Η τρομοκρατία όπως τη βλέπει η Ουάσιγκτον

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κυκλοφόρησε στις 30 Απριλίου, την ετήσια έκθεσή του για την τρομοκρατία στον κόσμο.

Για τα Ηνωμένα Έθνη, η τρομοκρατία είναι, όπως ορίζεται από τον Ολλανδό ερευνητή Alex P. Schmid, «μια μέθοδος επαναλαμβανόμενων βίαιων δράσεων που σπέρνει το άγχος, που χρησιμοποιείται από παράνομους ατομικούς συντελεστές, σε ομάδες ή (ημι-) κρατικούς παράνομους, για ιδιοσυγκρασιακούς, εγκληματικούς ή πολιτικούς λόγους, για τους οποίους -σε αντίθεση με τη δολοφονία- οι άμεσοι στόχοι της βίας δεν είναι οι κύριοι στόχοι. Τα άμεσα ανθρώπινα θύματα της βίαιας πράξης γενικά επιλέγονται τυχαία (ευκαιριακοί στόχοι) ή επιλεκτικά (αντιπροσωπευτικοί ή συμβολικοί στόχοι) σε έναν πληθυσμό-στόχο, για να χρησιμεύσει ως αποστολή μηνυμάτων. Οι διαδικασίες επικοινωνίας που βασίζονται στη βία ή την απειλή μεταξύ τρομοκρατικών οργανώσεων, τα (ενδεχόμενα) θύματα και οι κύριοι στόχοι χρησιμοποιούνται για να χειραγωγήσουν τον (δημόσιο) πρωταρχικό στόχο, καθιστώντας το, στόχο του τρόμου, στόχο απαιτήσεων, ή στόχο προβολής, ανάλογα με το αν ο εκφοβισμός, ο εξαναγκασμός ή η προπαγάνδα είναι ο πρώτος στόχος» [1].

Αλλά από το 2004, η νομοθεσία των ΗΠΑ ορίσε την τρομοκρατία ως «εκ προμελέτης πράξεις πολιτικής βίας εναντίον αμάχων από υποεθνικές ομάδες ή μυστικούς πράκτορες» [2]

Ο ορισμός αυτός προορίζεται να καταδικαστούν ως αξιόποινες, πράξεις αντίστασης στην αποικιοκρατία ή τον ιμπεριαλισμό και να απαλλαγούν τα εγκλήματα που διαπράττονται από το αποικιακό κράτος του Ισραήλ και τα Δυτικά ιμπεριαλιστικά κράτη, πρώτα και κύριως από τις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Εξισώνει την αντίσταση με τη τρομοκρατία.
Πριν από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο όρος «αντίσταση» σήμαινε τις αντιδραστικές δυνάμεις που αντιτίθονταν στην πρόοδο. Αλλά μετά από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κατονομάζει «κάθε κίνημα που αντιτίθεται στην κατοχή μιας χώρας από ξένες δυνάμεις» σε αναφορά για τη γαλλική Αντίσταση κατά των συνεργατών των Ναζί και των δημόσιων η στρατιωτικών υπαλλήλων του Ράιχ.

Η Αλ-Κάιντα σύμφωνα με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ

Η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναμειγνύει συνεπώς τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν εναντίον αμάχων πολιτών αδιακρίτως, με εξαίρεση εκείνα που διαπράττονται από την αυτοκρατορία, με τις υψηλές πράξεις της Αντίστασης. Καθώς παραδέχεται ότι το κέντρο της παγκόσμιας τρομοκρατίας βρίσκεται σήμερα στην περιοχή MENA γύρω από την Αλ Κάιντα και τους συνεργάτες της, διαβάσα προσεκτικά τα εγχειρίδια που διατίθενται για κάθε χώρα που την απαρτίζουν. Αν και παραδέχεται ότι υπήρξαν 8.800 θύματα της τρομοκρατίας στο Ιράκ το 2013, το υπόλοιπο του εγγράφου λάμπει από τις παραλείψεις του.

– Η έκθεση αγνοεί ότι το πρώην νούμερο δύο της Αλ Κάιντα, Abdelhakim Belhaj, έγινε στρατιωτικός διοικητής της Τρίπολης (Λιβύη) και ηγέτης του κόμματος Αλ-Watan, από το οποίο βγήκε ο πρωθυπουργός, Αλί Zeidan.

– Τίποτα για τη φιλοξενία από το Ισραήλ των τραυματιών μαχητών της Αλ Κάιντα και τα συγχαρητήρια που έλαβαν προσωπικά από το Πρωθυπουργό Benjamin Netanyahu που ήρθε να τους επισκεφθεί στο νοσοκομείο.

