Power & Sunstein, ευγενή ιδανικά και θανατηφόρο κυνισμό

Διορισμένη ως μόνιμη αντιπρόσωπο των Ηνωμένων Πολιτειών στο Συμβούλιο Ασφαλείας το 2013, η πρέσβης Samantha Power είναι η ηγέτιδα των «φιλελεύθερων γερακιών», ένα είδος alter ego των «νεο-συντηρητικών» για την προώθηση του παρεμβατισμού της «Αμερικανικής Αυτοκρατορίας». Κατά τη διάρκεια της ακρόασης επιβεβαίωσης της από τη Γερουσία, φώναξε: «Αυτή η χώρα είναι η μεγαλύτερη χώρα στη Γη. Ποτέ δεν πρόκειται να ζητήσει συγνώμη για την Αμερική!» [1] .

Η νεολαία της Σαμάνθα Πάουερ

Γεννηθείσης στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1970 και μεγαλωμένη στην Ιρλανδία, μετανάστευσε στην ηλικία των 9 χρόνων στις Ηνωμένες Πολιτείες, η μητέρα της έχοντας εγκαταλείψει τον πατέρα πιανίστα της για να ξαναπαντρευτεί έναν πλουσιότερο γιατρό. Μετά τις λαμπρές σπουδές της στη νομική σχολή του Yale, έγινε αθλητική δημοσιογράφος στο CNN, ένα διεθνή ειδησεογραφικό δίαυλο του οποίου η σύνταξη φιλοξενούσε ορισμένα μέλη της 4ης Ομάδας των Ψυχολογικών Επιχειρήσεων του Fort Bragg [2].

Εισέρχεται στο Carnegie Endowment for International Peace ως βοηθός του Μόρτον Αμπράμοβιτς, που ήταν τότε και διευθυντής του National Endowment for Democracy, της νομικής πλευράς της CIA.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη γίνεται δημοσιογράφος για τις Boston Globe, The Economist, New Republic και U.S. News and World Report. Συναντά τότε τον Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο οποίος γίνεται ο μέντοράς της. Ο Χόλμπρουκ οργάνωσε την ανεξαρτησία της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, την οποία προήδρευε τότε ο Αλία Ιζετμπέγκοβιτς, στο τέλος ενός πολέμου επιθυμητού από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να διαμελίσουν τη Γιουγκοσλαβία. Η Σαμάνθα Πάουερ δεν μπορεί να αγνοούσε ότι ο Ιζετμπέγκοβιτς ήταν περικυκλωμένος από τρεις συμβούλους: για τη διπλωματία τον Αμερικανό νεοσυντηρητικό Ρίτσαρντ Περλ, για τα επικοινωνιακά τον Γάλλο λομπίστα Bernard-Henri Lévy (BHL), και για τις στρατιωτικές υποθέσεις τον Σαουδάραβα ισλαμιστή Οσάμα μπιν Λάντεν [3].

Ο τύπος δεν της ήταν αρκετό. Ξαναρχίζει τις σπουδές της στο Χάρβαρντ, στη Kennedy School of Government, όπου δημιουργεί, το 1998, το Κέντρο Carr για τη πολιτική των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων. Η Σαμάνθα Πάουερ αντιλαμβάνεται την έκφραση «ανθρώπινα δικαιώματα» με την αγγλοσαξονική έννοια του όρου: τη προστασία των ανθρώπινων όντων από τις καταχρήσεις εξουσίας του Κράτους.

Ως υπερδύναμη, η αυτοκρατορία οφείλει να έχει μια πολιτική ανθρώπινων δικαιώματων και να εκπαιδεύσει τα ανώτερα στελέχη της για αυτό το σκοπό.

Αυτή η αντίληψη έρχεται πολιτισμικά σε αντίθεση με εκείνη των λατινικών χωρών οι οποίες μιλούν αντίθετα για «τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη». Δεν πρόκειται για τις τελευταίες να περιοριστούν οι εξουσίες του κράτους, αλλά να αμφισβητηθεί η νομιμότητά του. Επομένως, δεν μπορεί να υπάρξει «πολιτική των ανθρώπινων δικαιωμάτων», δεδομένου ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι η εισβολή του λαού στην πολιτική.

Το Κέντρο Carr χρηματοδοτείται από το Ίδρυμα του πρώην εργολάβου Γρηγόρη Γ Carr και το Ίδρυμα του Λιβανο-Σαουδάραβα Ραφίκ Χαρίρι.

