Για να κατανοήσετε τη διοίκηση Τραμπ, να διαβάσετε επίσης:
– “Θα ανακτήσουν οι Αμερικανοί την ελευθερία τους;”, 24 Ιανουαρίου 2017.
– « Κατά του Ντόναλντ Τραμπ: προπαγάνδα πολέμου », 7 Φεβρουαρίου 2017.

Ο Ντονάλντ Τραμπ εγκαινιάζει το « Strategy and Policy Forum » στο Λευκό Οίκο (3 Φεβρουαρίου 2017).

Επιδιώκοντας να ανατρέψει την κυβέρνηση που προηγήθηκε και η οποία προσπαθεί να διατηρηθεί παρά ταύτα, ο πρόεδρος Τραμπ δεν μπορεί να στηρίξει τη διοίκησή του βασισμένος στη υπάρχουσα πολιτική τάξη ή σε ανώτερους δημόσιους υπαλλήλους. Ως εκ τούτου κάλεσε νέους ανθρώπους, επιχειρηματίες σαν κι αυτόν, παρά τον κίνδυνο σύγχυσης που εμπεριέχεται.

Σύμφωνα με την πουριτανική ιδεολογία, στη μόδα μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το να συγχέεις την πολιτική ενός Κράτους με τις προσωπικές υποθέσεις σου είναι ένα έγκλημα· λόγος για τον οποίον έχει δημιουργηθεί ένας αυστηρός διαχωρισμός μεταξύ αυτών των δύο κόσμων. Αντίθετα, στους προηγούμενους αιώνες, δεν αντιμετωπιζόταν η πολιτική υπό ηθική γωνία, αλλά κάτω από αυτή της αποτελεσματικότητας. Θεωρούταν τότε φυσιολογική η συμμετοχή επιχειρηματιών στην πολιτική. Δεν χαρακτηριζόταν ο προσωπικός πλουτισμός «διαφθορά», παρά μόνο όταν πάχυνες σε βάρος του Έθνους, όχι όταν το ανάπτυσσες.

Όσον αφορά τις σχέσεις με τις δυο υπερδυνάμεις, ο πρόεδρος Τραμπ προσεγγίζει τη Ρωσία πολιτικά και τη Κίνα εμπορικά. Ως εκ τούτου βασίζεται στον Ρεξ Τίλερσον (Rex Tillerson, πρώην επικεφαλής της ExxonMobil), προσωπικό φίλο του Βλαντιμίρ Πούτιν, ως γραμματέα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ· και στον Stephen Schwarzman (το αφεντικό της εταιρείας ιδιωτικών επενδυτικών κεφαλαίων Blackstone), έναν προσωπικό φίλο του προέδρου Ξι Τζινπίνγκ, ως πρόεδρο του νέου συμβουλευτικού φορέα που θα είναι αρμόδιος για να προτείνει τη νέα εμπορική πολιτική: το Φόρουμ Στρατηγικής και Πολιτικής (Strategy and Policy Forum) που εγκαινιάστηκε από τον πρόεδρο Τραμπ στις 3 Φεβρουαρίου στο Λευκό Οίκο [1]. Συγκεντρώνει 19 επιχειρηματίες από το υψηλότερο επίπεδο. Σε αντίθεση με την προηγούμενη πρακτική, οι σύμβουλοι αυτοί δεν επιλέχτηκαν με κριτήριο το εάν είχαν υποστηρίξει ή όχι τον πρόεδρο κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του, ούτε σε συνάρτηση των εταιρειών που διεύθυναν, του μεγέθους και της επιρροής τους, αλλά της προσωπικής τους ικανότητας να τις διοικήσουν.

Ο Ρεξ Τίλερσον

Ως διευθυντής της ExxonMobil, ο Ρεξ Τίλερσον έχει σχεδιάσει μια μορφή συνεργασίας με τους Ρώσους ομολόγους τους. Οι Gazprom και Rosneft επέτρεψαν στους Αμερικανούς να έρθουν και να εργαστούν μαζί τους, υπό την προϋπόθεση ότι οι ίδιοι θα επιτρέψουν να συνεργαστούν αλλού μαζί τους. Ως εκ τούτω, οι Ρώσοι έχουν επενδύσει για το ένα τρίτο στις επιχειρήσεις της ExxonMobil στον Κόλπο του Μεξικού, ενώ η πολυεθνική συμμετείχε στην ανακάλυψη του γιγαντίου κοιτάσματος υδρογονανθράκων στη θήλασα του Κάρα [2].

