Ο σεΐχης Ροχανί σπέρνει ζιζάνια στη Μέση Ανατολή

Υπάρχει ένας πολύ ισχυρός ανταγωνισμός μεταξύ της κυβέρνησης του σεΐχη Χασάν Ροχάνι και των Φρουρών της Επανάστασης. Οι τελευταίοι δεν είναι υπό τις διαταγές του, αλλά αναφέρονται απευθείας στον Ανώτατο Οδηγό, τον Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ.

Το πρόγραμμα του προέδρου Ρουχανί: καπιταλισμός και περιφερειακός ιμπεριαλισμός

Ο σεΐχης Ρουχανί είναι μέλος του σιιτικού κλήρου, όπως ο Αγιατολάχ Χαμενεΐ, αλλά όχι οι Φρουροί της Επανάστασης που είναι στρατιώτες.

Οι Φρουροί της Επανάστασης είναι μαθητές του ιμάμη Ρουχόλα Χομείνι. Σκοπεύουν να εξαγάγουν την αντιιμπεριαλιστική επανάστασή του και να απελευθερώσουν τον κόσμο από την αγγλοσαξονική αυτοκρατορία (ΗΠΑ + ΗΒ + Ισραήλ) από την οποία η χώρα τους υπέφερε τόσο πολύ. Δεν έχουν καμία σχέση με τον τακτικό ιρανικό στρατό, ο οποίος, από την πλευρά του, εξαρτάται από τον πρόεδρο της Ισλαμικής Δημοκρατίας και έχει ως σκοπό μόνο να υπερασπιστεί τη χώρα.

Ο σεΐχης Ροχανί ήταν βουλευτής κατά τη διάρκεια του μακρού πολέμου που κήρυξε το Ιράκ στη χώρα του για λογαριασμό των Ηνωμένων Πολιτειών. Πίεσε την Ουάσινγκτον για την απελευθέρωση Αμερικανών ομήρων στο Λίβανο με αντάλλαγμα όπλων από τις ΗΠΑ. Στη συνέχεια, ήρθε σε επαφή με το Ισραήλ για να οπλίσει δυναμικά τη χώρα του. ‘Ηταν εκείνος που έφερε σε αυτό το παιχνίδι τον μέντορά του, τον πρόεδρο του Κοινοβουλίου, Hodjatoleslam Akbar Hashemi Rafsanjani σε αυτό το παιχνίδι. Μαζί, οργάνωσαν τη διακίνηση όπλων Ιράν-Κόντρας που έφερε την δυστυχία στους επαναστάτες της Νικαράγουας και την τύχη στον ήδη πολύ πλούσιο Ραφσαντζάνι.

Πολύ αργότερα, επιλέχθηκε από τον Αγιατολάχ Χαμενεΐ για να διαδεχθεί τον πρόεδρο Αχμαντινετζάντ στο πλαίσιο μιας νέας μυστικής διαπραγμάτευσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες στο Ομάν. Κατά τη διάρκεια αυτής της προεκλογικής εκστρατείας, παρουσιάστηκε ως υποστηρικτής του αναδυόμενου χρηματοοικονομικού καπιταλισμού και δήλωσε ότι το Ιράν έπρεπε να σταματήσει να χρηματοδοτεί τους ξένους επαναστάτες, ακόμα και αν είναι Σιίτες όπως η λιβανέζικη Χεζμπολάχ. Με αυτόν τον τρόπο, έδινε εγγυήσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ.

Μόλις εξελέγη, διαπραγματεύτηκε αμέσως με την Ουάσινγκτον, σύμφωνα με τις οδηγίες του Οδηγού, Αγιατολάχ Χαμενεΐ. Η φιλοδοξία του ήταν να ανακτήσει το ρόλο του «περιφερειακού χωροφύλακα» που είχε αποδώσει η αγγλοσαξονική αυτοκρατορία στον σάχη Ρέζα Παχλαβί (μετά στο Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν και πάλι μετά στη Σαουδική Αραβία). Καθώς αυτός ο στόχος έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την κληρονομιά του ιμάμη Χομεϊνί, τα δύο κράτη παρουσίασαν αυτές τις διαπραγματεύσεις σαν να είχαν στόχο τον τερματισμό του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Περιέλαβαν τα άλλα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας και τη Γερμανία σε συναντήσεις στη Γενεύη που οδήγησαν γρήγορα σε μια πυρηνική συμφωνία (2013). Η Γερμανία, η Κίνα, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ρωσία δεν εξεπλάγησαν, επειδή όλοι γνώριζαν ότι το Ιράν είχε εγκαταλείψει όλη του την έρευνα για τα όπλα μαζικής καταστροφής από το 1988. Στη συνέχεια, χρησιμοποιήθηκε ένα διάλειμμα ενός έτους για να συνεχιστούν οι διμερείς διαπραγματεύσεις μεταξύ Τεχεράνης και Ουάσινγκτον. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο Χασάν Ροχάνι απέσυρε διακριτικά τον πρέσβη του και τα διαπιστευτήρια του από τη Συρία. Μόνο οι Επαναστατικοί Φρουροί παρέμειναν εκεί ενώπιο του ΝΑΤΟ και των τζιχαντιστών. Τέλος, η συμφωνία που είχε διαπραγματευτεί με τους 5 + 1 υπογράφηκε δημόσια στις 14 Ιουλίου 2015, στη Βιέννη. Μόνο οι Επαναστατικοί Φρουροί παρέμειναν εκεί εναντίον του ΝΑΤΟ και των τζιχαντιστών. Τέλος, η συμφωνία που είχε διαπραγματευτεί με το 5 + 1 υπογράφηκε δημόσια στις 14 Ιουλίου 2015, στη Βιέννη.