Το 2001, η καθηγήτρια Πάουερ συμμετέχει ως σύμβουλος στη Διεθνή Επιτροπή για την παρέμβαση και τη κυριαρχία των κρατών που δημιουργήθηκε από τον Καναδά. Είναι το ξεκίνημα της έννοιας της «ευθύνης για προστασία». Οι ειδικοί υποστηρίζουν τη ιδέα ότι για την πρόληψη των σφαγών, όπως αυτές της Σρεμπρένιτσα και τη Ρουάντα, το Συμβούλιο Ασφαλείας θα έπρεπε να μπορεί να επέμβει όταν δεν υπάρχει πια κράτος.

Το επόμενο έτος, η Σαμάνθα Πάουερ δημοσιεύει το κύριο έργο της: Ένα Πρόβλημα από την Κόλαση: Η Αμερική και η Εποχή της Γενοκτονίας (A problem from Hell : America and the Age of Genocide). Αυτό το βιβλίο, ιδιαίτερα δύσκολο, θα λάβει το βραβείο Πούλιτζερ. Παρά το γεγονός ότι αρχίζει με τη Γενοκτονία των Αρμενίων για να τελειώσει με αυτή που φέρεται να έχουν υποστεί οι Αλβανοί στο Κοσσυφοπέδιο, περιστρέφεται ουσιαστικά γύρω από το ζήτημα της εξόντωσης των Εβραίων της Ευρώπης από τη ναζιστική Γερμανία και τη νομική θεωρία του Raphael Lemkins.

Ο Lemkins ήταν εισαγγελέας στη Βαρσοβία κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου. Ως εμπειρογνώμονας στην Κοινωνία των Εθνών, κατήγγειλε τα εγκλήματα «βαρβαρότητας» που διαπράχτηκαν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία εναντίον των χριστιανών (1894-1915), -μεταξύ άλλων των Αρμενίων- και μετά από το Ιράκ εναντίον των Ασσυρίων (1933). Κατά τη διάρκεια του Β ’Παγκοσμίου Πολέμου, ο ίδιος γλύτωσε από τις διώξεις των Ναζί εναντίον των Εβραίων με την αυτό-εξορία του στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έγινε σύμβουλος στο Υπουργείο Πολέμου. Ολόκληρη η οικογένειά του, η οποία έμεινε πίσω, δολοφονήθηκε. Σταδιακά, ο ίδιος επινόησε τον όρο «γενοκτονία» για να περιγράψει μια πολιτική που σκοπεύει την εξάλειψη μιας συγκεκριμένης εθνοτικής ομάδας. Τελικά έγινε σύμβουλος του Αμερικανού εισαγγελέα στο Δικαστήριο της Νυρεμβέργης που καταδίκασε ορισμένους ηγέτες Ναζί για "γενοκτονία".

Για την Σαμάνθα Πάουερ, ο Ραφαήλ Λέμκινς ανοίξει ένα δρόμο στον οποίον οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έπρεπε να είχαν επιμείνει. Μόνο ο γερουσιαστής William Proxmire (συγγενής του Rockefeller) συνέχισε τον αγώνα του μέχρι την κύρωση από τη Γερουσία, το 1986, της Σύμβασης για τη πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος της Γενοκτονίας. Ως μοναδική παγκόσμια δύναμη, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν από τούδε και στο εξής την υποχρέωση να παρεμβαίνουν εκεί που το απαιτούν τα «Ανθρώπινα Δικαιώματα».

Ωστόσο, ποτέ δεν αναρωτήθηκε η καθηγήτρια Πάουερ για την ευθύνη των ΗΠΑ στις σύγχρονες σφαγές, είτε πρόκειται για την άμεση ευθύνη τους (Κορέα, Βιετνάμ, Καμπότζη 1969-75, Ιράκ 1991 - 2003) ή έμμεση (Ινδονησία, Παπούα, Ανατολικό Τιμόρ, Γουατεμάλα, Ισραήλ και Νότια Αφρική).

Η «ευθύνη για προστασία» παρέχει τη θεωρητική αιτιολόγηση, κατόπιν γιορτής, για το «ανθρωπιστικό πόλεμο» στο Κοσσυφοπέδιο. Αυτό που ο καθηγητή Edward Herman συνοψίζει: «Για την ίδια, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αποτελούν το πρόβλημα, είναι η λύση».

Η «ευθύνη για προστασία» έχει μετατραπεί σε «ηθική υποχρέωση» για παρέμβαση σε οποιαδήποτε χώρα την οποία η Ουάσιγκτον κατηγορεί ότι ασκεί ή σχεδιάζει γενοκτονία. Δεν χρειάζεται πλέον για να κάνουν πόλεμο, το κράτος να έχει αποτυγχάνει, φτάνει μόνο ένα πρόσχημα.

