Ρωσικές προειδοποιητικές βολές

Ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έβαλε την τρίτη θητεία του κάτω από το σήμα της επιβεβαίωσης της κυριαρχίας της χώρας του ενώπιον των απειλών που εκτοξευτήκαν άμεσα κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ. Η Μόσχα έχει επανειλημμένα καταδικάσει την επεκτατική πολιτική του ΝΑΤΟ, την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων στα σύνορά της και την ανάπτυξη της πυραυλικής ασπίδας, την καταστροφή της Λιβύης και την αποσταθεροποίηση της Συρίας.

Κατά τη διάρκεια των ημερών που ακολούθησαν την ενθρόνιση του, ο Πούτιν επιθεώρησε την ρωσική στρατιωτική βιομηχανία, τις ένοπλες δυνάμεις του, και τον μηχανισμό των συμμαχιών του [1]. Συνέχισε αυτήν την κινητοποίηση, επιλέγοντας να κάνει τη Συρία την κόκκινη γραμμή που δεν επιτρέπεται να περαστεί. Γι΄ αυτόν, η εισβολή στη Λιβύη από το ΝΑΤΟ είναι συγκρίσιμη με εκείνη της Τσεχοσλοβακίας από το Τρίτο Ράιχ, και αυτή της Συρίας, αν συμβεί, θα είναι συγκρίσιμη με εκείνη της Πολωνίας, που προκάλεσε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οποιαδήποτε ερμηνεία του τι συμβαίνει στην Ανατολή σε όρους εγχώριας επανάστασης/ καταστολής στη Συρία δεν είναι μόνο λάθος, αλλά γελοία σε σχέση με τα πραγματικά διακυβευόμενα και ανήκει στην σφαίρα της απλής πολιτικής επικοινωνίας. Η συριακή κρίση είναι προπαντός ένα βήμα της «Ανάπλασης της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής», μια νέα προσπάθεια να καταστραφεί «ο Άξονας Αντίστασης», και ο πρώτος πόλεμος της «Γεωπολιτικής του Φυσικού Αερίου» [2]. Αυτό που διακυβεύεται σήμερα στη Συρία, δεν είναι αν ο Μπασάρ αλ-Ασάντ θα καταφέρει να εκδημοκρατίσει τους θεσμούς που κληρονόμησε ή αν οι ουαχαμπιτικές μοναρχίες του Κόλπου θα καταφέρουν να καταστρέψουν το τελευταίο κοσμικό καθεστώς στην περιοχή και να επιβάλουν την μισαλλοδοξία τους, αλλά ποια θα είναι τα σύνορα που χωρίζουν τα νέα μπλοκ, το ΝΑΤΟ (Οργάνωση της Συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού) και ο ΟΣΣ (Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης) [3].

Μερικοί από τους αναγνώστες μας πιθανώς να αναπήδησαν από την ανάγνωση του προηγούμενου εδαφίου.
Πράγματι, εδώ και μήνες, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και του Κόλπου σφυρηλατούν όλη τη μέρα ότι ο πρόεδρος Άσαντ ενσαρκώνει μια σεκταριστική δικτατορία προς όφελος της μειοψηφίας των Αλαουιτών, ενώ η ένοπλη αντιπολίτευση ενσαρκώνει μια πλουραλιστική δημοκρατία.
Μια απλή ματιά στα γεγονότα είναι αρκετή για να διαλυθεί αυτή η ψεύτικη παραπλάνηση.
Ο Μπασάρ αλ-Άσαντ οργάνωσε διαδοχικά δημοτικές εκλογές, ένα δημοψήφισμα και κοινοβουλευτικές εκλογές. Όλοι οι παρατηρητές συμφωνήσαν ότι οι εκλογές διεξήχθησαν με τίμιο τρόπο. Η λαϊκή συμμετοχή έφτασε πάνω από το 60%, ενώ οι Δυτικοί τις αποκάλεσαν «φάρσες» και ενώ η ένοπλη αντιπολίτευση που υποστηρίζουν εμπόδισε τους πολίτες να πάνε στις κάλπες στις τέσσερις περιοχές που είχε υπό τον έλεγχό της.

