Οι εξομολογήσεις του εγκληματία Τζον Κέρι

Η δημοσίευση από την «The Last Refuge» της συνεδρίασης μεταξύ του υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι και των μελών του Εθνικού Συνασπισμού (στις 22 Σεπτέμβριου 2016 στην αντιπροσωπεία των Κάτω Χωρών στα Ηνωμένα Έθνη) θέτει υπό αμφισβήτηση αυτά που είχαμε κατανοήσει για τη θέση των ΗΠΑ σχετικά με τη Συρία.

Κατ ’αρχάς, είχαμε πιστέψει ότι η Ουάσιγκτον είχε ξεκινήσει την λεγάμενη επιχείρηση « Αραβική Άνοιξη » για την ανατροπή των κοσμικών αραβικών καθεστώτων υπέρ των Αδελφών Μουσουλμάνων, αφήνοντας τους συμμάχους της να αναλάβουν μόνοι τους τον δεύτερο πόλεμο κατά της Συρίας από τον Ιούλιο του 2012. Οι τελευταίοι επεδίωξαν τους δικούς τους στόχους (επανεποικισμός για τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, κατάκτηση του φυσικού αερίου για το Κατάρ, επέκταση του ουαχαμπιτισμού και εκδίκηση για τον λιβανικό εμφύλιο πόλεμο για τη Σαουδική Αραβία, προσάρτηση του βόρειου τμήματος της χώρας για τη Τουρκία σύμφωνα με το κυπριακό μοντέλο, κλπ) και ότι τελικώς ο αρχικός στόχος φάνηκε να είχε εγκαταλειφθεί. Ωστόσο, ο Τζον Κέρι, βεβαιώνει σε αυτή την ηχογράφηση ότι η Ουάσιγκτον δεν σταμάτησε ποτέ να επιδιώκει την ανατροπή της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας, πράγμα που σημαίνει ότι έλεγχε κάθε βήμα του έργου των συμμάχων της. Πράγματι, κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων ετών, οι τζιχαντιστές διοικήθηκαν, εξοπλίστηκαν και συντονίστηκαν από την Allied Landcom (διοίκηση των χερσαίων δυνάμεων) του ΝΑΤΟ με έδρα τη Σμύρνη (Τουρκία).

Δεύτερον, ο Τζον Κέρι επιβεβαιώνει ότι η Ουάσιγκτον δεν μπορούσε να προχωρήσει περισσότερο, λόγω του διεθνούς δικαίου και της θέσης της Ρωσίας. Κατανοήστε το καλά: οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν σταμάτησαν να προωθούν τα συμφέροντά τους. Κατέστρεψαν το μεγαλύτερο μέρος των πετρελαϊκών υποδομών και του φυσικού αερίου στη χώρα υπό το πρόσχημα του αγώνα κατά των τζιχαντιστών (το οποίο είναι δήθεν σύμφωνο με το διεθνές δίκαιο), αλλά χωρίς να κληθούν από τον πρόεδρο αλ-Άσαντ (παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο). Αντίθετα, δεν τόλμησαν να αναπτύξουν χερσαία στρατεύματα στο έδαφος και να πολεμήσουν ανοιχτά την Συριακή Δημοκρατία, όπως το έκαναν στην Κορέα, το Βιετνάμ και το Ιράκ. Για το σκοπό αυτό, επέλεξαν να τοποθετήσουν τους συμμάχους τους στην πρώτη γραμμή (leadership from behind - ηγεσία από τα μετόπισθεν) και να υποστηρίξουν μισθοφόρους, αδιάκριτα, όπως στη Νικαράγουα με κίνδυνο να καταδικαστούν από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (δηλαδή, το εσωτερικό δικαστήριο του ΟΗΕ). Η Ουάσιγκτον δεν θέλει να εμπλακεί σε έναν πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Και η τελευταία που δεν αντιστάθηκε στη καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας και της Λιβύης, σηκώθηκε και όρισε τη κόκκινη γραμμή, που απαγορεύει να καταπατηθεί. Η Μόσχα είναι σε θέση να υπερασπιστεί το νόμο με τη βία αν Ουάσινγκτον εμπλέκεται ανοιχτά σε ένα νέο πόλεμο κατάκτησης.

