Θα ανακτήσουν οι Αμερικανοί την ελευθερία τους;

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ορκίστηκε στις 20 Ιανουαρίου 2017. Μόλις ολοκληρώθηκε η ορκωμοσία του, και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε να έχει κάνει τίποτα καλό ή κακό, οι σπόνσορες της Χίλαρι Κλίντον διοργάνωσαν την επόμενη μέρα μια τεράστια διαδήλωση εναντίον του στην Ουάσιγκτον.

Απόδειξη ότι αυτό που διακυβεύεται δεν αφορά μόνο τις Ηνωμένες Πολιτείες, παρόμοιες διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε πολλές χώρες, μεταξύ άλλων στο Ηνωμένο Βασίλειο. Φυσικά, αυτές οι διαδηλωτές δεν αντιδρούν σε κάτι το συγκεκριμένο, αλλά απλώς εκφράσουν την αγωνία τους. Πολλοί έφεραν πανό: «Είμαι τρομοκρατημένος».

Ο Ντόναλντ Τραμπ, τον οποίον οι αντίπαλοί του παρουσιάζουν σαν ιδιότροπο χαρακτήρα, που στερείται κάθε γραμμής καλής συμπεριφοράς, διευκρίνισε εδώ και πολύ καιρό το τι θα κάνει. Έδειξε πρώτα, στη συνέχεια το δήλωσε, με τρόπο έμμεσο μεν αλλά ξεκάθαρο: σκοπεύει να ξαναδώσει στον αμερικανικό Λαό την εξουσία που απώλεσε στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 [1].

Πριν ακόμα ξεκινήσει την εκλογική αναμέτρηση, ο Ντόναλντ Τραμπ προσπάθησε να ανοίξει το φάκελο αυτής της απώλειας χρηματοδοτώντας το κίνημα για την αλήθεια για τη γέννηση του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα. [2] Απέδειξε, βασισμένος στη μαρτυρία της γιαγιάς του προέδρου, εν συνεχεία στην έλλειψη εγγραφής στο ληξιαρχείο της Χαβάης, ενώ βρέθηκαν ακόμα και παρατυπίες στο επίσημο πιστοποιητικό γεννήσεως, ότι ο τελευταίος γεννήθηκε υπήκοος του βρετανικού στέμματος στη Κένυα.
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, όταν κέρδισε την εντύπωση ότι μπορούσε να κερδίσει, έκλεισε την υπόθεση και απείχε από κάθε πρόκληση κατά του πρόεδρου. Σταμάτησε κάθε αναφορά για τη διαρχία της Εξουσίας. Αντίθετα, επικέντρωσε το μήνυμά του ενάντια στο σφετερισμό της πραγματικής Εξουσίας από μια κλίκα της οποίας η Χίλαρι Κλίντον είναι η ορατή εκπρόσωπος.

Οι θέσεις του, που δεν έχουν κανένα νόημα στο πλαίσιο των παραδοσιακών διαιρέσεων, είτε στην εξωτερική πολιτική (είναι, δηλαδή, οπαδός του παρεμβατισμού ή του απομονωτισμού) ή της οικονομίας (υπέρ του ελεύθερου εμπορίου ή του προστατευτισμού) βρίσκονται σε σαφή αντίθεση με τα άτομα που πάσχουν από το σύνδρομο του σφετερισμού της εξουσίας [3].
Δεν έπαψε να επαναλάβει, με αρκετή σαφήνεια έτσι ώστε να τον υποστηρίζουν οι συμπολίτες του, αλλά με αρκετά υπαινικτικό τρόπο για να αποφύγει μετωπική σύγκρουση, ότι όλες οι αποφάσεις που έχουν ληφθεί μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου ήταν άνομες. Αυτό δεν έχει να κάνει με τον ανταγωνισμό μεταξύ Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών, δεδομένου ότι οι αποφάσεις αυτές εγκρίθηκαν από τον Ρεπουμπλικανικό Μπους Τζούνιορ και τον Δημοκρατικό Ομπάμα. Αντίθετα, έχει να κάνει με ένα παλιό πολιτισμικό χάσμα μεταξύ της κάστας που έκλεισε τα μάτια για την 11η Σεπτεμβρίου και όσων συνθλίφτηκαν, μεταξύ των οπαδών του Πουριτανισμού του Mayflower και εκείνων της Ελευθερίας [4].

Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, συνέταξε ο ίδιος την εναρκτήρια ομιλία του δίνοντας ιδιαίτερο βάρος σε ένα διαφορετικό άρωμα εξουσίας: « Η σημερινή τελετή έχει μια πολύ ιδιαίτερη σημασία, διότι δεν είναι μόνο να μεταβιβάσει την εξουσία από μία διοίκηση στην άλλη ή από το ένα κόμμα στο άλλο. (...) Αυτό που πραγματικά έχει σημασία δεν είναι ποιος κρατά τη εξουσία στην κυβέρνηση, αλλά το γεγονός ότι η κυβέρνηση βρίσκεται στα χέρια του αμερικανικού λαού » [5].

Από την πρώτη ημέρα, και σε αντίθεση με την αμερικανική παράδοση, δημιούργησε μια ομάδα εθνικής Ασφαλείας με Μεγάλους Στρατιώτες: τους στρατηγούς Τζέιμς Ματίς, Τζον Κέλι και Μάικλ Φλιν. Ενώ ο Τύπος την παρουσιάζει ως ένα ασυνάρτητο συνονθύλευμα προσωπικοτήτων που επιλέχτηκαν ανεξάρτητα η μια από την άλλη, την σύνθεσε για να ανακτήσει την Εξουσία που κατασχέθηκε από μια φατρία του στρατιωτικού-βιομηχανικού συμπλέγματος.

Ο νέος υπουργός Άμυνας, στρατηγός Τζέιμς Ματίς, επιβεβαιώθηκε από τη Γερουσία και ορκίστηκε. Θεωρείται από τους ομολόγους του λόγιος και ένας από τους καλύτερους στρατηγικούς της γενιάς του. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, κλήθηκε να εμφανιστεί για λογαριασμό του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος ενάντια στον Τραμπ. Δίστασε μια στιγμή, ανακάλυψε τα κάτω της πολιτικής στην Ουάσιγκτον και στη συνέχεια, αποσύρθηκε από τη κούρσα χωρίς εξήγηση [6]. Η επιστροφή του έτυχε θερμής υποδοχής από τον στρατό, που μάλιστα τα δύο τρίτα των στρατιωτικών ψήφισαν υπέρ του Ντόναλντ Τραμπ. Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών, ο Ματίς ήταν ερευνητής στο Hoover Institution (ρεπουμπλικανική δεξαμενή σκέψης με έδρα το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ). Πραγματοποίησε μια μελέτη για τη σχέση μεταξύ των πολιτών και των στρατιωτικών που πιστοποιεί την προθυμία του να ξαναβάλει το στρατό στην υπηρεσία του Λαού.

Κατά την άφιξη του στο Πεντάγωνο, ο Ματίς εξέδωσε ένα σύντομο μνημόνιο στο οποίο αναφέρει ότι « οι στρατιωτικοί και οι υπηρεσίες πληροφοριών είναι φρουροί και φύλακες του Έθνους » μια φράση που έχει ως στόχο τόσο να κατευνάσει τη σύγκρουση μεταξύ του Τραμπ σχετικά με τη Ρωσία και του απερχόμενου διευθυντή της CIA, Τζον O. Μπρέναν, όσο και να ανακατευθύνει το έργο των δυνάμεων ασφαλείας προς την υπεράσπιση του Έθνους και όχι στην συνέχιση της αυτοκρατορικής χίμαιρας ή της προστασίας των συμφερόντων των πολυεθνικών [7].

Ο διευθυντής της CIA, Μάικ Πομπέο, όντας ακόμη εν αναμονή της επιβεβαίωσης του από το Κογκρέσο, ο ίδιος ο Ν. Τράμπ ανέλαβε τη CIA, θέτοντας σαφώς την κατεύθυνση: « εξάλειψη της ισλαμικής τρομοκρατίας από το πρόσωπο της Γης » [8]. Φάνηκε να γνωρίζει τις συζητήσεις που ταρακούνησαν τον Οργανισμό για τέσσερα χρόνια λόγω της τρέλας της υποστήριξης του Νταές· συζητήσεις που κόστισαν στον στρατηγό Μάικλ Φλιν τη θέση του ως διευθυντή της Στρατιωτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Ο Τραμπ δεν αναφέρθηκε στη πολεμική σχετικά με μια πιθανή ρωσική παρέμβαση στη αμερικανική προεκλογική εκστρατεία, ακόμα λιγότερο στην κατηγορία « Ρώσων πρακτόρων » την οποίαν ο Τύπος είχε προσάψει στον πρώην διευθυντή της προεκλογικής του εκστρατείας, Πολ Μάναφορντ και σε δύο άλλους από τους συμβούλους του, Κάρτερ Πέιτζ και ο Ρότζερ Στόουν.

