Η Ρωσία καταγγέλλει τη διαρχία στον ΟΗΕ και στις Ηνωμένες Πολιτείες

Σε συνέντευξη Τύπου, στις 20 Αυγούστου στη Μόσχα, ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ κατάγγειλε τις οδηγίες που έδωσε η Γενική Γραμματεία του ΟΗΕ σε όλες τις υπηρεσίες της, απαγορεύοντάς τις να συμμετάσχουν με οποιονδήποτε τρόπο στην ανοικοδόμηση της Συρίας.

Αναφερόταν σε ένα έγγραφο με τίτλο «Παράμετροι και Αρχές για τη Βοήθεια από τα Ηνωμένα Έθνη (Parameters and Principles of UN Assistance)» που συντάχθηκε τον Οκτώβριο του 2017 από τον τότε διευθυντή πολιτικών υποθέσεων και αριθμό 2 του ΟΗΕ Jeffrey Feltman.

Αναφέρει κατά λέξεις: «Τα Ηνωμένα Έθνη θα είναι έτοιμα να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση της Συρίας μόνο όταν θα ξεκινήσει στερεά μια ολοκληρωμένη, αυθεντική και χωρίς αποκλεισμούς πολιτική μετάβαση, που θα διαπραγματευτεί από τα συριακά μέρη που βρίσκονται στη σύγκρουση» [1].

Το κείμενο αυτό αντίκειται στους στόχους των Ηνωμένων Εθνών, αλλά υποστηρίζεται από τη γενική γραμματεία του. Τα κράτη μέλη του ΟΗΕ ποτέ δεν συσχετίστηκαν με τη σύνταξή του ούτε καν ενημερώθηκαν για την ύπαρξή του. Αντιστοιχεί στην άποψη των κυβερνήσεων του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας, αλλά όχι των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο Λαβρόφ δήλωσε ότι είχε ζητήσει διευκρινίσεις από τον γενικό γραμματέα, τον Πορτογάλο σοσιαλιστή António Guterres.

Κατά τη γνώμη μου, είναι η πρώτη φορά που ένα κράτος μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας αμφισβητεί ένα εσωτερικό πολιτικό έγγραφο της Γενικής Γραμματείας. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο. Τέλος 2015, η Ρωσία είχε λάβει γνώση μιας σειράς εσωτερικών εγγράφων των Ηνωμένων Εθνών γνωστών ως «Σχέδιο Feltman για τη Συρία» [2]. Επρόκειτο για ένα λεπτομερές σχέδιο για τη συνολική και άνευ όρων παράδοση της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας, πιο δραστικό ακόμα από αυτό που επέβαλε ο στρατηγός McArthur στην Ιαπωνία [3].

Η Μόσχα βρέθηκε τότε σε μια πολύ λεπτή κατάσταση. Εάν δημοσιοποιούσε αυτά τα έγγραφα, η αξιοπιστία του ΟΗΕ στην υπηρεσία της ειρήνης θα είχε καταστραφεί και θα έπρεπε να είχε προτείνει νέα διακυβερνητικά θεσμικά όργανα για να το αντικαταστήσει. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν αποφάσισε με προσοχή να κρατήσει το μυστικό, να διαπραγματευτεί με τον Μπαράκ Ομπάμα και να σώσει τον ΟΗΕ.

Ωστόσο, στην πράξη, τίποτα δεν άλλαξε: ο Feltman επαναδιορίστηκε από τον Guterres και παρήγαγε ένα άλλο έγγραφο για να υπονομεύσει την ειρήνη. Αντικαθίσταται σήμερα από την Αμερικανίδα συμπατριώτισσα του, Rosemary DiCarlo, η οποία δεν ανέτρεψε τις οδηγίες του.

Η Ρωσία δεν θα ικανοποιηθεί αυτή τη φορά με συγνώμες και παρατεταμένες δηλώσεις. Αλλά είναι ο Guterres ο πραγματικός ανώτερος υπάλληλος της DiCarlo ή υπάρχει διπλή ιεραρχία εντός του ΟΗΕ, η μια δημόσια και φιλική προς την ειρήνη και η άλλη άγνωστη που πιέζει για πόλεμο;

Στην αρχή του Ψυχρού Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες φαντάστηκαν πώς να επιβιώσουν σε μια σοβιετική πυρηνική επίθεση που θα σκότωνε ταυτόχρονα τον πρόεδρο και τους βουλευτές τους με μία κίνηση. Ο πρόεδρος Eisenhower διόρισε επομένως μια κυβέρνηση φάντασμα με την αποστολή να εξασφαλίσει τη συνέχιση αν γινόταν μια τέτοια καταστροφή. Αυτή η μυστική οντότητα ανανεώθηκε περιοδικά από τους διαδόχους του και εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα.

