσει νέα, θεωρώντας τον εαυτό του πιο πολιτισμένο από τους άλλους.

Όπως και να είναι, τα δράματα του Κονγκό και της Σρι Λάνκα βεβαιώνουν ότι οι τζιχαντιστές δεν θα αφοπλίσουν και ότι οι Δυτικοί θα συνεχίσουν να τους χρησιμοποιούν έξω από την ευρύτερης Μέση Ανατολή.