Όταν θέλουν να επιβάλουν κυρώσεις σε κράτη, λένε ότι είναι «τρομοκρατικά»

Πηγαίνοντας στη Μόσχα, την 8 Νοεμβρίου, ο πρέσβης Τζέιμς Τζέφρι είχε ως αποστολή να εξηγήσει την αμερικανική ανησυχία ενώπιον της εξάπλωσης της περσικής επιρροής στον αραβικό κόσμο (Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν, Ιράκ, Λίβανος, Συρία, Υεμένη). Η Ουάσιγκτον θέλει τώρα να θέσει αυτό το ζήτημα σε γεωστρατηγικούς όρους παρά θρησκευτικούς (σιίτες / σουνίτες), ενώ η Τεχεράνη οργανώνει την εθνική της άμυνα γύρω από αραβικές σιιτικές εμπροσθοφυλακές.

Στη συνέχεια, η Μόσχα φαντάστηκε να διαπραγματευτεί για την Τεχεράνη τη χαλάρωση των μονομερών αμερικανικών κυρώσεων σε αντάλλαγμα της στρατιωτικής απόσυρσής της από τη Συρία. Ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν επιβεβαίωσε την πρότασή του, όχι μόνο στον Αμερικανό ομόλογό του, αλλά και στον ισραηλινό πρωθυπουργό, κατά τη συνάντησή τους στο Παρίσι με αφορμή τη συμπλήρωση των εκατό χρόνων από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στις 11 Νοεμβρίου.

Προσπάθησε να πείσει τους Δυτικούς ότι η Ρωσία μόνη της στη Συρία ήταν προτιμότερο από το ιρανορωσικό ζεύγος. Δεν μπορούσε ωστόσο να βεβαιώσει ότι το Ιράν θα είχε επαρκή εξουσία στη Χεζμπολάχ - όπως το ισχυρίζονται η Ουάσινγκτον και το Τελ Αβίβ - για να την διατάσει να αποσυρθεί επίσης.
Σε απάντηση, η Ουάσιγκτον ανακοίνωσε, εννέα ημέρες αργότερα, την ενδέκατη σειρά μονομερών κυρώσεων κατά της Ρωσίας από τις αρχές Αυγούστου. Η τελευταία συνοδεύεται από μια γελοία ρητορική σύμφωνα με την οποία η Ρωσία και το Ιράν φέρονται να έχουν οργανώσει από κοινού μια μεγάλη διακίνηση με σκοπό να κρατηθεί ο πρόεδρος Άσσαντ στην εξουσία και να επεκταθεί ο περσικός έλεγχος στον αραβικό κόσμο.

Αυτή η ρητορική, την οποία πιστεύαμε ότι είχε εγκαταλειφτεί, αφομοιώνει τρία κράτη (τη Ρωσική Ομοσπονδία, τη Συρία και την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν) με μηχανές στην υπηρεσία τριών ανδρών (του Άσαντ, του Αλί Χαμενεΐ και του Βλαντιμίρ Πούτιν), συγκολλημένων με το ίδιο μίσος κατά του αντίστοιχου λαού τους. Αγνοεί τη μαζική λαϊκή υποστήριξη που διαθέτουν, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι βαθιά χωρισμένες.

Ας αγνοήσουμε την άστοχη διαβεβαίωση ότι η Ρωσία θα βοηθήσει την Περσία να κατακτήσει τον αραβικό κόσμο.

Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ, Στίβεν Μνουσίν, ο οποίος παρουσίαζε τις μονομερείς κυρώσεις των ΗΠΑ στις 20 Νοεμβρίου, οι τελευταίες δεν αποτελούν την οικονομική συνιστώσα του πόλεμο εν εξελίξει, αλλά τιμωρούν τις «θηριωδίες» αυτών των τριών «καθεστώτων». Ωστόσο, την παραμονή του χειμώνα, αφορούν κυρίως την προμήθεια του συριακού λαού με διυλισμένο πετρέλαιο ώστε να μπορεί να φωτιστεί και να θερμανθεί.

Δεν είναι απαραίτητο να σημειωθεί ότι τα τρία κράτη στόχοι αρνούνται τις «θηριωδίες» για τις οποίες κατηγορούνται, ενώ οι ΗΠΑ διεκδικούν σήμερα τη συνέχιση του πόλεμου που ξεκίνησαν στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία .

Οι αμερικανικές κυρώσεις δεν αποφασίστηκαν από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, αλλά μόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν είναι νόμιμες στο διεθνές δίκαιο, διότι, για να τις καταστήσουν νόμιμες, η Ουάσιγκτον προσπαθεί να αναγκάσει τρίτα κράτη να συμμετάσχουν, γεγονός που συνιστά απειλή εναντίον των χωρών στόχων και ως εκ τούτου παραβίαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν το κυριαρχικό δικαίωμα να αρνηθούν το εμπόριο με άλλους, αλλά όχι να πιέσουν άλλους να βλάψουν τους στόχους τους. Στο παρελθόν, το Πεντάγωνο υποστήριζε ότι το να υποβάλεις σε κύρωση ένα συγκεκριμένο έθνος οδηγούσε το λαό του να ανατρέψει την κυβέρνησή του. Ήταν επίσης η θεωρητική αιτιολόγηση για τον βομβαρδισμό της Δρέσδης κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και για το ατελείωτο εμπάργκο κατά της Κούβας μετά το Ψυχρό Πόλεμο. Αλλά, στα 75 χρόνια, ποτέ, απολύτως ποτέ, αυτή η θεωρία έχει επαληθευτεί στην πραγματικότητα. Από τώρα και στο εξής, το Πεντάγωνο θεωρεί τις κυρώσεις/ τιμωρίες εναντίον ενός έθνους σαν όπλα όπως τα άλλα. Τα εμπάργκο υπάρχουνγια να σκοτώσουν τους αμάχους.