Εδώ και δεκαοκτώ χρόνια, υποστηρίζω την υπόθεση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν κυβερνιούνται πλέον από τον πρόεδρό τους και το Κογκρέσο, αλλά από αυτή την οντότητα αντικατάστασης. Με βάση επισήμων εγγράφων των ΗΠΑ, ερμήνευσα τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 ως πραξικόπημα που έγινε από αυτό το μη εκλεγμένο σώμα. Φοβούμενοι ότι θα αμφισβητούσα το δημοκρατικό ιδεώδες, οι αντίπαλοί μου απέρριψαν τις εργασίες μου εν γένει χωρίς πραγματικά να τις συζητήσουν ή ακόμα και να τις διαβάσουν.

Κάποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι μετά τη δεύτερη θητεία του George Bush του νεώτερου και εκείνων του Μπαράκ Ομπάμα αυτή η συζήτηση έχει καταστεί άνευ αντικειμένου. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, ο Donald Trump κατήγγειλε την ύπαρξη αυτού του «βαθιού κράτους» το οποίο, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν θα εξυπηρετούσε πλέον τα συμφέροντα του λαού, αλλά εκείνα της διακρατικής χρηματιστικής οικονομίας.

Φυσικά, κανένα ξένο κράτος δεν έχει λάβει δημόσια θέση σε ένα θέμα που αποτελεί μέρος της εσωτερικής πολιτικής και της κυριαρχίας των ΗΠΑ. Εκτός του ότι την προηγούμενη εβδομάδα, ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν μπήκε σε αυτό το δρόμο. Σχολιάζοντας την 22η Αυγούστου – δηλαδή δύο ημέρες μετά τη δημόσια παρέμβαση του υπουργού Εξωτερικών του ενάντια στις κυρώσεις του ΟΗΕ – τις κυρώσεις της Ουάσιγκτον κατά της χώρας του, δήλωσε: «Και δεν είναι μόνο η θέση του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών που μετράει. Είναι η θέση του θεσμού που ισχυρίζεται ότι είναι το κράτος, της άρχουσας τάξης υπό την ευρεία έννοια του όρου. Ελπίζω ότι η συνειδητοποίηση ότι αυτή η πολιτική δεν έχει μέλλον θα φτάσει μια μέρα στους εταίρους μας και ότι θα αρχίσουμε να συνεργαζόμαστε με κανονικό τρόπο » [4].

Ναι, διαβάσατε καλά. Ο πρόεδρος Πούτιν ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει μία εξουσία, αλλά δύο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η πρώτη αποτελείται από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους του Κογκρέσου και της Προεδρίας, η δεύτερη είναι μη νομιμοποιημένη και μερικές φορές πιο ισχυρή.

Σε δύο ημέρες, η Ρωσική Ομοσπονδία αμφισβήτησε τη συνοχή των Ηνωμένων Εθνών και αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών.

Δυστυχώς, εκείνοι που δεν έχουν ακόμα αναλύσει τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, ούτε έφεραν τα συμπεράσματα των πολέμων που ακολούθησαν, παραμένουν στην επίσημη Βουλγάτα. Θα ερμηνεύσουν πιθανώς τη ρωσική θέση ως μηχανορραφία που σκοπεύει στο να διαταράξει τις δυτικές δημοκρατίες.

Από την πλευρά της Μόσχας, πρέπει να τελειώνει όσο γίνεται ταχύτερα τον πόλεμο της επίθεσης -με δι’ αντιπροσώπων τζιχαντιστές- κατά της Συρίας και να αρθούν οι μονομερείς κυρώσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, του Καναδά και της ΕΕ κατά της Ρωσίας. Το πρόβλημα που όλοι πρέπει να αντιμετωπίζουμε δεν είναι η υπεράσπιση της δημοκρατίας, αλλά ο κίνδυνος του πολέμου.

Μια παράλληλη ιεραρχία που στερείται οποιασδήποτε νομιμοποίησης στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον, σκοπεύει να βυθίσει τον κόσμο σε μια γενικευμένη σύγκρουση.