Το 2002 πάντα, η Σαμάνθα Πάουερ δίνει μια συνέντευξη στην τηλεοπτική σειρά του Πανεπιστήμιου του Berkeley, Conversations with History. Σε ερώτηση σχετικά με την –κατά τη γνώμη της- επιθυμητή αντίδραση των Ηνωμένων Πολιτειών, εάν σκλήρυνε η ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση και έκανε γενοκτονία δυνατόν, συνιστά να στείλει μια βαριά στρατιωτική δύναμη για να διαχωριστούν τα δύο στρατόπεδα. Αυτή η απάντηση είναι χειραγωγημένη έτσι ώστε να πάρει την πλευρά του Ισραήλ μέσω του αντισημιτισμού.

Χρειάστηκε τότε την επιστράτευση για βοήθεια Εβραίων Αμερικανών προσωπικοτήτων, όπως ο του Αβραάμ Foxman της Anti-Defamation League, για να βγει από αυτή τη άσχημη θέση και να αποκαταστήσει την εικόνα της.

Η Σαμάνθα Πάουερ βλέπει πλέον τον εαυτό της στη κυβέρνηση. Εντάχθηκε για λίγο το 2003, στην ομάδα της εκστρατείας του στρατηγού Wesley Clark. Ο πρώην Ανώτατος Διοικητής των ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο διεκδικούσε τότε το χρίσμα των Δημοκρατικών για τις προεδρικές εκλογές.

Το 2005-06, προσκλήθηκε από έναν γερουσιαστή που μόλις έβγαινε από το πουθενά, τον Μπαράκ Ομπάμα. Αυτός ο νεαρός δικηγόρος είναι ένας προστατευόμενος του πρώην Σύμβουλου Εθνικής Ασφαλείας Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι και του μέντορα του Ντέιβιντ Ροκφέλερ. Η Σαμάνθα Πάουερ πληροφορείται για το σχέδιο του να κάνουν αυτόν τον νεαρό μαύρο τον επόμενο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Αποφασίζει να παραιτηθεί από το Χάρβαρντ και μπαίνει στην ομάδα του για να γίνει υπουργός εξωτερικών του.

Το 2006, ο Ομπάμα ξεκινά ένα παράξενο κοινοβουλευτικό ταξίδι στην Αφρική, στην πραγματικότητα μια αποστολή της CIA για να τεθούν τα θεμέλια μιας αλλαγής καθεστώτος στην Κένυα, μια χώρα από την οποία προήλθε [4]. Η Samantha Power γίνεται υπεύθυνη για την προετοιμασία του ταξιδιού και ιδιαίτερα για την επίσκεψη των στρατοπέδων προσφύγων στο Νταρφούρ.

Θα συμμετέχει σε μεγάλο βαθμό στη σύνταξη του The Audacity of Hope : Thoughts on Reclaiming the American Dream, του βιβλίου μέσω του οποίου έγινε γνωστός ο Μπαράκ Ομπάμα στο αμερικανικό κοινό και που θα ανοίξει το δρόμο προς τον Λευκό Οίκο.

Από τότε και στο εξής, η Σαμάνθα Πάυερ γίνεται απαράκαμπτη φιγούρα της ιμπεριαλιστικής ιντελιγκέντσιας, η Σαμάνθα Πάυερ ιδιοποιείται το πρόσωπο του Βραζιλίανου Sergio Vieira de Mello. Ο διπλωμάτης αυτός ήταν Ύπατος Αρμοστής των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, προτού δολοφονηθεί στο Ιράκ το 2003, ενώ ο ίδιος ήλπιζε να γίνει γενικός γραμματέας. Του αφιερώνει, το 2008, μια ενθουσιώδη βιογραφία: Διατηρώντας τη φλόγα ζωντανή: Sergio Vieira de Mello και ο αγώνας για να σωθεί ο κόσμος (sic). Επηρεάζει έναν άλλο οπορτουνιστή, τον Γάλλο Μπερνάρ Κουσνέρ, ο οποίος διαδέχθηκε τον Mello ως ΕιδικόΑντιπροσώπο του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών στο Κόσσοβο (1999-2001), και μετά επιλέχθηκε από την Ουάσιγκτον ως υπουργό Εξωτερικών του Νικολά Σαρκοζί (2007-2010 ).

Η Σαμάνθα Πάυερ πολιτεύεται ενεργά σε παρεμβατικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένου του International Crisis Group του δισεκατομμυριούχο Ουγγροαμερικανού George Soros και του Genocide Intervention Network (που έγινε United to End Genocide).