Παρεμπιπτόντως, ο σεΐχης Ροχανί διαπραγματεύτηκε συμφωνία με την Αυστρία για εξαγωγή ιρανικού αερίου στην Ευρώπη εις βάρος της Ρωσίας. Αλλά αυτή η συμφωνία δεν μπορούσε ποτέ να υλοποιηθεί.

Μόνο κατά τη διάρκεια της δεύτερης προεκλογικής εκστρατείας του, το 2017, ο Χασάν Ροχανί αποκάλυψε το σχέδιό του: να αποκαταστήσει την αυτοκρατορία των Σαβαφιδών. Ενέργησε όμως με προσοχή αφού το αποκάλυψε από μια δημοσίευση στο think-tank του, αλλά συνέχισε να εκφράζεται χρησιμοποιώντας τη ρητορική του ιμάμη Χομεϊνί. Η αυτοκρατορία των Σαβαφιδών χτίστηκε γύρω από τη σιιτική θρησκεία. Το "Μεγάλο Ιράν" θα περιλάμβανε τον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ, το Ιράν και το Αζερμπαϊτζάν, υπό την εξουσία του Οδηγού της Επανάστασης.

Οι συνέπειες του έργου του προέδρου Ροχανί

Το παρακάτω κείμενο μεταφράστηκε αμέσως στα Αραβικά από τον Anis Naccache. Έχει αναποδογυρίσει την ευρύτερη Μέση Ανατολή. Πράγματι, αν και το Αζερμπαϊτζάν είναι σχεδόν ομόφωνα σιίτικό, αυτό δεν ισχύει για τα άλλα καθορισμένα κράτη.
– Στον Λίβανο, η Χεζμπολάχ έχει ρηγματωθεί βαθιά μεταξύ του γενικού γραμματέα της, Σαγίντ Χασάν Νασράλα, ο οποίος υπερασπίστηκε μια εθνικιστική γραμμή του Λιβάνου, και του αναπληρωτή του, σεΐχη Ναϊμ Κασέμ, ο οποίος αντίθετα επικρότησε δυνατά τον σεΐχη Ροχανί.
– Στη Συρία, όπου οι Σιίτες είναι πολύ μειοψηφικοί, ο πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ (ο ίδιος είναι σιίτης, αλλά βαθιά κοσμικός) συγκράτησε την οργή του και προσποιήθηκε ότι αγνοεί τα πάντα.
– Στο Ιράκ, όπου οι Σιίτες είναι πλειοψηφία, αλλά πρώτα εθνικιστές, οι περισσότεροι μεταξύ των - συμπεριλαμβανομένου του Moqtada el-Sadr - έχουν στραφεί προς τη σουνιτική Σαουδική Αραβία.
– Στο Ιράν, ο στρατηγός Κασέμ Σολεϊμανί των Επαναστατικών Φρουρών έχει γίνει ο κύριος αντίπαλος του προέδρου Ροχανί.
– Στο Αζερμπαϊτζάν, μια χώρα που είναι και σιιτική και τουρκόφωνη, η άρχουσα τάξη στράφηκε προς την σουνιτική Τουρκία με την οποία ξεκίνησε τελικά τον πόλεμο εναντίον της Αρμενίας.

Σε αυτό το πλαίσιο ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έσπασε τη συμφωνία 5 + 1 (JCPoA) για την πυρηνική ενέργεια. Σε αντίθεση με τη δυτικοευρωπαϊκή ανάγνωση των γεγονότων, δεν ήταν θέμα για εκείνον να καταστρέψει το «ειρηνικό» έργο του προκατόχου του, προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, αλλά να αντιταχθεί στην περιφερειακή αναδιοργάνωση που συνεπάγεται το σχέδιο του Ροχανί: το Λεβάντε για το Ιράν και ο Καύκασος για την Τουρκία. Το μόνο κριτήριο του Λευκού Οίκου ήταν να αποφευχθούν νέοι πόλεμοι που απαιτούν ανάπτυξη αμερικανικών στρατευμάτων.