– Η Τουρκία, η οποία ταξινομείται ως ευρωπαϊκή χώρα και όχι ασιατική, παρουσιάζεται ως μακροπρόθεσμο συνεργάτη των Ηνωμένων Πολιτειών στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας. Η έκθεση επεκτείνεται πολύ για τις δραστηριότητες του PKK, αλλά δεν λέει λέξη για την παρουσία τριών στρατοπέδων εκπαίδευσης της Αλ Κάιντα στο έδαφός της (δυο στα σύνορα με τη Συρία και ένα στα προάστια της Κωνσταντινούπολης). Και φυσικά, τίποτα για τη δικαστική έρευνα που επιβεβαίωσε ότι ο Πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεχότανε μυστικά τον τραπεζίτη της Αλ Κάιντα για τη χρηματοδότηση των δραστηριοτήτων της στη Συρία [3]. Ήταν όμως η πιο σημαντική πληροφορία του έτους στον τομέα της τρομοκρατίας.

– Ούτε επίσης λέξη για το διορισμό του Muhammad al-Ajmi Nayif ως Υπουργού Δικαιοσύνης και Θρησκευμάτων του Κουβέιτ, ενώ το Υπουργείο Οικονομικών τον κατηγορεί ότι είναι ένας από τους κύριους εισπράκτορες πόρων της Al- Κάιντα [4]. Αλλά αυτό έγινε στις 5 Ιανουαρίου 2014, και μπορεί, επομένως, να θεωρείται εκτός του πεδίου εφαρμογής της έκθεσης, αν και αναφέρει γεγονότα μέχρι το Φεβρουάριο.

– Ούτε λέξη ακόμη για τη Σαουδική Αραβία της οποίας ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας και επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών ήταν καθ ’όλο το 2013 ο Βάνταρ bin Sultan, που θεωρείται ως ο πραγματικός ηγέτης της αλ Κάιντα μετά την αποχώρηση για λόγους υγείας του Οσάμα Μπιν Λάντεν, τον Αύγουστο 2001.

Οι υποστηρικτές της τρομοκρατίας σύμφωνα με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ

Η έκθεση εξετάζει τις διάφορες χώρες που έχουν πληγεί από την τρομοκρατία, με εξαίρεση τεσσάρων που τις θεωρεί υπεύθυνες για τη διεθνή τρομοκρατία, συνεπώς όχι θύματα, αλλά δήμιοι: η Κούβα (από το 1982), το Ιράν (από το 1984), το Σουδάν (από το 1993) και η Συρία (από το 1979).

– Η Κούβα κατηγορείται για υπόθαλψη των τρομοκρατών που ξέφυγαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ότι τους παρέχει στέγη, τροφή και ιατρική περίθαλψη. Πρόκειται για τους επιζώντες της ομάδας Black Panthers!

– Το Ιράν κατηγορείται για υποστήριξη της αντίστασης στο Λεβάντε (το διεκδικεί το ίδιο) (Χεζμπολάχ, Ισλαμική Τζιχάντ, PFLP) και στην Υεμένη, και προπαντός ότι φιλοξενεί βάσεις της Αλ Κάιντα (;;) υπό την εντολή του Muhsin al-Fadhli. Η έκθεση αναφέρει ότι η ιρανική κυβέρνηση επιτρέπει τη μεταφορά χρημάτων και τζιχαντιστών από το έδαφός της προς τη Συρία (;;). Σύμφωνα με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το Ιράν είναι λοιπόν σύμμαχος με την Αλ Κάιντα στη Συρία και πολεμά στο πλευρό του κράτους και των τρομοκρατών εναντίον της «ειρηνικής αντιπολίτευσης». Ούτε λέξη για τη δολοφονία Ιρανών επιστημόνων, ή για τις επιθέσεις των Μουτζαχεντίν του Λαού.

– Η κυβέρνηση του Σουδάν είναι σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας, αλλά επιμένει να υποστηρίζει τη Χαμάς, λόγος που η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται υπό «κυρώσεων». Η έκθεση φαίνεται να αγνοεί ότι η Χαμάς κατευθύνεται από το πιστό και υποδειγματικό Κατάρ.