Τρίτον, ο Τζον Κέρι βεβαιώνει ότι η Ουάσινγκτον ήλπιζε σε μια νίκη του Νταές κατά της Συριακής Δημοκρατίας. Μέχρι στιγμής -με βάση την έκθεση του στρατηγού Μιχαήλ Φλυν της 12ης Αυγούστου 2012 και το άρθρο του Ρόμπιν Ράιτ στην εφημερίδα New York Times της 28ης Σεπτεμβρίου 2013 - είχαμε καταλάβει ότι το Πεντάγωνο σχεδίαζε να δημιουργήσει ένα «Σουνιστάν» σε επικάλυψη της Συρίας και του Ιράκ για να κόψει το δρόμο του μεταξιού. Αλλά παραδέχεται ότι το σχέδιο πήγαινε πολύ πιο μακριά. Μάλλον το Νταές έπρεπε να καταλάβει τη Δαμασκό και, στη συνέχεια, να διωχθεί από το Τελ Αβίβ (δηλαδή, να οπισθοδρομήσει στο «Σουνιστάν» που του είχαν αναθέσει). Η Συρία θα είχε μοιραστεί στο νότο για το Ισραήλ, ανατολικά για το Νταές και βόρεια για τη Τουρκία.

Αυτό το σημείο εξηγεί γιατί η Ουάσιγκτον έδωσε την εντύπωση να μην ελέγχει τίποτα, να «αφήσει να κάνουν ό,τι θέλουν» οι σύμμαχοι της: πράγματι, κάλεσε τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο στον πόλεμο κάνοντας τους να νομίζουν ότι θα μπορούσαν να επαναποικίζουν το Λεβάντε, ενώ είχε προγραμματίσει να διαιρέσει τη Συρία χωρίς αυτούς.

Τέταρτον, παραδεχόμενος ότι έχει «υποστηρίξει» το Νταές, ο Τζον Κέρι αναγνωρίζει ότι το εξόπλισε, γεγονός το οποίο μηδενίζει τη ρητορική του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».
– Γνωρίζαμε από της επίθεσης κατά του τεμένους αλ-Ασκάρι στη Σαμάρα στις 22 Φεβρουαρίου 2006, ότι το Νταές (που αρχικά ονομαζόταν «Ισλαμικό Εμιράτο στο Ιράκ») ιδρύθηκε από τον εθνικό διευθυντή της αμερικανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Τζον Νεγκροπόντε και τον συνταγματάρχη James Steele -κατά το πρότυπο των όσων είχαν κάνει στην Ονδούρα - για να τερματιστεί η ιρακινή αντίσταση και να δημιουργήσουν έναν εμφύλιο πόλεμο.
– Γνωρίζαμε από την δημοσίευση στην εφημερίδα του PKK Özgür Gundem , των πρακτικών της συνεδρίασης για το σχεδιασμό που πραγματοποιήθηκε στο Αμμάν την 1η Ιουνίου 2014, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν οργανώσει την κοινή επίθεση του Νταές κατά της Μοσούλης και της περιφερειακής κυβέρνησης του ιρακινού Κουρδιστάν κατά του Κιρκούκ.
– Γνωρίζουμε τώρα με βεβαιότητα ότι η Ουάσιγκτον δεν σταμάτησε ποτέ να υποστηρίζει το Νταές.

Πέμπτον, είχαμε ερμηνεύσει τη σύγκρουση μεταξύ, από τη μία πλευρά της φατρίας Allen / Clinton / Feltman / Πετρέους και της άλλης διοίκησης Ομπάμα / Kerry ως υποστήριξη ή όχι στο Νταές. Τίποτα απ’ όλα αυτά. Και τα δύο στρατόπεδα δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό να οργανώσουν και να υποστηρίζουν τους πιο φανατικούς τζιχαντιστές. Η διαφωνία τους αφορά αποκλειστικά την επιλογή μεταξύ ενός ανοιχτού πολέμου -και της σύγκρουσης με τη Ρωσία που περιέχει-, και μιας μυστικής δράσης. Μόνο ο Φλυν - σημερινός σύμβουλος για την ασφάλεια του Τραμπ - αντιστάθηκε στο τζιχαντισμό.

Σε περίπτωση που, μετά από λίγα χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες καταρρεύσουν όπως κάποτε η ΕΣΣΔ, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η καταγραφή του Τζον Κέρι εναντίον του και κατά του Μπαράκ Ομπάμα ενώπιον ενός διεθνούς δικαστηρίου, αλλά όχι ενώπιον αυτού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης που βάλλεται από παντού. Έχοντας αναγνωρίσει τα αποσπάσματα αυτής της συνομιλίας που έχουν δημοσιευθεί από την εφημερίδα New York Times, δεν θα μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την αυθεντικότητα του πλήρους φακέλου. Η υποστήριξη την οποία καταδεικνύει ο Κέρι στο Νταές παραβιάζει διάφορα ψηφίσματα του ΟΗΕ και αποτελεί μια απόδειξη της ευθύνης του και του Ομπάμα για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν από την τρομοκρατική οργάνωση.