Ο Ντόναλντ Τραμπ ενώπιον της «τέταρτης εξουσίας»

Η διεθνής εκστρατεία του διεθνούς Τύπου που σκοπεύει να αποσταθεροποιήσει τον πρόεδρο Τραμπ συνεχίζεται. Η μηχανή συκοφαντίας, που εγκαταστάθηκε από τον David Brock κατά τη μεταβατική περίοδο [1], υπογραμμίζει όσο μπορεί το θερμό και συχνά αγενή χαρακτήρα των προεδρικών τουίτ. Η Αντάντ των μιντιών, που τέθηκε σε λειτουργία από τη μυστηριώδη ΜΚΟ First Draft [2], επαναλαμβάνει μέχρι αΐδια ότι η δικαιοσύνη ερευνά για τους δεσμούς μεταξύ της ομάδας εκστρατείας του προέδρου και των σκοτεινών συνομωσιών που αποδίδονται στο Κρεμλίνο.

Μια μελέτη του καθηγητή Thomas E. Patterson του Harvard Kennedy School έδειξε ότι ο Τύπος των ΗΠΑ, του ΗΒ και της Γερμανίας, αναφέρεται τρεις φορές περισσότερο στον Ντόναλντ Τραμπ από τους προηγούμενους προέδρους. Και ότι, κατά τις πρώτες 100 ημέρες της προεδρίας του, το 80% των άρθρων ήταν σαφώς δυσμενή προς τον ίδιον [3].

Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του FBI [4] που αποσκοπούσε στο να αναγκάζει τον πρόεδρο Νίξον να παραιτηθεί, ο Τύπος των ΗΠΑ είχε αποδοθεί στον εαυτό του το προσωνύμιο «τέταρτη εξουσία», που σημαίνει ότι οι ιδιοκτήτες του είχαν μεγαλύτερη νομιμοποίηση από τον Λαό. Μακριά από το να αποδίδει στην πίεση, ο Ντόναλντ Τραμπ, με επίγνωση του κινδύνου που αποτελεί η συμμαχία των μέσων μαζικής ενημέρωσης και του 98% των ανώτερων δημόσιων υπαλλήλων που τον καταψήφισαν, διακήρυξε «τον πόλεμο κατά του Τύπου», κατά την ομιλία του της 22 Ιαουναρίου 2017, μια εβδομάδα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του. Ενώ ο ειδικός σύμβουλος του, Steve Μπάνον, δήλωνε στην εφημερίδα New York Times ότι, στην πραγματικότητα, ο Τύπος είχε γίνει «το νέο κόμμα της αντιπολίτευσης».

Σε κάθε περίπτωση, οι εκλογείς του προέδρου δεν του έχουν αποσύρει την εμπιστοσύνη τους.
Ας θυμηθούμε πώς ξεκίνησε αυτή η υπόθεση. Ήταν κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου, δηλαδή πριν από την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ. Μια ΜΚΟ Propaganda or Not ?, ξεκίνησε την ιδέα ότι η Ρωσία είχε φανταστεί φάρσες κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για να βυθίσει τη Χίλαρι Κλίντον και να εκλεγεί ο Ντόναλντ Τραμπ. Εκείνη την εποχή, είχαμε τονίσει τους δεσμούς εκείνης της μυστηριώδους ΜΚΟ με την Madeleine Albright και τον Zbigniew Brzezinski [5]. Η κατηγορία, που αναμεταδόθηκε μακράν από την Washington Post, κατήγγειλε ένα κατάλογο πρακτόρων του Κρεμλίνου, συμπεριλαμβανομένου του Δικτύου Βολταίρος. Αλλά μέχρι σήμερα, τίποτα, απολύτως τίποτα, δεν ήρθε να ενισχύσει αυτή την υπόθεση της ρωσικής συνομωσίας.

Ο καθένας μπορεί να παρατηρήσει ότι τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται εναντίον του Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι μόνο αυτά που χρησιμοποιούνται συνήθως στο πολιτικό αγώνα, αλλά ότι προέρχονται σαφώς από τη πολεμική προπαγάνδα [6].