Την ίδια ώρα, η ένοπλη αντιπολίτευση αύξησε τις δράσεις της όχι μόνο εναντίον των δυνάμεων ασφαλείας, αλλά εναντίον των αμάχων και όλων των συμβόλων του υφισταμένου πολιτισμού και της ανεξιθρησκείας. Δολοφόνησαν προοδευτικούς σουνίτες και μετά σκότωναν στην τύχη Αλαουίτες και Χριστιανούς για να αναγκάσουν τις οικογένειές τους να φύγουν. Πυρπόλησαν περισσότερα από 1.500 σχολεία και εκκλησίες. Ανακήρυξαν ένα εφήμερο ανεξάρτητο Ισλαμικό Εμιράτο στο Μπάμπα Αμρ όπου ίδρυσαν ένα επαναστατικό δικαστήριο που καταδίκασε σε θάνατο πάνω από 150 «αιρετικούς», που σφάχτηκαν ένας - ένας δημόσια από τους δήμιους τους.
Και δεν είναι το θλιβερό θέαμα λίγων αδίστακτων διαφθαρμένων πολιτικών, που συγκεντρώθηκαν στο εξόριστο Συριακό Εθνικό Συμβούλιο, εμφανίζοντας ένα δημοκρατικό σχέδιο προστάγματος που δεν σχετίζεται με τη εγχώρια πραγματικότητα για τα εγκλήματα του "Συριακού" Ελεύθερου Στρατού (ΣΕΣ) που θα κρύψει την αλήθεια για πολύ.
Αλήθεια, ποιος μπορεί να πιστέψει ότι το κοσμικό καθεστώς της Συρίας, του οποίου η υποδειγματική στάση γιορτάστηκε πριν από λίγο καιρό, θα είχε γίνει μια θρησκευτική δικτατορία, ενώ ο "Συριακός" Ελεύθερος Στρατός που υποστηρίζεται από τις ουαχαμπιτικές δικτατορίες του Κόλπου και που υπακούει στις διαταγές τακφιριστών ιεροκηρύκων θα είναι υπόδειγμα δημοκρατικού πλουραλισμού;

Η επίκληση από αξιωματούχους των ΗΠΑ για μια ενδεχόμενη διεθνή παρέμβαση χωρίς εντολή των Ηνωμένων Εθνών, με τον τρόπο που το ΝΑΤΟ διαμέλισε την Γιουγκοσλαβία, προκάλεσε οργή ​​και ανησυχία στη Μόσχα. Η Ρωσική Ομοσπονδία, που μέχρι τώρα βρισκόταν σε αμυντική θέση, αποφάσισε να αναλάβει την πρωτοβουλία. Αυτή η στρατηγική στροφή οφείλεται στον επείγοντα χαρακτήρα κατά τη ρωσική προοπτική, και στο ευνοϊκό πεδίο που υπάρχει σήμερα στη Συρία [4].

Η Μόσχα πρότεινε να συγκροτήσει μια Ομάδα Επαφής για τη Συρία που θα συγκέντρωνε όλα τα εμπλεκόμενα κράτη, δηλαδή τα γειτονικά κράτη, τις περιφερειακές και διεθνείς δυνάμεις. Πρόκειται για την προώθηση ενός φόρουμ διάλογου σε αντικατάσταση του σημερινού εμπόλεμου μηχανισμού που εισήχθη από τους Δυτικούς υπό τον Όργουελικό όρο «Διάσκεψη των Φίλων της Συρίας».

Η Ρωσία συνεχίζει να υποστηρίζει το Σχέδιο Ανάν, το οποίο στην πραγματικότητα είναι μια απλή παραλλαγή του σχεδίου που είχε παρουσιάσει ο Σεργκέι Λαβρόφ στον Αραβικό Σύνδεσμο. Λυπάται ότι αυτό το σχέδιο δεν εφαρμόζεται, αλλά καταλογίζει την ενοχή στην παράταξη της αντιπολίτευσης που πήρε τα όπλα. Σύμφωνα με τον AK Lukashevich, έναν από τους εκπρόσωπους του Υπουργείου Εξωτερικών, ο «Συριακός» Ελεύθερος Στρατός είναι μια παράνομη οργάνωση βάσει του διεθνούς δικαίου. Παρόλο που σκοτώνει κάθε μέρα 20 με 30 Σύριους στρατιώτες, υποστηρίζεται δημοσίως από τα κράτη του ΝΑΤΟ και του ΣΣΚ κατά παράβαση του σχεδίου Ανάν [5].