Η Σαμάνθα Πάουερ και ο Cass Sunstein

Με την επαφή της με τον Μπαράκ Ομπάμα, συναντά έναν φίλο του, τον καθηγητή Cass Sunstein, που γεννήθηκε σαν κι αυτήν στις 21 Σεπτεμβρίου, αλλά δεκαέξι χρόνια μεγαλύτερος της. Δίδασκε για πολύ καιρό στο Σικάγο, όπου συνδέθηκε με το νεαρό πολιτικό, στη συνέχεια πήγε στο Χάρβαρντ, όπου το γραφείο του ήταν ένα τετράγωνο πιο μακριά από αυτό που κατείχε η Σαμάνθα. Και οι δύο καταβροχθίζονται από φιλοδοξία και θα έκαναν τα πάντα να γίνονται αντιληπτοί. Τον Ιούλιο του 2008, παντρεύονται στην Ιρλανδία, αυτή, η καθολική και αυτός, ο εβραίος καμπαλιστής. Μαζί θα αποτελέσουν αυτό που ο λαϊκιστής δημοσιογράφος Glenn Beck ονομάζει το «πιο επικίνδυνο ζευγάρι της Αμερικής».

Φλύαρος συγγραφέας -ο Cass Sunstein γράφει μερικά βιβλία κάθε χρόνο και μεγάλη ποσότητα χρονικών στις μεγάλες εφημερίδες- έχει γνώμη για τα πάντα, για τους φόρους όπως και για τα δικαιώματα των ζώων. Είναι ο πανεπιστημιακός με τις περισσότερες αναφορές στον αμερικανικό τύπο [5]. Και για καλό λόγο: αναφέρεται συστηματικά για την εξουσία του Κράτους ενάντια στους διαδίκους, είτε για να στηρίξει τις στρατιωτικές επιτροπές του Τζορτζ Μπους στο Γκουαντάναμο ή να καταπολεμήσει την Πρώτη Τροποποίηση (ελευθερία της έκφρασης).

Με άλλα λόγια, ενώ η Σαμάνθα Πάουερ εξυψώνει τα «ανθρώπινα Δικαιώματα» και γίνεται το πνευματικό σημείο αναφοράς του είδους, ο σύζυγός της Cass Sunstein εναντιώνεται έντονα σε ατά και γίνεται το πνευματικό σημείο αναφοράς για νομικά ζητήματα. Μπορούν να υπερασπιστούν τα πάντα και τα αντίθετά τους με τον ίδιο ενθουσιασμό, αρκεί να τους είναι χρήσιμα.

Ο Sunstein δημοσιεύει την εποχή εκείνη με τον οικονομολόγος συμπεριφορών Richard Thaler: Nudge : Improving Decisions about Health, Wealth, and Happiness. Οι συγγραφείς μελετούν τις κοινωνικές επιρροές που οδηγούν τους καταναλωτές να κάνουν κακές επιλογές. Με τον τρόπο αυτό, θα αναπτύξουν μια θεωρία για το πώς θα μπορούσε κανείς να χρησιμοποιήσει αυτές τις κοινωνικές επιρροές για να τους κάνει να πάρουν τη «καλή επιλογή». Είναι αυτό που αποκαλούν τον «φιλελεύθερο πατερναλισμό», ένα οξύμωρο που παραπέμπει κατ ’ευφημισμόν σε μέθοδο της χειραγώγησης των μαζών.

Τον Σεπτέμβριο 2015, ο Πρόεδρος Ομπάμα θα υιοθετήσει τον «φιλελεύθερο πατερναλισμό» ως νέα πολιτική του και θα δώσει οδηγίες στη κυβέρνηση του να πολλαπλασιάσει τα «σπρωξίματα» [6].

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 2007-08, ο Sunstein γράφει με τον Adrian Vermeule για τα πανεπιστήμια του Σικάγου και Χάρβαρντ μια έκθεση που θα επιβληθεί ως δόγμα στη κυβέρνηση Ομπάμα για να καταπολεμήσει τις «θεωρίες συνωμοσίας» -δηλαδή κατά της αμφισβήτησης της επίσημης ρητορικής- και που θα εμπνεύσει αργότερα τον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ και το Ίδρυμα ο Jean Jaurès [7]. Στο όνομα της υπεράσπισης της «Ελευθερίας» κατά του εξτρεμισμού, οι συγγραφείς ορίζουν ένα πρόγραμμα για να εξολοθρευθεί αυτή η αντίθεση:

«Μπορούμε εύκολα να φανταστούμε μια σειρά από πιθανές απαντήσεις.
– 1. Η κυβέρνηση μπορεί να απαγορεύσει τις θεωρίες συνωμοσίας.
– 2. Η κυβέρνηση θα μπορούσε να επιβάλει κάποιο είδος φόρου, χρηματικού ή άλλου, σε εκείνους που διαδίδουν τέτοιες θεωρίες.
– 3. Η κυβέρνηση θα μπορούσε να συμμετάσχει σε μια απαντητική συζήτηση για να δυσφημίσει τις θεωρίες συνωμοσίας.
– 4. Η κυβέρνηση θα μπορούσε να προσλάβει αξιόπιστες ιδιωτικές εταιρείες για να αναλάβουν τις απαντήσεις.
– 5. Η κυβέρνηση θα μπορούσε να συμμετάσχει σε ανεπίσημη επικοινωνία με τρίτους και να τους ενθαρρύνει» [8].

Προχωρά η δικτατορία σε ένα βελούδινο γάντι είναι.

Ο Cass Sunstein θα διοριστεί από τον Πρόεδρο Ομπάμα επικεφαλής του OIRA, ένα γραφείο του Λευκού Οίκου υπεύθυνο για τη διοικητική απλούστευση.

Θα περάσει το πρώτο έτος να κάνει κάτι άλλο: να βρεθούν οικονομικά επιχειρήματα για να δικαιολογηθεί η ανάγκη για την καταπολέμηση της διάδοσης του άνθρακα στην ατμόσφαιρα το οποίο φέρεται να προκαλέσει την υπερθέρμανση του πλανήτη. Μια καλή είδηση για τον πρόεδρο Ομπάμα ο οποίος, ενώ εργαζόταν για τον πρώην αντιπρόεδρο Αλ Γκορ και τον οικονομικό εταίρο του Ντέιβιντ Blood, συνέταξε το καταστατικό της Climate Exchange Ltd και εκείνο του χρηματιστήριου ανταλλαγής των δικαιωμάτων εκπομπής του άνθρακα στο Σικάγο, επιχειρήματα που θα υιοθετηθούν από τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ και τον υπουργό Εξωτερικών του Λωράν Φαμπιούς για να προετοιμάσουν τη Cop 21 (Conference on climate change) και να εμπλουτίσουν τους φίλους τους [9].

Σαμάνθα Πάουερ, από επίκαιρη πανεπιστημιακή σε γυναίκα εξουσίας

Επιστρέφοντας στην προεκλογική εκστρατεία. Σε μια συνέντευξη στη Scotsman, η Σαμάνθα Πάουερ περιγράφει την αντίπαλο του Ομπάμα για το χρίσμα των Δημοκρατικών Χίλαρι Κλίντον ως «τέρας» ικανό να βρωμίσει ψευδώς οποιονδήποτε προκειμένου να κερδίσει μια θέση (ένας υπαινιγμός για την εκλογή διαμάχη για τη NAFTA ). Το περιστατικό την ανάγκασε να παραιτηθεί. Στη συνέχεια ο μέντοράς της, Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, (ο οποίος κάλυψε την γενοκτονία στο Ανατολικό Τιμόρ), θα χρησιμεύσει ως μεσάζων μεταξύ των δύο γυναικών για να ρυθμιστεί η διαφορά.

Κατά την περίοδο της προεδρικής μετάβασης, εργάζεται με τον μελλοντικό σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας Τόμας Ντόνιλον και την Wendy Sherman για τη διαδοχή στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Αλλά τελικά είναι η Χίλαρι Κλίντον -64 χρονών, πρώην first lady και πρώην γερουσιαστή- και όχι η νεαρή κυρία Power-Sunstein που θα γίνει η υπουργός εξωτερικών του πρόεδρου Ομπάμα.