Σε απουσία του Πομπέο, ο πρόεδρος δεν έχει ασχοληθεί με το ζήτημα της διαρθρωτικής μεταρρύθμισης της CIA. Το Μνημόνιο του στρατηγού Ματίς, η παρουσία του στρατηγού Φλιν στο πλευρό του Τραμπ και ο τρόπος με τον οποίο εξήρε τον Πομπέο -λαμπρό φοιτητή στη Στρατιωτική Ακαδημία του West Point- δίνουν την εντύπωση ότι αυτή η νέα ομάδα σκοπεύει να θέσει τη CIA στη τροχιά του Πεντάγωνου και όχι του υπουργείου Εξωτερικών· μια επιλογή που έχει ως στόχο να μειώσει τα μέσα παρέμβασης της Χίλαρι Κλίντον, η οποία διαθέτει ακόμη μεγάλη επιρροή στο πρώην υπουργείο της.

Ο Ντόναλντ Τραμπ ζήτησε σε πενήντα μέλη της κυβέρνησης Ομπάμα να παραμείνουν στις θέσεις τους. Μεταξύ αυτών:
– Ο Brett McGurk, ειδικός απεσταλμένος στο Συνασπισμό κατά του Νταές·
– Ο Adam Szubin, υφυπουργός του Υπουργείου Οικονομικών για την καταπολέμηση της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας·
– Ο Nicholas J. Rasmussen, διευθυντής του Εθνικού Κέντρου κατά της τρομοκρατίας·
– Ο Dab Kern, επικεφαλής του προσωπικού επιτελείου του Λευκού Οίκου.

Φαίνεται ότι ο Λευκός Οίκος θέλει να διαθέτει αμέσως μια ομάδα με την ικανότητα να καταπολεμήσει το Νταές.

Ο Αρχηγός του Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγός Τζόε Ντάνφορντ, ανακοίνωσε ότι είναι έτοιμος να παρουσιάσει στον πρόεδρο Τραμπ διάφορες επιλογές για επίθεση κατά του Νταές. Η μία από αυτές είναι να καταλάβει τη Ράκκα με 23.000 Άραβες μισθοφόρους, που έχουν ήδη εκπαιδευτεί από το Πεντάγωνο.

Ο Ντάνφορντ ήταν στο Παρίσι, στις 16 Ιανουαρίου, όπου προήδρευσε σε συνάντηση των αρχηγών των επιτελείων του Συνασπισμού.

Όποια και να είναι η απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ, θα πρέπει να λάβει υπόψη το γεγονός ότι το Χαλιφάτο εξοπλίστηκε βαριά από την κυβέρνηση Ομπάμα. Το Νταές διαθέτει επίσης μια στρατιωτική εμπειρία που στερούνται οι νέοι μισθοφόροι του Πενταγώνου. Περαιτέρω, πριν από την επίθεση κατά της Ράκκα, θα πρέπει να αποφασιστεί τι μέλλον σκοπεύει να προωθήσει στο Ιράκ και τη Συρία.

Ο πρόεδρος Τραμπ διόρισε ως γραμματέα του στην Εσωτερική Ασφάλεια (ασφάλεια της πατρίδας), τον στρατηγό Τζον Κέλι, ο οποίος επιβεβαιώθηκε από τη Γερουσία και ανέλαβε τα καθήκοντά του. Σύμφωνα με τον αμερικανικό Τύπο -μια πηγή γενικά αναξιόπιστη και που πρέπει να παρθεί με μεγάλη προφύλαξη- αυτός ο πρώην επικεφαλής της SouthCom επιλέχθηκε λόγω της γνώσης του για τα σύνορα με το Μεξικό και των διακυβευμάτων που σχετίζονται με αυτά. Ίσως.