Η παλάμη της κακοπιστία ανήκει στο CNN που αντιμετωπίζει αυτό το θέμα μανιωδώς. Η αλυσίδα έχει αναγκαστεί να ζητήσει συγγνώμη μετά από μια ανταπόκριση η οποία κατηγορούσε έναν στενό φίλο του Τραμπ, τον τραπεζίτη Anthony Scaramucci, ότι πληρώνεται έμμεσα από τη Μόσχα. Αυτός ο καταλογισμός ήταν μια εφεύρεση και ο Scaramucci ήταν αρκετά πλούσιος για να διώξει νομικά την αλυσίδα, ώστε τελικά το CNN ζήτησε συγγνώμη και τρεις δημοσιογράφοι της υπηρεσίας έρευνας «παραιτήθηκαν».

Στη συνέχεια, το Project Veritas του δημοσιογράφου James O’Keefe δημοσίευσε τρία βίντεο που γυρίστηκαν με κρυφή κάμερα [7]. Στο πρώτο, βλέπουμε έναν επόπτη της αλυσίδας να γελά σε ένα ασανσέρ λέγοντας ότι αυτές οι κατηγορίες για συνωμοσία με τον πρόεδρο της Ρωσίας δεν είναι παρά μόνο «μαλακίες» (sic) που αναμεταδίδονται «για το κοινό.» Στο δεύτερο, ένας παρουσιαστής αστέρας και πρώην σύμβουλος του Ομπάμα λέει ότι είναι «άκυρα πράγματα». Ενώ στο τρίτο, ένας παραγωγός δηλώνει ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ψυχικά άρρωστος και ότι οι εκλογείς του είναι «ηλίθιοι σαν τα σκατά» (sic).

Σε απάντηση, ο πρόεδρος ανέβασε ένα βίντεο-μοντάρισμα φτιαγμένο από εικόνες, όχι από ταινία γούεστερν, αλλά που χρονολογούνται όταν ήταν υπεύθυνος της Ομοσπονδίας του Κατς (Catch wrestling) των ΗΠΑ, της WWE. Μπορούμε να τον δούμε να μιμείται ότι σπάει το κεφάλι του φίλου του Vince McMahon (σύζυγός της Γραμματέα του για τις μικρές επιχειρήσεις) του οποίου το πρόσωπο ήταν καλυμμένο με το λογότυπο του CNN. Όλα τελειώνουν με ένα παραποιημένο λογότυπο του CNN σε Fraud News Network, δηλαδή το δίκτυο-απατεώνας ενημέρωσης.

Εκτός του ότι αυτό το γεγονός δείχνει ότι στις ΗΠΑ, ο πρόεδρος δεν έχει την αποκλειστικότητα την αγένειας, πιστοποιεί ότι το CNN -το οποίο ασχολήθηκε με το θέμα της ρωσικής παρέμβασης πάνω από 1500 φορές σε δύο μήνες- δεν ασκεί δημοσιογραφία και χλευάζει την αλήθεια. Το ξέραμε από καιρό για τα θέματα της διεθνούς πολιτικής, τώρα το ανακαλύπτουμε για τα θέματα της εσωτερικής πολιτικής.

Αν και πολύ λιγότερο σημαντική, μια νέα διαμάχη εμφανίστηκε μεταξύ των παρουσιαστών της πρωινής εκπομπής του MSNBC, Morning Joe, και του προέδρου. Οι πρώτοι τον επικρίνουν έντονα εδώ και μήνες. Συμβαίνει ότι ο Joe Scarborough είναι ένας πρώην δικηγόρος και βουλευτής της Φλόριντας που αγωνίζεται ενάντια στο δικαίωμα της άμβλωσης και για τη διάλυση των «άχρηστων» υπουργείων, όπως είναι τα υπουργεία Εμπορίου, Παιδείας, Ενέργειας και Στέγασης. Αντίθετα, η συνεργάτης του (κυριολεκτικά και μεταφορικά) Mika Brzeziński είναι μια απλή αναγνώστρια υποβολέα η οποία στήριζε τον Bernie Sanders. Σε ένα tweet, ο πρόεδρος τους πρόσβαλε μιλώντας για «Τζο τον ψυχοπαθή» και για την «Μίκα με το μικρό IQ». Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι αυτοί οι χαρακτηρισμοί δεν είναι μακριά από την αλήθεια, αλλά να τους διατυπώνεις με τον τρόπο αυτό προορίζεται μόνο για να πληγείς την υπερηφάνεια των δημοσιογράφων. Εν πάση περιπτώσει, οι δύο παρουσιαστές συνέταξαν ένα ανοιχτό φόρουμ στην Washington Post για να θέσουν σε αμφιβολία τη ψυχική υγεία του προέδρου.