Η Σαμάθα Πάουερ θα γίνει ειδική βοηθός του προέδρου και διευθύντρια του Γραφείου Πολυμερών Υποθέσεων και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Λευκού Οίκου. Εισηγείται το διορισμό ενός πρώην βοηθού της Μαντλίν Ολμπράιτ, David Pressman, ως Διευθυντή των εγκλημάτων πολέμου και αγριοτήτων του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας. Είχε δημιουργηθεί με τον Τζον Πρέντεργκαστ μια οργάνωση για να διαδώσει την ιδέα μιας γενοκτονίας στο Νταρφούρ, Not on Our Watch, και είχε στρατολογήσει σε αυτή διασημότητες του Χόλιγουντ, όπως τον George Clooney και Matt Damon. Στο ίδιο πνεύμα, καταφέρνει να πείσει τον Πρόεδρο Ομπάμα για τη δημιουργία ενός Συμβουλίου για τη πρόληψη των φρικαλεοτήτων, συγκεντρώνοντας διάφορες αμερικανικές υπηρεσίες [10]. Περιέργως, αυτή η οργάνωση δεν δημοσίευσε ποτέ καμία έκθεση και αρκέστηκε σε μια και μόνο σύντομη ενημέρωση του Κογκρέσου. Γνωρίζουμε μόνο ότι συνεχάρη για την επιτυχή επιχείρηση στην Κένυα, η οποία αναφέρεται στο ταξίδι που οργανώθηκε από τη CIA και τη Σαμάνθα Πάουερ στην Αφρική για τον γερουσιαστή Ομπάμα, μια αλλαγή του καθεστώτος η οποία, μακριά από το να αποφύγει μια γενοκτονία, έγινε εις βάρος πολύ καλά προετοιμασμένων φυλετικών σφαγών. Τελικά, αυτό το Συμβούλιο έγινε καπνός όταν το ΙΚ ξεκίνησε την εθνοκάθαρση στο ιρακινό Σουνιστάν [11].

Τον Οκτώβριο 2009, η ίδια γράφει το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του Ομπάμα για την παραλαβή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης. Ανέπτυξε την ιδέα μιας ηθικής μεταβλητής γεωμετρίας: ένας πρόεδρος πρέπει να χρησιμοποιήσει βία και, δυστυχώς, δεν μπορεί να λειτουργήσει ως έναν Μαχάτμα Γκάντι ή Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ

Στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας συναντά και γνωρίζει τον βοηθό της Χίλαρι Κλίντον ο οποίος προετοιμάζει την «Αραβική Άνοιξη», τον πρώην «Αμερικανό ανθύπατο» στο Λίβανο, Jeffrey Feltman. Επρόκειτο να ανατραπούν τα αραβικά κοσμικά καθεστώτα (στη Τυνησία, Αίγυπτο, Λιβύη, Συρία και την Αλγερία), είτε είναι η όχι σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών, και να τοποθετηθούν στην εξουσία οι Μουσουλμάνοι Αδελφοί.

Όταν ο Μουαμάρ αλ Καντάφι δήλωσε ότι η χώρα του δέχεται επίθεση από την Αλ Κάιντα να Βεγγάζη, μετακινεί το στρατό του να επανακτήσει τις στρατιωτικές βάσεις που έχουν καταλάβει οι τρομοκράτες, και ανακοινώσει με έμφαση ότι εάν δεν παραδίδονται θα χυθούν «ποτάμια αίματος», η Σαμάνθα Πάουερ έχει έτοιμο το λόγο της. Τα δυτικά πρακτορεία ειδήσεων μας κάνουν να πιστέψουμε ότι η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια λαϊκή επανάσταση και ότι ο αλ-Καντάφι είναι έτοιμος να σκοτώσει τον ίδιο τον λαό του. Συνεπώς, πρέπει οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αποτρέψουν τη γενοκτονία που ετοιμάζεται. Γρήγορα, ο πόλεμος κατά της Λιβύης, που είχε προγραμματιστεί από το 2001, τήθεται σε κίνηση. Το εγχείρημα θα κοστίσει τις ζωές 160.000 ανθρώπων και να εκτοπίσει περισσότερους από τέσσερα εκατομμύρια άλλους.

Πρεσβευτής στον ΟΗΕ και επικεφαλής των φιλελεύθερων γερακιών

Κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του, ο Ομπάμα προσπαθεί να ξεφορτωθεί τους πολεμοχαρείς που συνωμοτούν πίσω από την πλάτη του. Δίνει εντολή για σύλληψη, με χειροπέδες στα χέρια, του διευθυντή της CIA, στρατηγού Ντέιβιντ Πετρέους, και απομακρύνει τη Χίλαρι Κλίντον. Το τόσο ονειρεμένο υπουργείο εξωτερικών είναι πάλι προς διανομή, αλλά ο Πρόεδρος Ομπάμα θα διορίσει τον Τζον Κέρι -70 χρονών, γερουσιαστή επί 28 χρόνια και πρώην υποψήφιο για την προεδρία των ΗΠΑ-.

Η Σαμάνθα Πάουερ -43 χρονών, μη αιρετή- θα καταφέρει όμως να διοριστεί πρεσβευτής στον ΟΗΕ.