Θέτοντας το εαυτό του ως ειρηνοποιός ενώπιον ενός πολεμοχαρούς ΝΑΤΟ, ο Βλαντιμίρ Πούτιν ζήτησε από τον ΟΣΣΑ να προετοιμαστεί για την ανάπτυξη μιας ειρηνευτικής δύναμης των «μπλε τραγιάσκων» στη Συρία, ώστε να προβεί τόσο στον διαχωρισμό των εμπόλεμων μερών, όσο και στο να αποκρούσει τις ξένες δυνάμεις. Ο Νικολάι Bordyuzha, Γενικός Γραμματέας του ΟΣΣΑ, επιβεβαίωσε ότι διαθέτει 20.000 εκπαιδευμένους άνδρες για αυτό το είδος αποστολής. [6]

Θα ήταν η πρώτη φορά που ο ΟΣΣΑ θα ανέπτυσσε μια ειρηνευτική δύναμη έξω από το χώρο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Δυνατά ενοχλημένος, ο Γενικός Γραμματέας Μπαν Κι Μουν προσπάθησε να σαμποτάρει αυτή τη πρωτοβουλία προτείνοντας ξαφνικά να οργανώσει και αυτός μια Ομάδα Επαφής.

Συγκεντρώνοντας στην Ουάσιγκτον την ομάδα εργασίας για τις κυρώσεις της Διάσκεψης των «Φίλων» της Συρίας, η Αμερικανίδα Υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον αγνόησε την πρόταση της Ρωσίας και πλειοδότησε υπέρ της αλλαγής του καθεστώτος [7].

Στην Τουρκία, βουλευτές της αντιπολίτευσης επισκέφθηκαν τα στρατόπεδα Σύριων προσφύγων. Παρατήρησαν την απουσία περίπου χιλίων προσφύγων που είχαν καταγραφεί από τα Ηνωμένα Έθνη από το κύριο στρατόπεδο, και αντιθέτως, ανακάλυψαν τη παρουσία ενός οπλοστασίου στο στρατόπεδο. Ερώτησαν έπειτα, στην Εθνική Συνέλευση, τον πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απαιτώντας να αποκαλύψει το ποσό της ανθρωπιστικής βοήθειας που χορηγείται στους πρόσφυγες φαντάσματα. Οι Τούρκοι βουλευτές θεωρούν ότι το στρατόπεδο προσφύγων είναι κάλυμμα για μυστική στρατιωτική επιχείρηση. Στεγάζει στη πραγματικότητα πολεμιστές, κυρίως Λίβυους, οι οποίοι το χρησιμοποιούν ως βάση οπισθοφυλακής. Οι βουλευτές εξέφρασαν την υπόθεση ότι αυτοί οι πολεμιστές είναι εκείνοι που εισήλθαν στην περιοχή της Χούλα, όταν έλαβε χώρα η σφαγή.

Αυτές οι πληροφορίες επιβεβαιώνουν τις κατηγορίες του Ρώσου πρεσβευτή στο Συμβούλιο Ασφαλείας Βιτάλι Τσούρκιν, σύμφωνα με τις οποίες ο ειδικός εκπρόσωπος του Μπαν Κι-Μουν στη Λιβύη Ian Martin, χρησιμοποίησε κονδύλια των Ηνωμένων Εθνών, που προορίζονταν για τους πρόσφυγες , για να μεταφέρει στρατιώτες της Αλ Κάιντα προς την Τουρκία [8].

Στη Σαουδική Αραβία, το χάσμα μεταξύ του βασιλιά Αμπντουλάχ Ι και της οικογένειας των Sudeiris έγινε πάλι φανερό. Μετά από πρόσκληση του Αμπντουλάχ Ι, το Συμβούλιο των Ουλεμά εξέδωσε ένα φετβά που δηλώνει ότι η Συρία δεν είναι ένας χώρος της τζιχάντ. Αλλά την ίδια στιγμή, ο πρίγκιπας Φαϊζάλ, υπουργός Εξωτερικών, κάλεσε ζήτησε την ενίσχυση του εξοπλισμού της οπλισμένης αντιπολίτευσης εναντίον του «Αλαουίτη σφετεριστή».