Είναι αυτή η κοινή επιτυχία που επέτρεψε στον Ρεξ Τίόλερσον να λάβει το Μετάλλιο της Φιλίας από τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.

Ο τύπος επεσήμανε τις προσωπικές συνδέσεις που ανέπτυξε με τον Ρώσο πρόεδρο, καθώς και με τον Ιγκόρ Σεχίν, έμπιστο του.

Στη κορυφή της ExxonMobil, συγκρούστηκε με την οικογένεια Rockefeller, ιδρυτή της εταιρείας. Τελικά, επέβαλε τις απόψεις του και οι Rockefeller άρχισαν να πουλήσουν τις μετοχές τους για να αποχωρήσουν από την εταιρεία [3].

Σύμφωνα με τον Ροκφέλερ, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο είναι πεπερασμένοι πόροι που θα εξαντληθούν σύντομα (μια εκλαϊκευμένη θεωρία στη δεκαετία του ’70 από την Λέσχη της Ρώμης). Η χρήση τους απελευθερώνει άνθρακα στην ατμόσφαιρα, προκαλώντας έτσι την υπερθέρμανση του πλανήτη (εκλαϊκευμένη θεωρία που διαδόθηκε στη δεκαετία του 2000 από την IPCC και τον Αλ Γκορ) [4]. Είναι καιρός να στραφούμε προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αντίθετα, για τον Ρεξ Τίλερσον τίποτα δεν επικυρώνει την ιδέα ότι το πετρέλαιο είναι ένα είδος κομπόστ οργανικών αποβλήτων. Συνέχεια ανακαλύπτονται νέα κοιτάσματα σε περιοχές χωρίς μητρικά βράχια και σε όλο και μεγαλύτερα βάθη. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι οι υδρογονάνθρακες θα εξαντληθούν εντός των προσεχών αιώνων. Δεν υπάρχει επίσης κανένα αποδεικτικό στοιχείο ότι ο άνθρακας που απελευθερώνεται από τον άνθρωπο στην ατμόσφαιρα προκαλεί την κλιματική αλλαγή. Σε αυτή τη συζήτηση, το καθένα από δύο στρατόπεδα έχουν χρηματοδοτήσει ένα έντονό lobbying για την άσκηση πίεσης στους φορείς χάραξης πολιτικής στην απουσία ενός πειστικού τελικού επιχειρήματος [5].

Αλλά και οι δύο πλευρές υπερασπίζονται, επίσης, διαμετρικά αντίθετες θέσεις σχετικά με την εξωτερική πολιτική. Αυτός είναι ο λόγος που η διένεξη μεταξύ των Ροκφέλερ και του Τίλερσον είχε σίγουρα κάποια επίπτωση στη διεθνή πολιτική. Έτσι, το 2005, οι Ροκφέλερ συμβούλευσαν το Κατάρ -του οποίου τα έσοδα προέρχονται από την ExxonMobil- να υποστηρίζει τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, στη συνέχεια, το 2011, να επενδύσει στον πόλεμο κατά της Συρίας. Το εμιράτο κατάπιε δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια για την υποστήριξη των τζιχαντιστικών ομάδων. Αντίθετα, ο Τίλερσον θεώρησε ότι, αν ο λαθραίος πόλεμος είναι καλός για την αυτοκρατορική πολιτική, δεν προωθεί το μπίζνες. μετά την ήττα των Rockefeller, το Κατάρ αποσύρεται σταδιακά από το πόλεμο και αφιερώνει τα έξοδα του στην προετοιμασία του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου.

Εν πάση περιπτώσει, αυτή τη στιγμή, η διοίκηση Τραμπ δεν έλαβε καμία απόφαση ενώπιον της Ρωσίας, εκτός από την κατάργηση των κυρώσεων σε απάντηση μιας ρωσικής παρέμβασης στην προεδρική προεκλογική εκστρατεία που φέρεται να έχει παρατηρηθεί από το CIA.

Ο Stephen Schwarzman

Ο πρόεδρος Trump σόκαρε πρώτα τη λαϊκή Κίνα με την αποδοχή μιας τηλεφωνικής κλήσης από την πρόεδρο της Ταϊβάν, παρά την αρχή «μία Κίνα, δύο συστήματα». Στη συνέχεια ζήτησε συγγνώμη από τον Ξι και του ευχήθηκε θερμά ένα «Ευτυχισμένο Νέο Έτος του πύρινου Κόκορα».

