Και αν ο Τραμπ δεν άλλαξε πολιτική;

Ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος εξελέγη για το πρόγραμμα του για το τέλος του ιμπεριαλισμού και για να υπηρετήσει τα συμφέροντα του Λαού του, άλλαξε ξαφνικά πλευρά, μόλις τρεις μήνες μετά την άφιξή του στο Λευκό Οίκο;

Αυτή είναι η υπερ-πλειοψηφική ερμηνεία για το βομβαρδισμό της βάσης Σεϊράτ, στις 6 Απριλίου 2017. Όλοι οι σύμμαχοι των ΗΠΑ ενέκριναν τη δράση αυτή στο όνομα των ανθρωπιστικών αρχών. Όλοι οι σύμμαχοι της Συρίας το καταδίκασαν στο όνομα του διεθνούς δικαίου.

Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, το επιχείρημα μιας χημικής επίθεσης που οργανώθηκε από τη Δαμασκό δεν υποστηρίχτηκε από τον εκπρόσωπο του Γενικού Γραμματέα. Αντίθετα, ο τελευταίος τόνισε ότι είναι αδύνατο σε αυτό το στάδιο να γνωρίσουμε πώς έγινε αυτή η επιχείρηση. Η Βολιβία αμφισβήτησε ακόμα την ύπαρξη της επίθεσης, η οποία έγινε γνωστή μόνο από τα Λευκά Κράνη, δηλαδή, μια ομάδα της Αλ Κάιντα που επιβλέπεται από το MI6 για τους σκοπούς της προπαγάνδας του. Περαιτέρω, όλοι οι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες επισημαίνουν ότι τα αέρια στο πόλεμο πρέπει να διασκορπιστούν με πυρά βλημάτων και ποτέ, απολύτως ποτέ, μέσω αεροπορικών βομβαρδισμών.

Εν πάση περιπτώσει, η επίθεση των ΗΠΑ εναντίον της βάσης της Σαϊράτ χαρακτηρίστηκε από τη προφανή βιαιότητα της: 59 πύραυλοι BGM-109 Tomahawk είχαν μια συσσωρευμένη ισχύ ισοδύναμη σχεδόν με το διπλάσιο της ατομικής βόμβας της Χιροσίμα. Ωστόσο, η επίθεση χαρακτηρίστηκε επίσης από την αναποτελεσματικότητα της: αν και υπάρχουν μάρτυρες που προσπαθούσαν να κατασβήσουν τη πυρκαγιά, οι ζημιές ήταν τόσο ασήμαντες έτσι ώστε η βάση ξαναλειτούργησε και πάλι την επόμενη μέρα.

Οδηγούμαστε να παρατηρήσουμε ότι, είτε το US Navy είναι ένας χάρτινος τίγρης , είτε
ότι αυτή η επιχείρηση ήταν μια σκηνοθεσία.

Σε αυτή τη περίπτωση, καταλαβαίνουμε καλύτερα γιατί η ρωσική αεράμυνα δεν αντέδρασε. Υπόθεση που συνεπάγεται ότι οι αντιπυραυλικοί πύραυλοι S-400, των οποίων η θέση σε λειτουργία είναι αυτόματη, απενεργοποιήθηκαν εκουσίως εκ των προτέρων.

Όλα συνέβησαν σαν ο Λευκός Οίκος να είχε επινοήσει ένα τέχνασμα για να οδηγήσει τους συμμάχους του σε έναν πόλεμο εναντίον των χρηστών χημικών όπλων, δηλαδή ενάντια στους τζιχαντιστές. Πράγματι, μέχρι σήμερα, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, οι μόνο τεκμηριωμένες περιπτώσεις χρήσης τέτοιων όπλων στη Συρία και το Ιράκ τους κατονόμασαν.

Κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων μηνών, οι ΗΠΑ χώρισαν από τη πολιτική του Ρεπουμπλικάνου Τζορτζ Μπους Τζούνιορ (ο οποίος υπέγραψε την κήρυξη του πολέμου με το νόμο Syrian Accountablity Act) και του Μπαράκ Ομπάμα (ο οποίος υποστήριξε την «Αραβική Άνοιξη», ήτοι την επανάληψη της «Μεγάλης αραβικής εξέγερσης του 1916» που οργανώθηκε από τους Βρετανούς). Ωστόσο, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είχε καταφέρει να πείσει τους συμμάχους του, ιδιαίτερα τους Γερμανούς, Βρετανούς και τους Γάλλους.

Πηδώντας επάνω σε αυτό που φαίνεται να είναι μια ριζική αλλαγή στην πολιτική των ΗΠΑ, το Λονδίνο πολλαπλασίασε τις δηλώσεις του κατά της Συρίας, της Ρωσίας και του Ιράν. Ο υπουργός Εξωτερικών του, Μπόρις Τζόνσον, ακύρωσε την επίσκεψή του στη Μόσχα.

Όμως: εάν η Ουάσιγκτον άλλαξε τη πολιτική της, γιατί αντίθετα επιβεβαίωσε ο υπουργός Ρεξ Τίλερσον την επίσκεψή του στη Μόσχα; Και γιατί ο πρόεδρος Ξι Ζινπίνγκ, ο οποίος έτυχε να φιλοξενηθεί από τον Αμερικανό ομόλογό του κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού στη Σαϊράτ, αντέδρασε τόσο ήπια, ενώ η χώρα του έκανε 6 φορές χρήση του βέτο της για να προστατεύσει τη Συρία στο Συμβούλιο Ασφαλείας;

Εν μέσω αυτής της ρητορικής ομοφωνίας και αυτών των πραγματικών αντιφάσεων, ο αναπληρωτής σύμβουλος του προέδρου Τραμπ, Σεμπάστιαν Γκόρκα, πολλαπλασιάζει τα αντίθετα μηνύματα. Επιβεβαιώνει ότι ο Λευκός Οίκος εξακολουθεί να θεωρεί τον πρόεδρο αλ-Άσαντ ως νόμιμο και τους τζιχαντιστές ως εχθρούς. Ο Γκόρκα είναι στενός φίλος του στρατηγού Μάικλ Φλυν που είχε σχεδιάσει το σχέδιο του Τραμπ κατά των τζιχαντιστών γενικά και του Νταές ειδικότερα.