Το πολύ ορατό χάσμα μεταξύ του τρόπου ζωής των οικογενειών των μελών της κυβέρνησης Ροχανί και αυτού του πληθυσμού προκάλεσε τεράστιες ταραχές στα τέλη του 2017. Ο πρώην πρόεδρος Αχμαντινετζάντ συμμετείχε τόσο εναντίον του όσο και ενάντια στον Οδηγό επίσης. Η καταστολή ήταν τρομερή. Υπήρχε μεγάλος αριθμός θανάτων, ίσως χίλια, και πρώην μέλη του υπουργικού συμβουλίου του Αχμαντινετζάντ δικάστηκαν μυστικά και καταδικάστηκαν σε βαριές ποινές φυλάκισης για άγνωστους λόγους.

Θέλοντας να δείξει ότι η Ουάσιγκτον δεν θα έπαιζε πλέον τους Σουνίτες εναντίον των Σιίτών, ούτε τους Άραβες εναντίον των Περσών, ο πρόεδρος Τραμπ διέταξε τη δολοφονία των δύο κύριων στρατιωτικών ηγετών κάθε στρατοπέδου: του Σουνίτη χαλίφη Αμπού Ομάρ αλ Μπαγδάδι του Ντάες και του Σιίτή στρατηγού Κασέμ Σολεϊμανί της Δύναμης Al-Quds.

Με αυτόν τον τρόπο, έδειχνε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι οι μοναδικοί ηγέτες της περιοχής. Χωρίς να το θέλει, ευνοούσε το στρατόπεδο του σεΐχη Ροχανί στο Ιράν. Ο τελευταίος δεν άφησε τις προσπάθειές του να καταγγείλει τον «Μεγάλο Σατανά» και κατηγόρησε τον επικεφαλής των ιρακινών μυστικών υπηρεσιών, Μουσταφά αλ-Καζίμι, ότι ήταν συνεργός των Αμερικανών. Ωστόσο, όταν ο τελευταίος διορίστηκε πρωθυπουργός στη Βαγδάτη λίγες εβδομάδες αργότερα, ο πρόεδρος Ροχανί ήταν ένας από τους πρώτους που τον συγχαίρει και ευχαριστηθεί.

Οι Ισραηλινοί φίλοι του σεΐχη Ροχανί δολοφόνησαν τότε τον στρατηγό Μοχσέν Φαχριζάχτε, πυρηνικό επιστήμονα και σύντροφο του στρατηγού Σολεϊμανί. Το χομείνιστικό ρεύμα είχε αποκεφαλιστεί.

Ο πρόεδρος Ροχανί και το Ισραήλ

Ο πρόεδρος Ροχανί είναι έτοιμος να παραδώσει το Αζερμπαϊτζάν στην Τουρκία εάν του δοθεί το Λεβάντε. Μπορεί να βασίζεται στη βοήθεια του Ισραήλ το οποίο, αντίθετα με διαδεδομένη ιδέα στη Δύση, απέχει πολύ από το να είναι εχθρός και είναι μακρόχρονος συνεργάτης.

Ήταν εκείνος που ήταν η πρώτη ισραηλινή επαφή στην υπόθεση Ιράν-Κοντράς, όπως το έχουμε ήδη σημειώσει.

Είναι επίσης εκείνος που διαχειρίζεται το ήμισυ του αγωγού Eilat-Askhelon και τα δύο τερματικά του, απαραίτητα για την ισραηλινή οικονομία. Στα τέλη του 2017, η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας της Κνεσέτ καταδίκασε οποιαδήποτε δημοσίευση σχετικά με αυτό το θέμα με ποινή φυλάκισης 15 ετών.

Είναι ακόμα αυτός που δέχεται περιοδικά στην Τεχεράνη τον αδελφό του Μπέντζαμιν Νετανιάχου, τον Ίντο, έναν διακριτικό θεατρικό συγγραφέα που μοιράζει τη ζωή του μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ισραήλ και του Ιράν, τριών χωρών όπου διαθέτει μόνιμη κατοικία.

Ο σεΐχης Ροχανί ελπίζει σήμερα ότι θα είναι σε θέση να πραγματοποιήσει το σχέδιό του εάν ο Τζο Μπάιντεν ενθρονιστεί ως πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν θα είναι απαραίτητο να αποκατασταθεί η ψευδή πυρηνική συμφωνία, αλλά απλώς να αφεθεί η Τεχεράνη να ξαναγίνει ο «χωροφύλακας της περιοχής».