Η ημέρα της Πέμπτης 7 Ιουνίου, υπήρξε πλούσια σε γεγονότα. Ενώ ο Μπαν Κι-μουν και ο Navi Pillay, αντίστοιχα Γενικός Γραμματέας και Ύπατος Αρμοστής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αγόρευαν το κατηγορητήριο τους ενάντια στη Συρία ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, η Μόσχα πραγματοποιούσε δύο εκτοξεύσεις διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων .

Ο συνταγματάρχης Βαντίμ Κοβάλ, εκπρόσωπος των RSVN, παραδέχτηκε την δοκιμή ενός πυραύλου Topol -που εκτοξεύτηκε από ένα σιλό κοντά στην Κασπία Θάλασσα-, αλλά δεν επιβεβαίωσε την εκτόξευση ενός πυραύλου Bulava από υποβρύχιο στη Μεσόγειο.
Ωστόσο, η εκτόξευση παρατηρήθηκε σε όλη τη Μέση Ανατολή, από το Ισραήλ μέχρι την Αρμενία, και δεν υπάρχει κανένα άλλο γνωστό όπλο που θα μπορούσε να αφήσει τέτοια ίχνη στον ουρανό [9].

Το μήνυμα είναι σαφές: Η Μόσχα είναι έτοιμη για παγκόσμιο πόλεμο εάν το ΝΑΤΟ και το ΣΣΚ δεν συμμορφωθούν με τις διεθνείς υποχρεώσεις, όπως ορίζονται από το Σχέδιο Ανάν, και επιμένουν να τροφοδοτούν την τρομοκρατία.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, αυτή η προειδοποιητική βολή είχε συντονιστεί με τις συριακές αρχές.
Ακριβώς όπως η Μόσχα είχε ενθαρρύνει τη Δαμασκό να εξαφανίσει το Ισλαμικό Εμιράτο του Μπάμπα Αμρ μόλις επιβεβαιώθηκε η ηγεσία του Προέδρου al-Assad από το συνταγματικό δημοψήφισμα, με τον ίδιο τρόπο ενθάρρυνε τον πρόεδρο να εξαλείψει τις ομάδες μισθοφόρων στη χώρα μόλις εγκαταστάθηκαν το νέο Κοινοβούλιο και ο νέος πρωθυπουργός.
Δόθηκε η εντολή να περάσουν από αμυντική σε επιθετική δράση για την προστασία του λαού από την τρομοκρατία. Ο εθνικός συριακός στρατός πέρασε λοιπόν στην επίθεση κατά των προμαχώνων του «Συριακού» Ελευθέρου Στρατού. Οι μάχες των επομένων ημερών προβλέπονται να είναι δύσκολες, ειδικά καθώς οι μισθοφόροι διαθέτουν όλμους, αντιαρματικά βλήματα και τώρα πυραύλους εδάφους-αέρα.

Για να μειωθεί η ένταση, η Γαλλία αποδέχθηκε αμέσως την πρόταση της Ρωσίας για συμμετοχή σε μια ομάδα επαφής ad hoc. Η Ουάσιγκτον απέστειλε επειγόντως τον Frederic C. Hof στη Μόσχα. Σε αντίθεση με τις δηλώσεις της προηγούμενης ημέρας, που έκανε η υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, ο κ. Hof αποδέχθηκε με τη σειρά του την ρωσική πρόσκληση.

Δεν υπάρχει πια χρόνος για κλαψουρίσματα για την εξάπλωση των συγκρούσεων στο Λίβανο, ούτε για ρητορεία περί ενδεχόμενης περιφερειοποίησης της σύγκρουσης.
Για 16 μήνες στη διάρκεια των οποίων το ΝΑΤΟ και το ΣΣΚ αποσταθεροποιούν τη Συρία, δημιούργησαν μια αδιέξοδη κατάσταση η οποία μπορεί από δω και στο εξής να εξελιχθεί σε παγκόσμιο πόλεμο.