Η Mika Brzeziński είναι η κόρη του Zbigniew Brzezinski, ένας από τους πρωταγωνιστές της Propaganda or not ? (Προπαγάνδα ή όχι;), ο οποίος πέθανε πριν από ένα μήνα.
Η τραχύτητα των προεδρικών Tweets δεν έχει καμία σχέση με την τρέλα. Ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ και προπαντός ο Ρίτσαρντ Νίξον ήταν πολύ πιο αισχροί από τον ίδιον, παρόλα αυτά ήταν μεγάλοι πρόεδροι.

Ομοίως, ο παρορμητικός χαρακτήρας τους δεν σημαίνει ότι είναι και ο πρόεδρος. Στην πραγματικότητα, για κάθε θέμα, ο Ντόναλντ Τραμπ αντιδρά αμέσως με επιθετικά Tweets. Στη συνέχεια, εκτοξεύει ιδέες σε όλες τις κατευθύνσεις, μη διστάζοντας να έρθει σε αντίθεση από τη μια δήλωση στην άλλη, και παρατηρεί προσεκτικά τις αντιδράσεις που προκαλούν. Τέλος, έχοντας σφυρηλατήσει μια προσωπική άποψη, συναντά την αντίθετη πλευρά και βρίσκει γενικά μια συμφωνία μαζί τηςυ.

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν έχει σίγουρα τη καλή πουριτανική ανατροφή του Μπαράκ Ομπάμα ή της Χίλαρι Κλίντον, αλλά τη σκληρότητα του Νέου Κόσμου. Κατά όλη τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, δεν σταμάτησε να παρουσιαστεί ως ο καθαριστής των αμέτρητων ανεντιμοτήτων που αυτή η καλή παιδεία επιτρέπει να κρύψει στην Ουάσιγκτον. Έτυχε να είναι εκείνος, και όχι η Μαντάμ Κλίντον, που οι Αμερικανοί έφεραν στο Λευκό Οίκο.

Φυσικά, μπορεί κανείς να λάβει σοβαρά υπόψη τις αμφιλεγόμενες δηλώσεις του προέδρου, να βρει τη μια σοκαριστική και να αγνοεί όσες λένε το αντίθετο. Δεν πρέπει να συγχέουμε το στυλ Τραμπ με την πολιτική τους. Αντίθετα, πρέπει να εξετάσουμε επακριβώς τις αποφάσεις του και τις συνέπειές τους.

Για παράδειγμα, πήραν την απόφαση του να μην αφήσει να εισέλθουν στις ΗΠΑ αλλοδαποί για τους οποίους το υπουργείο Εξωτερικών δεν είναι σε θέση να εξακριβώσει την ταυτότητα.

Παρατηρήθηκε ότι ο πληθυσμός των επτά χωρών για τις οποίες περιόρισε τη πρόσβαση των πολιτών τους στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι κυρίως μουσουλμανικός. Σύνδεσαν αυτό το γεγονός με ορισμένες δηλώσεις του προέδρου κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του. Τέλος, έχτισαν το μύθο ενός ρατσιστικού Τραμπ. Σκηνοθέτησαν δίκες για να ακυρώσουν το «ισλαμοφοβικό διάταγμα» μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο να επικυρώσει τη νομιμότητά του. Γύρισαν τότε τη σελίδα ισχυριζόμενοι ότι το Δικαστήριο είχε αποφανθεί σε μια δεύτερη έκδοση του διατάγματος που περιείχε διάφορες ελαφρύνσεις. Είναι σωστό, εκτός από το ότι αυτές οι ελαφρύνσεις περιλαμβάνονταν ήδη στο πρώτο σχέδιο υπό άλλη σύνταξη.

Φτάνοντας στο Λευκό Οίκο, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν στέρησε τους Αμερικανούς της ασφάλισης υγείας, ούτε κήρυξε τον Γ ’Παγκόσμιο Πόλεμο. Αντίθετα, άνοιξε πολλούς τομείς της οικονομίας που είχαν καταπνιγεί προς όφελος ορισμένων πολυεθνικών. Περαιτέρω, υπάρχει παλινδρόμηση των τρομοκρατικών ομάδων στο Ιράκ, τη Συρία και το Λίβανο, και μια χειροπιαστή πτώση της πίεσης σε όλη την ευρύτερη Μέση Ανατολή, εκτός στην Υεμένη.

Πόσο μακριά θα πάει η αντιπαράθεση μεταξύ του Λευκού Οίκου και των μιντίων, μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ και ορισμένων δυνάμεων του χρήματος;