Ταυτόχρονα, του χορήγησε ένα πλούσιο δώρο με την ακύρωση της Δια-Ειρηνικού Συνθήκης. Η συμφωνία αυτή, η οποία δεν είχε ακόμη υπογραφεί, σχεδιάστηκε ως το αποκορύφωμα της παγκοσμιοποίησης των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων για να αποκλείσει την Κίνα από την εξουσία λήψης αποφάσεων.

Ο πρόεδρος Τραμπ άνοιξε ένα δίαυλο διαπραγμάτευσης με τις μεγαλύτερες κινεζικές εμπορικές και οικονομικές αρχές, μέσω των μελών του στρατηγικού και πολιτικού φόρουμ του. Η εταιρεία του Stephen Schwarzman, η Blackstone, ανήκει από το 2007 σε ύψος του 9,3% στο κρατικό επενδυτικό ταμείο της Λαϊκής Δημοκρατίας, τη China Investment Corp. [6], του οποίου ο διευθυντής εκείνη την εποχή, Lou Jiwei, είναι σήμερα Υπουργός Οικονομικών της χώρας του.

Ο Schwarzman είναι μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής της Σχολής Οικονομικών Επιστημών και Διοίκησης του Πανεπιστημίου του Tsinghua [7]. Ωστόσο, αυτό το Συμβούλιο, που τίθεται υπό την προεδρία του πρώην πρωθυπουργού Zhu Rongji, συγκεντρώνει από τις σημαντικότερες κινεζικές και δυτικές προσωπικότητες. Ανάμεσα τους: η Mary Barra της General Motors, ο Jamie Dimon της JPMorgan Chase, ο Doug McMillon της Wal-Mart Stores, ο Elon Musk της Tesla Motors και η Indra K. Nooyi της PepsiCo που κάθονται επίσης στο νέο Στρατηγικό και Πολιτικό Φόρουμ του Λευκού Οίκου.

Σε ένα προηγούμενο άρθρο, ανέφερα ότι μετά τη συνάντησή του με τον Jack Ma της Alibaba (επίσης μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Πανεπιστημίου του Tsinghua), ο Ντόναλντ Τραμπ εξετάζει το ενδεχόμενο η χώρα του να συμμετέχει στην Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων για τις υποδομές. Αν συνέβαινε αυτό, οι ΗΠΑ θα πάψουν να περιορίζουν την Κίνα και θα συμμετάσχουν σε μια πραγματική συνεργασία για την ανάπτυξη του «Δρόμου του Μεταξιού» που καθιστά περιττές τις συγκρούσεις στην Ουκρανία και τη Συρία [8].

Συνεργασία μέσω του εμπορίου

Από της διάλυσης της ΕΣΣΔ, η πολιτική των ΗΠΑ είχε οριστεί από το «Δόγμα Γούλφοβιτς». Για να γίνει η χώρα τους η «πρώτη», οι διαδοχικές κυβερνήσεις δεν δίστασαν να διεξάγουν συνειδητά πολλούς πολέμους που την έχουν φτωχύνει [9].

Φυσικά, αυτή η φτώχυνση δεν ίσχυε για όλους. Ήμασταν θεατές μιας εσωτερικής σύγκρουσης του καπιταλισμού μεταξύ των εταιρειών με συμφέροντα στον πόλεμο (σήμερα η BAE, η Caterpillar, η KKR, η LafargeHolcim, η Lockheed Martin, η Raytheon, κ.λπ.) και εκείνων που τα συμφέροντα τους βρίσκονται στην ειρήνη.

Η διοίκηση Τραμπ σχεδιάζει να δώσει νέα ώθηση στην ανάπτυξη της χώρας διακόπτοντας το ιδανικό της «πρώτης χώρας» και να γίνει η «καλύτερη χώρα». Αυτό προϋποθέτει γρήγορη δράση. Θα χρειαστούν χρόνια για να ανοίξουν οι δρόμοι του μεταξιού, παρότι η κατασκευή τους είναι ήδη σε πλήρη εξέλιξη. Ως εκ τούτου, οι ΗΠΑ δεν έχουν πλέον το χρόνο να επαναδιαπραγματευθούν τις τρέχουσες μεγάλες πολυμερείς εμπορικές συμφωνίες. Πρέπει να ολοκληρώσουν χωρίς καθυστέρηση διμερείς συμφωνίες, έτσι ώστε να εφαρμοστούν αμέσως οι συμβάσεις.