– H Συρία κατηγορείται ότι υποστηρίζει την αντίσταση στο Λεβάντε (η ίδια το αναγνωρίζει). Η έκθεση τονίζει ότι, παρά την ένταξή της στην ΜΕΝΑ-FATF, η χώρα δεν είναι σε θέση να ελέγξει τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, επειδή το 80% των πολιτών της κάνουν τις συναλλαγές τους σε μετρητά επομένως έξω από την εποπτεία των τραπεζών. Τέλος, η Συρία έχει δεσμευτεί να καταστρέψει τα χημικά όπλα της για τα οποία είναι γνωστό ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τρομοκρατικές ομάδες. Τέρμα και παύλα.

Το 2013, δεν υπήρξε τρομοκρατία στη Συρία, σύμφωνα με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, παρόλο που είναι ο κύριος προορισμός της Αλ-Κάιντα και η εισροή των χιλιάδων μαχητών της Τζιχάντ αποτελεί πρόβλημα για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους. Αντίθετα, «το καθεστώς προσπάθησε όλο το χρόνο να παρουσιάσει τη χώρα ως θύμα της τρομοκρατίας, χαρακτηρίζοντας τους ένοπλους αντιπάλους της ως τρομοκράτες». Τα κομμένα κεφάλια που κοσμούν τις εισόδους και τις κεντρικές πλατείες στις «απελευθερωμένες ζώνες» και που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ δεν ενδιαφέρουν τη Ουάσιγκτον. Αντίθετα, η τελευταία εκφράζει την ικανοποίησή της που η Αλ-Νόσρα και η ELIL αποσυνδέθηκαν από το Εθνικό Συνασπισμό που χορηγεί επίσημα.

Καταλαβαίνουμε ότι με αυτή την αναθεωρητική λογική, η κυβέρνηση Ομπάμα δεν μπορούσε να δεχθεί τα αιτήματα της συριακής αντιπροσωπείας στις συνομιλίες της Γενεύης.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η Συρία είναι το πιο πολύ αναφερόμενο κράτος στην έκθεση. Πράγματι, παρατηρεί ότι η τζιχάντ στη Συρία έχει γίνει πρόβλημα για 26 χώρες που παρέχουν μαχητές και φοβούνται την επιστροφή τους με το φόβο να διαπράξουν ταραχές στις χώρες τους. Αν και τα εγχειρίδια των κυριοτέρων ευρωπαϊκών και αραβικών κρατών συμπεριλάβουν αυτή την ενότητα, μόνο το Κιργιστάν αναφέρεται στον υπόλοιπο του κόσμου, ενώ το πρόβλημα αυτό συζητείται ευρέως αλλού, μεταξύ άλλων στην Ινδονησία. Και όμως, μαθαίνουμε σε άλλα μέρη της έκθεσης ότι το πρόβλημα προκύπτει, επίσης σε όλη τη πρώην Σοβιετική Ένωση.

Οι αντιφάσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ

Τελικά, αυτή η έκθεση περιέχει τόσες αντιφάσεις ώστε να είναι σαφές ότι δεν είναι πλέον δυνατό για την Ουάσιγκτον να κρύψει το παιχνίδι της.

Γιατί να αγνοήσουν το ρόλο του Abdelhakim Belhaj στη Λιβύη; Μόνο για να κρύψουν το ρόλο του στην κατάκτηση της χώρας από το ΝΑΤΟ και μετά στην επίθεση κατά της Συρίας.

Γιατί να αγνοήσουν τη χρηματοδότηση της Αλ Κάιντα με τουρκικό δημόσιο χρήμα που καταχράστηκε από τον Πρωθυπουργό; Προφανώς επειδή η χώρα αυτή είναι μέλος του ΝΑΤΟ.

Γιατί να κατηγορήσουν τη Χαμάς ότι είναι μια τρομοκρατική οργάνωση εναντίον του Ισραήλ και να αγνοήσουν ότι εδρεύει στο Κατάρ; Προφανώς επειδή η πολιτική της Ουάσινγκτον έναντι των Αδελφών Μουσουλμάνων είναι αβέβαιη.

Γιατί να αγνοήσουν τις εισπράξεις του Υπουργού Δικαιοσύνης του Κουβέιτ; Προφανώς επειδή αυτές χρηματοδοτούν την Αλ Κάιντα στη Συρία.

Γιατί να αγνοήσουν το ρόλο του πρίγκιπα Bandar bin Sultan, γνωστού ως «Μπαντάρ Μπους»; Προφανώς επειδή ενεργούσε για λογαριασμό της CIA.

Αν κάποιος εξακολουθεί να αμφιβάλλει ότι ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» είναι μια απάτη, ότι η τρομοκρατία γενικά και ιδίως η Αλ Κάιντα, αποτελούν μέσα της πολιτικής των ΗΠΑ, η έκθεση αυτή αποτελεί μια περαιτέρω απόδειξη.