Η Πάουερ είχε δείξει μέχρι τώρα υπάκουη, υποστηριζόμενη την «Αραβική Άνοιξη», αλλά και δεχόμενη τη συμφωνία με τη Ρωσία κατά τη διάσκεψη της Γενεύης. Στα Ηνωμένα Έθνη, ξαναβρίσκει τον πρώην βοηθό του Χίλαρι Κλίντον, Jeffrey Feltman, ο οποίος έγινε Διευθυντής των Πολιτικών Υποθέσεων του Οργανισμού, ήτοι, το πραγματικό αφεντικό των Ηνωμένων Εθνών. Από το διορισμό του τον Ιούνιο του 2012, ο Feltman οργάνωνε κρυφίως το σαμποτάρισμα του Ανακοινωθέντος της Γενεύης για την υπουργό εξωτερικών [12]. Ο άνθρωπος είναι επιδέξιος και δεν θα αργήσει να τουμπάρει την φιλόδοξη πρέσβη Πάουερ και να την εντάξει στο πλευρό του, εν αγνοία του νέου υπουργού εξωτερικών Τζον Κέρι.

Το σχέδιο είναι απλό: η Power θα πρέπει να κερδίσει χρόνο με τους Ρώσους και τους Ιρανούς, ενώ ο Feltman θα προσελκύσει την Σαουδική Αραβία και την Τουρκία με ένα σχέδιο συνολικής και άνευ όρων παράδοσης της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας, και οι στρατηγοί Πετρέους και Allen θα οργανώσουν το μυστικό πόλεμο για την ανατροπή του Άσαντ. Αν όλα πάνε καλά, οι ΗΠΑ θα νικήσουν, η Ρωσία θα εξαχθεί από την Εγγύς Ανατολή, το Ιράν θα παραμείνει υπό το εμπάργκο, και ο Πρόεδρος Ομπάμα θα βρεθεί προ τετελεσμένων γεγονότων.

Πράγματι, η Samantha Power θα καταφέρει να αποτύχουν όλες οι προσπάθειες για πολιτική λύση της σύγκρουσης στη Συρία.

Στο θέμα της Συρίας, η Σαμάνθα Πάουερ θα συνεργαστεί μετά από λίγο με τη Syrian Emergency Task Force, η οποία παρουσιάζεται ως μια ομάδα Σύρων επαναστατών που προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν τους Αμερικανούς ηγέτες. Διοικείται στη ουσία από τον Mouaz Μουσταφά, έναν Παλαιστίνιο μέλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, πρώην κοινοβουλευτικό βοηθό του Τζον Μακέιν και πρώην δημοσιογράφο της Al-Jazeera, που εργάζεται για το Washington Institute for Near East Policy (δεξαμενή σκέψης της AIPAC) και εμπλεκόμενο σε διάφορους στόχους της «Αραβικής Άνοιξης». Διεύθυνε την τηλεόραση Sawatel που δημιουργήθηκε στην Αίγυπτο για να εγκατασταθεί ο Μοχάμεντ Μόρσι, και στη συνέχεια, διεύθυνε με επικεφαλής το Libyan Council of North America. Ήταν αυτός που οργάνωσε το ταξίδι του Τζον Μακέιν στη Συρία, το Μάιο 2013, και τη συνάντησή του με το μελλοντικό χαλίφη του ΙΚ [13].

Όταν ο δυτικός τύπος μαθαίνει τη σφαγή αμάχων στη Γκούτα της Δαμασκού με χημικά όπλα και να την παρουσιάσει ως δράση του «καθεστώτος του Μπασάρ» εναντίον «της δημοκρατικής αντιπολίτευσης» του, βρίσκει επιτέλους την ευκαιρία να υπερασπιστεί τους ευάλωτους πληθυσμούς.

Στη διάρκεια ενός συνέδριου στο Center for American Progress, τάσσεται υπέρ μιας «περιορισμένης βομβιστικής επίθεσης με σκοπό να προληφθεί και να εμποδιστεί η μελλοντική χρήση χημικών όπλων». Αλλά όταν πληροφορήθηκε ότι η υπόθεση αυτή είναι στην πραγματικότητα μια επιχείρηση υπό ψευδή σημαία των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών για να μπει το ΝΑΤΟ στον πόλεμο, έλαβε από τον Λευκό Οίκο την εντολή να μην κάνει τίποτα. Σφηνωμένη μεταξύ του ανθρωπιστικού λόγου της, των δεσμεύσεων της με τον Feltman και της πίστης της στον πρόεδρο, φεύγει με το σύζυγό της σε ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ στην Ιρλανδία ενώ η συζήτηση στο Συμβούλιο Ασφαλείας θα διεξαχθεί χωρίς εκείνη [14].