Λαμβάνοντας υπόψη την τεράστια δυσκολία του να μετατραπεί μια οικονομία του πολέμου σε οικονομία της ειρήνης, ο Ντόναλντ Τραμπ κάλεσε στο στρατηγικό και πολιτικό Φόρουμ του έναν επιχειρηματία μιας από τις εταιρίες που θα μπορούσε να αναπτυχθεί τόσο σε καιρό ειρήνης και όσο και του πολέμου: τον Jim McNerney (Boeing).

Τιερί Μεϊσάν
Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά
Πηγή
Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)

[1] “Remarks by President Trump in Strategy and Policy Forum” (« Παρατηρήσεις του προέδρου Τραμπ στο στρατηγικό και πολιτικό Φόρουμ «), The White House, February 3rd, 2017.

[2] « Rosneft exploitera le pétrole du golfe du Mexique » (Η Rosneft θα εκμεταλλευτεί το πετρέλαιο στον Κόλπο του Μεξικού »), par Juliana Gortinskaïa, Traduction Louis-Benoît Greffe, Оdnako (Russie) , Réseau Voltaire, 8 mars 2013.

[3] “The Rockefeller Family Fund vs. Exxon” (« Το ταμείο της Οικογένειας Rockefeller εναντίον της Exxon »), David Kaiser and Lee Wasserman, The New York Review of Books, December 8th, 2016.

[4] « 1997-2010 : L’écologie financière » (« 1997-2010: Η οικονομική οικολογία »), par Thierry Meyssan, Оdnako (Russie) , Réseau Voltaire, 26 avril 2010.

[5] “Exxon Mobil Accuses the Rockefellers of a Climate Conspiracy” (« Η ExxonMobil κατηγόρησε τους Ροκφέλερ για κλίματος συνομωσίας »), John Schwartz, The New York Times, November 21st, 2016. “Rockefeller Foundations Enlist Journalism in ‘Moral’ Crusade Against ExxonMobil” (« Τα Ιδρύματα Ροκφέλερ στρατολογούν τη Δημοσιογραφία σε ‘Ηθική Σταυροφορία’ κατά της ExxonMobil »), Ken Silverstein, The Observer, January 6th, 2017.

[6] Annual Report 2008 (Ετήσια Έκθεση 2008 του Ομίλου Blackstone), p. 40 & 56, The Blackstone Group.

[7] “The Advisory Board of Tsinghua University School of Economics and Management (2016-2017)” (« Η Συμβουλευτική Επιτροπή της Σχολής Οικονομικών και Διοίκησης του Πανεπιστημίου του Tsinghua, (2016-2017) »), Tsinghua University.

[8] “The Geopolitics of American Global Decline” (« Η Γεωπολιτική της αμερικανικής παγκόσμιας παρακμής »), by Alfred McCoy, Tom Dispatch (USA) , Voltaire Network, 22 June 2015.

[9] Το δόγμα Γούλφοβιτς αναπτύχθηκε στην Καθοδήγηση της Πολιτικής για την Άμυνα για τις φορολογικές χρήσεις 1994-1999 (Defense Policy Guidance for the Fiscal Years 1994-1999). Αυτό το έγγραφο δεν αποχαρακτηρίστηκε ποτέ, αλλά το περιεχόμενό του αποκαλύφθηκε στο « Το Αμερικανικό Στρατηγικό Σχέδιο καλεί για την εξασφάλιση μην Ανάπτυξης Αντίπαλων » ( « U.S. Strategy Plan Calls For Insuring No Rivals Develop »), Patrick E. Tyler, New York Times , 8 Μαρτίου 1992.
Η εφημερίδα δημοσίευσε επίσης εκτενή αποσπάσματα της έκθεσης στη σελίδα 14: « Αποσπάσματα από το σχέδιο του Πενταγώνου: "Αποτροπή της Επανεμφάνισης ενός Νέου Αντιπάλου » (« Excerpts from Pentagon’s Plan : "Prevent the Re-Emergence of a New Rival" »).
Πρόσθετες πληροφορίες παρέχονται στο « Κρατώντας τις ΗΠΑ Πρώτες· το Πεντάγωνο πρέπει να αποκλείσει μια ανταγωνιστική υπερδύναμη » (« Keeping the U.S. First; Pentagon Would Preclude a Rival Superpower »), "Barton Gellman, Washington Post , 11 Μαρτίου 1992.