ΗΠΑ: Ο Κέρι μπήκε στη σκηνή

Η αποχώρηση της Χίλαρι Κλίντον σκηνοθετήθηκε έτσι ώστε να διατηρηθεί η πιθανότητα της να γίνει υποψήφιος των Δημοκρατικών στις επόμενες προεδρικές εκλογές. Η πρώην πρώτη κυρία εξακολουθεί να επιδιώκει την επιστροφή της στον Λευκό Οίκο και οι bookmakers (γραφεία στοιχημάτων) έχουν ήδη ανοίξει στοιχήματα εν όψει του μεγάλου θεάματος της μεγάλης μονομαχίας μεταξύ των δύο δυναστειών, το 2016, με αντίπαλο τον Τζεμπ Μπους (τον πρεσβύτερο αδελφό του Τζούνιορ -Junior).

Εν πάση περιπτώσει, η Κλίντον πήγε πρώτα στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων για να παρουσιάσει την έκθεσή πεπερασμένων της στην άρχουσα τάξη της χώρας. Αξιολόγησε το έργο της σε ποσοτικούς όρους (αριθμός ημερών ταξιδιών, αριθμός των χωρών που επισκέφθηκε, αποστάσεις, κλπ), στοιχεία που δείχνουν ότι δεν τεμπέλιασε, αλλά που δεν κρύβουν τη μετριότητα της δραστηριότητας της.

Συνόψισε τον απολογισμό της με όρους που μας αφήνουν να ονειρευόμαστε: «Υπό την ηγεσία του προέδρου Ομπάμα, έληξε ο πόλεμος στο Ιράκ, ξεκίνησε η μετάβαση στο Αφγανιστάν και φέραμε τον Οσάμα Μπιν Λάντεν ενώπιον της δικαιοσύνης (sic!). Αναζωογονήσαμε επίσης την αμερικανική διπλωματία και ενισχύσαμε τις συμμαχίες μας. Και παρότι η οικονομική ανάκαμψη μας δεν είναι πλήρης, κινούμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση. Εν ολίγοις, η Αμερική σήμερα είναι ισχυρότερη στο σπίτι της και πιο σεβαστή στον κόσμο. Και η παγκόσμια κυριαρχία μας είναι σε επίπεδο ισχυρότερο από ό, τι πολλοί είχαν προβλέψει» [1].
Βεβαίως, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών έχει βελτιωθεί σε σχέση με τα καταστροφικά χρόνια του Μπους Jr, αλλά αυτό δεν φτάνει.

Αποχαιρετώντας περίπου χίλιους διπλωμάτες που συγκεντρώθηκαν στην είσοδο του κτιρίου Τρούμαν, η Χίλαρι Κλίντον καταχειροκροτήθηκε από τους υπαλλήλους της ξεχνώντας ότι άφησε να δολοφονηθεί μεταξύ τους ο Κρις Στίβενς, ο υπερασπιστής της παλαιστινιακής υπόθεσης. Όλοι την βρήκαν «ιδιοφυΐα» και «χαρισματική».
Το υπόλοιπο του κόσμου κρατάει την εικόνα μιας υστερικής στρίγκλας που χαιρόταν με το λιντσάρισμα του Μουαμάρ ελ-Καντάφι [2].

Εν τω μεταξύ, η Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας προέβηκε σε οντισιόν του απερχόμενου πρόεδρου της, Τζον Κέρι, για να τον επιβεβαιώσει ως διάδοχο της κ. Κλίντον. Ήταν ένας διαγωνισμός καλών λόγων μεταξύ ανθρώπων του ίδιου κόσμου.

Ο γερουσιαστής Κέρι ήταν προσεκτικός για να μην αποκαλύψει τις προθέσεις του.
Υπενθύμισε τις αναμνήσεις του από το Βιετνάμ προς τον φίλο του John McCain και δεσμεύτηκε να συνεργαστεί στενά με την Επιτροπή την οποία προήδρευσε για πολύ καιρό, αν η τελευταία τον επιβεβαιώνει στα νέα του καθήκοντα.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων, ο ίδιος υπογράμμισε ότι είχε την πρόθεση να διαπραγματευτεί από θέση ισχύος με το Ιράν μέσω της συνέχισης των κυρώσεων, και ότι η διπλωματία των ΗΠΑ δεν θα περιοριστεί στη διεθνή ασφάλεια, αλλά θα περιλαμβάνει και θέματα ανάπτυξης.
Προπάντων, ούτε λέξη για τη Συρία και τις προσωπικές σχέσεις των Κέρι-Heinz με τους αλ-Άσαντ.

Όλα αυτά με μια ξύλινη γλώσσα χωρίς προηγούμενο για να υμνήσουν το έθνος που φέρεται να έκανε τα περισσότερα από κάθε άλλο για την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο.
Η μόνη έκπληξη ήταν ένα απρόσμενο ρητό του Χένρι Κίσινγκερ για την πολυπλοκότητα του σύγχρονου κόσμου. Ο Τζον Κέρι ήθελε με αυτό τον τρόπο να αποσπαστεί από τον ιδεολογικό φανατισμό των πρόσφατων προκατόχων του, για να δώσει στον εαυτό του την εικόνα του αδίστακτου ρεαλιστή όπως τους αγαπούν στο Καπιτώλιο.
Ήταν επίσης ένας τρόπος για να ανακοινώσει χωρίς λεπτομέρειες τις απολύσεις και ανακατατάξεις που έρχονται.

Τα πάντα γίνονται για να μη σοκαριστεί το ισραηλινό λόμπι του Ισραήλ και να διευκολυνθεί η επιβεβαίωση του Chuck Hagel στην Άμυνα.
Στη σκιά, μοντάρεται σταδιακά το πάζλ.
Ο Λευκός Οίκος συνεχίζει να επαναλάβει ότι ο Άσαντ πρέπει να φύγει, αλλά ο Αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν πηγαίνει να διαπραγματευτεί στο Μόναχο με την Μουσουλμανική Αδελφότητα, εκπροσωπούμενη από τον Moaz al-Khatib, ενώ προετοιμάζεται η σύνοδος κορυφής Ομπάμα-Πούτιν.
Ο επιμερισμός της Μέσης Ανατολής θα ξεκινήσει σύντομα.