Η όμορφη φιλανθρωπική υπέρ-των-δικαιωμάτων-του ανθρώπου ρητορική της Σαμάνθας Πάουερ είναι ένα ατού στη διάρκεια της επίθεσης του ΙΚ/Daesh στο Ιράκ. Επιτρέπει στις Ηνωμένες Πολιτείες να αναγκάσει τον εκλεγμένο πρωθυπουργό Νούρι αλ Μαλίκι να παραιτηθεί χωρίς να χρειάζεται να συζητήσουν τη παραβίαση του για το εμπάργκο των ΗΠΑ για τις πωλήσεις όπλων και ιρανικό πετρέλαιο στην Κίνα παρακάμπτοντας το δολάριο. Βοηθά επίσης να δικαιολογηθεί η δημιουργία του Διεθνούς Συνασπισμού αντι-ΙΚ/Daesh ο οποίος, βεβαίως, με τις οδηγίες του Feltman στον ΟΗΕ και του Πετρέους στο KKR, αντί να βομβαρδίσει την τζιχαντιστική οργάνωση θα της ρίχνει με αλεξίπτωτα όπλα και πυρομαχικά για ένα χρόνο.

Η Σαμάνθα Πάουερ, αναγκάζεται όμως να πετάξει τα χαρτιά της κατά τη διάρκεια της ρωσικής στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία.

Σε μια συνεδρίαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, συνηγορεί για την επέμβαση των ΗΠΑ, και έρχεται σε σύγκρουση με τον Robert Malley, επικεφαλής για την Εγγύς Ανατολή στο Συμβούλιο. Ο Robert Malley είναι γιος του γαλλοφώνου δημοσιογράφου και ιδρυτή της Afrique-Asie, Simon Malley, και της Barbara Malley, πρώην συνεργάτιδα του αλγερινού FLN. Έκανε εκστρατεία κατά του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ, αλλά για την ηγεσία των ΗΠΑ με τα αναπτυσσόμενα κράτη. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις με το Ιράν. Είναι μια σχέση του προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ, τον οποίο συνάντησε πολλές φορές και ο ίδιος τον γνωρίζει καλά. Ως εκ τούτου, δεν είναι δυνατόν να καταπιεί την ιστορία του τυράννου-που-δολοφονεί-τον-δικό-του-λαό. Ο Malley τόνισε ότι η Αραβική Δημοκρατία της Συρίας, με την υποστήριξη της Ρωσία, κέρδισε και ότι είναι καιρός να κάνουμε ειρήνη. Η Πάουερ προσποιείται ότι υποκύπτει, αλλά η CIA έχει ήδη ξεκινήσει ένα νέο πόλεμο, αυτή τη φορά για να δημιουργήσει ένα Κουρδιστάν στο βόρειο τμήμα της Συρίας, σε ένα μη-κουρδικό έδαφος κατά 70%.

Όπως ο σύζυγός της, ο «φιλελεύθερος πατερναλιστής» Cass Sunstein, η Samantha Power αυτοπροσδιορίζεται με ένα οξύμωρο σχήμα: αυτοδιακηρύσσεται χωρίς γέλιο «μακιαβελική ιδεαλίστρια».

Θυμηθείτε:
– Οι καθηγητές Σαμάνθα Πάουερ και Cass Sunstein σχηματίζουν ένα φιλόδοξο ζευγάρι στο οποίο κάθε εταίρος εκφωνεί αριστοτεχνικά τη διαμετρικά αντίθετη ομιλία. Ωστόσο, και οι δύο ξαναβρίσκονται μαζί για να υπερασπιστούν την «αμερικανική αυτοκρατορία" κατά των πολιτών και ενάντια στους λαούς.
– Για την Σαμάνθα Πάουερ, στο όνομα των «Δικαιωμάτων του ανθρώπου» επιτρέπονται τα πάντα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ενώ για τον Cass Sunstein, είναι στο όνομα της «ελευθερίας» που το κράτος επιτρέπεται να κάνει τα πάντα. Το σημαντικό είναι ο λόγος να κρύβει την πραγματικότητα.
– Η πρέσβης Σαμάνθα Πάουερ υποστηρίζει σήμερα τη φατρία Κλίντον-Πετρέους-Allen Feltman που καταπολεμά τη Ρωσία, το Ιράν και τη Συρία. Ενώ ο καθηγητής Cass Sunstein διατυπώνει θεωρία για μια μορφή ήπιας δικτατορίας. Έπεισε τον Πρόεδρο Ομπάμα να χειραγωγήσει τις απόψεις των ανθρώπων με τη λογοκρισία ή αμαυρώνοντας την αντιπολίτευση, και να χειραγωγήσει τη συμπεριφορά τους ενεργώντας στο κοινωνικό τους περιβάλλον.