Το σύνολο του ισχύοντος μηχανισμού κατά του Ιράν, της Ρωσίας και της Συρίας αποτελεί το μεγαλύτερο σύστημα πολιορκίας στην Ιστορία [1]. Δεν πρόκειται για οικονομικά μέτρα, αλλά - χωρίς καμία αμφιβολία - για στρατιωτική δράση που τίθεται σε ενέργεια στον οικονομικό τομέα. Αναμένεται να οδηγήσουν με την πάροδο του χρόνου να διαιρέσουν τον κόσμο ξανά στα δύο, όπως την εποχή της αμερικανικής αντιπαλότητας μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ.

Ο υπουργός Μνουσίν επέμεινε πολύ για το γεγονός ότι οι κυρώσεις του αποσκοπούν κυρίως στη διακοπή της πώλησης υδρογονανθράκων, δηλαδή να στερηθούν αυτές οι χώρες – θεωρητικά εξαγωγικές - του κύριου οικονομικού τους πόρου.

Ο μηχανισμός που περιγράφεται από τον Στίβεν Μνουσί ως ακολούθως:
– Η Συρία δεν μπορεί πλέον να διυλίσει το πετρέλαιο αφού οι εγκαταστάσεις της καταστράφηκαν είτε από το Νταές είτε από τους βομβαρδισμούς από το Διεθνή Συνασπισμό κατά του Νταές.
– Εδώ και τέσσερα χρόνια, το Ιράν προμηθεύει ραφιναρισμένο πετρέλαιο στη Συρία, παραβιάζοντας τις προηγούμενες μονομερείς κυρώσεις των ΗΠΑ. Το πετρέλαιο αυτό μεταφέρεται από δυτικές εταιρείες που εργάζονται για τη ρωσική δημόσια εταιρεία Promsyrioimport. Η εταιρεία αυτή πληρώνεται από την ιδιωτική συριακή εταιρεία Global Vision Group, η οποία είναι η ίδια τροφοδοτείται με κεφάλαια από την ιρανική εταιρεία Tabir Kish Medical and Pharmaceutical.
– Εντέλει, η Global Vision Group καταβάλλει ένα μέρος από τις αμοιβές της στην Χεζμπολάχ και τη Χαμάς.

Αυτή είναι μια ιστορία να τραβάς τα μαλλιά σου:
– Ο επίσημος στόχος του Διεθνούς Συνασπισμού είναι να καταπολεμήσει το Νταές. Ωστόσο, πολλές μαρτυρίες κατά τα τελευταία τέσσερα χρόνια βεβαιώνουν ότι βομβάρδισε εναλλάξ το Ισλαμικό Κράτος, όταν παραβίαζε το χώρο που του παραχωρηθεί από το Πεντάγωνο (σχέδιο Wright), και ότι αντίθετα του προμήθευσε όπλα με αλεξίπτωτο για να παραμείνει στην καθορισμένη περιοχή. Οι δύο οντότητες συνεργάστηκαν αρμονικά για να καταστρέψουν τα συριακά διυλιστήρια.
– Γιατί να εμπλέκεται η ρωσική κυβέρνηση σε μια μεταφορά πετρελαίου από τα ιρανικά διυλιστήρια προς τα συριακά λιμάνια;
– Γιατί το Ιράν να είχε ξαφνικά ανάγκη τη Συρία για να στείλει χρήματα στη Χεζμπολάχ και τη Χαμάς;
– Γιατί η Συρία να στείλει ιρανικά χρήματα στη Χαμάς ενώ η παλαιστινιακή οργάνωση - των οποίων οι ηγέτες είναι μέλη της Αδελφότητας των Αδελφών Μουσουλμάνων – της κάνει πόλεμο;

Ο Στίβεν Μνουσίν δεν επιδίδεται σε μεγάλες εξηγήσεις. Για εκείνον, η Συρία είναι εγκληματική, η Ρωσία είναι συνεργός της, ενώ το Ιράν, η Χεζμπολάχ και η Χαμάς είναι όλοι "τρομοκράτες". Αυτό είναι το πιο σημαντικό, η λέξη που περικόπτει κάθε σκέψη.

Μια γαλλική παροιμία αναφέρει ότι «όταν κάποιος θέλει να πνίξει το σκυλί του, λέει ότι έχει λύσσα». Επομένως, δεν πρέπει να αναμένουμε λογική στην απάντηση του υπουργού Μνουσίν στην πρόταση διαμεσολάβησης του προέδρου Πούτιν.

Σταδιακά, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποσύρουν τα στρατεύματά τους από τις συγκρούσεις στις οποίες είχαν εμπλακεί. Τα αντικαθιστούν με μισθοφόρους στο έδαφος (τους τζιχαντιστές) και με οικονομικές κυρώσεις, η σύγχρονη εκδοχή της μεσαιωνικής πολιορκίας.