Ωστόσο, μπορεί να υπάρχει ένας άλλος λόγος: ο Κέλι ήταν βοηθός του Ματίς στο Ιράκ. Το 2003, οι δύο συγκρούστηκαν με τον Πολ Μπρέμερ ΙΙΙ, τον επικεφαλής της Προσωρινής Αρχής του Συνασπισμού -η οποία, σε αντίθεση με ό, τι υποδηλώνει το όνομά της ήταν ανεξάρτητη από τον Συνασπισμό, αλλά άνδρες που οργάνωσαν την 11η Σεπτεμβρίου [9]-. Επίσης, αντιτάχθηκαν στο εμφύλιο πόλεμο που είχε αποφασίσει ο Τζον Νεγκροπόντε να οργανώσει για να εκτρέψει την ιρακινή αντίσταση από τον αγώνα ενάντια στον κατακτητή, δημιουργώντας το Ισλαμικό Εμιράτο στο Ιράκ (μελλοντικό Νταές). Αντίθετα, οι Ματίς & Κέλι προσπάθησαν να τιμήσουν τους ηγέτες των φυλών του κέντρου του Ιράκ για να μην εκλαμβάνονται ως κατακτητές.

Στηρίχθηκαν τότε στον επικεφαλής των αμερικανικών στρατιωτικών υπηρεσιών πληροφοριών στο Ιράκ, τον Μάικλ Φλιν. Οι τρεις άνδρες υπέκυψαν τελικά στις διαταγές του Λευκού Οίκου.

Ο στρατηγός Μάικλ Φλιν διορίστηκε Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Ντόναλντ Τραμπ. Δεδομένου ότι η θέση αυτή δεν υπόκειται σε έγκριση από τη Γερουσία, ανέλαβε αμέσως τα καθήκοντα του. Ήδη τον παρουσιάσαμε στους αναγνώστες μας ως υπερασπιστή των Ηνωμένων Πολιτειών ως Έθνος, και ως εκ τούτου, ως κύριο αντίπαλο στη χρήση της ισλαμικής τρομοκρατίας από τη CIA [10].

Προσπαθώντας με κάθε τρόπο να μειώσει την εξουσία του, η Χίλαρι Κλίντον και ο διευθυντής της εκστρατείας της, Τζον Ποντέστα, κυκλοφόρησαν φήμες ότι ο ίδιος ή ο γιος του, ο Μάικλ Φλιν Τζούνιορ., δεν μπορούν να κρατήσουν τη γλώσσα τους και φέρονται να με είχαν βοηθήσει για να γράψω ένα άρθρο σχετικά με τη μεταρρύθμιση της Υπηρεσίας Πληροφοριών [11]. Για τη περίπτωση που δεν αρκούσε αυτή η δωρεάν επινόηση, χρησιμοποίησαν ένα τουΐντ του Μάικλ του νεώτερου που παραπέμπει σε ένα από τα άρθρα μου, κατηγορώντας τους δύο άνδρες για «συνωμοσιολογία» -δηλαδή να θέλουν να ρίξουν φως στα γεγονότα της 11ης -Σεπτεμβρίου- [12].

Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς του αμερικανικού Τύπου, οι στρατηγοί Φλιν, Ματίς και Κέλι γνωρίζονται από πολύ καιρό και εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι σχέσεις μεταξύ τους θα είναι πάντα εύκολες. Μόνο ανώτεροι αξιωματικοί αυτού του μεγέθους είναι σε θέση να βοηθήσουν τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ να ανακτήσει τη σφετερισμένη εξουσία μετά τις 11 Σεπτεμβρίου 2001. Για να πετύχουν, θα πρέπει να καθαρίσουν το Πεντάγωνο και τα διεθνή όργανα που έχουν διεισδύσει, όπως το ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Ηνωμένα Έθνη.

Τα εκατομμύρια άτομα που διαδήλωσαν κατά του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ είχαν δίκιο να εκδηλώσουν τους φόβους τους. Όχι ότι ο νέος φιλοξενούμενος του Λευκού Οίκου είναι μισογύνης, ρατσιστής και ομοφοβικός –αφού δεν είναι-, αλλά επειδή φτάσαμε τη στιγμή της λύσης. Είναι πιθανό ότι η σφετερισμένη εξουσία δεν θα δεχθεί την αποδόμηση της χωρίς να αντιδράσει.

Αυτή η αντιπαράθεση δεν θα λάβει χώρα αυτή τη φορά στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, αλλά στη Δύση και ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες.